iturgia Wigilii Paschalnej jest najważniejszą celebracją w Roku Liturgicznym. Rozpoczyna się wieczorem w Wielką Sobotę.
Liturgia Wigilii Paschalnej rozpoczyna się od liturgii światła. Przed kościołem kapłan święci ogień, od którego zapala się paschał – symbol Chrystusa. Na świecy paschalnej kapłan kreśli krzyż i litery: a (alfa) i Ω (omega). Oznacza to, że na początku był Bóg, i On też przyjdzie na końcu jako miłosierny sędzia. †

Komentarz: Liturgię Wigilii Paschalnej ksiądz biskup rozpocznie o godz. 19.00 obrzędem poświęcenia ogniu, od którego zostanie zapalony Paschał i świece, które wierni przyniosą ze sobą na pamiątkę Sakramentu Chrztu św.

„Ten umie dobrze żyć, kto umie dobrze się modlić” – powiadał św. Augustyn. Modlitwa wypełnia część dnia człowieka choćby wtedy, gdy on nawet nie uświadamia sobie, że poprzez uczynki i myśli również się modli. Modlitwa w sposób niewidoczny jest obecna także w życiu osób niewierzących, ponieważ ich myśli zawsze w jakikolwiek sposób dotykają tajemnic świata.

   Portal internetowy dobrylotr.pl wymienia pięć zasadniczych typów modlitwy: modlitwę spontaniczną, modlitwę Kościoła, modlitwę z modlitewnika, modlitwę słowem Bożym i modlitwę poprzez działalność twórczą. Tak naprawdę, mogą być także inne typy modlitw, czasem możemy nie wiedzieć o swojej modlitwie. Ale Bóg słyszy nasze modlitwy i wykonuje nasze prośby wtedy, jeśli szczerze Go o coś prosimy.
Dla młodzieży modlitwa jest czasem czymś, co nudzi, co wydaje się w ogóle nieważne bądź niepotrzebne. Ale o znaczeniu modlitwy wie każdy z nas. Szczerze się modlić jest ciężko, bardzo ciężko, ale owoce, które daje modlitwa, są ogromne.
Jaki stosunek do modlitwy ma dzisiejsza młodzież? Czy  potrzebuje jej? Czy modlitwa przynosi owoce? †

Pozbawienie i niedostatek... Właśnie one często są decydującymi czynnikami tego, aby człowiek przypomniał, że jest Człowiekiem i, że otaczają go ludzie. I wtedy przyczyna tego pozbawienia i niedostatku – dobrowolna bądź narzucona pętlą życia - staje się nie zbyt ważna...

    Jeszcze nasi przodkowie zauważyli pozytywny wpływ praktyk ascetycznych na człowieka, także sam Jezus w Ewangelii podkreśla znaczenie postu jako dobrowolnego wyrzeczenia się od... – po to, aby nie poddać się pokusom, których we współczesnym świecie jest więcej niż wystarczająco. †

Modlitwa ta każdego dnia łączy miliony osób na całym świecie. Codziennie o godz. 15.00, w godzinie śmierci Jezusa, wierni powtarzają słowa Koronki, modlitwy, poświęconej tajemnicy Bożego Miłosierdzia. Jak każda koronka, jest ona zbiorem modlitw powta-
rzanych określoną liczbę razy, liczonych przy pomocy paciorków. W centrum tej modlitwy znajduje się tajemnica Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Modlący się Koronką do Bożego Miłosierdzia odwołują się do tej Tajemnicy, jak do źródła łaski Bożej, uzdrawiającej świat i poszczególne osoby z grzechu i stanu oddalenia od Boga. Najbardziej rozpowszechniona Koronka do Bożego Miłosierdzia została przekazana przez s. Faustynę Kowalską.
Koronkę tę, w prywatnym objawieniu, Jezus Chrystus podyktował św. Siostrze Faustynie Kowalskiej w Wilnie 13 i 14 września 1935 roku. Jest ona jedną z praktycznych, modlitewnych dróg wprowadzenia w życie Kościoła orędzia o Bożym Miłosierdziu, opisanego przez Siostrę w Dzienniczku. Zmartwychwstały Jezus udziela z chwalebnej rany swego Serca wodę i krew - sakramentalne znaki oczyszczenia z grzechu i nowego życia. †

Panie, byłeś niewinny, a bez słowa sprzeciwu przyjąłeś wyrok śmierci. Naucz nas w obliczu niesprawiedliwości umacniać naszą wiarę. Daj zrozumieć, że Twój Ojciec potrafi mimo niesprawiedliwości i krzywdy, zrealizować swoje zbawcze plany.

W okresie Wielkiego Postu, który obecnie przeżywamy, podejmujemy różne postanowienia i wyrzeczenia, aby jeszcze ściślej zjednoczyć się z cierpiącym Chrystusem. Robimy to dlatego, aby ów święty czas przeżyć tak, by wraz z Jezusem w poranek wielkanocny zmartwychpowstać z naszych słabości i grzechów ku życiu w wolności i godności dzieci Bożych. W tym mają nam pomóc nasze wielkopostne postanowienia, a także wszelkie cierpienie, które niespodziewanie spotyka nas w życiu. †

- Wasza Ekscelencja przebywa na Białorusi już od 5 miesięcy. Jakie wrażenie na Księdza Arcybiskupa wywarli ludzie mieszkający na naszej ziemi?
    - Ogromna delikatność, cierpliwość i zaduma. Głębia duchowa, która jest owocem długich cierpień. Ogromne pragnienie miłości. Znaczenie pracy uosabia jednocześnie piękno i harmonię. Gdy chcę podzielić się wrażeniami, uczuciami swego serca i swoją dumą z powodu tego, że jestem na tej ziemi, przychodzą mi na myśl cudowne słowa z poezji Walentyny Oksak: "Piekę serdeczne naleśniki, ale nikt nie przychodzi, aby podziwiać gościnność moją niezwykłą".

    - Proszę w kilku słowach opisać wiarę tych ludzi?
    - Wzniosła wytrwałość tych, którzy walczyli i nie pozwolili ukraść skarbu własnej wiary. Wdzięczność Bogu za możliwość nowego początku. Poszukiwanie dróg odnowienia.†

Dekanat Grodno-Wschód

Мiasteczko Przewałka jest znane z 1569 r. jako posiadłość królewska (dwór) w powiecie Grodzieńskim województwa Trockiego WKL. Od 1762 r. była to posiadłość rodu Ogińskich, od 27 lutego 1792 r. miała nawet swój herb, przedstawiający św. Michała Archanioła z tarczą i strzałami, zwyciężającego diabła.
    Już na początku XVII w. miejscowa świątynia katolicka, prawdopodobnie kaplica, uważana była za starożytną i "nie wiadomo kiedy i przez kogo ufundowaną". Kościół na jej miejscu był pobudowany z fundacji króla Zygmunta III Wazy w 1609 r. i poświęcony pt. Judy Tadeusza. Na początku świątynia otrzymała status filii, ale na prośbę biskupa wileńskiego Benedykta Wojny (1600-1615) król zaliczył kościół do parafialnych. †

2006 rok

---

   13 kwietnia  -  W Wielki Czwartek uroczystą Mszę św. w katedrze grodzieńskiej odprawił Nuncjusz Apostolski na Białorusi ks. abp Marcin Vidovicz. Tego dnia przypadła również 15. rocznica powstania naszej Diecezji.
   23 kwietnia  -  W parafii Bożego Miłosierdzia w Grodnie ks. bp Aleksander Kaszkiewicz poświęcił obraz Jezusa Miłosiernego, który został umieszczony w głównym ołtarzu.
   3 maja  -  W Kopciówce odbyła się uroczysta intronizacja obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej do kościoła parafialnego. Ks. bp Aleksander w asyście Ojców Paulinów przewodniczył Mszy św. †

Benedykt XVI

    W czasach Jezusa spodziewali się Mesjasza, który wyzwoli Izraela spod panowania rzymskiego. Ale Jezus zawiódł te oczekiwania, tak, że niektórzy uczniowie Go opuścili, a Judasz Iskariota nawet Go zdradził. W rzeczywistości nie można interpretować Jezusa jako człowieka posługującego się przemocą: przemoc jest sprzeczna z Królestwem Bożym, jest narzędziem Antychrysta. Przemoc nigdy nie służy ludzkości, ale ją odczłowiecza.
   
    Fragment rozważań podczas modlitwy Anioł Pański, 11.03.2012 †

"Ratunek w spowiedzi"
   Ks. Henryk Zieliński, 11.03.2012
  
    Przyszłość naszej cywilizacji rozstrzygnie się w konfesjonale" – twierdzi ks. Henryk Zieliński. Autor tłumaczy, że ma na myśli tzw. zachodnią cywilizację, która wyrosła z chrześcijańskich korzeni. Jeśli bowiem dzisiaj coraz więcej ludzi odchodzi od Kościoła, to przyczyną odrzucenia praktyk religijnych prawie nigdy nie są przesłanki natury intelektualnej. Najczęściej chodzi o konflikt sumienia wyrastający z rozdźwięku między świadomością, jak żyć się powinno a tym, jak się faktycznie żyje. †

Tradycyjnie w III Niedzielę Wielkiego Postu obchodzi się Narodowy Dzień Caritas. W tym roku był to już IX Dzień tej charytatywnej organizacji. O tym, czym żyje grodzieński oddział Caritas, porozmawialiśmy z jej dyrektorem ks. Witalijem Dobrołowiczem.

- Caritas w Grodnie okazuje ogromną pomoc ludziom w potrzebie. A czy znajduje ona wsparcie i pomoc wśród osób miejscowych?
   - Trzeba powiedzieć, że sporo pracujemy w tym kierunku, i nasi ludzie rzeczywiście się odzywają. Być może, dzisiaj nie jest ich zbyt wielu, ale oni pragną pomagać. Bardzo ważny jest nasz dialog z potencjalnymi ofiarodawcami. Od tego, na ile profesjonalnie potrafimy opowiedzieć o naszej działalności, zależy to, na ile możemy czekać na ich pragnienie pomagać nam w realizowaniu pewnego projektu. My rzeczywiście znajdujemy wsparcie wśród naszych ludzi. †

Po raz kolejny przeżywamy okres liturgiczny, zwany Wielkim Postem. Jeśli spróbujemy dowiedzieć się o znaczeniu samego postu, to słowniki nie dużo nam powiedzą. Zazwyczaj podkreślają one tylko jeden, przy czym nie najważniejszy aspekt postu – cielesny, tzn. wstrzymanie się od jedzenia lub ograniczenie się w nim.

    Kapłani w Środę Popielcową starają się gruntownie przybliżyć nam okres postu z teologicznego punktu widzenia. Słyszymy słowa o nawróceniu, pokorze, uświadomieniu sobie naszej delikatności, zmienności i niedoskonałości naszego życia i świata... Jasne, widząc i słysząc całą różnorodność myśli i poglądów, może powstać słuszne pytanie: a jednak, czym jest post? W jaki sposób należy rozpocząć swój czas "pokuty i nawrócenia"? Na co zwrócić szczególną uwagę?†

Siostrę Franciszkę zapamiętamy jako osobę radosną i otwartą, która przez całe życie oddanie służyła Bogu i bliźniemu. Msza św. pogrzebowa śp. s. Franciszki ze Zgromadzenia Sióstr Nazaretanek w kościele Pobrygidzkim była i smutna, ponieważ jej krewni stracili drogą im osobę, i pełna szczerej wdzięczności za dar życia s. Franciszki (Marii Zaniewskiej), za dar jej cierpienia, modlitwy i całkowitego ofiarowania się Bogu.
    Na Mszy św. obecni byli księża biskupi Aleksander Kaszkiewicz i Antoni Dziemianko, kapłani z Archidiecezji Mińsko-Mohylewskiej i Moskiewskiej, a także Diecezji Grodzieńskiej, siostry ze Zgromadzenia Sióstr Nazaretanek oraz liczni wierni.
    - Dzisiaj nas zebrała, zaprosiła do tej świątyni i wspólnej modlitwy już świętej pamięci s. Franciszka – powiedział na początku Liturgii ks. bp Aleksander. – Bardzo dużo zebrało się nas przy jej trumnie, lecz nasze spojrzenie nie zatrzymuje się na trumnie, a kieruje się na krzyż, który jest znakiem tak śmierci, jak i zwycięstwa. S. Franciszka służyła Kościołowi w sposób szczególny, zachowując ewangeliczne rady, ponieważ sam Chrystus powołał ją do bardziej doskonałego życia, niż zwykłe życie świeckie - wiele lat Siostra spędziła w zakonie. Z pewnością, każdy z nas chce zapamiętać ją taką, jaką była za życia – radosną. S. Franciszka z wielką radością służyła każdemu napotykanemu człowiekowi. Przez co służyła Chrystusowi w Jego Kościele. Jest to ogromny dar, za który pragniemy podziękować dobremu Bogu. Droga Siostro, chcemy być razem z Tobą w modlitwie, wypraszając, aby aniołowie prowadziły Cię do raju, ponieważ służyłaś Kościołowi z wielkim oddaniem, ofiarnością i prawdziwą chrześcijańską radością. †

Przeżywamy okres Wielkiego Postu – czas przygotowania do Świąt Zmartwychwstania Pana. Jest to jeden z najbardziej intensywnych okresów roku liturgicznego w Kościele katolickim. Liturgia Wielkiego Postu jest bardzo różnorodna, nie podobna do liturgii innych liturgicznych okresów. Można wziąć udział w pięknych nabożeństwach, których celem jest zwrócenie uwagi wiernych na ostatnie dni życia Jezusa Chrystusa, naszego Pana i Zbawiciela. Współczesna młodzież bardzo chętnie bierze udział w nabożeństwach wielkopostnych. Które z nich najbardziej podobają się współczesnej młodzieży i dlaczego?

 naszym kraju najbardziej rozpowszechnione są wielkopostne nabożeństwa Gorzkich żali i Drogi Krzyżowej. Młodzież bardzo aktywnie przygotowuje rozważania Drogi Krzyżowej, ponieważ jest to sposób samorealizacji, której ona tak bardzo dzisiaj potrzebuje. Jest to sposób, aby inaczej spojrzeć na ostatnie dni życia Jezusa, na Jego ostatnią Drogę. Jedni mówią o samym Jezusie, inni dopatrują się podobieństwa między Jezusem Chrystusem i dzisiejszym człowiekiem, inni zaś opowiadają historie, które uczą widzieć, że życie jest największą wartością, daną przez Boga. Każde młode serce chce powiedzieć bardzo dużo, ale jak to zrobić, jak donieść wiarę do innych? Droga Krzyżowa jest w tym pomocą.†

Podczas Wielkiego Postu jednym z przejawów pokuty,
 oprócz modlitwy i dobrego postanowienia, jest jałmużna.
Jak ją rozumiemy? Czy wystarczy dać kilka banknotów żebrakowi, stojącemu przy kościele? Czy jałmużna dla chrześcijanina jest czymś większym? O wyjaśnienie tych wątpliwości poprosiliśmy brata Eugeniusza Gołębia ze wspólnoty Ojców Franciszkanów.

– Kiedy mówimy o jałmużnie, mamy na myśli praktyczny sens naszego chrześcijaństwa. Bo kiedy rozmawiam z Bogiem, wtedy to w jakiś sposób przenosi się na moje życie, na mój światopogląd, na moje relacje z innym człowiekiem. W tym innym człowieku znajduje się Chrystus, miłość do Niego pozwala uczynić mi coś konkretnego. Niedawno podczas Liturgii spotkaliśmy się z bardzo pięknym fragmentem Ewangelii, który opowiada o tym, jak przyjdzie Syn Człowieczy i postawi sprawiedliwych po jednej stronie, a niesprawiedliwych po drugiej. I kryterium jest to, że sprawiedliwi przede wszystkim służyli Chrystusowi w bliźnim. Dlatego jałmużna przejawia się w moim pragnieniu przyjść z pomocą, zrobić coś dla drugiego człowieka z prawdziwą miłością. Lecz nie w taki sposób, że rzuciłem pieniądz żebrakowi i wykonałem swój obowiązek. Z jednej strony, podczas Wielkiego Postu jest to rzeczywiście naszym obowiązkiem, ale nie trzeba podchodzić do tego bardzo formalnie. Jałmużna - to przejaw mojej praktycznej miłości chrześcijańskiej. †