Dekanat Brzostowica Wielka

Pierwszy kościół (drewniany) Najświętszego Imienia Maryi we wsi Ejsmonty Wielkie został ufundowany w 1659 r. przez Annę Ejsmont i jej syna Jakuba. W świątyni znajdowało się 9 ołtarzy. Ołtarz główny był trzykondygnacyjny: na pierwszym poziomie znajdował się obraz Matki Bożej Ejsmontowskiej w srebrnej szacie (już w poł. XVII w. obraz uważano za cudowny, a kościół miał status sanktuarium Maryjnego), na drugim – obraz NMP Częstochowskiej, na trzecim – obraz Imienia Maryi. Po lewej stronie kościoła mieściły się ołtarze: Pana Jezusa, św. Antoniego, św. Onufrego oraz dwukondygnacyjny Zwiastowania NMP z obrazem św. Adalberta na górze. Po prawej stronie stały ołtarze: św. Jana Nepomucena, św. Michała Archanioła, św. Tadeusza Apostoła i dwukondygnacyjny św. Marii Magdaleny z obrazem Matki Bożej Orędowniczki na górze. Przykościelny teren został otoczony murowanym ogrodzeniem z bramami stolarskiej roboty. Od rynku wejściową bramę wieńczyła figura św. Jana Nepomucena, a od strony gościńca na Brzostowicę - figura Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus. Między bramami stała dzwonnica na 6 słupach. †

Ludzie, którzy odbierają modlitwę jako wzniosły akt, powinni dążyć do przygotowania się do niej w najlepszy sposób, jak do każdego ważnego zadania lub pracy. Istnieje nawet przekonanie, że modlitwa będzie owocna na tyle, na ile dobre było przygotowanie do niej.

Uświadomić obecność Boga żywego. Jest to niezbędne po to, by słowa wdzięczności, wysławiania lub prośby, które popłyną z ust człowieka wierzącego, nie były sztuczne, mechaniczne, pozbawione wiary i sensu. Św. Ignacy Loyola kiedyś napisał, że "ważne jest "wejść" w Boga, poczuć, że On jest tu, ze mną, i dopiero potem zacząć się modlić do Boga, a nie do ściany, kawałka drzewa czy książki w ręku".†

2000 rok

---

    24 września - Jubileuszowy zjazd ministrantów z całej diecezji grodzieńskiej.
   1 października -  Poświęcenie placu pod budowę kaplicy pw. Miłosierdzia Bożego. Poświęcenia dokonał ks. bp Aleksander Kaszkiewicz.
   7 października -  Uroczystość wmurowania kamienia węgielnego pod budowę nowego kościoła i ośrodka duszpasterskiego ojców redemptorystów w Grodnie na osiedlu Dziewiatówka. †

Drodzy Czytelnicy i Przyjaciele "Słowa Życia"!
   Pozwólcie, że najpierw przekażę słowa uznania i podziękowania redaktorowi naczelnemu ks. Pawłowi Sołobudzie wraz z zespołem redakcyjnym za zainicjowanie ciekawej rubryki "Zadajemy pytania", dzięki której Czytelnicy mogą sporo się dowiedzieć o instytucjach kościelnych. Cieszy mnie fakt, że seminarium grodzieńskie także nie zostało pominięte, a nawet, jak świadczą zadane pytania, cieszy się zainteresowaniem nie tylko wśród wiernych diecezji grodzieńskiej.

W ramach odpowiedzi na te pytania chciałbym najpierw przedstawić w skrócie ogólne informacje dotyczące Wyższego Seminarium Duchownego w Grodnie. †

"Bóg widzi: czas ucieka — wieczność czeka na człowieka" — twierdzi stare przysłowie. Wszystko przemija, słynne postacie odchodzą w niepamięć. Jednakże na zawsze są zapisani w pamięci pokoleń ci, którzy całe swoje życie poświęcili służbie ludziom. Mam na myśli niezłomnych świadków naszej wiary, kapłanów, którzy posługiwali wiernym w czasach Związku Radzieckiego. Oni odważnie poszli za Chrystusem i przeżywszy prześladowania, zachowali i przekazali nam bezcenny skarb wiary. Do nich można zaliczyć świetlaną postać ks. Stanisława Kuczyńskiego, którego wierni nazywali "Kapłanem wielkiego serca", gdyż zyskał u nich niezachwiany autorytet. Dla nas zaś ks. Kuczyński jest bliski z tego powodu, że przez niecałe 6 lat służył młodemu Kościołowi Grodzieńskiemu. Zmarł w Grodnie 15 lat temu.

Dzieciństwo i młodość
    2 stycznia 1914 r. w pobożnej rodzinie Kuczyńskich, która liczyła 10 dzieci, przyszedł na świat chłopczyk. 14 stycznia rodzice Adam i Aniela z Polańskich przynieśli dziecko do parafialnego kościoła w Olkowiczach koło Wilejki (dzisiaj jest to archidiecezja Mińsko-Mohylewska), aby je ochrzcić. Na chrzcie nadano mu imię Stanisław. †

Zdaje się, że nie tak dawno rozpoczęliśmy rok akademicki, a już dobiegł on końca. Po zaliczonej sesji skończyliśmy rok nauki, studium i formacji. Był on kolejnym krokiem w naszej drodze do celu, którym jest upragnione kapłaństwo. Rok akademicki 2010/2011 zakończyliśmy, można powiedzieć, niezwyczajnie: dzięki staraniom naszych przełożonych organizowano wycieczkę do Lwowa. Była to dla nas ogromna niespodzianka, o której chciałbym opowiedzieć wszystkim czytelnikom "Słowa". W maju każdego roku w naszym seminarium są organizowane wycieczki zwane majówkami, ponieważ odbywają się zawsze w maryjnym miesiącu. O majówce, którą przeżyliśmy w tym roku, mogliśmy tylko marzyć.
    Lwów – to miasto zachodniej Ukrainy, bogate pod względem kulturowym i historycznym. Liczy ponad 800 tysięcy mieszkańców. Mówiąc o Lwowie, można powiedzieć tak: czym dla Polski jest Kraków, a dla Białorusi Nieśwież, tym dla Ukrainy jest Lwów. †

Po zaliczeniu ostatniego egzaminu dla alumnów naszego seminarium nastąpił długo oczekiwany czas wakacji, czas na odpoczynek i praktyki duszpastersko-liturgiczne. W tym roku klerycy będą aktywnie udzielać się nie tylko we własnych parafiach i w seminarium, ale także wezmą aktywny udział w życiu diecezji grodzieńskiej.
    Przede wszystkim czekają na nich miesięczne praktyki na parafiach: Grodno–katedra, Lida–Fara, Wołkowysk (św. Stanisława), Odelsk, Bieniakonie, Szczuczyn, Brzostowica Mała, Brzozówka, Nowy Dwór, Żodziszki, Makarowce, a nawet Dortmund (Niemcy). Praktyka na parafii stanowi dla kleryków najlepszą okazję do wykorzystania wiedzy zdobytej na wykładach w seminarium oraz daje możliwość dzielenia się radością wiary i powołania z ludźmi, do których zostaną posłani. †

"Pozwólcie obojgu róść aż do żniwa; a w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw chwast i powiążcie go w snopki na spalenie; pszenicę zaś zwieźcie do mego spichlerza" (Mt 13,30)

Lato – to miesiące gwiaździstych nocy i upalnych dni, ale przede wszystkim - "pozłoconego zboża, posrebrzanego żyta". Otóż żniwa, czas plonów pracy rolników, która trwała przez wiosnę i lato. Czas na zaopatrzenie nas w chleb powszedni.

Drodzy ministranci, korzystając z okazji naszego kolejnego spotkania, chciałbym porozmawiać z Wami właśnie o chlebie - o tej tak prostej, a zarazem koniecznej w naszym życiu rzeczy, przy tym porównując go do służby ministranta. †

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
    Nie skłamię, gdy powiem, że zawsze cieszę się ze spotkania z Wami. Kiedy przygotowuję materiały do rubryki, razem z Wami poznaję wiele ciekawego i pożytecznego. Razem z Wami planuję sprawy i odkrywam coś ciekawego dla siebie. Słowa, uwierzcie, są szczere.
    Co dotyczy materiałów lipcowej rubryki, mogę tylko powiedzieć, że, jeżeli zechcecie, możecie się nauczyć jeszcze jednego języka lub zagłębić się w czytaniu i nawet otrzymać uzdrowienie!
   Zainteresowało? Wtedy spotkamy się na lipcowym planowaniu miesiąca. Z Bogiem!

  Cytat z Pisma Świętego: "Jeśli kto nie grzeszy mową, jest mężem doskonałym, zdolnym utrzymać w ryzach także całe ciało" (Jak 3,2).
    Rzeczywiście, jeśli człowiek jest zdolny do kierowania swoim słowem, potrafi także kierować swoimi uczynkami. Ponieważ kierować słowem jest trudniej: wylatuje ono bardzo szybko, w dodatku nie zawsze wtedy, kiedy potrzeba. Rozważmy to. †

4 czerwca, podczas XV Spotkania Młodych LEDNICA 2011, otrzymałam klucze do Nieba z cytatami: "Otwórzcie drzwi Chrystusowi" (Jan Paweł II) i "Tobie daję klucze Królestwa" (Mt 16,19). Już mam ten najważniejszy klucz, pozostaje tylko żyć tak, aby mieć okazję potem nim się posłużyć...

А teraz o tym, jak było tego roku, czyli o Lednicy'2011.
   Wyjątkowość tego spotkania polegała na dwóch rzeczach: po pierwsze było to już XV spotkanie, a po drugie, i co najważniejsze, poświęcone zostało naszemu Wielkiemu Papieżowi - Janowi Pawłowi II. 80 tysięcy pielgrzymów przybyło na Pola Lednickie, aby się zjednoczyć pod hasłem "Jan Paweł II - liczy się świętość!"
   Spędzony razem czas był bardzo urozmaicony. Ale o wszystkim według kolejności. †

Uważam, że jednym z najważniejszych tematów, ze względu na który, zresztą, i obradował Sobór Watykański II, jest rola i miejsce człowieka wierzącego we współczesnym świecie.
    XX wiek przyniósł człowieczeństwu progres, szybki rozwój nauki i techniki, medycyny i edukacji. Z innej strony, pod wpływem możliwości i osiągnięć pojawiła się pycha, wiara we wszechmoc człowieka, który może sam, bez Bożej pomocy kierować swym życiem. I jako wynik – możliwość odrzucenia odwiecznych wartości, których źródłem jest Bóg, a także podstawowych zasad moralności i stosunków międzyludzkich. Wiara stała się "niemodna", nienowoczesna. Coraz częściej zaczęły się pojawiać opinie o tym, że Ewangelia i Kościół są już nieaktualne, nie odpowiadają potrzebom dnia dzisiejszego. Nawet teraz, w naszych czasach, można usłyszeć zdania, że miejscem człowieka wierzącego są tylko świątynia lub sala katechetyczna i on w ogóle nie powinien się wtrącać w codzienne życie społeczne lub wprowadzać do niego swoje zasady. †

Prezydium Komitetu Organizacyjnego III Parafiady Dzieci i Młodzieży Diecezji Grodzieńskiej w składzie: ks. Artura Małafieja – dyrektora Parafiady, ks. Maksyma Boczarnikowa - ekonoma Parafiady, ks. Władysława Surwiły - kapelana Parafiady (ŚWIĄTYNIA), p. Mariny Żybartowicz - Przewodniczącej Komisji Kulturalno-Oświatowej (TEATR), o. Wiktora Bochana CSSR - Przewodniczącego Zespołu ds. Konkursów (TEATR), p. Artura Kachockiego - Przewodniczącego Komisji Sportowej (STADION) i ds. Obiektów Sportowych oraz ks. Antoniego Obuchowskiego - Przewodniczącego Zespołu Kwatermistrzowskiego serdecznie dziękuje sponsorom: SENATOWI RP, MINISTERSTWU SPORTU I TURYSTYKI RP, KONSULATOWI GENERALNEMU RP W GRODNIE, przedsiębiorstwom "WIBOTORG» i MODZIE-EXCLUSIVE, CARITAS DIECEZJI GRODZIEŃSKIEJ, STOWARZYSZENIU PARAFIADA IM. ŚW. JÓZEFA KALASANCJUSZA W WARSZAWIE, CENTRUM PASTORALE CONFERENCTIAE EPISCOPORUM CATHOLICORUM BIELORUSSIAE, a także ks. prałatowi Witoldowi Łozowickiemu, proboszczowi par. Grodno-Południowy, o. Stanisławowi Staniewskiemu CSSR, proboszczowi par. Grodno-Dziewiatówka, ks. Andrzejowi Radziewiczowi, kapelanowi Sybiraków, seminaryjnemu zespołowi "AVE" i Franciszkowi Leciago (Dyrektorowi stadionu "Neman") za pomoc finansową i wsparcie modlitewne podczas organizacji Parafiady. Bóg zapłać!×

Pewien afrykański król miał bliskiego przyjaciela, który w każdej sytuacji zwykł mówić: "To dobrze!". Pewnego razu król był na polowaniu. Przyjaciel zawsze nabijał mu strzelbę, lecz, widocznie, tym razem coś zrobił niedobrze: kiedy król chciał wystrzelić, oderwało mu duży palec ręki. Na co jego przyjaciel, jak zawsze, spokojnie powiedział: "To dobrze!" Jednak król odrzekł: "Nie, to nie jest dobrze!" – i kazał wsadzić swego przyjaciela do więzienia.
    Za rok król ponownie polował w dżungli. Nagle napadło go dzikie plemię ludożerców, którzy wzięli do niewoli króla wraz z całym jego orszakiem. Kanibale przyprowadzili więźniów do wsi, przynieśli drzewo na opał, związali królowi ręce i chcieli ugotować go na kolację. Lecz nagle zauważyli, że król nie ma dużego palca na ręce. Z powodu swoich wierzeń oni nigdy nie jedli tych, kto miał niedoskonałości ciała. Dlatego rozwiązali króla i uwolnili jego. †

13 czerwca, w uroczystość św. Antoniego, w kościele parafialnym w Odelsku ks. abp Tadeusz Kondrusiewicz wraz z licznie zgromadzonymi wiernymi dziękował za 30 lat służby kapłańskiej. Była to piękna okazja, aby porozmawiać z Księdzem Arcybiskupem. Najczęściej, kiedy się spotykamy, rozmawiamy o sprawach związanych z Kościołem na Białorusi, o jego problemach i zadaniach. Natomiast ta uroczystość kierowała bardziej ku osobie Księdza Arcybiskupa.

- Wasza Ekscelencjo, bł. Jan Paweł II powiedział o kapłaństwie, że jest to Dar i Tajemnica. A co o tym myśli Ksiądz Arcybiskup, mając za sobą 30 lat posługi kapłańskiej?
   - Rzeczywiście, kapłaństwo jest wielkim darem i wielką zaskakującą tajemnicą. Czy prosty chłopiec z Odelska mógł pomyśleć, że zostanie księdzem, nawet więcej - biskupem? Jeżeliby ktoś powiedział o tym około 50 lat temu, wszyscy wyśmialiby mnie. Ale Bóg prowadzi i w swoim czasie daje znaki. Kiedyś otwierała się przede mną kariera techniczna: byłem inżynierem, miałem razem z kolegami-inżynierami pewne osiągnięcia, marzyłem o karierze naukowca, rozpocząłem starania w tym kierunku i zdałem już egzaminy na studia doktoranckie. Jednak w Ostrej Bramie podjąłem inną decyzję: wstępuję do seminarium duchownego. Kiedy oznajmiłem to mojemu koledze, powiedział tak: "Wiem, że jest mało księży, ale dlaczego właśnie ty masz iść do seminarium?" A więc rzeczywiście jest to wielka tajemnica i wielki dar, bo oprócz kapłana nikt inny na świecie nie może przemienić chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa, nikt inny nie może odpuszczać grzechów. Swoją posługą kapłan daje ludziom Boga, czego nikt inny nie może uczynić. †

Do organizacji III Parafiady Dzieci i Młodzieży Diecezji Grodzieńskiej przyczynili się liczni sponsorzy: "Caritas" Diecezji Grodzieńskiej, Ministerstwo Sportu i Turystyki RP, Senat RP, Centrum Pastoralne Konferencji Biskupów Katolickich Białorusi, Stowarzyszenie Parafiada im. św. Józefa Kalasancjusza w Warszawie, OOO "WITOBORG", Moda-Exclusive. Im wszystkim organizatorzy i uczestnicy Parafiady składają serdeczne "Bóg zapłać".

   Więcej o Parafiadzie można przeczytać na stronie internetowej †