Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Na początku dzisiejszego spotkania zaśpiewaliśmy „Pan kiedyś stanął nad brzegiem...”. Rzeczywiście Jezus, gdy szedł wzdłuż jeziora, powoływał apostołów, mówił im: „Pójdźcie za Mną”(por. Mk 1, 17), i szli za Nim. Wtedy nie było dialogu, istniała tylko konkretna decyzja. Jednak później, gdy już byli uczniami w szkole Chrystusa, przekładając na dzisiejsze realia – w seminarium, wtedy już dialog był i dowiedzieli się o Nim więcej. Stawiali pytania: „Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą...” (Mk 10, 28), On zaś dawał różne odpowiedzi, radosne i zachęcające do obowiązku: „Wy dajcie im jeść” (Mt 14, 16), były ostre słowa w trudnych momentach, gdy na przykład zażądał od Piotra, by tamten zszedł Mu z oczu (por. Mt 16, 23), ale były też inne, na przykład, gdy Jezus trzy razy zapytał Piotra: „Czy miłujesz Mnie?” (por. J 21,15). †

Adwent to oczekiwanie. Adwent to przyjście. Kolejny raz w życiu wchodzimy w ten szczególny czas. Na kogo czekamy? Kto ma przybyć? Oto Bóg na nowo chce wejść do naszego życia. Po to, by nas przekonać, że żyje i działa.
    Po to, by objawić nam swoją chwałę. Po to, by objawić swoją moc...

„Człowieka poznajemy po jego oczekiwaniu: naszą «wielkość» moralną i duchową można mierzyć tym, czego oczekujemy, w czym pokładamy nadzieję''
-- Benedykt XVI

Na rynku starego niemieckiego miasta Trewir stoją blisko siebie dwie wieże kościelne. Niżej dzwonnicy na każdej z nich widnieje łaciński napis. Pierwszy brzmi: „Czuwajcie i módlcie się”, a drugi kończy cytat: „Albowiem nie znacie dnia, ani godziny”. Dzwony, które wybijają upływające godziny, przypominają nam o przemijalności życia i potrzebie czujności.
    Drodzy czytelnicy „Słowa Życia”! CZUWANIE to jeden z głównych tematów okresu Adwentu. Prorok Izajasz woła: „Przygotujcie na pustyni drogę dla Pana, wyrównajcie na pustkowiu gościniec naszemu Bogu!”. Apostoł Piotr w swoim liście pisze, że Dzień Pański nadejdzie jak złodziej, dlatego trzeba być stale gotowym na jego nadejście. A Kościół zwraca naszą uwagę na postać Jana Chrzciciela. Tego, który ma przygotować drogę Panu. Czuwanie. Cóż to takiego? †

Dekanat Nowogródek

Pierwsza wzmianka, dotycząca miasteczka Mir, pochodzi z roku 1395. Książę Zygmunt, już jako wielki książę, przekazał Mir wileńskiemu kasztelanowi Sieńce Giedygoldowiczowi. Od roku 1434 dobra mirskie stały się posiadłością rodu Illiniczów, którzy zbudowali w Mirze późnogotycki zamek obronny, należący do największych i najbardziej okazałych tego typu budowli na dzisiejszej Białorusi. Drogą rodzinnych koligacji od roku1568 Mir trafił w ręce Radziwiłłów i w ich rękach pozostawał prawie trzysta lat, stając się jednym z klejnotów w koronie nieświeskiej ordynacji. W 1579 r. uzyskał częściowo prawa miejskie.
    W 1550 r. kościół wspominano jako czynną świątynię, jednak z tego samego okresu pochodzą wspomnienia o altariach, dlatego być może w poł. XVI w. kościoła tu jeszcze jednak nie było, altaria zaś były w kaplicy zamkowej. †

Papież Franciszek
    “Dzisiaj, w pierwszą niedzielę Adwentu rozpoczynamy nowy rok liturgiczny, to znaczy nową drogę Ludu Bożego z Jezusem Chrystusem, naszym Pasterzem, który prowadzi nas w dziejach, ku wypełnieniu Królestwa Bożego. Dlatego dzień ten ma szczególny urok, pozwala nam doświadczyć głębokiego poczucie sensu historii. Odkrywamy na nowo piękno tego, że wszyscy jesteśmy w drodze: Kościół, ze swoim powołaniem i misją, i cała ludzkość, narody, cywilizacje, kultury – wszyscy w drodze na drogach czasu.
    W drodze dokąd? Czy istnieje wspólny cel? Co jest tym celem? Pan odpowiada nam przez proroka Izajasza. I mówi tak: „Stanie się na końcu czasów, że góra świątyni Pana stanie mocno na wierzchu gór i wystrzeli ponad pagórki. Wszystkie narody do niej popłyną, mnogie ludy pójdą i rzekną: Chodźcie, wstąpmy na Górę Pana do świątyni Boga Jakubowego! Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami”(2, 2-3). To nam mówi Izajasz o celu, do którego zmierzamy. Jest to powszechna pielgrzymka do wspólnego celu, którym w Starym Testamencie jest Jerozolima, gdzie wznosi się świątynia Pana, bo stamtąd, z Jerozolimy przyszło objawienie oblicza Boga i Jego prawa.
2013-12-01 Anioł Pański †

•  W Chinach od października br. za działalność duszpasterską i katechetyczną aresztowano 12 kapłanów Kościoła katolickiego, działającego w kraju w podziemiu. Ostatnio też aresztowano dwóch kapłanów z prowincji Hebei. Natomiast wierni, którzy uczestniczyli w katechezach otrzymali mandat.
    •  W stolicy Wietnamu Hanoi w dniach 27 i 28 listopada odbył się archidiecezjalny kongres młodzieży, na który przybyło 20 tys. katolików, aby dzielić się Ewangelią i wiarą. Pomocą w tym posłużyły także różne wydarzenia kulturalne i artystyczne. †

29 listopada 2014 r. ks. prał. Józef Staniewski został mianowany przez Ojca Świętego Franciszka biskupem pomocniczym Diecezji Grodzieńskiej. O posłudze biskupiej i ewangelizacji z okazji nominacji z ks. Staniewskim rozmawiają ks. Paweł Sołobuda i ks. Jerzy Żegaryn.

- Proszę Księdza, z jakimi uczu­ciami przyjął Ksiądz tę nominację?
    - Po ludzku biorąc jest to moment wzruszenia. Pamiętam podobne chwile wzruszenia przy święceniach diakonatu, prezbiteratu, i oczywiście teraz po decyzji Ojca Świętego Franciszka, bym przyjął pełnię kapłaństwa. Jest to ogromne zadanie w dzisiejszym świecie. To Pan Bóg powołuje i wybiera ludzi dla swej posługi. Odczuwam radość, bowiem zarówno droga i dialog, które rozpoczęły się od urodzenia się w Wielki Piątek 1969 r., jak i krzyż oraz cierpienia, a gdzie jest krzyż i cierpienie, tam jest i zmartwychwstanie, to wszystko ma sens. Takie uczucia mnie przepełniają, przesiąknięte nadzieją chrześcijańską. Tak jak często zaznacza Papież Franciszek - optymizm to tam w świecie, a w Kościele – nadzieja. †

W dn. 24 listopada w uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata, która stanowi ukoronowanie roku liturgicznego, na całym świecie odprawiono Msze św., wieńczące Rok Wiary, ogłoszony przez Benedykta XVI w październiku 2012 r.

Rok Wiary był dany każdemu z nas po to, by wyznawać swoja wiarę, pomnażać jej wartość oraz dołożyć wszelkich starań, by przekształcić nasze serca w „autentyczne sanktuarium człowieka”. Jako ludzie wierzący i pamiętający słowa Jezusa, który w przypowieści o talentach przestrzega przed ich zakopywaniem, chcieliśmy przyjąć i wykorzystać ten szczególny czas, przeżyć go liturgicznie i duchowo. Jednak na wielu czekały wyzwania życia codziennego: trzeba było głębiej spojrzeć w siebie, coś zmienić, by wzmocnić swoją wiarę i więzi z Bogiem. O Roku Wiary jako wspaniałym darze Bożym opowiadają wierni Diecezji Grodzieńskiej.†

Zapalono Betlejemskie Światło Pokoju 
   Od oliwnej lampki w Grocie Narodzenia światełko zapalił 12-letni Michael Weixlbaumer z Górnej Austrii. W najbliższych tygodniach Betlejemskie Światło Pokoju zostanie rozesłane z Austrii do licznych krajów Europy i poza nią.
    «Ten bożonarodzeniowy zwyczaj, zapoczątkowany przed 27 laty przez rozgłośnię radiową ORF Górnej Austrii w Linzu, ma przypominać orędzie pokoju, ogłoszone w Betlejem wraz z narodzeniem Jezusa» - podkreślili w specjalnym komunikacie organizatorzy.
    Akcja Betlejemskiego Światła Pokoju organizowana jest od 1986 roku. Jeśli pozwala na to sytuacja bezpieczeństwa, rokrocznie tuż przed Adwentem, wyróżnione za aktywność społeczną dziecko z Górnej Austrii zapala w Grocie Narodzenia w Betlejem światło pokoju i przewozi je do Austrii, by następnie przekazywać je mieszkańcom swej ojczyzny oraz do krajów sąsiednich.
    Inicjatywa, która początkowo ograniczała się tylko do krajów ościennych, z czasem stała się częścią składową przygotowań do Bożego Narodzenia – z udziałem harcerzy – w różnych krajach naszego kontynentu. W ubiegłym roku w akcji uczestniczyli harcerze z ponad 30 krajów. †

Rekolekcje odbędą się w dn. 13 -15 grudnia br.
w kościele Pobrygidzkim
przy ul. Karola Marksa 27 pod hasłem:

Piątek, 13 grudnia     20.15 – powitanie i poznanie się uczestników;     20.45 – Msza św. (konferencja wstępna).         Sobota, 14 grudnia     9.30 – modlitwa poranna;     9.45 – konferencja;     10.30 – 11.00 – przerwa na kawę, herbatę;     11.15 – konferencja;     12.00 – Msza św.;     13.00 – 15.00 – przerwa na obiad;     15.30 – konferencja;     16.30 – 18.00 – adoracja Najświętszego Sakramentu oraz spowiedź;     18.30 – kolacja (na miejscu);     19.15 – czas na dyskusje i dzielenie się wrażeń.         Niedziela 15 grudnia     9.00 – Msza św. (zakończenie rekolekcji).         Organizatorzy Duszpasterstwa Służby Zdrowia Grodna ks. Mikołaj Cichanowicz,     tel.: +375 29 884 54 82 (MTC), +375 29 661 14 05 (Vel.)

26 grudnia w grodzieńskiej parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny (Grodno - Południowy) odbędzie się spotkanie opłatkowe dla uczestników naszej pielgrzymki z Grodna do Sanktuarium Jezusa Frasobliwego w Rosi. Serdecznie zapraszamy wszystkich, którzy brali w niej udział.
    Spotkanie rozpocznie się Mszą św. o godz. 19., podczas której będziemy się modlili za pielgrzymów i ofiarodawców pielgrzymki. Po liturgii, o godz. 20. odbędzie się dzielenie opłatkiem i poczęstunek przy śpiewie kolęd w Dolnym Kościele.
    Zapraszamy wszystkich pielgrzymów oraz osoby chętne do wzięcia udziału w spotkaniu.
    Szczegółowe informacje pod nr. tel.: +375 29 784 05 72
    ks. Jerzy Martinowicz

Szczęść Boże!
   Szanowni Czytelnicy, jest to ostatnie nasze spotkanie w tym roku. Jestem Wam bardzo wdzięczna za to, że niestrudzenie kontynuujecie zaznajamianie się z artykułami rubryki „Na skrzyżowaniu”. To darzy natchnieniem i dodaje sił.
    Z wielką radością poznałabym Was, wysłuchałabym uwag i propozycji. Tym bardziej, że w lutym minie trzy lata, jak istnieje ta rubryka na stronach „Słowa Życia”. Zachęcam Was do konstruktywnej krytyki. Najaktywniejsi czytelnicy zostaną nagrodzeni prezentami. Stymuluje? Mam na to nadzieję. Proszę pisać na adres redakcji lub na mój adres elektroniczny: Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć. .
    A na razie z przyjemnością zapraszam Was do wędrówki po grudniowym numerze gazety. W nim dowiecie się, w jaki sposób umiejętnie posługiwać się doświadczeniem, gdzie jest źródło chrześcijańskiej miłości i po co są plakaty nad łóżkiem w czasie Adwentu.
   Z Bogiem! †

Nasza dusza jest ściśle związana z ciałem, a ciało z duszą. Więź ta jest bardziej poważna niż mogło by się wydawać na pierwszy rzut oka.

W Ewangelii św. Łukasza są takie słowa: „Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych...” (por.: Łk 21, 34). Od stanu naszego ciała zależy też stan naszej duszy. Dlatego się mówi, że zdrowi na ciele są zdrowi na duchu. Św. Łukasz zaznacza: „...by serca nie były ociężałe”, a nie brzuch czy boki. Można przytoczyć wiele przykładów, by te słowa znalazły potwierdzenie w rzeczywistości. Na przykład jak się nie chce po sutej kolacji pójść pozmywać naczynia, jak ciężko wstać zza stołu, coś zrobić po obfitym posiłku. Ciało je, a dusza się leni! †

Mniej niż za miesiąc, 25 grudnia, wielu chrześcijan będzie obchodziło wzniosłe święto – Bożego Narodzenia. Jak wiadomo, w Kościele rzymskokatolickim Święta owe są poprzedzone okresem, nazywanym Adwentem. Zwróćmy uwagę na czas przygotowania na powitanie Jezusa Chrystusa. Podobnie do innych okresów liturgicznych, obecny przebieg Adwentu kształtował się powoli. Gdy w drugiej poł. IV w. została ustanowiona jedyna data obchodów Bożego Narodzenia, ustalono też okres przygotowań do tego Święta. W tym, jak obecnie przeżywamy ten czas, da się zauważyć wpływy dwu tradycji: galijskiej i rzymskiej. W starożytnej Galii Adwent posiadał charakter ascetyczny i pokutny. W V w. na tamtych terenach od 11 listopada do 25 grudnia poszczono w poniedziałki, środy i piątki. Natomiast w Rzymie w drugiej poł. VI w. Adwent był czasem radosnego przygotowania do święta Narodzenia Chrystusowego bez zachowania praktyk pokutnych. †

Czasem dziadek i mama mówili Antosiowi, że ma złe oko. Mówi się tak, jeśli człowiek nie lubi innych ludzi i stara się dostrzec w każdym tylko złe, a dobrego niby specjalnie nie zauważa.
    Tak właśnie było z bohaterem tego opowiadania, Antosiem. Niewiadomo z jakich przyczyn nie podobali mu się prawie wszyscy ludzie oprócz rodziców. W każdej osobie odnajdywał coś złego i nieprzyjemnego, aby potem nad tym człowiekiem się znęcać. Siebie zaś Antoś bardzo lubił i zawsze umiał przebaczyć sobie nawet najgorszy uczynek. Inni jednak czymś mu się ciągle nie podobali i przebaczać im Antoś nie chciał. Ktoś ma zbyt długi nos, ktoś nie umie poprawnie wymawiać niektórych liter, ktoś inny nie potrafił dobrze grać w piłkę nożną. Wyszło na to, że wokół są sami źli, nierozumni, nieprzyjemni, skąpi, chytrzy ludzie i tylko on – Antoś – jest najlepszy w całym świecie. †

15 listopada w Mińsku miało miejsce II ogólnokrajowe spotkanie kapłanów pod hasłem „Lumen fidei – fidelitas sacerdotalis” (Światło wiary – kapłańska wierność), na które natchnęła pierwsza encyklika Papieża Franciszka „Lumen fidei” (Światło wiary). Spotkanie odbyło się w kościele świętych Szymona i Heleny i zbiegło w czasie z zakończeniem Roku Wiary.

Podczas II ogólnobiałoruskiego spotkania kapłani uczestniczyli w modlitwie Liturgii godzin, adoracji Najświętszego Sakramentu. Duchową konferencję dla obecnych wygłosił o. Stanisław Pomykało SI. Kapłan zaproponował uczestnikom spotkania rozważać nad pytaniem „czy umiemy przyjąć naród Boży?”, zachęcił modlić się o to, aby „prawdziwie celebrować Eucharystię” i podkreślił ważność modlitwy brewiarzowej w życiu kapłańskim. †