Pieszo z Polski do Rwandy
   Polski pielgrzym pokonał 14 krajów. Po prawie rocznej wędrówce dotarł do Kibeho, jedynego miejsca uznanych przez Kościół objawień Maryjnych w Afryce.
    Piotr Chomicki ma 33 lata, jest przedsiębiorcą z Warszawy. Wyruszył w drogę po tym, jak w czasie wizyty w Gietrzwałdzie natknął się na książkę o objawieniach na Czarnym Lądzie. Pielgrzymował, by głosić pokojowe orędzie Matki Bożej.
    - Pokonałem pieszo 6200 km, z czego 2400 km przypada na Czarny Ląd. Dotarłem do stóp Matki Bożej z ogromnym spokojem w sercu i radością, bo przecież przez prawie cały ostatni rok, dzień w dzień, rozważałem jej orędzie i pragnąłem dotrzeć do Kibeho – wyznał polski pielgrzym.
    Po dotarciu na miejsce Piotr Chomicki modlił się w miejscu objawień Maryjnych. Rozmawiał także z mieszkającą w Kibeho Natalie, jedną z trzech dziewcząt, której przed ponad trzydziestu laty objawiła się Matka Słowa. †

Ekai.pl

Słowacy maszerowali dla życia
Tegoroczna Europejska Stolica Kultury, słowackie Koszyce, stało się Miastem Kultury Życia. Ulicami tego miasta przeszedł Narodowy Marsz dla Życia. Było to największe na Słowacji, społeczne i publiczne świadectwo na rzecz kultury życia.
   
    Marsz był reakcją na systemowe działania, zagrażające godności ludzkiego życia oraz rodzinie opartej na związku mężczyzny i kobiety. To ostrzeżenie przed uprawomocnieniem się destrukcyjnych dla rodziny i społeczeństwa ideologii, chociażby takich jak ideologia gender. Wydarzenie było długo i starannie przygotowywane przez miejscowe ruchy Pro life zrzeszone w krajowe Forum Życia. W całej rozciągłości poparł je słowacki episkopat i inne chrześcijańskie Kościoły.
    – To jest wydarzenie skupiające rzesze ludzi wokół jedynej sprawy: obrony życia ludzkiego od chwili poczęcia aż do naturalnej śmierci, obrony najsłabszych, tych w łonach matek, ale i niepełnosprawnych oraz ludzi starych - podkreślają organizatorzy Marszu. - To mocne, zbiorowe i publicznie wyrażone wołanie adresowane do odpowiedzialnych za tworzenie prawa i sprawujących władzę w państwie. To oni są odpowiedzialni za prawną ochronę podstawowych wartości wbrew tendencjom i naciskom płynącym z Europy i świata. †

„Szkoła Życia Rodzinnego” przygotowuje fachowców do pracy w poradniach rodzinnych. Nauka rozpoczyna się 26 października 2013 roku o godz. 9.00. Lekcje będą się odbywały w Grodnie przy ul. Kurczatowa 20 (os. Dziewiatówka).
    Program nauczania zawiera wykłady z zakresu psychologii, teologii, etyki, metod rozpoznawania płodności oraz lekcje. W kursach mogą uczestniczyć przedstawiciele różnych wyznań, a także osoby niewierzące, zainteresowane dobrem rodziny. Nauka w „Szkole Życia Rodzinnego” trwa trzy lata, zajęcia będą się odbywały raz w miesiącu (w soboty i niedziele przed południem). Wszyscy chętni są zaproszeni na lekcje, poświęcone prawdom wiary i rodzinie chrześcijańskiej. †

Po krótkim letnim wypoczynku rozpoczęły się spotkania Duszpasterstwa „OPEN”. Niżej jest podany plan owych spotkań, na które serdecznie zapraszamy:
   
   
    3 października (czwartek)
    19.15 – Msza św.,
    20.00 – spotkanie na temat „Ruchy młodzieżowe: Winnica. Oaza”.
   
    10 października (czwartek)
    19.15 – Msza św.,
    20.00 – spotkanie na temat „Dogmaty Maryjne”.
   
    12 października (sobota)
    19.00 – Msza św.,
    20.00 – Wspólny Różaniec grodzieńskiej młodzieży za pośrednictwem programu Skype w przeddzień
   zawierzenia świata przez Papieża Franciszka Niepokalanemu Sercu Matki Bożej. †

Mądrość nigdy nie był uważana za wadę, lecz wspólnie z brakiem miłości ona zrodziła największego złoczyńcę świata – samego diabła.
    Nas zawsze uczono, że diabeł jest stworzeniem rozumnym i chytrym. Śledzi każdy nasz krok, widzi każdy nasz błąd, zna każde nasze słabe miejsce, każdą wadę. Jesteśmy jego ulubioną zabawką, a nasze dusze – najbardziej upragnioną wygraną. Niby drapieżny pająk diabeł zręcznie rozstawia sidła, do których łatwo trafiamy. I się poddajemy. Bo uwolnienie z nich wydaje się nam niemożliwe.
    Pajęczyna diabelska to grzechy. Grzechy i pokusy. Każdy supełek tej czarciej sieci to nowy grzech, który trzyma nas coraz mocniej. Wystarczy, by w naszym sercu coś się poruszyło, jak diabeł-pająk zaczyna starannie oplatać nasze myśli, serce i całe życie. †

„Nigdy nie bądźcie ludźmi smutnymi! Chrześcijanin nigdy nie może być smutny! Nie poddawajcie się zniechęceniu! Nasza radość nie pochodzi z posiadania wielu rzeczy, ale ze spotkania Osoby: Jezusa, który jest pośród nas; pochodzi z tego, że wiemy, iż będąc z Nim, nigdy nie jesteśmy sami... Na tym polega nasza radość, nadzieja, którą musimy wnosić w nasz świat.
Papież Franciszek

Są rzeczy w kościele, które wcale mi się nie podobają. Chodzi mianowicie o niebywałą, wręcz zastraszającą powagę wielu wiernych, budzącą we mnie protest. Być poważnym, „bez żartów” i ciągle płaczącym nad swymi wadami jest uważane przez nich za nieodzowną część powagi kościelnej, bez której wszystko by nie miało sensu.
    Niektórzy z nich mają na to w zanadrzu arcypoważne argumenty, typu: „Chrystus przecież nigdy się nie śmiał. W Ewangelii o tym się nie mówi, więc i my nie mamy po co zęby szczerzyć”. Faktycznie, trudno temu zaprzeczyć - w Ewangelii nie ma miejsca, gdzie byłby opisany śmiejący się Jezus. Ale jeśli wziąć fragment o odwiedzinach wesela w Kanie Galilejskiej, to jakoś nie mogę sobie wyobrazić, by owa zabawa była na smutno, bez pieśni lub tańców. Jak to jest możliwe? Czy Człowiek, który przemienił wodę w wino (po tym, jak wszyscy już trochę wypili), nieprzychylnie patrzy na wesołe zachowanie ludzi? Wino po to właśnie jest potrzebne na weselu, by weselej było. †

By właściwie ocenić owe zjawisko, najpierw należy doskonale wiedzieć, czym ono jest. Katechizm Kościoła Katolickiego podaje, że pornografia polega na wyrwaniu aktów płciowych, rzeczywistych lub symulowanych, z intymności partnerów, aby w sposób zamierzony pokazywać je innym. Znieważa ona czystość, ponieważ stanowi wynaturzenie aktu małżeńskiego, wzajemnego intymnego daru małżonków. Narusza poważnie godność tych, którzy jej się oddają (aktorzy, sprzedawcy, publiczność), ponieważ jedni stają się dla drugich przedmiotem prymitywnej przyjemności i niedozwolonego zarobku (por.: KKK 2354). Pornografia jest ciężką winą, powiedziałbym podwójną: przeczy zarówno przykazaniu „nie cudzołóż”, jak i „nie zabijaj”.
    Dlaczego? Pornografia ma charakter destrukcyjny, to znaczy, że niszcząc zdrową osobowość, podejmujemy się grzechu ciężkiego. Dobrowolny udział w przygotowaniu lub rozpowszechnianiu tej szkodliwej produkcji powinien być uważany za poważne zło. Wiadomo, że ani produkcja, ani rozpowszechnianie nie miałyby miejsca, gdyby nie było tych, którzy to kupują i oglądają. Ci ludzie szkodzą nie tylko sobie, lecz uczestniczą w cudzym grzechu. †

Żył sobie chłopiec Wiktor. Jak wielu jego rówieśników, chciał zostać najmocniejszym i najsprytniejszym, dlatego bardzo lubił lekcje wychowania fizycznego. Mama Wiktora szanowała zainteresowania chłopca, ale bardzo chciała, aby jej syn był wszechstronnie rozwinięty. Dlatego chłopiec uczęszczał na lekcje religii i chodził do szkoły muzycznej. Tam uczono go czytać nuty, śpiewać w chórze, grać na skrzypcach.
    Wiktor uczył się z wielką niechęcią, dlatego mama często chodziła z nim na koncerty, aby chłopiec pokochał muzykę.
    Pewnego razu siedzieli bardzo blisko sceny i słuchali sonaty dla skrzypiec. Skrzypek grał, zamknąwszy oczy, i zdawało się, że przepływają przed nim jakieś dziwne obrazy. Wszyscy zamarli, słuchając pięknej melodii...
   Wszyscy, oprócz Wiktora. Jemu było smutno, muzyka napędzała na niego sen i chłopiec zasnął... †

Umiłowani Bracia i Siostry w Chrystusie Panu!

Wspólnie rozpoczynając nowy rok szkolny, akademicki i katechetyczny 2013/2014, pragniemy ogarnąć pasterską miłością, modlitwą i błogosławieństwem wszystkich uczniów, rodziców, nauczycieli i katechetów naszej diecezji. W Roku Wiary z naszą gorącą troską zwracamy się do Boga w Trójcy Jedynego – Ojca, Syna i Ducha Świętego, aby pomnożył w Was łaskę wiary i udzielił Wam swojego błogosławieństwa. Najpierw polecamy Bożej opiece wszystkich uczniów – Was kochane dzieci i młodzieży, wszystkich uczęszczających do szkół ogólnokształcących. †

Uroczystości, upamiętniające Siostry Nazaretanki, zamordowane przez hitlerowców, odbyły się w Nowogródku. 70 lat temu Męczenniczki ofiarowały swe życie za ojców rodzin i ks. A. Zienkiewicza, którzy mieli zginąć jako zakładnicy. Tym bohaterskim czynem siostry spełniły swój charyzmat służby rodzinie oraz pozostały wierne poleceniu bpa Zygmunta Łozińskiego: „Nowogródka nie opuszczać, na stanowisku trwać, taka jest wola Boża i moja”.

Błogosławione Męczenniczki z Nowogródka – siostrę Marię Stellę Mardosewicz i dziesięć jej Towarzyszek wspólnota katolicka jak co roku wspominała w dn. 4 września. W wieczornej ciszy wierni z kilku parafii Diecezji Grodzieńskiej wraz z duszpasterzami, siostry nazaretanki, księża oraz Nuncjusz Apostolski abp Claudio Gugerotti odwiedzili miejsce rozstrzelania Męczenniczek w niewielkim brzozowo-sosnowym lesie koło Nowogródka. Przy krzyżu, upamiętniającym Nazaretanki, które cierpiały i straciły swe życie, świadcząc, że prawdziwa miłość jest zdolna do ofiary, pielgrzymi złożyli kwiaty, zapalili znicze. Chwile, spędzone pod sosnami - świadkami strasznej tragedii sprzed laty, w każdym z obecnych wzbudziły niezwykłe uczucia i zmusiły do refleksji, która przerosła w cichą modlitwę w intencji tych, co dały przykład chrześcijańskiego bohaterstwa i poświęcenia. †

Na czym polega moja wiara?

Z portalu fronda.pl
    Wiara zobowiązuje przede wszystkim do przestrzegania Dekalogu, który jest nie tylko prawem boskim, ale i prawem rozumu. Aby osiągnąć zbawienie musimy za wszelką cenę walczyć z naszymi słabościami… z sidłami grzechu. Jesteśmy zobowiązani do nieustannego nawracania się, poprawy, pracy nad sobą. Zostaliśmy powołani do świętości, ale wiadomo, jaka ta droga jest ciężka, wiedzie bowiem przez mrok naszych win, i tylko wiara może pomóc tam odnaleźć odrobinę światła – nadziei w ciemnym tunelu. Nie możemy wstydzić się naszej wiary… powinniśmy okazywać wszystkim nasze szczęście związane z bliskością Chrystusa.
   

Papież Franciszek

Kiedy człowiek myśli tylko o samym sobie, o swoich interesach i stawia siebie w centrum, kiedy daje się zauroczyć przez bożki panowania i władzy, kiedy stawia siebie na miejscu Boga, wówczas psuje wszystkie relacje, niszczy wszystko i otwiera drzwi przemocy, obojętności, konfliktowi. Dokładnie to właśnie chce nam uświadomić fragment Księgi Rodzaju, który opowiada o grzechu ludzkiej istoty: człowiek wchodzi w konflikt z samym sobą, spostrzega, że jest nagi i kryje się, bo odczuwa strach (Rdz 3, 10), boi się spojrzenia Boga; oskarża kobietę, tę, która jest ciałem z jego ciała (w. 12), burzy harmonię ze światem stworzonym, posuwa się do tego, że podnosi rękę na brata, by go zabić. Czy możemy powiedzieć, że od harmonii przechodzi się do «dysharmonii»? Nie, nie istnieje «dysharmonia»: albo jest harmonia, albo popada się w nieład, gdzie panuje przemoc, starcie, konflikt, strach... †

Papież zadzwonił do samotnej kobiety, oczekującej dziecko
   Ojciec Święty Franciszek zadzwonił do 35-letniej ciężarnej rzymianki, która będzie samotną matką. Uczynił to po otrzymaniu od niej listu, w którym napisała, że została porzucona przez partnera, który nie chciał mieć dzieci. Anna Romano powiada, że mężczyzna, z którym była związana, zostawił ją, gdy dowiedział się o mającym urodzić się dziecku. Postanowiła wysłać list do papieża, aby podzielić się z nim swoją rozpaczą. Po pewnym czasie, powiada, zadzwonił telefon komórkowy, a ona usłyszała w nim głos papieża, który powiedział: „Ochrzczę twoje dziecko. My, chrześcijanie, nie możemy dać sobie odebrać nadziei”.
    Kobieta powiedziała, że jeżeli urodzi się chłopak, to nada mu imię Francesco. Dodała też, że chce, aby ta historia była dla wielu kobiet przykładem.
    W komentarzach do tego wydarzenia mówi się, że papież dzwoni do jednej osoby, by mówić do wszystkich, a jego telefony nie są przypadkowe. †

Deon.pl

Zakończenie Kongresu Wiary
Uroczystą Mszą celebrowaną przez abp. Rino Fisichellę, przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji zakończył się w Augsburgu 13. już Kongres Wiary organizowany przez Forum Katolików Niemieckich. Przez trzy dni kilkuset wiernych z całych Niemiec uczestniczyło w katechezach, liturgii i programie artystycznym. Głównym tematem tegorocznego kongresu był Rok Wiary i nowa ewangelizacja.
    Miejscowy ordynariusz bp Konrad Zdarsa przestrzegał, że „człowiek wierzący jest skłonny do wygodnictwa, do okopywania się i do patrzenia na innych z góry”. Ale w wierze chodzi o nieustanne wyruszanie od siebie do innych. „Chodzi o nawrócenie serca, a nie tylko o wypełnianie praktyk religijnych”. Bp Zdarsa wezwał do świadczenia o Chrystusie w każdym zawodzie.
    Organizator Kongresu i przewodniczący Forum Katolików Niemieckich prof. Hubert Gindert powiedział, że spotkanie chciało przyczynić się do przebudzenia wśród niemieckich katolików. Ale ten przełom, zaznaczał Gindert, możliwy jest nie poprzez zatrudnianie firm doradczych, a przez nawrócenie i wiarę w Jezusa Chrystusa.
    Forum Katolików Niemieckich powstało trzynaście lat temu, jako odpowiedź na lewicujący i politycznie zaangażowany Komitet Katolików Niemieckich. Forum zrzesza ponad 40 wspólnot i organizacji konserwatywnych, w tym Młodzież 2000, Wspólnoty Błogosławieństw i Emmanuel, a także liczne ruchy pro life. †

- 80 lat dla kościoła to nie aż tak dużo – myślałam, patrząc, jak znika za oknem samochodu droga prowadząca do miasteczka Raduń. Co wiem o Raduniu? Zdaje się, że wszystko: wiem o jesziwie (religijna szkoła wyższa u żydów), którą założył w XIX w. rabin Chafec Chaim, wiem o tym, że w Raduniu osiedlił się kochający swobodę naród cygański... A teraz jadę na uroczystość 80-lecia konsekracji kościoła Matki Bożej Różańcowej.
    Kościół Matki Bożej stoi na skraju miasteczka, nie zbłądzisz. Zbudowany z cegły i kamienia, wysoki, z dwoma wysokimi wieżami. Wspólnota chrześcijańska powstała w Raduniu w XVI wieku, od tego czasu stał tu drewniany kościół, a w latach 30. XX wieku zbudowano obecny – kamienny. Nazwę zaś Matki Bożej Różańcowej parafia otrzymała jeszcze w 1848 roku. †