Noc Kościołów w Rydze
   Aż do północy pozostały otwarte 42 kościoły stolicy Łotwy, należące do wszystkich wyznań chrześcijańskich.
   
    W tak wielowyznaniowym mieście jak Ryga inicjatywa ta, wzorowana na podobnych podejmowanych już od lat w wielu krajach środkowowschodniej Europy, ma charakter ekumeniczny.
    Podczas Nocy Kościołów odbywały się nabożeństwa wieczorne, oprowadzanie po świątyniach, wydarzenia artystyczne i kulturalne w kościołach, takie jak koncerty czy występy aktorów teatralnych. †

W dniach 8 – 12 lipca niektóre parafie naszej diecezji będą przeżywać peregrynację symboliki Światowych Dni Młodzieży. Z głównym koordynatorem peregrynacji Krzyża i Ikony Matki Bożej - ks. Antonim Gremzą rozmawia ks. Paweł Sołobuda.

- Proszę Księdza, skąd taki pomysł, żeby na Białoruś przybyły duchowe symbole ŚDM?
    Kiedy słyszałem, że Krzyż i Ikona Matki Bożej Światowych Dni Młodzieży nawiedzają całe kontynenty i kraje, w sercu pojawił się cień smutku: kiedy można będzie spodziewać się na Białorusi Krzyża i Ikony? Młodzi z Białorusi od Spotkania Młodzieży w 1991 r. w Częstochowie regularnie biorą udział we wszystkich Światowych Dniach Młodzieży, których symbolami są Krzyż i Ikona. Po ogłoszeniu, że następne Światowe Dni Młodzieży odbędą się w Krakowie, miałem przeczucie, że Krzyż i Ikona odwiedzą Białoruś. Organizatorzy spotkania w Krakowie ułożyli program nawiedzenia wszystkich krajów, graniczących z Polską, aby jeszcze bardziej rozpowszechnić ideę Światowych Dni Młodzieży i zaprosić młodzież sąsiednich krajów na spotkanie do Krakowa. Propozycja nawiedzenia Białorusi była przyjęta z wielką radością, a tym bardziej, że Krzyż i Ikona nawiedzą Białoruś w roku kanonizacji św. Jana Pawła II, który to w 1983 r. podarował je młodzieży całego świata. †

Pod takim hasłem w mieście nad Niemnem odbył się VI Diecezjalny Dzień Dziecka. To święto, organizowane z myślą o rozwoju duchowym dzieci, było pełne atrakcji i stało się dla najmłodszych diecezjan niezapomnianą przygodą oraz duchową zachętą do bliższych relacji z Jezusem.

Organizując tegoroczny Diecezjalny Dzień Dziecka duszpasterze pragnęli włączyć najmłodszych w obchody Roku Modlitwy, dlatego hasłem spotkania były słowa „ Z modlitwą przez życie”. W spotkaniu uczestniczyły również dzieci pierwszokomunijne, dla których uroczystość była swoistym dziękczynieniem za dar Eucharystii. Nie zabrakło także Liturgicznej Służby Ołtarza – ministrantów oraz muzycznych zespołów parafialnych i chórów. †

Owe słowa są hasłem i podstawą duchowości charyzmatu kapłanów Towarzystwa św. Franciszka Salezego, którzy w ciągu 25 lat prowadzą działalność duszpasterską w Smorgoniach. Z okazji jubileuszu obecności w parafii św. Michała Archanioła w Smorgoniach wspólnoty salezjańskiej odbyły się tu uroczystości. Złożyć gratulacje duchowym synom św. Jan Bosco przybyło wielu gości z kraju i zza granicy.

Regionalny przełożony Towarzystwa św. Franciszka Salezego ks. Wiktor Hajdukiewicz SDB, witając uczestników konferencji powiedział: „W życiu każdego człowieka, różnych wspólnot oraz społeczeństw sporą rolę odgrywają daty i jubileusze. Są one skarbem pamięci o dziedzictwie, która stanowi tożsamość”. Według kapłana, dany jubileusz jest ważny nie tylko dla wspólnoty Smorgoń, ale też dla całej rodziny salezjańskiej na Białorusi, owe wydarzenie faktycznie ma prawo nosić nazwę podstawy tożsamości salezjanów na Białorusi. †

Dekanat Wołkowysk

Źródła podają pierwszą wzmiankę o osadzie z datą 1499 r., gdy nosiła nazwę Pietuchowicze bądź Pietuchowo, należącej do powiatu wołkowyskiego Wielkiego Księstwa Litewskiego, będącej własnością Wojciecha Kłoczki, ochmistrza dworu wielkiej księżnej Heleny, żony króla Aleksandra Jagiellończyka. Od roku 1516 jest znane jako własność wdowy po Wojciechu Janowiczu, marszałku szlachty – Maryny Hlebówny. W roku 1557 majątek znowu należał do Kłoczków, w XVII w. do Dolskich, Dorohostajskich i Sapiehów. W 1669 r. w miejscowości wspominany jest jako już działający kościół parafialny dekanatu wołkowyskiego, potem zaś wiadomości o nim brak. W 1690 r. miejscowość posiadała status miasteczka, należącego do wojewody brzeskiego Stefana Kurcza. W pierwszej połowie XVIII w. przeszło do Flemingów. W połowie wieku podskarbi litewski Jan Fleming przemianował Pietuchowo na cześć swej córki Izabeli (po ślubie Czartoryskiej).
    W drugiej poł. XVIII w. Izabelin stał się własnością rodu Grabowskich, w 1778 r. data ta była napisana na fasadzie kościoła, teraz jest niewidoczna z funduszy Jana Jerzego Grabowskiego został tu wzniesiony zbór kalwinistki. W Izabelinie mieściła się nawet rezydencja kalwińskiego superintendenta (biskupa), odbywały się tu synody kalwińskie całej Litwy. W 1897 r. w źródłach wspomina się cerkiew, zbór kalwiński, o kościele nie ma wiadomości.†

Z kustoszem sanktuarium w Trokielach, ks. Aleksandrem Rudziewiczem, na temat tegorocznych dni modlitw oraz działalności sanktuarium rozmawia ks. Paweł Sołobuda.

- Ksiądz drugi rok jest kustoszem sanktuarium, na czym polegają teraz Księdza obowiązki i co nowego spotkało na drodze duchowej opieki sanktuarium?
    - Przede wszystkim to codzienna Msza święta dla zarówno przybywających odwiedzić to szczególne miejsce, jak i dla samych parafian. Sporo ludzi prosi o spowiedź. Są też sprawy i obowiązki, związane z budową Domu Pielgrzyma, który za ten czas ukończyliśmy. Porządkujemy teraz teren wokół kościoła, na którym planujemy zrobić stacje i dróżki Drogi Krzyżowej. Obok sanktuarium planujemy zagospodarować specjalny teren, który w przyszłości mógłby służyć pielgrzymom. Sanktuarium jest miejscem duchowego wypoczynku, a więc pielgrzymi, którzy tu będą przebywać odpoczną fizycznie i duchowo, wypraszając potrzebne łaski u Matki Bożej. †

Grodno – Trokiele. Pielgrzymka miłości
    Pielgrzymka rozpocznie się 7 lipca uroczystą Mszą św. w kościele św. Franciszka Ksawerego o godz. 9.00. Trasa: Grodno – Jeziory – Ostryna – Zabłocie – Pohorodno – Trokiele. W tym roku pielgrzymi będą przeżywać swoje rekolekcje w drodze pod opieką św. Jana Pawła II. A hasłem pielgrzymki będą słowa św. Papieża: „Zaufaj miłości”. W drodze rozważania na temat miłości do Boga i człowieka, mecz piłki nożnej chłopców z księżmi, koncert studentów z Nigerii, chrzest nad Kotrą i odnowienie przyrzeczeń małżeńskich w Pohorodnie, a także tradycyjny koncert. Codzienna modlitwa w drodze i adoracja krzyża światowych dni młodzieży wzmocni wiarę każdego pielgrzyma. †

Papież Franciszek
    Swoim wniebowstąpieniem zmartwychwstały Jezus przyciąga wzrok Apostołów – a także nasze spojrzenie – ku wysokościom Nieba, aby pokazać nam, że celem naszej podróży jest Ojciec. Jednak Jezus pozostaje obecny i aktywny w wydarzeniach ludzkiej historii w mocy i w darach Ducha Świętego; On jest blisko każdego z nas: nawet jeśli Go nie widzą nasze oczy, On jest! Towarzyszy nam, prowadzi nas, bierze nas za rękę i podnosi nas, gdy upadamy. Zmartwychwstały Jezus jest blisko chrześcijan prześladowanych i dyskryminowanych; jest blisko każdego człowieka, który cierpi.
        
Regina Coeli z Ojcem Świętym, 01.06.2014 †

•  Według ostatnich badań, na całym świecie wzrasta liczba katolików, kapłanów i seminarzystów. Od 2005 r. liczba katolików wzrosła o 10,2% - do 1 229 mln wyznawców. Katolicy stanowią 17,5% populacji świata. Dzięki Azji i Afryce wzrasta także liczba księży. Niestety, w Europie katolicyzm jest w stadium stagnacji. Największy wzrost katolicyzmu jest odnotowany w Afryce - 29%. Najszybciej rozwijającą się kategorią w Kościele są stali diakoni: w ciągu ostatnich lat ich liczba zwiększyła się o 26%. Wzrosła także liczba seminarzystów, głównie w Azji, Afryce i Oceanii. Jednak w Europie ich liczba zmniejszyła się.
   
    •  W Hiszpanii ostatnio głośno o byłej popularnej modelce i aktorce, która została zakonnicą. S. Olalla Oliveros w wieku 36 lat zostawiła swoją karierę i wstąpiła do Zakonu św. Michała Archanioła. Zgromadzenie to ma status publicznego stowarzyszenia wiernych. Należą do niego zarówno osoby konsekrowane, jak i świeckie. Obecnie s. Olalla pracuje w domu starców w Madrycie. Jak twierdzi, jej otoczenie i rodzina do tej pory nie potrafiły zrozumieć tego, co zrobiła.†

Wykład Metropolity Tadeusza Kondrusiewicza był poświęcony tematowi „Odrodzenie Kościoła katolickiego oraz parafii smorgońskiej pw. św. Michała Archanioła”. Hierarcha przypomniał, że po rewolucji 1917 roku „Kościół katolicki oraz inne wyznania w byłym Związku Radzieckim, w tym też na Białorusi, były surowo prześladowane”, „W wyniku czego Kościół na terenach Wschodniej Białorusi już pod koniec 30. lat ub.w. został pozbawiony swych struktur oraz kierownictwa duchownego”.
    Mówiąc o Smorgoniach, hierarcha zaznaczył, że dzisiaj „miasto to jest znane dzięki działalności salezjanów, dzięki ich, jeśli tak można powiedzieć, duchowej akademii, która w sposób szczególny troszczy się o duchowe wychowanie młodzieży, by ta potrafiła zachować chrześcijańską tożsamość, bronić wiary i świadczyć o niej we współczesnym cyrku sekularyzmu oraz braku wiary”.
    Pierwszy proboszcz odrodzonej parafii smorgońskiej ks. Henryk Kulaszewicz SDB wygłosił wykład pt. „Przystanek Smorgonie długością 13 lat”. Kapłan zaznaczył, że dzień, w którym smorgońscy katolicy otrzymali parafię św. Michała Archanioła, był „dniem wielkiego zwycięstwa Kościoła”. Kapłan opowiedział o długim czasie odrodzenia, restauracji świątyni smorgońskiej, o niektórych jej wiernych, o radościach i trudach, z którymi przyszło się zetknąć w owym czasie parafii, o najważniejszych i pamiętnych chwilach. †

Matka Speranza od Jezusa
błogosławioną
   Hiszpańska mistyczka, założycielka Zgromadzenia Służebnic Miłości Miłosiernej została wyniesiona do chwały ołtarzy.
   
    W czasie II wojny światowej i tuż po jej zakończeniu, kiedy we Włoszech panował powszechny głód, siostra Speranza prowadziła stołówki dla ubogich. Szczególnie bliskie było jej orędzie Bożego Miłosierdzia, któremu poświęciła swoje życie. To matka Speranza podczas spotkania z kardynałem Karolem Wojtyłą w 1964 roku podpowiedziała, jak przyśpieszyć rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego siostry Faustyny Kowalskiej.
    Miłość miłosierną Matka Speranza realizowała w życiu codziennym bardzo konkretnie. Była wielka mistyczką. W niezwykły sposób walczyła z szatanem. Przychodzili do niej ci, dla których Bóg nie istniał, wychodzili nawróceni. Miała niezwykły dar bilokacji. Dzięki niemu wielokrotnie spotykała się z świętym Ojcem Pio. †

Szczęść Boże!
   Na półkuli północnej rozpoczęła się zima, a my mamy lato. Jeszcze jedno lato w naszym życiu. Jednak czy jesteśmy gotowi do rozpoczęcia czegoś w swoim życiu? Ponieważ jeśli za plecami mamy wiele niedokończonych spraw, nie przyniesie nam to radości.
    W czerwcu zajmiemy się z Wami gramatyką życia: będziemy poprawiać błędy i rozstawiać znaki interpunkcyjne. Zastanowimy się nad pracą i sukcesem. Skupimy uwagę na zabieganiu świata. Na koniec – życiorys św. Antoniego; Świętego, do którego często zwracamy się, gdy coś gubimy.
    Od razu zachęcam do komentarzy w rubryce. Aktywni czytelnicy zostaną nagrodzeni różnorodnymi prezentami.
    Z Bogiem! †

Jak co roku organizujemy wypoczynek dla dzieci z rodzin biednych, niepełnych oraz zaniedbanych, które nie stać na wyjazd gdziekolwiek poza miejsce zamieszkania. Będą to tzw. „Wakacje z Bogiem”, które się odbędą w ośrodku wypoczynkowym w Niecieczy (rejon lidzki).Wypoczynek jest organizowany dla dzieci w wieku od 8 do 13 lat.
   
    TERMINY TURNUSÓW:
    I 10.06.2014 r. – 23.06.2014 r.
    II 26.06.2014 r. – 09.07.2014 r.
    III 12.07.2014 r. – 25.07.2014 r.
    IV 28.07.2014 r. – 10.08.2014 r.
    V 13.08.2014 r. – 26.08.2014 r.
   
    Uprzejmie prosimy o zgłoszenie dzieci do księdza proboszcza parafii. Listy dzieci z parafii składać pod adresem „Caritas”: ul. K. Marksa 4, 230025 Grodno, lub telefonicznie: 75-34-12, fax: 75-34-11, lub drogą elektroniczną: Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć.
    Prosimy o przestrzeganie granicy wiekowej.
    Rozpoczęcie turnusów o godz. 12.00, zakończenie – o godz. 14.00.
    Odpowiedzialny za zorganizowanie przyjazdu dzieci do Niecieczy i odebranie ich z ośrodka po zakończeniu turnusu jest ksiądz proboszcz.
    Dzieci należy przywieźć w dniu rozpoczęcia turnusu i odebrać je w dniu zakończenia, aby umożliwić przygotowanie ośrodka do następnego turnusu.

Owe pytanie bardzo często wierni zadają zwłaszcza na początku lata. W zainteresowaniu życiem kapłana nie ma nic złego, lecz uważam, że wszyscy zadający powyższe pytanie przede wszystkim powinni przypomnieć sobie, że ksiądz też jest człowiekiem. Tak jak każdy człowiek pragnie dla siebie odpoczynku, tak i ksiądz jego potrzebuje.
    Podczas urlopu ksiądz nie przestaje być księdzem: odprawia Mszę św., odmawia brewiarz i inne modlitwy, ale ma prawo gdzieś wyjechać, nawet zmienić miejsce swojego pobytu, zobaczyć świat i poznać kulturę innych narodów. Ksiądz w czasie urlopu chce też odwiedzić rodzinę, krewnych oraz bliskich. Urlop kapłański na pewno jest trochę inny niż urlop człowieka świeckiego, ale i ksiądz ma prawo do urlopu wypoczynkowego. Na przykład dzisiejszy święty Jan Paweł II lubił podczas urlopu odwiedzać góry, gdzie modlił się, miał kaplicę i mógł w spokojnym rytmie swego życia zaczerpnąć więcej sił dla posługi ludziom w Kościele powszechnym. Księża tak jak świeccy mają swoje pasje. Jeżdżą za granicę, wędrują po górach, biorą udział w spływach kajakowych itd…†

Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą” Mt 5, 8

Jonatan Forster urodził się z zaburzeniami fizycznymi i psychicznymi. Miał dwanaście lat, ale chodził do klasy razem z dziewięcioletnimi dziećmi. Wydawało się, że zupełnie sobie nie radził z nauką. Często swą wychowawczynię Ingrid Muller doprowadzał do rozpaczy, kręcąc się na swoim miejscu, patrząc w okno i wydając dziwne dźwięki.
    Były jednak chwile, w których Jonatan wypowiadał się jasno i zrozumiale. Wtedy zdawało się, że promień światła przenikał przez ciemność jego rozumu. Dużo częściej jednak nauczenie Jonatana czegokolwiek wymagało od Ingrid ogromnego wysiłku. Pewnego razu nauczycielka zadzwoniła do rodziców chłopca i zaprosiła ich przyjść do niej. †