Pierwszy Kongres Mediów Katolickich odbył się w Grodnie 24-26 sierpnia 2012 r. Spotkanie zgromadziło w gmachu Wyższego Seminarium Duchownego kilkudziesięciu pracowników komunikacji społecznej z Białorusi i z zagranicy.

Inicjatorem kongresu wystąpił ks. abp Tadeusz Kondrusiewicz, metropolita mińsko-mohylewski, który będąc osobą medialną, nie boi się dziennikarzy i chętnie pojawia się w mediach. O jego słusznym pojmowaniu problemów, które mają środki masowego przekazu, i nie tylko katolickie, mógł przekonać się każdy obecny. „Szczerze podziwiam podejście Arcybiskupa do mediów. Jego poglądy w tej dziedzinie są bardzo gruntowne i katolickie” – napisał w swoim mikroblogu o. Mikoła Myszowski, redaktor ukraińskiego czasopisma katolickiego „Credo”. Podobne zdanie na ten temat ma Alena Kułygina z Religijno-informacyjnej Służby Ukrainy: „Na Ukrainie dopiero spróbujemy donieść do swoich hierarchów to, co podczas kongresu powiedział Metropolita”. †

Wypowiedzi Krzysztofa Zanussiego, który był główną „gwiazdą” pierwszego dnia kongresu, użytkownicy Internetu natychmiast wykorzystywali jako cytaty. Oto najciekawsze fragmenty jego rozważań:
O osobliwościach życia współczesnego:
„Świat traci poczucie świętości, sacrum, lecz jednocześnie tęskni za nim. Nie mamy na co narzekać – żyjemy w bardzo szczególnych warunkach nadzwyczajnej zamożności. Jeszcze nigdy nie byliśmy tak bogaci i nie żyliśmy tak dobrze i bezpiecznie. Ze względu na te nowe warunki człowieczeństwo trochę straciło orientację. Zniknęła potrzeba zadawania podstawowych pytań egzystencjalnych. Lech one nadal istnieją, one się nie zmieniły. Nasze czasy właśnie dlatego są takie trudne, że są takie łatwe”. †

Drewniany kościół w neogotyckim stylu został wzniesiony w latach 1904-1906 dzięki staraniom dziekana ks. Juliana Ellerta i miejscowych wiernych. Początkowo świątynię dołączono jako filię do parafii grodzieńskiego kościoła św. Franciszka Ksawerego. W 1919 r. Porzecze otrzymało status samodzielnej parafii, a kościół został poszerzony i ozdobiony (dobudowano kaplice, które utworzyły transept, i fasadę główną), co dodało neogotyckiemu obliczu świątyni cechy modernistycznego stylu. Liczba wiernych przed II wojną światową sięgała ponad 3800.
Świątynia była czynna w czasach radzieckich. W latach 70-ych XX w. otrzymała status pomnika architektury eklektycznej z elementami neogotyku.
Kościół został pobudowany na planie krzyża z pięciościenną apsydą. Skrzydła transeptu mają pięciościenne plany. W lewym skrzydle znajduje się zakrystia, w prawym – kaplica św. Antoniego. Główna sala przykryta dachem dwuspadowym, apsyda i skrzydła transeptu – walmowym. Kompozycję kończą 4 walmowe sygnaturki na końcach i nieco większa nad skrzyżowaniem naw. †

Święto Matki Bożej Kongregackiej Matko Boża, w pojezuickim kościele ze wszystkich próśb, modlitw i łez kręcisz nitkę i wiążesz – i goisz powoli skrzyżowany czas, przekrojony los, Tyś święta, ziemska, piękna...  Matko Boża...

Takimi pięknymi słowami z wiersza-modlitwy Alesia Czobata witano Matkę Bożą 7 lat temu, w roku koronacji. Rzeczywiście, i dzisiaj nasza cudowna Matka goi nasze dusze, wyciera łzy, błogosławi naszym planom i marzeniom. 
Wszystkie parafie Grodna wzięły udział w tegorocznej nocnej adoracji w uroczystość Matki Bożej Kongregackiej. Szczególnym wyróżnieniem dla nas, uczestników modlitewnej grupy Matki Bożej Kongregackiej, było przygotowanie czytań liturgicznych i godziny adoracji. Wszyscy razem odczuwaliśmy to szczególne przygotowanie do święta Matki Bożej... Całkowicie zakończona praca związana z renowacją ołtarza głównego, odnowione ławki, dużo kwiatów i nowe ozdoby przy ołtarzu Matki Bożej, błyszczące wota wokół obrazu... To rzeczywiście cieszyło nas. Lecz w czasie ostatniego przed świętem spotkania naszej grupy modlitewnej nasz duchowy kierownik ks. proboszcz Jan Kuczyński poprosił o zastanowienie się nad tym, jaki duchowy prezent każdy z nas przyniesie Matce Bożej Kongregackiej... †

2012 rok. Ile przepowiedni było na ten rok: początek III wojny światowej, całkowita klęska systemu ekonomicznego Europy, no i najbardziej znana – przepowiednia plemienia Majów o końcu świata. Zauważyliście? Żadnej dobrej wiadomości.

A Zakon Pijarów patrzy w przyszłość z prawdziwym pragnieniem i oczekiwaniem. Rok 2012 jest PIJARSKIM ROKIEM POWOŁANIOWYM. W szybkim tempie życia współczesnego człowiek nie może i nie chce się zatrzymać, aby spojrzeć na swoją drogę w codzienności. Ojcowie pijarzy zachęcają wszystkich, a szczególnie młodzież, do przysłuchania się nie do swego egoistycznego pragnienia, lecz do prawdziwego głosu Boga. †

2008 rok

---

6 września - Jubileusz 25–lecia kapłaństwa o. Andrzeja Szczupała CSsR. Uroczystej Mszy św. w Nowej Rudzie przewodniczył ks. bp Aleksander Kaszkiewicz.

13 września - Uroczystej Mszy św. z okazji 100. rocznicy pobytu i działalności Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu przewodniczył w kościele Pobrygidzkim ks. abp Tadeusz Kondrusiewicz.
27 września - W parafii Adamowickiej podczas Mszy św. pod przewodnictwem pasterza diecezji grodzieńskiej na ręce siostry Prowincjalnej Zgromadzenia Sióstr Karmelitanek, s. Feliksy, s. Wiera Kuczuk złożyła profesję wieczystą. †

Jak zaspokoić głód duchowy?
   Niektórym się wydaje, że, gdy odrzucają oni Boga i przestają się troszczyć o swoją duszę, to ich życie duchowe „zawiesza się”, w nim nic się nie odbywa. Jest to podobne do zabawy małego dziecka, które zamyka oczy i mówi, że świat przestał istnieć, ponieważ go nie widzi. A zacznie istnieć wtedy, kiedy otworzy oczy.

Różnica polega na tym, że dziecko się bawi, a osoba dorosła musi podejmować ważne decyzje. I nawet jeśli człowiek czegoś nie widzi i nie myśli o tym, nie oznacza to wcale, że to „coś” przestało istnieć. †

Legion Maryi jest to największa organizacja apostolska katolików świeckich, funkcjonująca praktycznie w każdej krainie świata. Liczy ponad 3 mln aktywnych oraz około 10 mln pomocniczych legionistów. Legion Maryi ma na celu głoszenie chwały Bożej oraz dążenie do własnej świętości poprzez modlitwę i pracę apostolską. Legioniści zawsze idą we dwoje tak do niewierzących, jak i do ochrzczonych, którzy stracili sens wiary i obecności w Kościele. Organizacja została założona przez Franka Duffa w Dublinie 7 września 1921 r. w wigilię święta Narodzenia Bogurodzicy. Legion Maryi zatwierdziło 7 ostatnich papieży. Jest on popierany przez Sobór Watykański II.
Cel Legionu Maryi – wysławienie Boga i oświecenie członków Legionu poprzez cotygodniowe spotkania modlitewne oraz praktyczne wykonywanie pracy apostolskiej. Legionista Maryi codziennie czyta modlitwę obowiązkową (tessera). W jego życiu duchowym ważną rolę odgrywa modlitwa różańcowa. Pałając apostolskim duchem zdobycia dusz dla Chrystusa, legionista dąży do tego, żeby skorzystać z udziału we Mszy św. także w dni powszednie, z Liturgii Godzin, z czytania Pisma Świętego i czytań duchowych. W ciągu roku legionista bierze udział w rekolekcjach zamkniętych, pielgrzymkach, zjazdach, spotkaniach duchowych lub w innych nabożeństwach wspólnych. Znajdując się pod opieką kierownika duchownego i mając jego błogosławieństwo kapłańskie, legionista Maryi nie cofa się przed żadnym zadaniem apostolskim. Wpatrując się w Krzyż Chrystusa, który zbawił świat, legionista wie, jaka jest cena zbawienia każdej duszy. †

Poznacie ich po ich owocach. (Мt 7, 16)

Rodzice wybrali dla syna najlepszą, jak im się wydawało, szkołę. Było w niej dobre wyposażenie, wysokokwalifikowani nauczyciele, dzieci z rodzin uprzywilejowanych Rankiem dziadek zabrał wnuka do szkoły. Kiedy weszli na dziedziniec, podbiegły do nich inne dzieci.
– Jaki śmieszny i brzydki dziadek – śmiał się jeden chłopak.
– Hej, grubasie – krzyknął drugi.
Dzieci krzyczały i skakały wokół dziadka z wnukiem. Poczuł się dzwonek, który ogłosił początek lekcji, więc dzieci pobiegły do klasy. Dziadek stanowczo wziął wnuka za rękę i wyszedł.
– Hura, nie pójdę do szkoły! – ucieszył się chłopczyk.
– Pójdziesz, ale nie do tej – odpowiedział dziadek. – Sam wybiorę ci szkołę. †

Historia cudownego obrazu Matki Bożej Trokielskiej liczy około 500 lat. Dzisiaj, jak wiele stuleci temu, obraz ten przyciąga tysiące wiernych, którzy w modlitwie przynoszą Maryi swoje prośby, nadzieje, rany, przebaczenia. W 1994 r. ks. bp Aleksander Kaszkiewicz ogłosił miejscowy kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny sanktuarium diecezjalnym, dokąd każdego roku w pierwszą sobotę lipca przychodzą pielgrzymi z całej diecezji. W tym roku do Trokiel przybyło około 2000 wiernych w pieszych pielgrzymkach, a w uroczystościach 6-7 lipca wzięło udział około 15 tys. osób.
Główną uwagę wszystkich pielgrzymów przyciąga cudowny obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus. Uważa się, iż został namalowany w końcu XVI w. Według jednej z legend, obraz przywieziony z Wilna w 1595 r., od dawna słynął licznymi cudami. Obraz przedstawia Matkę Bożą z Dzieciątkiem Jezus na lewej ręce. Swoją prawą dłonią Maryja objęła lewą, która trzyma Syna Bożego. Obok Niej po prawej stronie ze złożonymi do modlitwy rękami klęka św. Kazimierz, patron tej ziemi. Obraz św. Kazimierza, który bardzo czcił Matkę Bożą, był namalowany na osobnym płótnie i doklejony do głównego podczas pierwszej restauracji obrazu w II połowie XVII w. Kroniki historyczne i miejscowe podania opowiadają o licznych cudach i uzdrowieniach, które miały miejsce przed tym obrazem. Obraz Maryi z Dzieciątkiem pokrywa posrebrzane, a miejscami pozłacane szaty, ozdobione trzema koronami i siedemdziesięcioma kamieniami szlachetnymi. †

Dekanat Grodno-Wschód

Skidel jest znany z początku XVI w. jako wielkoksiążęcy (później królewski) dwór z obwodem w powiecie Grodzieńskim WKL. Od 1796 r. do 1939 r. siedziba w Skidlu należała do znakomitego rodu Czetwiertyńskich. Na terytorium swojej siedziby, znajdującej się w północno-wschodniej części miasteczka, Czetwiertyńscy pobudowali w 1870 r. z czerwonej cegły zewnętrznej niedużą świątynię w neogotyckim stylu, którą miejscowi mieszkańcy nazywali „kościołem książęcym”. Poświęcona została pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i jako kaplica dołączona do parafii Kaszubińce.
Jest to prostokątna w planie świątynia z pięciościenną apsydą i jedyną zakrystią. Wejście główne flankowane dwoma okrągłymi wieżami-dzwonnicami. Kościół nakryty dwuspadowym blaszanym dachem z walmami nad apsydą.
Wnętrze świątyni przykryte sklepieniem gwiaździstym w stylu neogotyckim. W ołtarzu głównym mieści się tytułowy obraz Wniebowzięcia NMP, namalowany w 1991 r. †

24 maja 2012 r. w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, co w miasteczku Żołudek (rej. Szczuczyn), odbyła się uroczystość – 20 lat, jak ks. Jan Rejszel pełni tu swój święty obowiązek. Dużo życzeń i kwiatów. Brzmi muzyka organowa, życzenia od kierowników przedsiębiorstw, organizacji, Rady Gromadzkiej w Żołudku. Na jubileuszu obecni byli także księża prawosławni: o. Michał ze Szczuczyna, o. Anatol z Dziembowa, o. Sergiusz z Wołkowyska. Z ich ust – życzenia szczególne.

Ksiądz Jan urodził się w 1958 r. we wsi Miesztuny (rej. Wołkowyski, obw. Grodzieński). Jego matka, Zofia, wychowała się w dużej i kochającej się rodzinie. Miała trzech braci. Jako najstarsza była dla nich i siostrą, i matką. Po śmierci rodziców dziewczyna sprawnie prowadziła gospodarstwo domowe, opiekowała się braćmi. Ziemi posiadali niedużo. Gospodarkę trzeba było doglądać. Kiedy bracia podrośli, pracowali na miejscowym Zakładzie, a Zofia – w kołchozie w polu. Wypłatę otrzymywali w rublach, za które nie można było kupić nawet rzeczy niezbędnych. †

Benedykt XVI

    Trzeba się starać słuchać siebie nawzajem, unikając przesadnego podkreślania własnej roli i zabiegając raczej o jak najlepszy wynik całości. Kiedy wyrażam te refleksje, myśl kieruje się ku wielkiej symfonii pokoju między narodami, która nigdy nie jest całkowicie spełniona.
   

    Według polskiej sekcji Radio Vaticano, 12.07.2012 †

“Jaka jest różnica
między sektą a Kościołem?”
Paweł Szuppe
7-8, 2012-07-12
Próbując odpowiedzieć na to pytanie, należy przedstawić specyficzne cechy sekt oraz Kościoła, które istotnie odróżniają te dwie rzeczywistości. Jedną z charakterystycznych cech występujących w sekcie jest obecność wpływowego, charyzmatycznego i dominującego lidera, określonego mianem proroka, nauczyciela, mistrza, guru, który uważa się za bóstwo lub jego wcielenie. Przywodnik sekty stawia własną osobę ponad prawem i zasadami wiary. W Kościele mamy do czynienia z duchowym przewodnikiem, kapłanem podkreślającym swoją służebną postawę wobec Boga i bliźniego. Nauka objawiona przez Boga obowiązuje wszystkich członków Kościoła, a pasterzom stawia się większe wymagania moralne. †

Zatem to, co mamy uczynić, aby odebrać niszczącą moc naszemu osamotnieniu, to pozwolić sobie na przebywanie z ludźmi, którzy naturalnie okazują ciepło, obok których czujemy się akceptowani. Nie muszą to być głębokie związki intymne. Wystarczą życzliwe spotkania, ale warunkiem będzie przełamanie nieufności i otwartość na gesty życzliwości. Trzeba się odważyć zbliżać do innych, trzeba też odważyć się uwierzyć, że nic ode mnie nie chcą, ale są bezinteresownie i życzliwie mną zainteresowani.
W relacji duchowej jest podobnie. Jeśli przez lata dzieciństwa było się pozbawionym miłości rodziców, to przez te lata utrwalało się złe przekonanie o sobie i zanikało poczucie własnej wartości. Trudno wówczas wierzyć, słuchając słów o miłości Boga. Dziecko doświadczało, że ktoś się nim zajmuje (karmi, ubiera, kładzie spać), ale nie miłuje (nie interesuje się jego uczuciami). Kiedy rodzice nie potrafili patrzeć na swoje dziecko z miłością, wtedy wyrosło w nim przekonanie, że jest przedmiotem, i trudno zmienić takie przekonanie. Ale kiedy człowiek jest dorosły, może inaczej spojrzeć na swoje życie. Cierpliwe budowanie poczucia własnej wartości przez uczenie się emocjonalnej relacji z ludźmi może je rzeczywiście zbudować i w rezultacie umożliwić budowanie relacji miłości z Bogiem. †