Anioł

Nitki, rożki, krajanka – to nie tylko makaron, lecz i dobry materiał dla twórczości. Proponujemy samodzielnie skleić z makaronu aniołów, którymi będziemy mogli udekorować choinkę.

    Niezbędne materiały:emulsja, makaron, plastykowe kuleczki dla głowy (średnicą ok. 2 cm), wata (będzie łączyć elementy), pojemniczek ze „złotą” farbą, permanentny marker i odrobina fantazji.
    Ładnych i oryginalnych aniołków można skleić również z muszelek.

W oczekiwaniu na Zbawiciela

Wyjątkowa Msza święta

    Pasterka to pierwsza msza Bożego Narodzenia. Upamiętnia ona czuwanie modlących się w Betlejem pasterzy, którzy wyczekiwali narodzin Jezusa.

    Uroczystość Bożego Narodzenia wraz z towarzyszącymi jej specjalnymi obchodami jest znana od IV wieku. Dla Apostołów i Ewangelistów najważniejszy był fakt, że Jezus się narodził, że Bóg stał się człowiekiem i przyszedł na świat.
    I Pasterka, czyli Msza Bożego Narodzenia odprawiana o północy, otwiera oktawę liturgicznych obchodów związanych z tajemnicą Wcielenia, czyli przyjęcia przez Syna Bożego ludzkiej natury i przyjścia na świat.
    Pasterka w Betlejem jest odprawiana o północy w kościele św. Katarzyny. Dla tych, którzy nie dostaną się do środka, na Placu Żłóbka przed Bazyliką Narodzenia ustawiane są wielkie ekrany. Sama liturgia jest liturgią wspomnienia tajemnicy Bożego Narodzenia. Na całym świecie modlimy się, mówiąc tego dnia: «dzisiaj» Chrystus się narodził, «dzisiaj» przyszedł na świat. Jednak tylko w Betlejem podczas pasterki można powiedzieć: «dzisiaj i tutaj». Dlatego na zakończenie tej uroczystej Mszy Świętej kapłani wchodzą ponownie do Groty, aby tam odśpiewać Ewangelię i fizycznie dotknąć tego miejsca. Betlejemska figurka Dzieciątka Jezus jest niesiona w procesji, kładziona na gwieździe narodzenia i następnie - w miejscu żłóbka, czyli tam, gdzie Chrystus znalazł pierwsze schronienie. Nie przyjęto Go w gospodzie, przyjęła Go zwykła grota i w tej grocie figurka Jezusa zostaje aż do Trzech Króli, czyli uroczystości Objawienia Pańskiego, kiedy kończy się tutaj wielka uroczystość Bożego Narodzenia.
    Pasterka jest jedną z najważniejszych tradycji Bożonarodzeniowych : to jedyna taka Msza św. w roku. Pasterce towarzyszy niezwykła atmosfera radości i pojednania. W wielu kościołach schole przygotowująodświętne śpiewy. Jednak wielu wiernych decyduje się na przeżycie pasterki oglądając jej transmisję z Watykanu za pośrednictwem telewizji. Ta Msza święta pod przewodnictwem Papieża jest odprawiana w Bazylice Świętego Piotra i zawsze uczestniczy w niej kilka tysięcy osób. Jest to szczególne wydarzenie i przeżycie zwłaszcza dla tych, którzy mogą w nim uczestniczyć na żywo.
    Pasterka jest wyjątkową Mszą św., skoro jednoczy chrześcijan na całym świecie w tym samym dniu i w tym samym czasie. †

OKAŻ NAM, PANIE, MIŁOSIERDZIESWOJE...

    Początek cudów figury Pana Jezusa Frasobliwego w kościele roskim ma swój początek od wydarzenia, kiedy to niewidoma kobieta podczas Mszy Świętej Roratniej, myśląc, iż jest to spowiednik, wyspowiadała się przed Figurą i otrzymała rozgrzeszenie. Na pytanie zaś księdza udzielającego komunii św., u kogo była u spowiedzi, kobieta rzekła: „Ten spowiednik, który w babińcu siedzi, słuchał spowiedzi i gdy mi dał rozgrzeszenie - przejrzałam”. Zaistniały fakt potwierdzili wszyscy ludzie obecni na Mszy Świętej i od tego czasu cuda i łaski zaczęły się szerzyć wśród wiernych tamtejszej parafii i okolic.
    Także bardzo ważnym świadectwem jest fakt, iż w czasach komunistycznych, kiedy to wiele kościołów było zamykanych, zamienianych na magazyny, sklepy albo niszczonych, to kościół w Rosi przez cały czas był czynny i znajdował się pod stałą opieką duszpasterzy.
    Można rzec, że w dzisiejszych czasach sanktuarium w Rosi przeżywa swój rozkwit, gdyż kult Jezusa Frasobliwego staje się coraz znany w naszej diecezji, a także poza jej granicami. Z każdym rokiem do sanktuarium podąża coraz więcej pielgrzymów, przede wszystkim dzieci i młodzież, a także osoby starsze. Ta pielgrzymka ma charakter wyjątkowy, bo zazwyczaj pielgrzymujemy do sanktuariów Maryjnych, a do Rosi przyciąga pielgrzymów figura Chrystusa. Także pielgrzymka ta nie jest długa czasowo, stanowi raczej krótki odcinek do pokonania. Zawsze odbywa się w jeden z weekendów sierpnia, kiedy to ludziom jest łatwiej znaleźć odrobinę czasu, wolnego od pracy, obowiązków, codziennego zabiegania, by poświecić te wyjątkowe chwile samemu Bogu. A także sam klimat, który próbujemy wspólnie tworzyć, wpływa na duch modlitwy oraz refleksję nad własnym życiem. †

...I DAJ NAM SWOJE ZBAWIENIE

    Adwent to czas rekolekcji. Pragnąłbym zaprosić czytelników „Słowa życia” do rozważań o tym, że w celu uzdrowienia duszy i ciała wcale nie trzeba szukać jakichś egzotycznych miejsc i państw. Główną przyczyną otrzymania łaski uzdrowienia jest otwarcie duszy i serca Jezusowi i żal za swe grzechy. Wiara czyni cuda. †

"Sport jest jedną z najlepszych dróg dla pokonania wszelkich granic" (Papież Jan Paweł II)

    Opatrzność Boża sprawiła, że w tym roku w dniach 20-21 listopada miasto Słonim gościło uczestników V turnieju piłki nożnej pamięci Sługi Bożego Jana Pawła II. Około 80 uczestników z 7 parafii rzymsko-katolickich i jednej prawosławnej przybyli na turniej, by poprzez wspólna modlitwę i sport oddać hołd papieżowi Janowi Pawłowi II.
    Jak co roku, centralnym wydarzeniem każdego dnia była Eucharystia. W pierwszym dniu turnieju Jej przewodniczył i kazanie pt. ”Bóg w życiu człowieka” wygłosił o. Andrzej Buksztan OFMCap, proboszcz miejscowej parafii pw. św. Andrzeja. Następnie uczestnicy wysłuchali konferencji ”Młodzież w nauczaniu Jana Pawła II”. Po smacznym posiłku, przygotowanym w kuchni oo. kapucynów, 8 drużyn wzięło udział w rozgrywkach grupowych.
    Drugi dzień rozpoczął się Eucharystią, której przewodniczył ks. Artur Małafiej, organizator turnieju. Po Mszy św. odbyły się finałowe rozgrywki, a po nich - wręczenie nagród zwycięzcom i wspólny obiad. †

W dniach 27 - 29 listopada przy kościele Pobrygidzkim w Grodnie odbyły się VII Rekolekcje Trzeźwości.
    W rytm rekolekcji licznie zgromadzonych uczestników wprowadził ordynariusz diecezji grodzieńskiej ks. bp Aleksandr Kaszkiewicz, celebrując w piątek Eucharystię. Słowa i błogosławieństwo ks. Biskupa umocniły ponad stuosobową grupę uczestników, przybyłych z całej Białorusi i z zagranicy,do gorliwej pracy nad sobą.
    W obecnie przeżywanym Roku Kapłańskim wszystkie spotkania promieniowały obecnością stałych duszpasterzy Anonimowych Alkoholików i księży-przyjaciół. Podczas liturgii uczestnikom stale towarzyszył ks. Antoni Gremza, rektor pobrigidzkiego kościoła. W pierwszym dniu podczas Mszy św. wspólnie z uczestnikami modlili się ks. Aleksander Pietrowicz i ks. Paweł Sołobuda. W drugim dniu rekolekcji poranną konferencję pt. „Czas ucieka, wieczność czeka” wygłosił oraz dyskusję poprowadził o. Dmitrij Łabkow CSsR. Natomiast popołudniowe nabożeństwo pokutne odprawił ks. Tadeusz Krysztopik. Z czystymi i radosnymi sercami na sobotniej Eucharystii został przywitany ks. Andrzej Radziewicz z WSD w Grodnie - główny celebrans i kaznodzieja - oraz zespół „AVE”, który zagrał wieczorny koncert. †

Jak przygotować się do Świąt Bożego Narodzenia? To pytanie postawmy sobie w obliczu szybko mijającego czasu adwentu. Przecież nie można zadowolić się jedynie biernym przeżywaniem okresu młodego życia, w który został wpisany też adwent 2009.
    Spróbujmy na początku zastanowić się, czym jest tajemnica Bożego Narodzenia osobiście dla mnie. Opowiedz na to pytanie pozwoli nam dosięgnąć istoty naszych przygotowań na rocznicę kolejnych narodzin naszego Zbawiciela.
    Pierwsze skojarzenie, które rodzi się w związku z tym pytaniem, jest takie, że współczesny chrześcijanin zatracił w sobie poczucie oczekiwania na Boga. Oczekuje się na Coś - na nowe wrażenia, na spotkanie z bliskimi osobami z rodziny, oczekuje się na prezenty, modne i powtarzane teksty sms –ów, kolorowe kartki, oryginalne życzenia, dobrą zabawę i t. d. Tymczasem nie zauważamy, jak oczekiwanie na COŚ obniża jakość naszego przygotowaniu do Świąt Bożego Narodzenia?
    Coraz mniej ludzi skupia swoją świadomość na oczekiwaniu KOGOŚ! To jest to radosne przesłanie tajemnicy Bożego Narodzenia. Przejęcie się tym przesłaniem pozwoli nam głębiej przeżywać okres Adwentu. †

Szanowna redakcjo, chcielibyśmy się podzielić z czytelnikami ciekawymi wydarzeniami, odbywającymi się w naszej parafii.

     W okresie Adwentu bardzo ważnym, wymownym i często stosowanym w liturgii domowej znakiem jest świeca. Świece i lampiony posiadają bogatą symbolikę. W liturgii Kościoła światło jest stosowane jako znak już od IV wieku i jest symbolem radości. Głównie jednak jest symbolem Chrystusa, gdyż prorocy zapowiadali Go jako światłość (Iz 49,6). Świeca jest również symbolem życia chrześcijanina, który jest włączony w światłość Chrystusową i żyje zgodnie z przykazaniami Bożymi. Wymienia się kilka rodzajów świec adwentowych: Świeca roratna, koloru białego lub jasnożółtego, jest przewiązana białą wstążką i udekorowana zielenią (najczęściej mirtem). Umieszcza się ją na ołtarzyku domowym, często obok figurki lub obrazu Matki Bożej.
    Zapalana w czasie modlitw rodzinnych, symbolizuje Maryję, która w mroczny czas adwentowy w swoim łonie niesie światu Chrystusa - Światłość Prawdziwą. Świeca kalendarzowa, na której są oznaczone daty czterech niedziel Adwentu lub poszczególnych dni tego okresu, jest zapalana w czasie modlitw rodzinnych i przy posiłkach. Każdego dnia pali się ją do miejsca przeznaczonego na ten dzień. Dopala się całkowicie przy wieczerzy wigilijnej. Świeca Maryjna, ustawiana w dniu 8 grudnia lub w przeddzień wieczorem na uroczystość Niepokalanego Poczęcia, jest dekorowana zielenią i kwiatami. Po jej zapaleniu rodzina może zaśpiewać „Magnificat», odmówić tajemnicę Różańca świętego - Zwiastowanie NMP - lub śpiewać pieśni Maryjne. Lampiony adwentowe w formie czworoboku zamkniętego, którego ścianki są podklejone od wewnątrz kolorową bibułą i przypominają gotyckie witraże z symbolami chrześcijańskimi lub scenami biblijnymi, w domu są na widocznym miejscu, a dzieci, idąc na roraty, zabierają je ze sobą do kościoła. Lampion adwentowy jest ilustracją do przypowieści Jezusa o pannach roztropnych (Mt 25,1-13).
    Kolejnym takim znakiem jest siano dobrych uczynków - zwyczaj przeniesiony z Francji. W pierwszą niedzielę Adwentu każde dziecko dostaje od rodziców pusty żłóbek. Odtąd każdego dnia wieczorem przy modlitwie pacierzowej dziecko czyni rachunek sumienia i za każdy dobry uczynek wkłada jedną słomkę siana do żłóbka. Jest to dar dziecka dla Bożego Dzieciątka na pamiątkę Jego urodzin. Widok żłóbka z sianem dobrych uczynków napełnia dziecko tęsknotą za Zbawicielem przy pójściu na spoczynek i przy przebudzeniu się rankiem. W dzień Bożego Narodzenia każde dziecko, budząc się ze snu, znajduje w swoim żłóbku figurkę Dzieciątka Jezus.
    Starajmy się wprowadzać do naszych domów rodzinnych obrzędy o treści chrześcijańskiej: własne lub te już znane, żeby pomagały budować miłość, wrażliwość i braterskość zarówno w każdym człowieku, jak i między ludźmi.

Proponujemy państwu całą rodziną zabrać się do wypieku cudnych świątecznych pierników, które będą nie tylko smakołykiem, ale i ozdobą wigilijną . Takimi wyrobami można udekorować choinkę, a jeżeli zrobić pierniki większego rozmiaru i każdy ładnie ozdobić, będziemy mieć ciekawy podarunek, którego nie kupisz w sklepie. Zaparzane pierniki, przechowywane nawet przez miesiąc-dwa, nie tracą swych jakości smakowych.

   Tylko jedna duża szyszka, pofarbowana na złoto lub na zielono i udekorowana wstążką – i mamy na stole cudną małą choinkę wigilijną . Podstawką dla niej może być wieczko od szamponu czy wody toaletowej.

Rozwiązanie kryptogramu: №291

...WALCZ W DOBRYCH ZAWODACH O WIARĘ, ZDOBĄDŹ ŻYCIE WIECZNE: DO NIEGO ZOSTAŁEŚ POWOŁANY...

«Przyjdź, Panie Jezu» — to żarliwe wołanie pierwszej wspólnoty chrześcijańskiej musi się stać nieustającym pragnieniem wiernych i aspiracją Kościoła wszystkich czasów, który oczekuje i przygotowuje się na spotkanie ze swoim Panem. Przyjdź dzisiaj, Panie; oświeć nas, daj nam pokój, pomóż nam pokonać przemoc. Przyjdź, Panie, o to prosimy podczas nadchodzących tygodni. Panie, rozjaśnij nad nami swoje oblicze, a będziemy zbawieni».

Gdy Bóg woła, aby przygotować drogę Chrystusowi, to chce, że by ta droga służyła nam. I dlatego powinna być zbudowana solidnie i rzetelnie, by mogła przetrwać liczne deszcze i roztopy, napór pokus i ciężar grzechów. Bo właśnie taką drogą przychodzi do nas Jezus. Przychodzi, aby to wszystko sprzątnąć, zmieść z drogi, jak zawadzające śmieci czy zaspy śniegu. To On dokona tego, co najważniejsze, to Jego przyjścia wyczekujemy jak zbawienia. Ale drogę dla Jego przyjścia musimy przygotować właśnie my.

    Drodzy Czytelnicy gazety “Słowo Życia”!

    Dnia 9 grudnia udaję się z wizytą „ad limina apostolorum” do Rzymu na spotkanie z Papieżem Benedyktem XVI. Będzie to już trzecia moja wizyta do Rzymu, ale pierwsza do papieża enedykta XVI. Na pewno opowiem Ojcu Świętemu o naszych wspólnych dokonaniach w diecezji, a także o problemach i trudnościach, których doświadczamy na dzień dzisiejszy. Podczas wizyty odwiedzę również wszystkie 4 bazyliki w Rzymie, gdzie będę się modlić za powierzony mi Kościół Grodzieński.
    Najpierw będę Bogu dziękować za wszystkie łaski, jakie nasza diecezja otrzymała za te ostatnie lata. W sposób szczególny obejmę swoją modlitwą kapłanów i siostry zakonne, będę się modlić o świętość życia dla nich, za nasze rodziny, aby były Bogiem silne, za młodzież, aby miała autentyczne zainteresowania sprawami religii i wiary, za dzieci, aby pokładały ufność w Bogu, za chorych, samotnych i biednych. Każdego z Was, drodzy bracia i siostry, zabieram w swoim sercu do Wiecznego Miasta.
    Podczas spotkania z Ojcem Świętym my, biskupi, zaprosimy Papieża na Białoruś, aby przybył do nas i z nami wspólnie się modlił. Powiem Ojcu Świętemu, że się modlimy za Niego i oddajemy opiece Matki Miłosierdzia. Całując pierścień rybaka, będę prosił Ojca Świętego o błogosławieństwo dla Diecezji Grodzieńskiej.
    Bardzo prószę każdego z was o modlitwę w intencji mojej i wszystkich biskupów na Białorusi.