XII Piesza Pielgrzymka Grodno–Roś
    odbędzie się 2-5 sierpnia
    Trasa pielgrzymki do sanktuarium Pana Jezusa Frasobliwego jest następująca: Grodno – Kwasówka – Ejsmonty Wielkie – Repla – Roś, co składa ok. 75 km. Spotkanie organizacyjne dla pielgrzymów odbędzie się 31 lipca 2013 r. o godz. 20.00 w kościele parafii Grodno-Południowy. Rozpocznie się pielgrzymka 2 sierpnia o godz. 7 rano wspólną Mszą św. w parafii Niepokalanego Poczęcia NMP (Grodno-Południowy), po której wierni wyruszą w drogę. Już po powrocie, w Grodnie, 5 sierpnia w kościele parafii Grodno-Południowy odbędzie się wieczór wspólnej modlitwy dla uczestników tegorocznej pielgrzymki. Wieczór rozpocznie się dziękczynną Mszą św. o 19.00.
    Zapisać się na pielgrzymkę można w parafii Niepokalanego Poczęcia NMP (Grodno-Południowy) lub telefonicznie: 8029 78 40 572, 8044 46 06 140 – ks. Jerzy Martinowicz; 8033 68 62 116, 8029 13 72 754 – Jolanta. †

Możemy bardzo często usłyszeć to pytanie, lecz nie możemy otrzymać dokładną odpowiedź na nie. Przede wszystkim, dlatego, że akt teologii moralnej różni się od aktu konkretnej osoby. Akt – to działalność, która nie jest związana z konkretną osobą, w danym wypadku – samobójcą. Zgodnie z nauczaniem Kościoła samobójstwo – to grzech przeciwko piątemu przykazaniu Bożemu: Nie zabijaj. Człowiek, który uczynił samobójstwo, zabija siebie i tym samym nakłada na siebie grzech śmiertelny. Umierając w grzechu śmiertelnym, osądza siebie na piekło. Pogląd ten się zmienił w związku z odkryciem w sferze podświadomości samobójców.
    Badania w dziedzinie psychologii odkryły, że większość samobójców w momencie tej czynności nie są świadomi tego, co robią, znajdują się w dużej depresji i w takim stanie nie mogą odpowiadać za swoje czyny. Zdrowy człowiek zawsze będzie „zachowywać” swoje życie. Samobójcą liczy się chorym psychicznie człowiekiem, który w danej chwili nie dał sobie radę z własnymi uczuciami, lękami, które wzięły górę nad nim i kierowały nim. †

Weronika Kozłowska,
17 lat, parafia Wniebowzięcia NMP w Adamowiczach:
    O Parafiadzie dowiedziałam się od naszej siostry Wiery. Zdecydowaliśmy się pojechać, bo to jest wspaniała możliwość pożytecznie spędzić czas, zapoznać się z nowymi osobami, powspółzawodniczyć, spróbować własnych sił i pokazać własne talenty. W tym roku biorę tu udział już trzeci z kolei raz. Po Parafiadzie w zeszłym roku przekonywaliśmy siostrę, żeby pojechać jeszcze raz. Najgłówniejsze, że przyjechaliśmy tu, żeby wzmocnić naszą wiarę i pokazać innym przykład wiary w Chrystusa. Osobiście dla mnie wydarzenie to jest prezentem od Boga. Cieszymy się bardzo, że co roku liczba uczestników wzrasta. Trudno powiedzieć, co najbardziej spodobało się na Parafiadzie, gdyż wszystko było dobrze organizowane: muzyka, śpiew, ciekawe inscenizacje teatralne, życzliwi ludzie oraz dużo innego. Wielkie dzięki za to organizatorom! †

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus.
   Czcigodni Czytelnicy, dzisiaj w rubryce „Na skrzyżowaniu” proponuję Wam zastanowić się nad misją młodzieży we współczesnym świecie, walką z pokusami oraz odczuciem momentu. Będziemy słuchać muzykę aniołów i rozważać aktualne pytania. A jeszcze czytać ciekawe cytaty Jana Pawła II. Być może, niektóre wypowiedzi pomogą Wam w wewnętrznym i zewnętrznym poszukiwaniu. Spodziewam się tego.
   Z Bogiem! †

Starszy nazywał się Frank i miał 20 lat. Młodszy Ted miał 18 lat. Wiele czasu spędzali razem, ich przyjaźń sięgała czasów szkoły podstawowej. Razem postanowili zaciągnąć się do wojska. Przed wyjazdem przyrzekli sobie u rodzinom, że będą wzajemnie uważać na siebie. Szczęście im sprzyjało i znaleźli się w tym samym batalionie. Batalion ich został wysłany na wojnę. Było to straszliwa wojna, pośród rozpalonych piasków pustyni.
    Przez pewien czas Frank i Ted przebywali o obozie, chronionym przez lotnictwo. Lecz któregoś dnia pod wieczór przyszedł rozkaz by wkroczyć na terytorium nieprzyjaciela. Żołnierze pod piekielnym ogniem wroga dotarli do pewnej wsi. Ale nie było Teda. Frank szukał go wszędzie. Znalazł jego nazwisko w spisie zaginionych. Zgłosił się u komendanta z prośbą o pozwolenie na poszukiwanie jego przyjaciela. †

- Wierzysz w cuda?
    - Tak.
    - Naprawdę? A czy widziałeś jakiś cud?
    - Cud? Oczywiście.
    - Jaki?
    - Ciebie.
    - Mnie? Czyżbym był cudem?
    - Tak.
    - Nie rozumiem?
    - Oddychasz. Masz delikatną i ciepłą skórę. Twoje serce bije. Widzisz. Słyszysz. Biegasz. Jesz. Śpiewasz. Myślisz. Śmiejesz się. Kochasz. Płaczesz…
    - Czy tak? I to jest właśnie cud?

Żył sobie kiedyś pewien szary wróbel, którego życie było niekończącym się pasmem zmartwień i kłopotów.
    Był jeszcze w skorupie, a już miał swoje problemy: „Czy uda mi się wydostać z tej twardej skorupy? Czy nie wypadnę z gniazda? A czy moi rodzice zdołają mnie wyżywić?”.
    Zaledwie uporał się z tymi zmartwieniami i miał wyfrunąć w powietrze po raz pierwszy, pojawiły się już następne wątpliwości : „Czy moje skrzydła zdołają mnie utrzymać ? A jak rozbiję się w drobiazg? …Kto mnie pozbiera?”. †

„Bądźcie skromni w zwycięstwie, spokojni w porażce i uparci w trudnościach” – papież Jan XXIII

We wtorek, 18 czerwca, w parafii Niepokalanego Poczęcia NMP na osiedlu Południowy w Grodnie wspólną modlitwą rozpoczęła się V Parafiada Dzieci i Młodzieży Diecezji Grodzieńskiej. W porównaniu z ubiegłym rokiem, kiedy udział w Parafiadzie wzięło 380 osób z 27 parafii, w tym roku liczba się zwiększyła, bowiem przyjechało około 400 osób z 31 parafii. Wielu z nich po raz pierwszy uczestniczyli w tym wydarzeniu.

Parafiada tradycyjnie rozpoczęła się pod przewodnictwem ks. bpa Aleksandra Kaszkiewicza, który przewodniczył Eucharystii. Na początku Mszy Świętej dyrektor Parafiady ks. Artur Małafiej przywitał gości przybyłych na tę piękną uroczystość z Warszawy. Główny koordynator Parafiady w Polsce podkreślił, że to dzieło, które rozpoczął ks. Józef Joniec, przynosi wiele radości, rozwija się i daje obfite plony. Słowo Boże do wszystkich skierował ks. Witalij Dobrołowicz, który przypomniał zebranym o dewizie tych dni: „Panie, przymnóż nam wiary” (Łk 17, 5). Kaznodzieja zwrócił się do zgromadzonych z pytaniem, czy starczy im sił, aby zrealizować to Boskie zadanie w swoim życiu. Na zakończenie Mszy św. zwycięzcy ubiegłej parafiady z parafii Roś uroczyście przynieśli do ołtarza flagę Parafiady i przeczytali modlitwę uczestnika.†

Dekanat Smorgonie

Jako zamek na brzegu Wilii oraz miasteczko powiatu oszmiańskiego WKL Żodziszki są znane od roku 1511. Ówczesne właściciele miasteczka Ościkowicze założyli tu kościół. W 1550 r. on wspomina się już jako działający w granicach dekanatu świrskiego. W końcu XVI w. z fundacji następujących właścicieli, Kiszków, w Żodziszkach buduje się murowany zbór kalwiński w stylu renesansowym. Według innych danych, jego w 1612 r. na miejscu kościoła zbudował Krzysztof Komar. Syn Krzysztofa, Hieronim Komar, zwrócił ród do wiary katolickiej i do 1669 r. zbudował nowy drewniany kościół pod wezwaniem Trójcy Przenajświętszej, przy którym założył szkołę parafialną. Inne źródła podają, że Krzysztof Komar w 1612 r. zbudował kościół, a Hieronim zwiększył fundusz, zbudował plebanię oraz szkołę.
    Zgodnie z wizytacjami 1654-1700 lat, kościół już wtedy był murowany, miał dwie kaplice w skrzydłach transeptu – Matki Bożej Loretańskiej i św. Anny – z odpowiednimi ołtarzami oraz główny ołtarz Trójcy Przenajświętszej. Pod głównym ołtarzem znajdowała się krypta z trumnami fundatorów i jeszcze dwie krypty były zrobione „pod laretem”. Obok kościoła znajdowali się budynki gospodarcze, plebania oraz szpital. †

Myśl chrześcjańska

Strona internetowa parafii św. Mikołaja biskupa
   Wiara jest możliwością służenia innym w poczuciu odpowiedzialności przed Bogiem. Pozwala przeżywać kryzysy, trudności, rozczarowania, chorobę oraz jakiekolwiek cierpienie. Modlitwa pełna ufności i całkowitego oddania się Bogu pozwala na zabezpieczenie się przed upadkami. Wiara kosztuje życie, bo dzieląc ze mną rozpacz i beznadziejność pociesza i pomaga w przezwyciężeniu takiej trudności. Dlatego wiara jest podstawą, by zawierzyć nasze przekonanie, że Jezus Chrystus – Ten, który nas zna i rozumie – poprzedził nas w drodze do nieba, zostawiając znakomity ślad. Tym śladem możemy podążać przez radość i cierpienie, nadzieję i rozczarowanie, zmierzając do celu.
   
    Ks. Kazimierz Bisztyga
   Bo i cóż jest wiara katolicka? Sam Chrystus Pan i Bóg nasz. Chrystusowa Krew za nas obficie przelana, Chrystusowe Słowo, czyli Ewangelia i nieomylna nauka Jezusowa, tysiączne łaski w świętych sakramentach złożone, a przez kapłaństwo Chrystusowe na całym świecie szafowane – to stanowi przedmiot, treść i istotę świętej naszej wiary. Wiara katolicka jest skarbem.

Miesiąc czerwiec jest miesiącem Serca Pana Jezusa. W głównym ołtarzu parafialnego kościoła w Wołkowysku umieszczony jest obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, przy którym na kolanach stoją św. Wacław (patron świątyni) oraz św. Kazimierz. Jest to odpowiedni moment, aby pod przewodnictwem biskupa wspólnie przeżyć wspaniałą uroczystość.

Na zaproszenie ks. prałata Antoniego Filipczyka, dnia 16 czerwca do wspólnoty parafialnej przybył pasterz diecezji ks. bp Aleksander Kaszkiewicz, aby poświęcić krzyż przed świątynią oraz namaścić i poświęcić nowy ołtarz i całe prezbiterium. Wspólna modlitwa rozpoczęła się już przy schodach świątyni, gdy pasterz parafii przywitał wraz z ludem i zebranymi kapłanami pasterza diecezji. Ksiądz biskup odmówił modlitwę i poświęcił marmurowy krzyż. Wspólną eucharystię pasterz ofiarował w intencji ludu zebranego oraz proboszcza, który kilka dni temu obchodził dzień swoich Imienin. †

16 czerwca wierni kościoła Przemienienia Pańskiego w Wawiórce (dekanat Lida) dziękowali Bogu za 600 lat istnienia swojej parafii, za 85 lat świątyni parafialnej oraz za wiarę, przekazaną im od przodków.

Udział w uroczystości wzięli: biskup Grodzieński Aleksander Kaszkiewicz, Najwyższy przełożony Zakonu Kanoników Regularnych Laterańskich Opat Generalny ks. Giuseppe Cipolloni CRL, kanonicy regularni laterańscy z Polski, kapłani, siostry zakonne oraz wierni. Na świętowaniu obecni byli także przedstawiciele władz państwowych na czele z przewodniczącym komitetu wykonawczego Lidy p. Aleksandrem Ostrowskim.
    Witając obecnych, proboszcz parafii ks. Andrzej Roubo CRL zaznaczył, że ta uroczystość jest „dowodem siły i trwałości Kościoła Chrystusowego, ożywionego mocą Ducha Świętego”. „Minione pokolenia, mimo dużych trudności, wiernie trwali przy Chrystusie, Jego Ewangelii i przykazaniach. My jesteśmy ich następcami, a naszym obowiązkiem jest zachować ten skarb i przekazać swoim potomkom” – dodał kapłan. †

Papież Franciszek

Na przestrzeni dwóch tysięcy lat jest ogromna rzesza mężczyzn i kobiet, którzy oddali swoje życie, aby dochować wierności Jezusowi Chrystusowi i Jego Ewangelii. A także dziś w wielu częściach świata mamy męczenników: mężczyzn i kobiet, więzionych i zabitych wyłącznie z tego powodu, że są chrześcijanami. I jest ich teraz więcej niż w pierwszych wiekach Kościoła.
   
    Fragment rozważań „Regina Caeli”, 23.06.2013 †

   

Imię św. Józefa zostało włączone
do Modlitw eucharystycznych
19.06.3013
Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów włączyła imię św. Józefa, Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny, do modlitw eucharystycznych trzeciego wydania Mszału Rzymskiego. Jak wspomina się w specjalnym dekrecie z tej okazji, decyzja została podjęta „po uważnym rozważaniu sprawy i na mocy uprawnień otrzymanych od Ojca Świętego Franciszka”. Chodzi tu o II, III i IV Modlitwy eucharystyczne. Imię św. Józefa będzie przemawiane zaraz po imieniu Najświętszej Maryi Panny. Kongregacja wydała łaciński wariant sformułowań, który od tej pory będzie mieć status oficjalnego tekstu. Tłumaczenia na inne języki, zgodnie z przepisami prawa, powinny zostać przygotowane przez właściwe Konferencje Biskupów i zatwierdzone przez Stolicę Świętą za pośrednictwem Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów.
    Należy zaznaczyć też, że podobne decyzje o zmianie w tekście głównej księgi liturgicznej Kościoła są przyjmowane niezwykle rzadko i w wyjątkowych sytuacjach. †

Samotny pielgrzym w drodze na ŚDM
    Po wyborze papieża Franciszka z Trairi w północno-wschodniej części Brazylii wyruszył samotny pielgrzym. Celem jego pielgrzymki są Światowe Dni Młodzieży w Rio de Janeiro.
    Fabio Mateus Feitosa planuje przejść pieszo 3 tysiące kilometrów i spotkać się z Ojcem Świętym Franciszkiem. W czasie tej pielgrzymki stara się on wprowadzać w życie tegoroczne hasło Światowych Dni Młodzieży, głosząc Ewangelię i zachęcając młodych ludzi, aby dołączali się do niego. Pielgrzym jest żonaty i ma dwoje dzieci. Aby móc zrealizować swoje pragnienie, poprosił o zwolnienie z pracy.
    Wszyscy uważnie śledzą pielgrzymowanie tego brazylijskiego pielgrzyma, który na drodze napotyka też różne trudności. Sam pielgrzym mówi, że ma możliwość doświadczenia ducha konkretnej ewangelizacji w spotykanych wspólnotach. †

Radio Watykańskie

Peregrynacja relikwii św. Teresy od Dzieciątka Jezus na Grodzieńskiej ziemi rozpocznie się 6 lipca i potrwa aż do 4 sierpnia. Prawie za miesiąc wierni wszystkich zakątków naszej diecezji będą mogli pomodlić się przy relikwiach świętej. O peregrynacji i o tym, czego powinna ona nauczyć każdego człowieka z karmelitą o. Piotrem Frosztengą rozmawiał ks. Paweł Sołobuda.

- Ojcze, jaki jest cel peregrynacji oraz skąd się wzięła taka inicjatywa karmelitów?
    - Dwa lata temu podczas rozmowy z ks. Władysławem Zawalniukiem zaproponowaliśmy zorganizować peregrynacje relikwii św. Teresy od Dzieciątka Jezus na Białorusi. Początkowo naszym zamiarem był rok 2012. Ale podczas rozmowy z Jego Ekscelencją arcybiskupem Tadeuszem Kondrusiewiczem doszliśmy do wniosku, że właściwym byłby rok 2013, ze względu na jubileusz 400-lecia przybycia cudownego obrazu Matki Bożej do Budsławia, dziś Sanktuarium Narodowego Białorusi. †