Narodowy Komitet Statystyczny Białorusi opublikował informację o liczbie ślubów i rozwodów w państwie na początek bieżącego roku. Liczby są wstrząsające: jeżeli w styczniu zeszłego roku na 1000 zawartych małżeństw przypadało 673 rozwody, to w styczniu br. na 1000 ślubów odnotowano już 930 rozwodów.
Zmniejsza się liczba zarejestrowanych ślubów: w styczniu 2011 r. zarejestrowano o 17% więcej nowych małżeństw niż w styczniu bieżącego roku. Na 1000 mieszkańców na początek tego roku przypadało 4,4 śluby, a w styczniu zeszłego roku liczba ta wynosiła 5,2.
O skomentowanie tej sytuacji poprosiliśmy psychologa Katolickiej Poradni Rodzinnej w Diecezji Grodzieńskiej Aleksandra Jodę:†

- Ach, jak ciężko żyć – westchnął wiatrowskaz, kręcąc głową w różne strony. – Wiatr wieje to tu, to tam. A ja muszę za nim nadążać. A deszcz, gdybyście wiedzieli, jak mi dokucza deszcz. Zmusza mnie kręcić się bez przerwy. Kręci mi się w głowie, wydaje się, że jeszcze trochę i spadnę.
Mała biedronka uważnie słuchała skarg wiatrowskazu, patrząc na niego swoimi oczkami-paciorkami. Żałowała go do łez. Dopiero wczoraj przyleciała do tej miejscowości i jeszcze nie zdążyła z nikim się zapoznać, oprócz wiatrowskazu, który wciąż się żalił:
- A jeśli jeszcze grom i błyskawica zaczynają się!... Nie wyobrażacie sobie, jak to strasznie. Podrzuca mnie i zbija z tropu. Nie, więcej tak nie mogę, nie przeżyję tego. Wszyscy kręcą mną, jak chcą. I nigdy nikogo nie interesuje, czego ja chcę. †

Droga Krzyżowa bierze swój początek z drogi, którą przeszedł Jezus Chrystus z wyrokiem śmierci, począwszy od pałacu Piłata na Golgotę. Męka rozważana jest w 14 symbolicznych stacjach. Pismo Święte nie zawiera dokładnej trasy Drogi Krzyżowej, a tylko 9 spośród 14 stacji ma swą podstawę w ewangelicznych opisach Męki Pańskiej.
Pierwsi chrześcijanie grupowo lub indywidualnie pielgrzymowali do Ziemi Świętej, rozważając Mękę Zbawiciela na tych miejscach, gdzie On był męczony i zabity. Od IV wieku w całym świecie chrześcijańskim stawiano krzyże przy drogach, nad rzekami i w posiadłościach, dokąd wierzący lud udawał się, by rozpamiętywać Mękę Pańską.
W okresie wypraw krzy­żowych (XI-XIII w.) krzyżowcy budowali kaplice, w których przedstawiane były ważniejsze wydarzenia z Męki Pana Jezusa. Tak powstała Droga Krzyżowa, która w następnych wiekach (XIV-XVII) była jeszcze bardziej rozbudowywana i rozpowszechniana w różnych krajach.
Do rozbudowania Drogi Krzyżowej i jej rozpowszechnienia przyczyniły się przede wszystkim zakony, głównie franciszkanie. Stacji Drogi Krzyżowej było nieraz bardzo dużo. Tak więc, rozważanie krzyża i grobu Jezusowego w pierwszych wiekach przerosło w późniejszych czasach w niektórych rejonach do kilkudziesięciu, a nawet kilkuset stacji. W 1731 roku Klemens XII ograniczył Drogę Krzyżową tylko do 14 stacji.†

345 numerów, tysiące artykułów, miliony egzemplarzy i, co najważniejsze, dziesiątki tysięcy wiernych Czytelników. Dokładnie ukazał się pierwszy numer gazety "Słowo Życia".

"Słowo Życia" jest jedyną gazetą religijną ukazującą się w Diecezji Grodzieńskiej. Jest też jednym z najstarszych katolickich wydań na Białorusi. Jest to dwutygodnik, wydawany w dwóch wersjach językowych: polskiej i białoruskiej. Charakter gazety - religijno–informacyjny. Poruszane tematy są bardzo ważne i bliskie każdemu człowiekowi. Omawiane są w sposób profesjonalny, z rozwagą i bez pogoni za powierzchownością, efektownością i złudnym blaskiem. Sposób ewangelizacji wybrany przez redakcję daje możliwość każdemu Czytelnikowi przeglądać gazetę z zaufaniem do znajomego, którego się ceni i jest się ciekawym jego opinii.

   Rocznice są ważne. Stwarzają okazje, aby się chwilę zatrzymać, poddać ocenie owoce minionej pracy. Rocznice podpowiadają, że przeszłość – owszem - jest ważna, ale liczy się przyszłość i plany z nią związane, aby móc w radości świętować kolejne jubileusze.

  Taka okazja, jak 15-lecie "Słowa Życia" powinna być potraktowana jako dziękczynienie za wszystko dobro, które możliwe było dzięki powstaniu katolickiej gazety.

   Pozwólcie, Droga Redakcjo, Szanowni Czytelnicy, na krótkie wspomnienie o jej początku. Pierwszy numer "Słowa Życia" ukazał się na początku marca 1997 roku i od tego numeru odlicza się czas istnienia gazety. Ale chyba "poczęła się" kilka lat wcześniej, ... w Rzymie. Jesienią 1994 roku w obradach Synodu Biskupów brał udział nasz ksiądz biskup grodzieński Aleksander. Wtedy to, podczas spotkania z nim (studiowałem tam środki masowej informacji), Ksiądz Biskup zaskoczył mnie propozycją: "Przyjedź do Grodna i pomóż założyć nam katolicką gazetę". †

   Jubileusz, który obecnie przeżywa nasza diecezjalna gazeta "Słowo Życia" zachęca nas wszystkich do wdzięczności Panu Bogu za możliwość kontynuowania dzieła, które 15 lat temu dzięki inicjatywie ks. bpa Aleksandra Kaszkiewicza i zaangażowaniu ks. prałata Jarosława Hrynaszkiewicza po raz pierwszy w historii prasy katolickiej Diecezji Grodzieńskiej ujrzało światło dzienne.

   Na pewno nie sposób zapomnieć tu wszystkich, którzy na różne sposoby przez szereg lat starali się poprzez swój wkład ubogacić tak ważne dzieło. Są to przede wszystkim zespół redaktorów, tłumaczy, dziennikarzy i wielu innych ludzi dobrej woli, którzy współpracowali z naszą gazetą, ubogacając ją artykułami i wiadomościami z życia Kościoła, poszczególnych parafii i świata.

   Przez wieki Kościół na różne sposoby stara się wypełniać misję Chrystusa w głoszeniu Dobrej Nowiny "Idźcie i nauczajcie...". †

Umiłowani w Chrystusie Panu Bracia i Siostry, Drodzy Czytelnicy Gazety Diecezjalnej "Słowo Życia"!

Z okazji 15. rocznicy istnienia naszego Pisma, pragnę złożyć moje najserdeczniejsze życzenia Księdzu Redaktorowi Naczelnemu, całemu Zespołowi Redakcyjnemu i wszystkim Czytelnikom.

   Już od 15 lat "Słowo Życia" gości w tysiącach rodzin katolickich, zarówno w naszej Diecezji, jak i poza jej granicami, dostarczając rzetelnej i obiektywnej informacji o życiu Kościoła Powszechnego i lokalnego, uwrażliwiając na aktualne problemy współczesnego świata, formując serca i umysły Czytelników w duchu wiary oraz konsekwentnie promując wartości chrześcijańskie jako niezastąpione dla całego społeczeństwa. Z radością trzeba odnotować, że oprócz realizowania tej podstawowej dla każdego medium katolickiego misji, "Słowo Życia" staje się również wartościowym środkiem wymiany opinii pomiędzy Czytelnikami, dając możliwość wypowiedzenia się na nurtujące pytania, umacniając w ten sposób więzi międzyludzkie i przyczyniając się do budowania wspólnoty żywo zainteresowanej sprawami Kościoła w naszej Diecezji. †

Droga Redakcjo i Czytelnicy "Słowa Życia"!

Z okazji okrągłej,15. rocznicy powstania gazety Diecezji Grodzieńskiej "Słowo Życia" serdecznie gratuluję i składam szczere życzenia.

  W minionym półtora dziesięcioleciu wydawane nad Niemnem pismo stało się znane, lubiane i poczytne. Można znaleźć w nim informacje o życiu Kościoła lokalnego i powszechnego, rozważania słowa Bożego, tematyczne artykuły, materiały ewangelizacyjne i katechetyczne, humor itd. Jest ono potrzebne zarówno młodzieży, jak i ludziom starszym.

   Jest to bardzo ważne w obliczu wezwań współczesnego świata, z których najważniejszymi są sekularyzm i materializm, religijny analfabetyzm, odejście od norm moralnych i ducha Ewangelii. Człowiek często żyje tak, jakby Bóg w ogóle nie istniał. W ten sposób dąży do absolutnej swobody, która w rzeczywistości, zamiast być wolnością dzieci Bożych, staje się wolnością od Boga. Jest to bardzo wielkie niebezpieczeństwo, ponieważ bez Boga życie człowieka traci swój sens.†
 

Drodzy Czytelnicy! Po raz kolejny na stronach naszej diecezjalnej gazety rozpoczynamy czas rekolekcji wielkopostnych, które mają nas przygotować do Świąt Zmartwychwstania Pańskiego. W kolejnych numerach naszej gazety pragniemy przedstawić Wam specjalne nauki wielkopostne. Tyle już postów za nami… Każdy był inny, każdy niósł ze sobą nowe przeżycia. Mamy nadzieję, że rekolekcje ze "Słowem" pozwolą Wam jeszcze lepiej przygotować się do Paschy. Pamiętajmy o wewnętrznym skupieniu i poświęceniu czasu dla Boga.

Święty Paweł, zastanawiając się nad wysiłkiem sportowców, podkreślił, że oni się starają, by zdobyć pierwszą nagrodę - wieniec, który przecież ulegnie zniszczeniu, a nasze starania odnoszą się do zdobycia wieńca niezniszczalnego – wiecznego. A jakie to mają być nasze starania w obecnym Wielkim Poście? Nauka Boża mówi nam o uczynkach miłosierdzia, z których najprzedniejsze są trzy: modlitwa, post i jałmużna. Pod tym kątem chrześcijanin powinien przeprowadzić gruntowną rewizję życia, by pogłębić swą religijność. Nie wszyscy z nas mają możność czynnego wpływania na to, co się dzieje wokół nas, ale wszyscy możemy kształtować siebie bardziej ku Bogu i wpływać na opinię przez nasze słowo i świadectwo życia. †

Wielki Post, jako szczególny okres w życiu chrześcijanina, wywołuje w nas dużo pytań. Czy wystarczy tego, że nie będę jeść mięsa i słuchać muzyki? Ile razy muszę wziąć udział w nabożeństwie Drogi Krzyżowej? Czym dla mnie jest Wielki Post – nudną tradycją moich babć i dziadków lub czymś więcej? A dlaczego kapłan z ambony mówi, że Wielki Post jest moją szansą? Jak ją wykorzystać? Jak wybrać odpowiednie dla siebie postanowienie wielkopostne? A jeśli w czasie postu nagle "potknę się" i nie dotrzymam postanowienia? Czy to jest grzech ciężki? O pomoc w wyjaśnieniu tych wątpliwości poprosiliśmy ks. Wiktora Chańkę, wikariusza kościoła św. Franciszka Ksawerego w Grodnie.

- Księże Wiktorze, na czym polega wyjątkowość Wielkiego Postu?
    - W tym okresie człowiek przede wszystkim skupia swoją uwagę na tym, aby się pogłębić w swoim "ja". Na te wewnętrzne rozważania jest 40 dni. Liczba 40 jest symboliczna: oznacza oczyszczenie. Jest to czas, kiedy człowiek musi znaleźć swoje "ja" w samym Bogu, w tajemnicy Pana Boga. Szczególna tajemnica Wielkiego Postu – to misterium Zmartwychwstania Chrystusa. Dlatego zagłębiamy się w sobie, aby odnaleźć swoje "ja" w stosunkach do Boga, do siebie i bliźniego. Nie można znaleźć Boga, jeśli, na przykład, nie jeść mięsa. Sami przez siebie jakieś pokuty wielkopostne nie mogą sprzyjać temu, że w tym odnajdziemy Boga. Podczas Wielkiego Postu, jako ksiądz, zadaję sobie pytanie: co robię dobrze, czego nie robię i co powinienem robić? Jako ksiądz, ten, kogo powołał Bóg, pytam siebie, co szczególnego powinienem znaleźć, na co wcześniej nie zwracałem uwagi? Zawsze mówię rodzicom: "Jako ojciec, jako matka, co robicie dla swoich dzieci? I co powinniście robić?" †

Obawa o niebezpieczeństwo pogaństwa w naszych czasach wydaje się białoruskiemu chrześcijaninowi dość śmieszną. Kamienne idole, którym oddawali cześć nasi przodkowie, dawno, dawno temu spłynęły po rzece, kiedy setki tysięcy lat temu odbywał się chrzest naszych ziem. I nawet w domu w głuchej wsi na ścianie wiszą chrześcijańskie obrazy. Jednak, jeśli na życie człowieka współczesnego spojrzeć głębiej, to się okaże, że pogaństwo w czystej postaci podpatruje nas na każdym kroku. Przypomnijcie sobie, kiedy ostatnio czytaliście horoskop na przyszły tydzień? A któż z Was nie czytał o cechach charakteru "wodnika lub bliźniąt", wybierając przyszłego małżonka? A czy na Nowy Rok nie zakładaliście czegoś czerwonego, aby pozyskać sobie tygrysa lub smoka? Czy może skreśliliście wszystkie ważne plany na ten rok, ponieważ jest to rok przestępny? Można wyliczać dalej: czarny kot, kobieta z pustym wiadrem, drobny banknot w nowym portfelu, aby "pieniądze się wiodły"... A między innymi, jest to przejaw wiary w magiczne siły przyrody, w uzależnienie człowieka od pewnego zbiegu okoliczności, co wprost zaprzecza zasadom chrześcijaństwa. Jak tłumaczy o. Józef Makarczyk, tak zwane zabobony swój początek biorą akurat w tradycji pogan: †

Trzy lata... To dużo czy mało? Na pierwsze spojrzenie – mało, lecz w porównaniu z tym, co przeżyłam, dużo.

Nasza parafia św. Mikołaja w pięknym miasteczku Mir (rej. Koreliczski) trzy lata temu otrzymała od Boga "prezent" – pierwszego po II wojnie światowej PROBOSZCZA. Nasz kościół jest jednym ze starożytnych pomników z przełomu XVI-XVII wieków (fundator – Mikołaj Krzysztof Radziwiłł Sierotka). Po 20 latach swego istnienia został przebudowany pod kierownictwem architekta Bernardoni i w 1605 r. poświęcony przez biskupa wileńskiego Benedykta Wojnę. A znaczy, nasz kościół – to "perełka" średniowiecza. Lecz niestety, "perełka" ta została zburzona. W ciągu wielu lat kościół był bardzo zaniedbany. Kiedyś parafia liczyła 4700 wiernych, a teraz jest nas zaledwie 40 osób.
    Z przyjściem naszego proboszcza, ks. Aleksandra Sewastianowicza, dzięki staraniom wszystkich ludzi, nie tylko naszego miasteczka, ale i całego świata, kościół stopniowo się odradza. Za to w swojej codziennej modlitwie dziękujemy wszystkim ludziom. Wraz z odrodzeniem kościoła, odradzają się nasze serca, to znaczy pojawia się w nich miejsce dla Chrystusa. †

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
    Zaczął topnieć śnieg, ożyła przyroda, wyjrzało słońce, z ziemi wyjrzała pierwsza zielona trawka. W naszej rubryce "Na skrzyżowaniu" również zaszły nieduże zmiany. Drodzy Czytelnicy! Z szacunkiem do Was i Waszych propozycji, wprowadzamy podrubrykę "Intencja miesiąca", gdzie zostanie podana intencja, wyznaczona przez Benedykta XVI na każdy miesiąc 2012 roku. Dla osób twórczych wprowadzamy także podrubrykę "Wiersz miesiąca". Zapraszamy do udziału w tej rubryce! Będzie ona ukazywać się na przemian z podrubryką "Piosenka miesiąca" (również na prośbę Czytelników). Oprócz tego zwracamy Waszą uwagę na to, do jakich Świętych należy się modlić w owym miesiącu.
    W marcu będziemy robić porządek. Dlaczego? Ponieważ wymaga tego sprawa miesiąca...

  Cytat z Pisma Świętego: "Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili" (Mt 25, 40).
    Czasem możesz uczynić coś takiego, od czego samemu robi się strasznie. A jeśli, zanim coś uczynić, dobrze się zastanowić, chyba nie zechce się odciągać czas za ogon, wracać i coś naprawiać. Nie zapominajmy, że wokół nas są bracia i siostry, nie lekceważmy ich. Widząc Jezusa w każdym człowieku, chce się, aby On się uśmiechnął. Robiąc dobry uczynek dla bliźniego, wychwalamy Boga, a krzywdząc się na kogoś, obrażamy Go. †

Metropolita Tadeusz Kondrusiewicz nazwał 2012 rok Rokiem Nowej Ewangelizacji na Białorusi, podkreślając, że programem nowej ewangelizacji powinni być ogarnięci młodzież i studenci. Jest to, być może, najbardziej podporządkowana wezwaniom sekularyzmu i liberalizmu część współczesnego społeczeństwa.
  Z jednej strony jest zabłąkana i zbuntowana, niekiedy nawet pozbawiona nadziei, z innej – poszukująca drogi do szczęścia. Dlatego powinniśmy ogarnąć ją swoją pasterską i zwykłą opieką ludzką, ponieważ od tego, jaka będzie młodzież, zależy, jakie będą świat i Kościół.

14 lutego zespół seminaryjny "AVE" odwiedził Nowogródek, aby pokazać nowogródzkiej młodzieży, jak przyjemnie śpiewać Panu. †

Nie jest tajemnicą, że dzisiejsze obchody Dnia św. Walentego są projektem komercyjnym, przynoszącym dobry dochód biznesmenom, a dla zwykłych ludzi są powodem do zabawy. Dla wielu zakochanych ten dzień jest niemalże jedyną okazją w roku, kiedy w sposób szczególny mogą przypomnieć bliskiej osobie, jak mocno ją kochają. Dla chrześcijan Dzień św. Walentego staje się swoistym wezwaniem. Widocznie, kultura masowa nie skupia się na religijnym aspekcie święta. Niektórzy nawet celowo zmieniają nazwę tego dnia, aby ostatecznie utracić jego element chrześcijański. Zamiast "Dzień św. Walentego" często można zobaczyć nadpis: "Dzień zakochanych". Powstaje swoiste napięcie między chrześcijańskim wspomnieniem Świętego i religijnie obojętnym oczekiwaniem kolejnego show.

   Chrześcijanie mają podzielone zdanie o tym święcie. Jedni uważają je jednoznacznie za złe, ponieważ propaguje rozpustę itd. Inni – że należy walczyć o jego chrześcijański charakter. Zwolennicy takiego poglądu proponują różne alternatywy komercyjnym show. Na przykład, wykorzystują tematykę tego dnia, aby porozmawiać o chrześcijańskim rozumowaniu miłości. Lub organizują alternatywne chrześcijańskie prywatki, show i spotkania modlitewne. †