Benedykt XVI
    Tragedia jest w tym, że panuje i rozpowszechnia się przekonanie, że Bóg jest wrogiem człowieka i jego wolności. Na to pragnę odpowiedzieć prawdziwą biblijną wiarą w Boga, który posłał na ten świat swego Syna Jezusa Chrystusa, by nikt nie umarł, lecz wszyscy mieli życie wieczne (por. Jn 3,16) … Europa powinna otworzyć się na Boga, bez obaw wyjść Mu naprzeciw, pracować dla ludzkiej godności, która została otwarta dzięki najlepszym tradycjom: biblijnej, która tu jest fundamentalna, epoki klasycznej, średniowiecznej i współczesnej, w której powstały filozoficzne, literackie, kulturalne i socjalne arcydzieła Europy.
    Fragment homilii Papieża podczas Mszy św. w Santiago de Compostela, Hiszpania, 07.11.2010 †

«Dzięki namaszczeniu Ducha Świętego zostają naznaczeni szczególnym znamieniem i tak upodobniają się do Chrystusa Kapłana, aby mogli działać w zastępstwie Chrystusa Głowy»
Presbyterorum ordinis, n. 2.

1. Przedstawienie i wybór:
Każdy z kandydatów jest wezwany po imieniu i nazwisku, podchodzi do biskupa i składa mu ukłon.

2. Homilia:
W homilii biskup na podstawie czytań wykonanych w Liturgii Słowa wyjaśnia ludowi i kandydatom istotę urzędu posługiwania prezbiterów. †

"Zagram ku chwale Bożej…",
Irena Bogdanowicz, nr 3/2010. 3/2010 г
Daj, dobry Boże, zorze i słońce widzieć.
Twoją łaską zachowaj od grzechu.
Ku Tobie zdycha me serce, płacze.
Daje w Twej sile mnie znaleźć pociechę…
Każdy wierny zna i lubi tę pieśń (oryginał w języku białoruskim), ale na pewno, nie każdy wie, że autorem tych słów jest poeta Wincuk Odważny, kapłan katolicki Józef Hermanowicz. Powyższy fragment wiersza jest autorskim opracowaniem jednego z wierszy modlitewnych Cyryla Turowskiego.
    Józef Hermanowicz (1890 – 1978) aktywnie i ofiarnie pracował w dziedzinie białoruskiej kultury narodowej i duchowości w I poł. XX w.
    Pracował w Polsce, Białorusi, Chinach, Litwie. W 1948 r. zostaje skazany na 25 lat przymusowej pracy w łagrach na Syberii. W 1955 r. ks. Józefa wysyłają do Polski, skąd on wyjeżdża na emigrację. Jest autorem: wspomnień "Chiny – Syberia – Moskwa", rozważań na tematy duchowe "Sobór Watykański", "Słowo o pokucie", opowiadań, wierszy i wierszowanych opracowań tekstów biblijnych. †

Twoja młodość jest darem Bożym i musisz wykorzystać ją na wszystkie 100 procent. Znajdź czas dla Chrystusa i twoich rówieśników. Wyrusz z nami w pielgrzymkę duchowego przygotowania na XXVI Światowe Dni Młodzieży w Madrycie (Hiszpania).
    Światowe Dni Młodzieży są prawdziwym Świętem młodych ludzi Kościoła Katolickiego i nie tylko, są Świętem młodych uczniów i uczennic Chrystusa, podczas którego przy następcy św. Piotra Apostoła gromadzą się milionowe rzesze młodzieży z całego świata.
    Pierwsze obchody Święta odbyły 25 lat temu w Rzymie (1985 r.). Pomysł zgromadzenia młodzieży z całego świata zrealizował Sługa Boży Jan Paweł II. On odczytał znaki czasu i potrzebę ukazania dla świata młodości Kościoła. W ślady swego poprzednika poszedł jego następca Papież Benedykt XVI. Kontynuuje on spotkania, rozpoczęte przez Jana Pawła II. W 2005 r. spotkał się po raz pierwszy z młodzieżą w 2005 r. w Kolonii (Niemcy), w 2008 r. w Sydney (Australia). Ojciec Święty Benedykt XVI w Święto Przemienienia Pańskiego 2010 r., wystosował orędzie na kolejne Światowe Dni Młodzieży i zaprosił młodych do duchowego przygotowania i uczestnictwa w Światowych Dniach Młodzieży 15-21 sierpnia 2011 r. w Madrycie.
    Chcemy wspólnie z młodzieżą całego świata rozpocząć duchowe przygotowanie do Madrytu w Diecezji Grodzieńskiej i naszym Kraju.†

Teraz nasze spojrzenie kierujemy w stronę najbliższego Światowego Dnia Młodzieży, który odbędzie się w sierpniu 2011 roku w Madrycie. Już w 1989 roku, na kilka miesięcy przed historycznym upadkiem Muru Berlińskiego, pielgrzymka młodych zatrzymała się w Hiszpanii, w Santiago de Compostela. Obecnie, w chwili kiedy Europa w szczególny sposób potrzebuje odnalezienia swoich chrześcijańskich korzeni, mamy spotkać się w Madrycie, podejmując temat: "Zakorzenieni i zbudowani na Chrystusie, mocni w wierze" (por. Kol 2, 7).

    Z tego powodu, drodzy Przyjaciele, zapraszam Was do pogłębienia Waszej wiary w Boga, Ojca naszego Pana, Jezusa Chrystusa. Wy jesteście przyszłością społeczeństwa i Kościoła! Jak pisał apostoł Paweł do chrześcijan w Kolosach, życiodajnym jest mieć korzenie, solidne fundamenty! I to staje się prawdziwe szczególnie dzisiaj, kiedy wielu nie ma trwałych punktów odniesienia, na których mogłoby zbudować swoje życie, doświadczając w ten sposób poczucia głębokiej niepewności. †

Historia każdego kapłańskiego powołania jest historią niewymownego dialogu między Bogiem a człowiekiem. Między miłością Boga, który wzywa a wolnością człowieka, który z miłością Mu odpowiada. Najbardziej widocznie zostało to odzwierciedlone w powołaniu Dwunastu Apostołów. Stąd powołanie jest darem Bożym, nigdy prawem przysługującym człowiekowi, dlatego nie wolno rozumieć powołania kapłańskiego jako zwykłego ludzkiego wyróżnienia.
    Pytasz, czy ja jestem powołany i czy to właśnie mnie wzywa Chrystus? A ja zapytam Ciebie, Młody Przyjacielu: dlaczego właśnie ty stawiasz takie pytanie? Skąd treść podobnego pytania czerpiesz i skąd znasz takie wyrazy, których w szkole lub na dyskotece nie słyszałeś? Podpowiem Ci: ponieważ od dłuższego czasu prowadzisz dialog z Chrystusem. Twoje serce jest nastawione na fale Chrystusowego wołania: "Pójdź za Mną" (Mt 4,19). Zapytaj swego kolegę z klasy: czy on słyszy podobne wołanie lub w jego sercu nurtują takie myśli. Po prostu odpowie ci, że nie wie o czym ty mówisz. Nie dziw się temu, po prostu on nie słyszy tego wezwania "Pójdź za Mną." Względem jego Pan Bóg ma inne plany, inne powołanie, do którego powoła go w swoim czasie. I tu wracamy do pytania, twego pytania: "Czy ja jestem powołany i czy to właśnie mnie wzywa Chrystus?" †

Ludzie mówią, że struś jest nie tylko największym, ale także najbardziej nieprzewidywalnym ptakiem na świecie. Może być dobrym i czułym, a za chwilę złośliwym i agresywnym. W Afryce nikt nie mógł zrozumieć strusiego charakteru. Wszyscy się zastanawiali, jaki jest struś: złośliwy czy dobry, i dlaczego on bywa taki różny. A struś tak gwałtownie zmieniał swój nastrój dlatego, że miał różne oczy. Lewe oko dostrzegało u innych tylko rzeczy niedobre, a prawe - dobre i piękne. Szczęście miał ten, kto podchodził do strusia z prawej strony, bo patrząc na wszystko swoim dobrym prawym okiem struś zachowywał się przyjaźnie i życzliwie. A już z lewej strony lepiej było wcale się nie zbliżać. Struś natychmiast stawał się nieopanowany i złośliwy.†

Jak powinno się żyć, aby zostać świętym? Co przychodzi nam na myśl, gdy słyszymy słowo świętość? Czy w życiu codziennym stawiamy sobie takie pytania?

W sercu każdego chrześcijanina Pan Bóg zaszczepił pragnienie zostania świętym. Jednak, żeby móc zrealizować to powołanie, trzeba wiedzieć na czym ono polega. Z pewnością wielu z nas świętość kojarzy z czymś tak doskonałym, co dla zwykłego człowieka jest nieosiągalne. W Ewangelii czytamy: „Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski”         (Mt 5,48). Niezależnie od konkretnej drogi życia każdy chrześcijanin jest powołany do doskonałości i świętości. Jednak tej pełni człowieczeństwa nie da się osiągnąć własnymi siłami. Konieczna jest współpraca z łaską Bożą. Skoro każdy jest powołany do świętości, również każdego Stwórca obdarzył swą pomocą. Tylko od nas zależy jak wykorzystamy ten dar. †

W szare jesienne dni przyspieszamy temp własnego życia. Chcemy jak najszybciej dobiec od przystanku autobusowego do pracy, a potem wrócić z pracy do domu. Mgła i deszcz kłonią nas do snu, wymuszają pić kawę, żeby móc pracować. „Brr!” – słyszymy do koła. Dołączmy do tego codzienne kłopoty o pieniądz, rozrywkę i obowiązkowo – rzekomy brak czasu wolnego. I wśród tego wszystkiego czasu dla Boga, siebie i rodziny zabraknie.

Troszczymy się przede wszystkim o dobrobyt materialny i zapominamy o trosce duchowej. Mianowicie czasu dla rodziny i znajomych brakuje co raz częściej. Współczesny człowiek poznaje wielu ludzi, ale szybko obrywa kontakty. Nie telefonujemy do przyjaciół ze szkoły i uczelni, zapominamy o współpracownikach. Wspominamy o nich tylko w chwili nostalgii lub przy wypadkowym spotkaniu. Kiedy ktoś z nich umiera – jeszcze szybciej o nim zapominamy. Tylko mocne więzi emocjonalne – miłość, przyjaźń, wdzięczność są w stanie zachęcić nas do stałych kontaktów z osobą, również po jej śmierci, tzn. przez odwiedzanie grobu, modlitwę, stałe pamiętanie o niej. †

Z życia parafii:
   

1903–1905 – proboszczem parafii jest ks. Józef Fordon.

1915 – o. Melchior Fordon ratuje od śmierci 13 strażaków z Grodna.

1919 – powrót franciszkanów do Grodna, o. Fordon jest pierwszym gwardianem.

1922–1927 – przy parafii pracuje św. Maksymilian Kolbe.

1988–1989 – proboszczem parafii jest ks. Tadeusz Kondrusiewicz, pierwszy Biskup na Białorusi.

W 1635 r. do Grodna przy pomocy starosty upickiego Eustacha Kurcza i jego żony Zuzanny z Tyszkiewiczów przybyli bracia mniejsi konwentualni (franciszkanie). Eustachy Kurcz sprowadził zakonników na Przedmieście Zaniemeńskie, ofiarowując im na zakwaterowanie duży murowany dom z wyposażeniem usytuowany w mieście przy ulicy Mostowej. Zakonnicy mieszkali w nim do czasu wzniesienia drewnianego klasztoru na Przedmieściu, po czym sprzedali go w 1651 r. W 1635 r. powstał niewielki, drewniany kościółek pod wezwaniem Matki Bożej Anielskiej. W 1659 r. w czasie wojny kościół został zniszczony. W roku 1660 rozpoczęto budowę trójnawowej bazyliki z dostawioną z lewej strony (od narteksu) dzwonnicą z zegarem i murowanego budynku klasztornego. Od 1697 r. nowowybudowana świątynia została kościołem parafialnym. †

  Co mogą uczynić media w dzisiejszych czasach? Jaka jest rola mediów katolickich?

  Jakie są media katolickie na Białorusi? Czy Kościół na Białorusi jest medialny?

 Każdy z nas może i ma prawo na swój sposób odpowiedzieć na powyższe pytania. Ja natomiast, natchniony uczestnictwem w Światowym Kongresie Mediów Katolickich , który się odbył w Rzymie w dniach 4-7 października, też skorzystam z możliwości wypowiedzenia się na dany temat. Kongres rzeczywiście był światowy, bowiem wzięli w nim udział uczestnicy z 85 krajów. Nie zabrakło w Rzymie również przedstawicieli białoruskich mediów katolickich. Owo spotkanie było przede wszystkim dobrą możliwością wymiany informacją i porównania, jak jest u innych i jak u nas, możliwością porównania swoich osiągnięć, a także zastanowienia się nad swoimi błędami lub trudnościami. My na pewno mamy swoje osiągnięcia, ale nie będziemy także ukrywać, że mamy jeszcze sporo trudności.†

Gazeta Diecezji Grodzieńskiej. Rok założenia 1997. Nakład 13500 egz. Gazeta ukazuje się co drugi tydzień. †

„Abp Hoser: In vitro nie zasługuje na Nobla”

„Metoda In vitro nie zasługuje na takie wyróżnienie, jakim jest Nagroda Nobla” – uważa ks. abp Henryk Hoser, przewodniczący Zespołu Ekspertów ds. Bioetycznych Konferencji Episkopatu Polski. (nr 41, 2010r.). †

КKult Maryi powstał jeszcze podczas ziemskiego życia naszej Matki Niebios. Istnieje wiele różnych grup, ruchów, które wychwalają Maryję i Jej służą.
Ruch Maryi (dalej RM) jest jednym z nich. By dowiedzieć się o nim więcej, poprosiliśmy o rozmowę jego kierownika, pana Olega Gorbacza.
Na początku kilka słów o założycielu. Pan Oleg, tak nazywają go dzieci, od dwóch lat prowadzi także Ruch Jana Pawła II. Niedawno zorganizował Centrum Pomocy Życiu, w którym jego uczestnicy modlą się o zakaz aborcji. Oprócz tego, w swojej parafii w Wiszniowcu, prowadzi indywidualne zajęcia dla dzieci przygotowujących się do I Komunii Świętej. Jest także członkiem oddziału Katechetycznego Diecezji Grodzieńskiej. †

W kościele Pobernardyńskim w Grodnie już od 17 lat działa Stowarzyszenie Matki Bożej, Patronki Dobrej Śmierci. Czym ono jest? O co tu właściwie chodzi? Przede wszystkim o nasze powołanie do świętości. O powołanie, które Sobór Watykański II charakteryzuje w ten oto sposób: „Wytrwanie sprawiedliwych, nawrócenie obojętnych i grzeszników oraz śmierć w łasce i przyjaźni Bożej”.

 Stowarzyszenie MB Patronki Dobrej Śmierci zostało zatwierdzone 22 lipca 1908 r. przez papieża Piusa IX i powierzone kierownictwu księży ze zgromadzenia NMP w Tinchebray we Francji. Jest ono powszechnym stowarzyszeniem modlitwy, otwartym dla wszystkich chrześcijan, by zapewnić im łaskę wytrwania, a wraz z nią łaskę dobrej, szczęśliwej śmierci.†