Benedykt XVI

    Nam, wierzącym, musi leżeć na sercu los ludzi, którzy określają się jako agnostycy czy ateiści. Być może budzi w nich lęk mówienie o nowej ewangelizacji, jakby oznaczało to, że muszą się stać przedmiotem misji. Jednakże kwestia Boga pozostaje aktualna również dla nich. Poszukiwanie Boga to jeden z głównych motywów powstania zachodniego monastycyzmu, a wraz z nim kultury zachodniej. Pierwszy krok ewangelizacji polega na podtrzymywaniu przy życiu tegoż poszukiwania.
   

    Fragment przemówienia na rozpoczęcie Roku Wiary, 11.10.2012 †

   Oto niektóre cytaty z wywiadu z panem Michlem Raineri.
    "Nie mogę nazwać siebie pobożnym chrześcijaninem tylko dlatego, że często chodzę do kościoła. Ja także mam swoje wady, lecz właśnie modląc się i znajdując się w kościele, doznaję pokory, która pomaga mi je pokonywać".
    "... Doszedłem do wniosku, że najlepszym przykładem religijnego wychowania, które mogę dać jako ojciec – po prostu chodzić do kościoła razem z dziećmi. Pracując w Afryce, osobiście przygotowywałem córkę do I Komunii św., a w Paryżu byłem członkiem Rady parafialnej i w ciągu sześciu lat przygotowywałem nastolatków do bierzmowania". †

Odpowiadając na to pytanie, trzeba najpierw przypomnieć, czym jest ciało człowieka z chrześcijańskiego punktu widzenia. Z Objawienia Bożego wiemy, że Bóg stworzył człowieka jako istotę cielesno-duchową przeznaczoną do życia wiecznego. Jak przypomina nam św. Augustyn: "Człowiekiem nie jest samo ciało albo sama dusza, lecz to, co jest złożone z duszy i ciała". Do życia wiecznego przeznaczona jest nie tylko dusza, ale i ciało człowieka, które w ciągu całego życia było świątynią Ducha Świętego. I jak uczy Kościół, po śmierci człowieka dusza idzie na Sąd Boży, a ciało z szacunkiem i wiarą składamy do ziemi, gdzie będzie spoczywać do Sądu Ostatecznego. Tę prawdę wyznajemy w naszym "Credo" chrześcijańskim, gdy mówimy, że wierzymy w ciała zmartwychwstanie. †

6-7 października młodzież duszpasterstwa "OPEN" zebrała się na czuwanie przed obrazem Matki Bożej Częstochowskiej w Kopciówce.

Stało się już tradycją powierzać Matce Bożej z Kopciówki nowy rok szkolny, swoją pracę, swoje sprawy, plany, nadzieje, swoją przyszłość. Tegoroczna jesień nie była tego wyjątkiem.
    6 października ponad 30 młodych osób z DA "OPEN" wraz ze swoim duszpasterzem ks. Antonim Gremzą przyjechało na zaproszenie ks. Michała Łastowksiego do sanktuarium w Kopciówce. Młodzież nie zwracała uwagi na zimną pogodę – na nią czekała Matka Boża. Ks. Michał, proboszcz sanktuarium maryjnego, przekazując ks. Antoniemu klucze od kościoła, życzył nam darów Ducha Świętego i owocnej modlitwy, abyśmy mogli odpocząć z Bogiem, wzbogacić i pomnożyć swoją wiarę. †

Rozważając nad znaczeniem i rolą synodu, należy pamiętać, że owe zjawisko ma bogatą historię w życiu Kościoła. W tłumaczeniu z języka greckiego, wyraz "synod" oznacza "wspólną drogę" i swoimi korzeniami sięga pierwszych wieków chrześcijaństwa. W różnych częściach ówczesnego świata biskupi i kapłani gromadzili się na specjalnych zjazdach (bardzo często w tych spotkaniach brały udział osoby świeckie). Powodem do spotkań były trudności i problemy, z jakimi spotykały się te lub inne prowincje Kościoła. Problemy mogły być bardzo różnorodne i dotyczyły, na przykład, spraw organizacyjnych, heretyków, sporów teologicznych... W istocie, pierwsze synody zwoływano już w czasach apostolskich, lecz na szerszą skalę rozwinęły się one po 313 roku, kiedy chrześcijaństwo oficjalnie zostało uznane w imperium Rzymskim. Z czasem w historii chrześcijaństwa zachodniego rola synodów straciła swoje byłe znaczenie. †

Dawno, dawno temu w bajkowej krainie Akwarelii żyły sobie farby. Ta cudowna kraina była jasna i malownicza: ogromne purpurowe pałace swoimi spiczastymi wieżami rozcinały złote niebo nad bezgranicznymi zielonymi sianokosami. Wytkany artystą świat Akwarelii żył spokojnie, każdy dzień przynosząc swoim mieszkańcom radość.
    Tubki z farbami przez cały dzień zajmowały się tylko tym, że tworzyły jasne i piękne budynki. A raz do roku w Akwarelii odbywał się turniej farb, podczas którego artysta wybierał najpiękniejszy kolor.
    Przed rozpoczęciem turnieju można było zobaczyć mieszkańców krainy, którzy gorąco się sprzeczali o dobre jakości tego czy innego koloru. Każdy uważał się za najważniejszy, najpiękniejszy i najpotrzebniejszy. †

Współczesnemu człowiekowi nieraz jest bardzo trudno przez dłuższy czas skupić uwagę na jednym przedmiocie. I w ogóle jest bardzo trudno się skupić, wyciszyć i zatrzymać chociażby na chwilę w wirze otaczających go wydarzeń. Dlatego nie ma nic dziwnego w tym, że coraz częściej wielu katolików na temat modlitwy różańcowej mówi, że jest ona bardzo trudna i oni nie mogą poświęcić tyle czasu, ile potrzeba. Coraz częściej Różaniec jest postrzegany jako skostniała, przestarzała i niezrozumiała modlitwa, a nie jako żywa rozmowa z Bogiem. Wielu katolików woli raczej słuchawki w uszach niż różaniec w ręku. Niektórzy uważają tę modlitwę zarezerwowaną tylko dla osób starszych i prostych, którzy nie mają czym się zajmować. Ale czy tak jest w rzeczywistości? †

Drodzy Czytelnicy! 11 października bieżącego roku nasz ukochany Papież Benedykt XVI ogłosi Rok Wiary. Będzie to dla nas z pewnością czas pogłębienia naszej wiary. Na stronach "Słowa Życia" rozpoczynamy nową rubrykę, która wielu z Was pomoże zrozumieć skarb dany nam od Boga – wiarę. Zapraszamy Was do dosyłania nam swoich myśli i rozważań na temat wiary na pocztę naszej gazety. W każdym nowym numerze "Słowa", który przeczyta ponad 13 tys. czytelników, każdy z Was ma możliwość podzielenia się swoimi myślami na temat wiary. W tej rubryce znajdą się także Wasze myśli z Internetu, socjalnych sieci oraz blogów. Zapraszam każdego wierzącego człowieka do Ewangelizacji na stronach naszej gazety, szczególnie w Roku Wiary. Niech Dobry Bóg wzmocni wiarę każdego z nas w tej życiowej wędrówce do Ojca. Dzielmy się wiarą nawzajem, niech będzie to skarb, który nie zatrzymamy tylko dla siebie, lecz przez swoje świadectwo będziemy apostołami wiary.

Nazywając siebie człowiekiem wierzącym, pewną część swego życia poświęcamy, można by powiedzieć, sprawom duchowym. Regularnie uczestniczymy w liturgii, rekolekcjach, pielgrzymkach, dajemy jałmużnę potrzebującym i codziennie się modlimy. Jest to taka sama cząstka istnienia, jak i praca, stosunki z przyjaciółmi lub odpoczynek. Jednak to wszystko będzie przejawem raczej naszej religijności. Wiara rozpuszcza się w człowieku całkowicie i przejawia się w każdej jego myśli, w każdym słowie i uczynku. Wiara nie może być częścią życia, ona powinna wyznaczać jego kierunek.

Ks. Aleksander Lebiedziewicz, parafia św. Apostołów Piotra i Pawła w Iwju:
    Trudno w kilku słowach powiedzieć, czym dla mnie jest wiara. Przede wszystkim, wiara jest to świadomość tego, że życie całego człowieczeństwa i moje zależy od Boga. Wiara to nie tylko przyznanie Boga swoim rozumem i nie tylko zaufanie Mu swoim sercem, ale jest to jeszcze oddanie się, wierność i naśladowanie Go swoją wolą. Wiara to także działanie, akt, podczas którego każdego poranka otwieram swoje serce Bogu i zapraszam Go. Ciężko wyobrazić sobie, czym byłoby moje życie bez wiary. Wiara pozwala patrzeć oczami Boga na wszystko, co dzieje się dookoła. Mianowicie taka wiara staje się fundamentem i podstawą do wszystkich wartości w życiu każdego wiernego.†

Dekanat Oszmiana

Według archiwum Diecezji Grodzieńskiej

Кościół pw. św. Jakuba Apostoła założony został na początku XVII w. W 1628 r. na środki pana Aleksandra Kłockiego zakończono ozdabianie murowanej świątyni. Była to jednonawowa świątynia w stylu renesansu z wydłużoną półokrągłą apsydą i jedyną zakrystią przy niej. Sufit jest płaski, podszywany, nad prezbiterium znajduje się cylindryczne sklepienie z konchą, ozdobione polichromicznymi rysunkami. W świątyni znajdują się trzy ołtarze: główny – św. Jakuba, lewy boczny – św. Józefa, prawy – Matki Bożej Ostrobramskiej.
    Do XIX w. parafia w Cudzieniszkach należała do Wileńskiego, a później Oszmiańskiego dekanatu. Przy kościele czynna była szkoła parafialna, którą w 1798 r. zniszczył pożar.
    W 1866 r. na fali represji po stłumieniu powstania Kalinowskiego, kościół zamknięto i przekazano prawosławnym. Przy przebudowie na cerkiew do fasady głównej dobudowano wieżę-dzwonnicę w retrospektywno-ruskim stylu. W latach dwudziestych XX w. świątynia ponownie została katolicką, w 1929 r. opracowano projekt rekonstrukcji kościoła (projekt znajduje się w archiwum parafii), jednak sprawa ta nie została zrealizowana. Wówczas do parafii należało 2500 wiernych, kaplic nie było.
    W okresie sowieckim parafia nie miała stałego księdza, lecz kościoła nie zniszczono. Od 80. lat XX w. odnowiono nabożeństwa stałe. A od 2011 r. w Cudzieniszkach proboszczem jest ks. Paweł Stwoł.

2009 rok

---

  30 maja - W katedrze grodzieńskiej ks. bp Aleksander Kaszkiewicz udzielił święceń kapłańskich diakonom Andrzejowi Liszce i Aleksandrowi Bogdanowiczowi.
       13 czerwca  - Relikwie św. Antoniego zostały wprowadzone do parafii św. Antoniego w Brzostowicy Małej.
   15 – 18 czerwca  -  W Grodnie odbyła się I Parafiada Dzieci i Młodzieży z Diecezji Grodzieńskiej. †

Papież Benedykt XVI

    Аpostoł Jakub stwierdzał w słowach, które zawsze pobudzały chrześcijan: «Jaki z tego pożytek, bracia moi, skoro ktoś będzie utrzymywał, że wierzy, a nie będzie spełniał uczynków? Czy [sama] wiara zdoła go zbawić? [...] Tak też i wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie. Ale może ktoś powiedzieć: Ty masz wiarę, a ja spełniam uczynki. Pokaż mi wiarę swoją bez uczynków, to ja ci pokażę wiarę ze swoich uczynków» (Jk 2,14-18).

    list apostolski w formie «MOTU PROPRIO» PORTAM FIDEI ogłaszający Rok Wiary †

Rok 2012 jest szczególny dla parafii Przemienienia Pańskiego. Minął dokładnie wiek od momentu poświęcenia świątyni w Brzostowicy Wielkiej. W związku z tym po misjach, które ożywiły parafię, odbył się długo oczekiwany przez wszystkich Jubileusz 100-lecia poświęcenia kościoła. Dla uświęcenia tego wielkiego dnia poczyniono wiele przygotowań, które trwały już od kilku lat.

Kulminacyjnym punktem obchodów była uroczysta Msza Świę­ta, której przewodniczył abp Tadeusz Kondrusiewicz. Cała parafia witała Metropolitę Mińsko – Mohylewskiego. Przed kościołem umieszczono nadpis: "Witamy Arcypasterza". Dostojnego Gościa wierni spotkali z chlebem i solą, a najmłodsi sprezentowali mu przepiękne kwiaty. †

Księże Arcybiskupie, od ostatniej naszej rozmowy na stronach gazety "Słowo Życia" minął rok. Za ten czas w życiu Kościoła na Białorusi zostało przekartkowanych dużo nowych stron. Powstało dużo pytań na nowe tematy, ale warto też wspomnieć i o starych.

O mediach…
   - Wasza Ekscelencja jest odpowiedzialny za rozwój mediów. Bardzo proszę wystawić ocenę pracy mediów katolickich na Białorusi w ciągu ostatnich lat. Czy można mówić o rozwoju mediów? Jeśli tak, to jakie nowe kierunki rozwoju mediów katolickich pojawią się u nas?
   - Ostatnio jest bardzo widoczny rozwój mediów katolickich w naszym kraju. To potwierdził także I Kongres Katolickich Mediów, który niedawno odbył się w Grodnie. Gazety, czasopisma, książki, wśród których są takie ważne, jak Dokumenty Soboru Watykańskiego II, Kompendium Katechizmu i Społecznego Nauczania Kościoła, Internet i jego szerokie wykorzystanie w duszpasterstwie są najlepszymi dowodami na to.
    Jednocześnie trzeba zauważyć, że jeszcze wiele pozostaje do zrobienia w tej dziedzinie. Mocno zasygnalizował to wyżej wymieniony Kongres. W związku z powyższym, Konferencja Biskupów Białorusi utworzyła specjalną roboczą grupę do rozwoju strategii katolickich mediów na Białorusi. †

Kościół nie jest umierający!
   24.09.2012
"Nie można przemilczać faktu, że Kościół jako jedyny walczy dziś o autentyczne prawa dzieci, jak również osób starszych i chorych, rodziny, w momencie, gdy dominująca kultura chciałaby wyizolować i wysterylizować to, co ludzkiego pozostało jeszcze w naszej cywilizacji" – powiedział kard. Angelo Bagnasco, przewodniczący Konferencji Biskupów Włoch, podczas otwarcia obrad jej Rady Stałej w Rzymie.
"Kościół nie jest umierający – jak czasem by chciano i jak się go przedstawia – rozdzierany podziałami, dławiony świadectwami, w stanie utrzymywania się przy życiu. Kościół jest zjednoczony i – chociażby z wysiłkiem – pragnie stawić czoła przeciwnościom czasu z pokorą, wigorem i dalekowzrocznością" †