Dekanat Mosty

Osada i dwór Wołpa znane są od pierwszej połowy XV w. jako posiadłość wielkoksiążęca. W 1449 r. król Kazimierz Jagiellończyk przekazał majątek Olechnu Sudymontowiczowi (+1491), wileńskiemu wojewodzie i kanclerzowi Wielkiego Księstwa Litewskiego (1477-1490). Mianowicie Olechno wraz ze swoją małżonką Jadwigą w 1477 r. założyli tu kościół. W następnym roku biskup wileński Jan Lasowicz konsekrował pierwszy drewniany kościół pod podwójnym wezwaniem Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Chrzciciela. Nowy kościół w tym miejscu został pobudowany w 1618 r. z fundacji biskupa wileńskiego Eustachego Wołowicza. Wnętrze kościoła udekorowano freskami. Ołtarz główny z obrazem Trójcy Przenajświętszej powstał ze środków ówczesnego proboszcza ks. Franciszka Goliszewskiego. Oprócz ołtarza głównego, świątynię ozdabiają jeszcze trzy ołtarze: św. Franciszka (fundator Andrzej Olszewski), Najświętszej Maryi Panny (fundator Stanisław Rumbowicz), Krzyża Świętego (powstały ze środków ks. Mikołaja Dyciusza, kanonika wileńskiego i proboszcza wołpiańskiego), a także kompozycja ołtarzowa z figurą Matki Bożej (dar Bohdany Przesławskiej). †

Z s. Stellą ze zgromadzenia sióstr nazaretanek, która w ciągu tygodnia obchodzi większość grodzieńskich szpitali, sprawując opiekę duchową nad chorymi, liczyłam na długą serdeczną rozmowę. Okazało się jednak, że nawet trzydziestominutowa rozmowa z siostrą byłaby po prostu kradzieżą jej cennego czasu w posłudze chorym. Musiałam zadowolić się dokładnie kilkoma pytaniami w przerwie między poranną Mszą św. i posługą w szpitalach. †

«Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła» (Łk 17, 19)

Drodzy bracia i siostry! Z okazji Światowego Dnia Chorego, który będziemy obchodzili 11 lutego 2012 r., we wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Lourdes, pragnę ponowić moją duchową bliskość ze wszystkimi chorymi, (…) i zapewnić wszystkich o trosce i miłości całego Kościoła. Przyjmując wielkodusznie i z miłością każde ludzkie życie, przede wszystkim słabe i chore, chrześcijanin wyraża ważny aspekt swojego ewangelicznego świadectwa, biorąc przykład z Chrystusa, który pochylał się nad materialnymi i duchowymi chorobami człowieka, aby je leczyć. †

Benedykt XVI

    Często dla człowieka władza oznacza posiadanie, moc, panowanie, powodzenie. Tymczasem dla Boga władza oznacza służbę, pokorę, miłość; oznacza wchodzenie w zamysł Jezusa, który pochyla się, aby umywać nogi uczniom (por. J 13,5), który szuka prawdziwego dobra człowieka, który leczy rany, który jest zdolny do tak wielkiej miłości, aby dać swoje życie, bo jest Miłością. W jednym ze swoich listów św. Katarzyna ze Sieny pisze: "Trzeba, abyśmy naprawdę widzieli i poznawali światłem wiary, że Bóg jest najwyższą i wieczną Miłością i może pragnąć jedynie naszego dobra» (List 13, w: "Le Lettere", t. 3, Bologna 1999, 206).
   
    Fragment rozważań podczas modlitwy Anioł Pański, 29.01.2012 †

2005 rok

---

   23 czerwca -  Ksiądz biskup mianował ks. Józefa Staniewskiego rektorem WSD w Grodnie.
   31 lipca  -  Ks. bp Aleksander Kaszkiewicz poświęcił 17 kopii obrazu Matki Bożej Kongregackiej, które odwiedzą parafie we wszystkich dekanatach naszej diecezji.
   28 sierpnia  -  Przy udziale dostojnych gości i licznie zebranego ludu Bożego w Grodnie odbyły się uroczystości koronacyjne Matki Bożej Kongregackiej. Uroczystości przewodniczył ks. kard. Kazimierz Świątek.†

"Jeśli chcesz być prawdziwą córką Najświętszej Rodziny z Nazaretu, musisz być karmelitanką w modlitwie, kartuzką w milczeniu, trapistką w umartwieniach, franciszkanką w ubóstwie, jezuitką w posłuszeństwie, siostrą Miłosierdzia w poświęceniu i wiernie zachowującą regułę jak synowie św. Alfonsa Liguariego".
   (bł. Maria Franciszka)

Panie! Jakże to wspaniały plan życia dajesz mi w słowach Matki. Ale jakże trudny do zrealizowania. Być NAZARETANKĄ to więcej niż być karmelitanką… czy franciszkanką... Muszę być. †

Główne nabożeństwo ekumeniczne w naszej diecezji odbyło się 24 stycznia w katedrze grodzieńskiej. We wspólnym nabożeństwie udział wzięli przedstawiciele Kościołów rzymsko- i greckokatolickiego oraz Cerkwi prawosławnej i luterańskiej. O jedność chrześcijan wierni grodzieńscy wraz z wiernymi całego świata modlili się w ciągu tygodnia: od 18 do 25 stycznia.

Nabożeństwo rozpoczęło się od uroczystej procesji z krzyżem, kadzidłem i Ewangelią jako symbolem żywego prawdziwego Jezusa Chrystusa przebywającego wśród wiernych. †

"Idźcie w pokoju Chrystusa"
    Ks. Ireneusz Bakalarczyk, 2/2012
  
    Rozesłanie wiernych w liturgii rzymskiej od początku miało formę zwykłego obwieszczenia, że oto Eucharystia dobiegła końca i zgromadzenie liturgiczne zostaje rozwiązane. W rzymskiej starożytności powszechnym zwyczajem było kończenie zgromadzenia formułą missa. Chrześcijanie zapożyczyli ten termin, nadając mu znaczenie religijne, w którym formuła pożegnania brzmiała: "Ite, missa еst" – Idźcie w pokoju Chrystusa (według aktualnego tłumaczenia). Autor tłumaczenia opowiada historię używania tej formuły podczas Mszy św. †

Jak działa homeopatia?
   W jaki sposób preparaty homeopatyczne wpływają na człowieka? Jedni zwolennicy tej "medycyny niekonwencjonalnej" mówią tylko o fizycznym działaniu tych środków, inni zaś – odwrotnie, podkreślają tylko ich duchowe (energetyczne) działanie. Zwolennicy fizycznego działania preparatów homeopatycznych twierdzą, że chorej osobie należy dobrać minimalną dawkę takiego środka, który w dużej dawce wywołałby symptomy, które na dany moment niepokoją chorego. Aby pokonać chorobę, preparat homeopatyczny z minimalną dawką takiego środka powinien aktywizować odporność organizmu. Tę metodę leczenia homeopaci proponują wraz ze znanym nam sposobem leczenia szczepionkami, wykorzystywanym w medycynie konwencjonalnej. Jako przykład podają znane szczepienie się przeciwko grypie. Jednocześnie, krytycy homeopatii udowadniają, że metoda homeopatyczna nie ma nic wspólnego z medycyną naukową. I przytaczają przykład: dla leczenia kamienia nerkowego homeopaci proponują wypić substancję z... kamieniem nerkowym. Paradoksy te wiążą się z tym, że homeopaci sprowadzają metodę leczenia podobnego podobnym do absolutnego. Przez co dochodzą do niebezpiecznych absurdów. Homeopaci, pragnąc udowodnić bezpieczeństwo swoich "leków", twierdzą, że ich preparaty zawierają minimalne dawki podobnych do choroby substancji. Naukowcy, po przeprowadzeniu badań nad preparatami homeopatycznymi zauważyli, że zawierają one zaledwie mikroskopowe dawki środków obcych albo, oprócz zwykłego roztworu wodno-spirytusowego, w ogóle nic nie zawierają. Na podstawie tego, naukowcy udowadniają, że "leki" homeopatyczne nie mogą mieć żadnego fizycznego wpływu na organizm człowieka. Jeśli tak, to w jaki sposób one wpływają na samopoczucie pacjentów?†

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
    Witam Czytelników rubryki "Na skrzyżowaniu" w pierwszą rocznicę jej istnienia. Już od roku na stronach gazety "Słowo Życia" ukazuje się rubryka dla młodzieży. Dokonajmy podsumowania.
   W ciągu tego okresu mieliśmy możliwość zapoznać się z jedenastoma świętymi osobami, dowiedzieć się o ich życiu i drodze do świętości. Rozważaliśmy nad jedenastoma aktualnymi pytaniami: miłość, powołanie, możliwości, czas, język... Jedenaście raz wyznaczaliśmy sobie sprawę i stawialismy cel miesiąca. Rozmawialiśmy w "dobrym" języku, wypełnialiśmy pustkę wewnętrzną, dzieliliśmy się swoją miłością i naprawialiśmy błędy. Czekał na nas ciekawy świat literatury chrześcijańskiej. Zastanawialiśmy się nad fragmentami Pisma Świętego i słuchaliśmy dobrych piosenek.
   Z Bogiem!

  Cytat z Pisma Świętego: "Panu Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć bedziesz" (Mt 4,10).
    Jest jeden Bóg. I tyle. Lecz Go niezauważalnie mogą zasłonić liczni ludzie i nawet rzeczy. Aby do tego nie doszło, bardzo ważna jest analiza swego zachowania, ukaranie siebie za jakieś niepowodzenia i błędy. Po czym sumienie, oczywiście, będzie krzyczeć dwa razy głośniej. I serce z miłości do swego jedynego Boga będzie się biło dwa razy szybciej. †

Іwje jest miastem wielo­kulturowym i wielo­narodowym. Tu razem mieszkają Polacy, Białorusini, Rosjanie, Tatarzy i inne narodowości. Wśród nich są wierni wyznań katolickiego, prawosławnego, a także islamu i innych religii. Tak się stało, że koncert kolęd został zorganizowany w Tygodniu Modlitw o Jedność Chrześcijan. Jak zaznaczyli organizatorzy, być może także ten festiwal, odbywający się w tym szczególnym miejscu, jakim jest Iwje, przyczyni się do jedności chrześcijan. Ludzie różnych kultur i wyznań w tym dniu śpiewali na chwałę Bożą.
   Niedziela 22 stycznia na długo pozostanie w pamięci wszyst­kich wiernych dekanatu Iwje. W tym dniu odbył się tu IX Festiwal Kolęd "Gloria in excelsis Deo", zorganizowany przez ks. Jana Gaweckiego i parafian. Do Iwja przybyli przedstawiciele wszystkich parafii dekanatu. Na początku był to festiwal zorganizowany tylko dla mieszkańców miasta i okolic, a w tym roku było to już drugie dekanalne spotkanie dzieci i młodzieży, pragnących podzielić się swoim śpiewem kolęd. W ten niedzielny wieczór na scenie miejscowego Domu kultury można było spotkać uczestników w różnym wieku: solistów, grupy oraz zespoły przybyłe ze swoimi katechetami, nauczycielami muzyki, kapłanami i siostrami zakonnymi. †

Pewien człowiek posadził różę, starannie o nią dbał, podlewał. Zanim zakwitła, ostrożnie ją obejrzał. Gdy dostrzegł pączek, który powinien był rozkwitnąć, na łodydze zauważył też kolce i pomyślał: "Jak z rośliny, która ma mnóstwo kolców, może wyrosnąć taki piękny kwiat?"
    Zasmucony tą myślą, przestał podlewać różę, kwiatek zaginął i nigdy nie zakwitnął.
    A czy wiemy, że wewnątrz każdej duszy kryje się taka Róża? Czy pamiętamy, kim jesteśmy? Na czyj obraz i podobieństwo zostaliśmy stworzeni? Ten obraz został wpisany do naszego serca w momencie urodzenia. Właściwości, które czynią nas podobnymi do naszego Stwórcy, rosną w nas wśród kolców, będących naszymi błędami. Wielu z nas, patrząc na siebie, dostrzega tylko kolce.†

„Oto ogłaszam wam tajemnicę: Nie wszyscy umrzemy, wszyscy zaś będziemy przemienieni, w jednej chwili, w mgnieniu oka, na dźwięk ostatniej trąby. Zabrzmi bowiem trąba i umarli będą wskrzeszeni jako istoty niezniszczalne, i my zostaniemy przemienieni. Trzeba bowiem, aby to, co zniszczalne, przyoblekło się w niezniszczalność, a to, co śmiertelne, przyoblekło się w nieśmiertelność. A kiedy już to, co zniszczalne, przyoblecze się w niezniszczalność, a śmiertelne w nieśmiertelność, wtedy wypełni się słowo, które zostało napisane: Śmierć została pochłonięta przez zwycięstwo. Gdzie jest, o śmierci, twoje zwycięstwo? Gdzie jest, o śmierci, twoje żądło? Żądłem zaś śmierci jest grzech, a siłą grzechu Prawo. Bogu natomiast niech będą dzięki za to, że daje nam zwycięstwo przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. Tak więc, moi ukochani bracia, bądźcie wytrwali i niezachwiani, zawsze ofiarnie oddani dziełu Pana, wiedząc, że w Panu wasz trud nie jest daremny”.
(1 Kor 15,51-58)(przekład ekumeniczny) †

Dekanat Mosty

Wieś Piaski jest znana od XVII w. jako majątek Sapiehów, za czasów których w 1682 r. (lub 1782) był pobudowany kościół. Ostatni drewniany kościół był pobudowany tu w 1857 r. (lub 1877) przez hrabiego Wacława Krasickiego i poświęcony pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.
W latach 1900-1914 nad miasteczkiem wzniósł się nowy, już murowany, kościół z kamienia ciosowego w stylu neogotyckim pobudowany według projektu inżyniera Daniewa. Budowa prowadzona była na środki parafian. Obecnie świątynia ma inny tytuł – Matki Bożej Różańcowej. Przy tym pod kościół oddano nową placówkę, 80 m na południe od starej, bliżej centrum miasteczka. Na byłej placówce dotychczas jest pustka, obsadzona drzewami.
Przed II wojną światową liczba wiernych w parafii Piaski sięgała 1500 osób.  †

  818.
  Tych, którzy rodzą się dzisiaj we wspólnotach powstałych na skutek rozłamów i „przepajają się wiarą w Chrystusa, nie można obwiniać o grzech odłączenia. A Kościół katolicki otacza ich braterskim szacunkiem i miłością… Usprawiedliwieni z wiary przez chrzest należą do Ciała Chrystusa, dlatego też zdobi ich należne im imię chrześcijańskie, a synowie Kościoła katolickiego słusznie ich uważają za braci w Panu.