Pewnego sobotniego dnia ciotka Jasia ponownie odwiedziła swoich siostrzeńców. Dzień był pochmurny, i nastrój w domu też był pochmurny: sprawy jakoś się nie kleiły, smutek i apatia zagościły w sercach. Tata przewrócił wszystko do góry nogami w poszukiwaniu swojej gazety, a gdy znalazł, zobaczył w niej dużą dziurkę w formie czołgu. Właśnie z tego powodu zaczął kłócić się z chłopcami. Mama złościła się na tatę jeszcze od wczoraj, ponieważ kolejny raz późno wrócił z pracy i nie nawet nie uprzedził. A ona, jak zawsze, bardzo się niepokoiła. Maksym pokłócił się z Olkiem, ustalając, kto pierwszy wpadł na pomysł, aby z taty gazety wyciąć czołg. Anka gniewała się na mamę, ponieważ zamiast tego, aby oglądać ciekawą kreskówkę, musiała ponownie zmywać naczynia. †

Przeżywając Rok Wiary, stawiamy sobie pytania typu „Jak wierzyć?” albo „Kto mi może pomóc, aby moja wiara w Boga pomagała mi w pokonywaniu życiowych trudności?” Na kartach Ewangelii widzimy, jak Jezus nie raz zarzucał swoim uczniom brak wiary i twardej życiowej postawy, jak samego św. Piotra nazwał szatanem, ponieważ ponad zawierzenie Bogu postawił ułomne ludzkie myślenie. Z innej strony też spotykamy Jezusa zachwyconego i zdumionego wiarą prostych ludzi, którzy przychodzili do Niego ze swoimi problemami. Zazdroszcząc im takiej wiary, prosimy Jezusa jednocześnie o umocnienie naszej wiary. Pan Bóg nie napisał traktatu na temat wiary, lecz stosuje metodę „żywych obrazów”, czyli posyła do nas wybranych ludzi, od których możemy się uczyć wiary i co najważniejsze – życiowej postawy wobec niej. †

Dekanat Smorgonie

Historia miejscowej katolickiej parafii nad brzegiem jeziora o tejże nazwie rozpoczęła się jeszcze w XVIII w., kiedy czynny tu był drewniany kościół dekanatu Świr i misja jezuitów przy nim. Ojcowie Towarzystwa Jezusowego założyli w miasteczku tzw. „szkołę wydziałową”. W 1773 r., kiedy zakon jezuitów został skasowany, szkoła przeszła pod opiekę prawną Komisji Edukacji Narodowej.
    Według innych źródeł, kaplica przy dworze Sulistrowskich istniała od 1789 r. Od 1803 r. na świątynię wydano indult, a 4 sierpnia 1809 r. Brygida Sulistrowska z domu Łopacińska podpisała fundusz ziemski na nowy kościół murowany. Istniejący obecnie murowany kościół w stylu klasycyzmu pw. św. Judy Tadeusza Apostoła został założony tu w 1811 r. Budowę trwającą dzięki środkom Brigidy Sulistrowskiej zakończono w 1820 r., i 12 września świątynię konsekrował biskup Tadeusz Kundzicz, sufragan trocki. †

Myśl chrześcjańska

Ks. prał. Józef Staniewski
   Dążenie do doskonałości, to znaczy bliskości z Panem Jezusem, nie jest czymś, co można rozpalić w sobie samodzielnie. To jest łaska, jaką On daje tym, komu chce. Lecz możemy prosić Chrystusa, aby udzielając tej łaski, był On najhojniejszy i aby w coraz więcej młodych sercach rozpalał pragnienie naśladowania Go.
    Ks. Aleksander Jaszewski
   Młodzi szukają prawdy w religii. Ich wiara potrzebuje świadectwa o Bogu, który w Jezusie Chrystusie objawił swoją miłość do człowieka. Dlatego w naszych parafiach, wspólnotach zakonnych i grupach modlitewnych pragniemy dać im możliwość pogłębiania swojej wiary.

W sobotni Maryjny dzień 27 kwietnia duchową stolicą naszej diecezji był Żołudek. Z okazji 160-lecia miejscowej świątyni pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP duchowni i wierni z Watykanu, Mińska, Grodna, Rygi i Moskwy przybyli na ziemię żołudkowską na uroczystość parafialną.

Wszystkie drogi w tym dniu prowadziły do usłanego kwiatami, udekorowanego flagami i wypełnionego ciepłem serc miejscowych mieszkańców Żołudka. To wszystko - dla Chrystusa, który od 160 lat mieszka w cudownej miejscowej świątyni parafialnej. Dla człowieka 160 lat to okres zbyt duży, a dla świątyni – zbyt mały, jednak jest to odpowiednia chwila, aby wspólnie się zebrać i podziękować Bogu za cud istnienia świątyni, która w tym miasteczku przeżyła na pewno chwile smutne i trudne, ale też radosne i piękne. Właśnie w tym dniu miejscowa wspólnota parafialna z wielką radością dziękowała Bogu za dar świątyni, która obchodziła 160-lecie swego istnienia. Dla wiernych jest to miejsce spotkania z Chrystusem, żywym i obecnym w sakramentach i tabernakulum. †

Papież Franciszek
    Maryja Panna uczy nas, co to znaczy żyć w Duchu Świętym i co znaczy przyjąć nowość Boga w naszym życiu. Poczęła Ona Jezusa za sprawą Ducha Świętego, i każdy chrześcijanin, każdy z nas jest wezwany do przyjęcia słowa Bożego, by przyjąć Jezusa do swego wnętrza, a potem zanieść Go wszystkim. Maryja przyzywała Ducha Świętego wraz z apostołami w Wieczerniku. Także i my, za każdym razem, kiedy gromadzimy się na modlitwie, jesteśmy podtrzymywani duchową obecnością Matki Jezusa, abyśmy otrzymali dar Ducha Świętego i mieli moc do dawania świadectwa o Jezusie zmartwychwstałym.
   
    Regina Caeli, fragment przemówienia, 28.04.2013 †

„Idźcie i nauczajcie wszystkie narody” (Mt 28,19)

Wołkowysk, parafia pw. św. Stanisława Kostki,
   10-12 maja 2013 r.

10 MAJA, PIĄTEK     Temat: Radość         5.00 – Zgłoszenie i zakwaterowanie uczestników DDM     17.30 – Nabożeństwo maryjne     18.00 – Msza św. i powitanie uczestników     19.30 – Posiłek     20.30 – Konferencja o wierze     21.30 – Koncert zespołu młodzieżowego     23.00 – Słowo na dobranoc, apel i błogosławieństwo †

Białoruś aborcyjna
    Na Białorusi w celu rozwiązania problemu „depopulacji” białoruskiej rodziny podejmuje się poważne próby jej zachowania i kultywowania. Wychodzą różne ustawy i normy prawne w celu wsparcia i obrony białoruskiej rodziny, powołane zostało całe „wojsko” psychologów i pracowników socjalnych do rozwiązania i normalizacji różnego typu problemów i dysfunkcji rodziny. Jednak te wszystkie próby interwencji państwowej nie przynoszą istotnego polepszenia. Przyczyna tego, że wysiłki nie przynoszą pozytywnego wyniku kryje się w tym, że skierowane one są tylko na stosunki dwojga. Ogólnie rzecz biorąc, współczesną białoruską rodzinę można przedstawić jako matematyczną równość: „On + Ona + Aborcja = Rodzina”. To równanie odzwierciedla budzącą strach rzeczywistość białoruskiej rodziny. Ta formuła nie działa. Przecież człowiek nie pojawia się znikąd, i nie istnieje sam przez się, lecz wciągnięty jest w wiele różnych związków społecznych. †

Rozwody jednak szkodzą
    Do takiego wniosku doszli belgijscy naukowcy z uniwersytetu w Louvain. Stwierdzili oni, że każde czwarte dziecko z rozbitej rodziny chociażby raz powtarza rok szkolny. Badania wykazały także, że bardziej narażeni na negatywne skutki rozwodu są chłopcy. Dzieci z rozbitych rodzin mają mniejsze szanse na ukończenie szkoły średniej, a także mają gorsze wyniki w nauce. Jako najgłówniejsze przyczyny takiego zjawiska podaje się trzy czynniki: stres związany z rozwodem, ograniczony kontakt z rodzicami i skromniejszy budżet rozbitych rodzin. I chociaż badania objęły jedynie flamandzką część Belgii, czyli bardziej zamożną, to jednak to też wiele daje do namysłu. †

Źródło: www.deon.pl

Międzynarodowa Kongregacja Katolickiego Ewangelizacyjnego Ruchu “Gloriosa Trinita” odbyła się 20 kwietnia w Lidzie. Przed wypełnioną po brzegi aulą ks. bp Aleksander Kaszkiewicz ogłosił dekret o rozpoczęciu działalności ruchu na terytorium diecezji grodzieńskiej. Obecnie “Gloriosa Trinita” ma prawo do działalności na poziomie całej diecezji. †

III DIECEZJALNY DZIEŃ DZIECKA

1 czerwca 2013 roku – GRODNO

I. INFORMACJA OGÓLNA
    Pragniemy zaprosić już dzisiaj dzieci z diecezji grodzieńskiej i innych diecezji na Białorusi na III Diecezjalny Dzień Dziecka, który odbędzie się 1 czerwca 2013 roku w Grodnie.
    Na spotkaniu gwarantujemy cały „zestaw” atrakcji w duchu apostolskim: modlitwa, Eucharystia, rozrywka, dobra zabawa, muzyka, gry, konkursy, jak również inscenizacja teatralna, a na koniec miła niespodzianka. Dobrej pogody zapewnić nie możemy, lecz zachęcamy do modlitwy w tej intencji już dzisiaj! †

20 kwietnia księża pallotyni i siostry pallotynki w parafii Świętych Szymona i Judy Tadeusza Apostołów w Woronowie dziękowali Bogu za 50-lecie kanonizacji św. Wincentego Pallottiego. Podczas tej uroczystej Mszy św. około 200 wiernych przystąpiło do sakramentu bierzmowania, którego udzielił ks. bp Aleksander Kaszkiewicz.

Homilię wygłosił ks. Oleg Grygorowicz SAC – delegat prowincjała księży pallotynów na Białorusi. Na początku kazania kapłan zaproponował wiernym odpowiedzieć na pytanie: „Dlaczego jest potrzebny ten sakrament?” „Przychodzimy do kościoła, podczas Mszy św. biskup namaszcza czoło, uroczystość kończy się, i... coś się zmieniło? Może ktoś powie: nic, wszystko zostało takie same – zaznaczył ks. Grygorowicz. – Jest to sakrament umocnienia chrześcijanina, aby swoim życiem głosić światu Chrystusa. Znak mocy Ducha Świętego przypomina nam, kim jesteśmy, pomaga też zrozumieć, do czego Bóg nas woła. Duch Święty działa poprzez nas – dlatego każdy, będąc pod Jego wpływem, pomaga Kościołowi się rozwijać”. „Nie bójcie się być narzędziem Ducha Świętego” – zachęcał ks. Grygorowicz. †

„Powołań nie ubywa”
Marcin Jakimowicz
17/2013
Widziałeś? Tylu księży naraz! Do okien KFC przy alei Najświętszej Maryi Panny przykleiło się kilkanaście młodziutkich twarzy. Za oknem szli mężczyźni w habitach i sutannach. Kilkusetmetrowa gęsta procesja. W jednym młodzi zajadający kurczaki pomylili się: to nie byli księża. To byli klerycy. Niemal 3-tysięczna armia z 67 polskich seminariów. W artykule autor opisuje krajowy zjazd alumnów do Częstochowy, gościem którego był kaznodzieja Domu Papieskiego o. Raniero Cantalamessa. Ojciec zaproponował alumnom zastanowić się nad słowami: „Nie stójcie poza Wieczernikiem, wykąpcie się w Duchu Świętym!” W swojej konferencji kapucyn prosił nawet zebranych, aby powiedzieli głośno po polsku: „Ja nie szukam swojej chwały, ja szukam chwały Chrystusa”. Zgodnym chórem klerycy powtarzali za o. Raniero. „Proszę, zakochajcie się w Jezusie!” – wołał Cantalamessa. Burza oklasków, jaka zerwała się po słowach kapucyna, przypominała aplauz na koncercie rockowym. Następnie pod przewodnictwem kard. Kazimierz Nycza wszyscy wyruszyli na Jasną Górę. Ponad 3 tys. alumnów uczestniczyło w modlitewnym spotkaniu, podczas którego padły słowa, że powołań w Polsce nie ubywa. †

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
   Cieszę się z kolejnego spotkania na stronach „Słowa Życia”. Ile już mamy za sobą, a ile jeszcze, mam nadzieję, czeka na nas. Od Was, kochani Czytelnicy, zależy, na ile rubryka będzie ciekawa i bliska Wam. Proszę się wypowiadać. Czekam na uwagi i życzenia.
    A teraz proponuję odbyć podróż po labiryntach trudności i poszukać kilku wariantów wyjścia. Spróbujemy wspólnie zauważyć rzeczy niezauważalne. Odpoczniemy z korzyścią, posłuchamy dobrej muzyki i obejrzymy wideo o cudach podczas historycznych meczów piłki nożnej. Jesteście ciekawi? Cóż, do przodu z Bogiem. †