2003 rok

---

  19 września -  Zmarł w Oszmianie ks. Antoni Jusiel, proboszcz parafii w Graużyszkach.
   21 września -  Parafia w Dereczynie obchodziła dwa jubileusze: 90 lat od momentu powstania swego kościoła i 10 lat po jego odbudowie. Podczas uroczystości ks. bp Aleksander Kaszkiewicz poświęcił w Dereczynie Dom Sióstr Samarytanek.
   25 września  -  W Grodnie w siedzibie Kurii diecezjalnej odbyła się XVIII sesja plenarna Konferencji Biskupów Katolickich Białorusi. Do Grodna przybył nuncjusz apostolski abp Ivan Jurkovič.
   28 września -  Uroczyste obchody 350-lecia świątyni w Michaliszkach. Uroczystej Mszy Świętej przewodniczył ks. bp Antoni Dziemianko. †

Ustanowienie
    13 kwietnia 1991 roku Jan Paweł II erygował Diecezję Grodzieńską. Papież w Bulli "Qui Operam" zaznacza: "Na wieczną rzeczy pamiątkę, tym staraniem, aby w Związku Państw Radzieckich był odnowiony Kościół Katolicki, rozważywszy duchowy pożytek wspólnoty katolików obrządku łacińskiego, mieszkających w okręgu grodzieńskim w Republice Białoruś, jako części Państw Federacji, wydajemy Pismo Apostolskie… mocą i władzą Naszą Apostolską decydujemy i zakładamy Diecezję Grodzieńską Łacińską, określoną granicami świeckimi okręgu zwanego obłast. Obłast, a właściwie diecezja, będzie sufraganią Archidiecezji Mińsko-mohylowskiej ze stolicą biskupią w miejscowości Grodno".†

Benedykt XVI

    Wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych mówi nam, że tylko ten, kto w śmierci może rozpoznać wielką nadzieję, może także żyć życiem wypływającym z nadziei. Jeśli sprowadzamy człowieka wyłącznie do jego wymiaru horyzontalnego, do tego, co można dostrzec eksperymentalnie, samo życie traci swój głęboki sens. Człowiek potrzebuje wieczności, a wszelka inna nadzieja jest dla niego zbyt krótka i ograniczona. Człowieka można zrozumieć tylko wtedy, gdy istnieje Miłość, przekraczająca wszelką izolację, także izolację śmierci, w całości, która wykracza również poza przestrzeń i czas. Człowieka można zrozumieć w najgłębszym sensie jedynie wówczas, gdy jest Bóg. Wiemy, że Bóg wyszedł ze swego oddalenia i stał się bliski, wkroczył w nasze życie i powiedział: "Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, choćby i umarł, żyć będzie. Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki".

    Białoruska sekcja Radio Vaticano, 02.11.2011 †

"Pantokrator z Góry Synaj"
ks. Jarosław Staszewski Schr 11/2011
  
    Starożytni chrześcijanie powoli odrzucali starotestamentalne zakazy portretowania. Chcieli oglądać swego Króla, który stał się Człowiekiem i narodził się z Dziewicy. Starożytni chrześcijanie wierzyli, że przez Wcielenie niewidzialny Bóg stał się widzialny. Wierzyli, że Chrystus jest obrazem Boga. A skoro Bóg zechciał pokazać się ludziom, to można Jego wizerunki wykonywać, pokazywać dalej, a także otaczać czcią. †

Spotkanie młodzieży Diecezji Grodzieńskiej z ks. abp. Tadeuszem Kondrusiewiczem odbyło się w Grodnie 29 października. Spotkanie rozpoczęło się Mszą św., którą w kościele Pobrygidzkim celebrował Metropolita Tadeusz Kondrusiewicz.

"Dziękuję wam za zaproszenie na spotkanie. Bez względu na to, że życie biskupa jest jak ścisły kalendarz i znaleźć w nim czas na spotkanie jest ciężko, nasz wspólny święty Maksymilian Maria Kolbe pokierował tak, abyśmy mogli spotkać: dzisiaj podczas spotkania młodzieżowego, a jutro – podczas uroczystej Mszy św. z okazji 70. rocznicy męczeńskiej śmierci świętego Patrona Diecezji Grodzieńskiej" – powiedział Metropolita na rozpoczęcie Mszy św.
    W homilii ks. abp Tadeusz Kondrusiewicz przypomniał Dziesięć przykazań Bożych oraz to, jak zachowujemy je w naszym życiu codziennym. Dziesięć przykazań Bożych znamy na pamięć, ale jak je odbieramy: jako ograniczenie naszej woli lub jako duchowe punkty orientacyjne, kierując się jakimi będziemy dążyć do szczytów duchowych? †

Dobiegł już końca październik – szczególny miesiąc w życiu katolików. Odmawiając modlitwę różańcową, oddawaliśmy cześć Chrystusowi poprzez Matkę Bożą i naszą Matkę. I rzeczywiście, jest to modlitwa rozważania, uspokajająca duszę i w smutku, i w radości. A jeszcze ona nawiewa na mnie wspomnienia z dzieciństwa.

    Naprzeciwko naszego domu stał krzyż. Wieczorami, klękając z ojcem przed oknem naprzeciwko krzyża, modliliśmy się. A w maju i październiku każdy dzień przed krzyżem zbierali się mieszkańcy wsi (wszyscy byli katolikami) na nabożeństwa majowe i różańcowe. My, dzieci, niosłyśmy do krzyża różaniec, którego paciorki zrobione były z drzewa. Jaka to była radość! I tak przyjemnie, z rozważaniem każdej tajemnicy, nad wsią płynęła modlitwa różańcowa. Te wspomnienia pozostały w sercu na całe życie. Pozostało także oburzenie z powodu tego, że pewnej październikowej nocy 1952 r. ateistyczne władze spiłowały krzyż. Figurka Chrystusa, padając, rozleciała się na 16 kawałków. Tata pozbierał wszystkie części, a brat skleił je tak, że do dziś nie widać miejsc sklejania. †

Z czasem, gdy zaczęto odprawiać Msze św. wprost w intencji niektórych zmarłych (lub żywych), dyptyki zastąpiono wspomnieniami ("mementa") nie zawierającymi już imion wszystkich wiernych, o których Kościół pamięta, lecz tylko imiona jednego czy kilku wskazanych. W obecnej liturgii "mementa", przetrwały. np. w I modlitwie eucharystycznej (Kanon Rzymski): przed konsekracją ksiądz wylicza imiona bliskich żyjących, następnie wzywa świętych, a po przeistoczeniu wymienia imiona zmarłych, za których się modli i znowu wzywa świętych.
    Jednak usunięte ceremonie odczytywania długich list zmarłych przetrwały, ale, jakby, na marginesie Mszy św. (np. na samym jej początku, jako intencje Mszy św.).
    Dzisiejsze wypominki są kontynuacją starożytnych dyptyków i mają podobny sens. Są wyrazem miłości i jedności całego Kościoła: pielgrzymującego na ziemi i tego, który przeszedł już granicę śmierci. Pisząc imiona zmarłych na kartkach wypominkowych, a następnie odczytując je, wyrażamy nadzieję, że zostały one wpisane do Bożej księgi życia. Znaczenie wypominek jest tym większe, że podobnie jak w starożytności, tak i dzisiaj, związane są z Eucharystią. W intencji zmarłych wypisanych na kartkach wypominkowych odprawiana jest Msza św. †

Wtedy Piotr podszedł do Niego i zapytał: "Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat wykroczy przeciwko mnie? Czy aż siedem razy?" Jezus mu odrzekł: "Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy".(Mt 18, 21-22)

Pewnego razu wszystkie leśne zwierzętazachorowały: przestały widzieć niektóre przedmioty. Lecz najstraszniejsze było to, że przestali widzieć jeden drugiego. Na przykład, Zajączek nie widział tylko Wilka i Niedźwiedzia, ale dobrze widział Jeżyka. Widział także marchewkę, lecz nie mógł zobaczyć dużego arbuza. Niedźwiedź i Wiewiórka nie widziały marchewki. Natomiast Niedźwiedź widział miód, a Wiewiórka – orzechy. Pełna plątanina!
    A wszystko zaczęło się tak. Pewnego dnia Zając postanowił zaprosić do siebie Niedźwiedzia. Długo się zastanawiał, czym poczęstować gościa, i wymyślił, że najsmaczniejsza jest marchewka. Dlatego wybrał najsoczystszą marchewkę. †

1 listopada - uroczystość Wszystkich Świętych
    2 listopada - dzień wspomnienia Wszystkich Wiernych Zmarłych

Wspomnienie zmarłych: według jakiej tradycji?

"Życie Twoich wiernych, o Panie, zmienia się, ale się nie kończy" (z liturgii Kościoła)

Dla każdego katolika pierwsze dni listopada są dniami intensywnej modlitwy jedności z tymi, kto już odszedł do wieczności. Są to dni szczególnego rozmyślania nad słowami Apostolskiego symbolu wiary: "Wierzę [...] w świętych obcowanie". Poprzez wyznanie chrześcijańskie Kościół przypomina nam o istnieniu ścisłej duchowej jedności między wiernymi, znajdującymi się w niebie, czyśćcu i na ziemi. †

Poświęcenie kościoła Najświętszego Odkupiciela na Dziewiatówce

""Boże, Ty uświęcasz swój Kościół i nim kierujesz, uroczyście wielbimy Twoje Imię, ponieważ lud wierny pragnie dzisiaj poświęcić Tobie na zawsze ten Dom modlitwy, w którym pobożnie cześć Tobie oddaje, a Ty oświecasz go swoim słowem i karmisz łaską Twoich sakramentów" – tymi słowami ksiądz biskup Aleksander Kaszkiewicz rozpoczął obrzęd konsekracji kościoła Najświętszego Odkupiciela na Dziewiatówce.

Dla każdego katolika pierwsze dni listopada są dniami intensywnej modlitwy jedności z tymi, kto już odszedł do wieczności. Są to dni szczególnego rozmyślania nad słowami Apostolskiego symbolu wiary: "Wierzę [...] w świętych obcowanie". Poprzez wyznanie chrześcijańskie Kościół przypomina nam o istnieniu ścisłej duchowej jedności między wiernymi, znajdującymi się w niebie, czyśćcu i na ziemi. †

Dekanat Mosty

Кościół pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny został pobudowany na miejscowym cmentarzu w 1823 r. ze środków Bogumiły Butowt-Andrzejkowicz z rodu Gromyków jako filialny parafii Mosty. Kościół został konsekrowany 8 września 1826 r. W 1878 r. świątynia została rekonstruowana, wtedy dobudowano do niej wieżę i narteks. W 1911 r. kościół otrzymał status centrum samodzielnej parafii. Liczba wiernych parafii Mikielewszczyzna przed II wojną światową wynosiła ponad 1300 osób.
   Władze sowieckie odebrały wiernym tylko budynek plebanii, kościół był czynny i nawet otrzymał status pomnika architektury. †

List Apostolski Benedykta XIV w formie "Motu Proprio" Porta Fidei ogłaszający Rok Wiary

Postanowiłem ogłosić ROK WIARY. Rozpocznie się on dnia 11 października 2012 r., w pięćdziesiątą rocznicę otwarcia Soboru Watykańskiego II, a zakończy się w uroczystość naszego Pana, Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata, 24 listopada 2013 r .

1. "PODWOJE WIARY" (por. Dz 14, 27) są dla nas zawsze otwarte. Wprowadzają nas one do życia w komunii z Bogiem i pozwalają na wejście do Jego Kościoła. Próg ten można przekroczyć, kiedy głoszone jest Słowo Boże, a serce pozwala się kształtować łaską, która przemienia. Przekroczenie tych podwoi oznacza wyruszenie w drogę, która trwa całe życie. Zaczyna się ona chrztem (por. Rz 6, 4), dzięki któremu możemy przyzywać Boga, zwracając się do Niego jako do Ojca, a kończy wraz z przejściem poprzez śmierć do życia wiecznego, które jest owocem zmartwychwstania Pana Jezusa, który wraz z darem Ducha Świętego, pragnął włączyć w Swą własną chwałę tych, którzy w Niego wierzą (por. J 17, 22). Wyznawanie wiary w Trójcę Świętą - Ojca, Syna i Ducha Świętego – jest równoznaczne z wiarą w jednego Boga, który jest miłością (por. 1 J 4, 8): Ojca, który w pełni czasów posłał swego Syna dla naszego zbawienia; Jezusa Chrystusa, który w tajemnicy Swej śmierci i zmartwychwstania odkupił świat; Ducha Świętego, który prowadzi Kościół poprzez wieki w oczekiwaniu na chwalebny powrót Pana. †

2003 rok

---

  6 stycznia -  Uroczystą Mszą św. pod przewodnictwem ks. bpa Aleksandra Kaszkiewicza w grodzieńskiej katedrze rozpoczęła się wieczysta adoracja.
   17 stycznia -  Odszedł do Boga po wieczną nagrodę ks. bp Edward Samsel, pasterz diecezji Ełckiej oraz długoletni wykładowca WSD w Grodnie.
   9 – 16 lutego  -  Księża biskupi wzięli udział w pielgrzymce do Rzymu do progów Apostołów.
   15 marca -  W bazylice katedralnej ks. bp Aleksander Kaszkiewicz udzielił święceń diakonatu czterem absolwentom WSD w Grodnie. †

Benedykt XVI

    Głosząc, że drugie przykazanie jest podobne do pierwszego [red. Przykazanie Miłości], Jezus daje do zrozumienia, że miłość do bliźniego jest także ważna, jak i miłość do Boga. Rzeczywiście, widocznym znakiem, jaki chrześcijanie mogą pokazać światu, jest miłość do Boga i bliźnich. Dzięki Opatrzności Bożej, Kościół właśnie dzisiaj wskazuje swoim wiernym na trzech nowych świętych [red. podczas kanonizacji biskupa Gwidona Marii Confortiego, Alojzego Guanelliego i s. Bonifacji Rodríguez de Castro], którzy pozwolili Miłości Bożej przemienić siebie i stać się istotą swego istnienia. W różnych sytuacjach, mając różne charyzmaty, oni kochali Pana całym sercem, a bliźniego, jak siebie samego. W ten sposób stali się "przykładem dla wszystkich wiernych".

    Fragment homilii, według Białoruskiej sekcji Radio Vaticano, 23.10.2011 †

Powołanie jest, z pewnością, jedną z najbardziej tajemniczych możliwości relacji Boga z ludźmi. Kiedy słyszymy ten wyraz, w pierwszej kolejności myślimy o kapłanach, siostrach i braciach zakonnych, a dopiero potem o tym, że powołanie jest wielkim darem, który może wiązać się z jakimkolwiek zawodem. Bóg nieustannie troszczy się o nas i kontaktuje z nami, abyśmy nie zapominali Tego, kto nas stworzył i dał nam życie. Święci w niebie nieustannie modlą się o powołanie ludzi do służby Bożej. Jednym z przykładów takiego oddziaływania Świętych na nas jest Nowogródek.

Nowogródek jest to nieduże miasto na wschodzie obwodu grodzieńskiego. Wśród szarych krajobrazów wschodniej Grodzieńszczyzny malowniczo rozpościera się ojczyzna Mickiewicza. Znajduje się tu nieduża parafia św. Michała Archanioła, w której są dwa kościoły: Przemienienia Pana (starodawna fara miasta) oraz parafialny. Mimo, iż miasto liczy prawie 30 tysięcy mieszkańców, katolicy stanowią około 5%. Jest to zaledwie około 1,5 tysiąca parafian. Jednak to nie przeszkadza kapłanom w prowadzeniu nieustannej Ewangelizacji wśród małej owczarni. †