„Synod jeszcze raz powiedział, że kościół czyta znaki czasu i szuka na nie odpowiedzi”

Z ks. abp. Tadeuszem Kondrusiewiczem o Synodzie na temat rodziny, spotkaniu z Papieżem Franciszkiem oraz o zagrożeniu dla wartości rodzinnych na Białorusi rozmawiał ks. Paweł Sołobuda, redaktor naczelny gazety.

– Ksiądz Arcybiskup był jedynym przedstawicielem z Białorusi na poświęconym rodzinie Synodzie Biskupów w Rzymie. Jakie oczekiwania miał Arcybiskup od Synodu na samym jego początku?
    – Gołym okiem jest widoczne, że współczesna rodzina znajduje się w wielkim kryzysie. W ten sam czas wiadomo, że rodzina jest fundamentem społeczeństwa. Jeżeli fundament pęka, to budynek zawala się. Coś podobnego dzieje się we współczesnym świece – on na naszych oczach zawala się. Z jednej strony widzimy bardzo wielki postęp techniczny, ale z innej strony świat boryka się coraz to z nowymi wyzwaniami, przyczyną których jest przede wszystkim kryzys wiary i moralności. Aby leczyć chorobę, najpierw trzeba postawić diagnozę i przepisać lekarstwo. †

Dekanat Iwie

W źródłach pisemnych osiedle jest znane z XV w., z 1940 r. wspomina się jak własność Gasztoldów, z 1549 r. – Radziwiłłów, z 1569 r. – własność królewska, a z 1766 r. – Zieniewiczów. W XVI–XVIII ww. Traby są centrum starostwa, miasteczkiem.
    Parafia trabska jest najstarsza w dekanacie Iwiejskim. Kościół parafialny pod tytułem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny został założony przez Marię (Marynę) Holszańską w 1410 r. Nowa drewniana świątynia została zbudowana z fundacji kanclerza litewskiego i wnuka pierwszej fundatorki Albrechta Gasztolda (+1539) w 1534 r. Z tamtych czasów przy parafii pracowała szkoła katolicka. Marszałek Albrechta Gasztolda Jakub Krabanowicz powiększył fundusz kościelny, a sam Gasztold w 1538 r. założył tu misjonarię na 5 kapłanów i 1 kleryka. W 1543 r. żona Gasztolda także powiększyła fundusz.
    Do parafii trabskiej dekanatu Wiszniewskiego (teraz parafia w dekanacie Oszmiańskim) w XIX w. należały kaplice w Ładziecieniatach, Tokaryszkach i Cieniukowszczyźnie (teraz par. Juraciszki), Jancewiczach (teraz par. Bakszty) oraz na miejscowym cmentarzu. Działała szkoła parafialna, ilość parafian nie przewyższała 4000 wiernych. †

Biskup Grodzieński Aleksander Kaszkiewicz poświęcił fundamenty przyszłego kościoła pod wezwaniem św. Jana Pawła II w Smorgoniach.

Na Białorusi jest to pierwsza świątynia, wznoszona pod tytułem Świętego. Znamiennie, że ceremonia poświęcenia miała miejsce 22 października – w dniu pierwszego liturgicznego wspomnienia św. Jana Pawła II.
    Wspólnota parafialna św. Jana Pawła II w Smorgoniach jest jeszcze dość młoda i liczy dopiero dwa lata. 17 listopada 2012 r. został tu poświęcony krzyż oraz plac pod budowę nowego kościoła. Pracy przy budowaniu nowej świątyni rozpoczęły się z dużym entuzjazmem i już za rok – 15 lipca 2013 r. – na tym miejscu Ordynariusz Grodzieński dokonał poświęcenia nowej kaplicy. †

Czegoś podobnego do Ostrej Bramy nie widziałem nigdzie na świecie. Kaplica i ołtarz zajmują w poprzek całą szerokość ulicy na wysokości pierwszego piętra. Pod tym jest przejście otwarte zawsze dla wszystkich. Ale nie to szczególne położenie kaplicy uderzy i zadziwi najbardziej przybysza, lecz ta powszechna, dobrowolna cześć, jaką obraz cudowny od wszystkich odbiera. [...] Pod Ostrą Bramą patrzeć możecie tygodnie, miesiące i nie zobaczycie jednego człowieka, który by z daleka już nie okazywał czci dla cudownego obrazu Maryi...”

W kalendarzu liturgicznym 16 listopada wspominamy Najświętszą Maryję Pannę Ostrobramską, Matkę Miłosierdzia. Podobnie jak od siedmiu wieków Matka Boża Częstochowska na Jasnej Górze, tak Pani Ostrobramska, Matka Wschodu i Zachodu, od ponad trzystu lat króluje z wysokości swojego nadbramnego wzniesienia całej ziemi litewskiej, białoruskiej i polskiej. Jest to jeden z nielicznych obrazów Maryi, na którym jest Ona przedstawiona sama, bez swego Boskiego Syna. Wykorzystał to św. Maksymilian Kolbe i ułożył taką modlitwę: „Matko Boska Ostrobramska, nie masz na swym ręku Dzieciątka Jezus, to weź mnie na swoje ręce i przenieś szczęśliwie przez całe życie”. †

Izraelski uniwersytet
wyróżnił Papieża Franciszka
   Jest to wyraz uznania za jego „nieustanne wysiłki i zaangażowanie w budowaniu mostów między różnymi światami, wspieranie zgody i pokoju między narodami i religiami, obronę praw człowieka i walkę o nie”.
   
    Komunikat, informujący o wyróżnieniu, podkreśla również wkład Franciszka we wzajemne zrozumienie i tolerancję między chrześcijanami i żydami oraz „serdeczność okazywaną narodowi żydowskiemu, szczególnie podczas jego oficjalnej wizyty w Izraelu”. †

Papież Franciszek
    “Pamięć o zmarłych, troska o ich groby i ofiary są świadectwem ufnej nadziei, zakorzenionej w pewności, że śmierć nie jest ostatnim słowem o człowieku, ponieważ człowiek jest przeznaczony do życia w wieczności, bez ograniczeń, które mają swoje korzenie i wypełnienie w Bogu. I z tą wiarą w ostateczne przeznaczenie człowieka zwróćmy się do Najświętszej Maryi, która przeżywała pod Krzyżem dramat śmierci Chrystusa, i która uczestniczyła w radości Jego zmartwychwstania. Niech Ona, Brama Niebios, wspiera nas, abyśmy coraz bardziej rozumieli wartość modlitwy i ofiary za zmarłych. Niech Maryja wspiera nas w codziennym pielgrzymowaniu na ziemi i niech pomaga nam, byśmy nie stracili z oczu ostatecznego celu życia, którym jest Raj.
        
Fragment homilii podczas uroczystości Wszystkich Świętych †

•  W Argentynie, w mieście Olavarria, nocą z 31 października na 1 listopada (czas trwania Halloween) został sprofanowany kościół p.w. Matki Bożej Fatimskiej. Sprawcy zniszczyli konfesjonały, obrazy, paramenty liturgiczne, witraże, a nawet kwiaty. Oprócz tego zostawili w kościele także ślady krwi i odciski palców. Włamywacze także chcieli podpalić ołtarz, ale ogien udało się zgasić.
   
    • W Turcji od czasu, kiedy ten kraj odwiedził Papież Benedykt XVI (8 lat temu), wzrosła liczba katolików. Utworzone zostały także 7 nowych parafii. W 2006 r. w kraju było 32 tys. katolików i 68 kapłanów, natomiast obecnie 53 tys. mieszkańców – to katolicy, wśród których 58 kapłanów, pracujących w 54 parafiach. Warto także przypomnieć, że na koniec listopada jest zaplanowana wizyta papieska do Turcji.†

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
    Drodzy Czytelnicy, witam Was na stronach gazety „Słowo Życia” w rubryce „Na skrzyżowaniu”. Dziś zastanowimy się nad stosunkami braterskimi, dowiemy się o tym, dlaczego wszystko trzeba dzielić po bratersku i jaką korzyść ma uścisk dłoni, a także o tym, ile czasu na sen zostawiają sobie święci i jak najszybciej dojść do nieba. Mam nadzieję, że smutno nie będzie. Zachęcam do komentarzy. Aktywni będą wynagrodzeni.
    Z Bogiem! †

23 października w ramach tradycyjnego spotkania Duszpasterstwa młodzieży studiującej i pracującej miasta Grodno OPEN z młodzieżą spotkał się monsinior Filippo Ciampanelli, sekretarz Nuncjatury Apostolskiej na Białorusi.

Sekretarz Nuncjatury Apostolskiej przewodniczył Mszy św. i zwrócił się ku młodym wiernym z homilią, w której między innymi przypomniał o swojej rozmowie przez Skype z młodymi włoskimi przyjaciółmi. Monsinior Filippo Ciampanelli opowiedział o ich zdziwieniu, kiedy się dowiedzieli, że młodzież białoruska wykorzystuje Skype nie tylko dla rozmowy, lecz i dla modlitwy różańcowej.
    Według kapłana, jego przyjaciele z Włoch podkreślili, że młodzież na Białorusi jest święta. Uczestnicy duszpasterstwa mówią, że na pewno te słowa zabrzmiały jak pochwała, ale jednocześnie jak zadanie, by naprawdę być świętymi we współczesnym świecie. †

Jeżeli na grobie zamiast pomnika stawiamy kuty krzyż, czy obowiązkowo musi na nim być umieszczona figurka Chrystusa Ukrzyżowanego?

Krzyże stawiamy w różnych miejscach m.in. na grobach naszych zmarłych. Krzyż przypomina nam o męce i śmierci naszego Pana Jezusa Chrystusa. Przede wszystkim, patrząc na krzyż mamy sobie nieustannie przypominać, że bez śmierci Chrystusa na krzyżu nie było by zbawienia. Jest to znak zbawienia, miłości Boga i zwycięstwa. Jezus bierze na krzyż wszystkie nasze grzechy. I innego krzyża nie ma. Jest tylko jeden krzyż, który prowadzi nas do nieba. Na naszej ziemi spotykane są zarówno krzyże z figurką Pana Jezusa, jak i bez niej. Przy tej okazji kilka jeszcze refleksji.
    Symbolika krzyża chrześcijańskiego obejmuje wymiar horyzontalny i wymiar wertykalny. Belka pionowa jako wymiar wertykalny oznacza zjednoczenie nieba z ziemią, tego, co Boskie, z tym, co ludzkie w Chrystusie. Natomiast belka pozioma jako wymiar horyzontalny oznacza zjednoczenie wszystkich ludzi, a zarazem uniwersalny charakter zbawienia, dokonanego na krzyżu. †

Ze szkoły Kasia wróciła w złym humorze. Milcząc usiadła na kanapie. Mama od razu zauważyła niezwykłe zachowanie córki:
    – Dlaczego jesteś taka gniewna. Dwóję otrzymałaś?
    – Nie – burknęła Kasia. – Oceny w porządku.
    – Ktoś cię skrzywdził?
    – Nie!
    – A dlaczego wtedy jesteś taka dzisiaj?
    – Nic szczególnego się nie stało. Natalia przyszła do szkoły w nowej kurtce.
    – Bardzo ładna kurtka?
    – Tak, różowa, ze strasami, a na kapturze białe futro. Wszyscy patrzyli na nią z zachwytem, a Natalia świeciła się szczęściem. †

„Odmawiajmy wytrwale Rożaniec we wspólnotach kościelnych i naszych rodzinach. W trakcie powtarzanych wezwań zjednoczy on serca, doprowadzi do zgody, ożywi nadzieję i obdarzy nas wszystkich pokojem i radością Chrystusa, który dla nas się narodził, umarł i zmartwychwstał. Odmawiać Różaniec – to znaczy udać się do szkoły Maryi i uczyć się od Niej, Matki i apostołki Chrystusa, jak żyć całkowicie zgodnie z wymaganiami wiary chrześcijańskiej” (św. Jan Paweł II).

Październik jest szczególnym miesiącem, kiedy tysiące wiernych biorą do rąk różaniec i zanoszą swoje modlitwy do Boga za przyczyną Maryi. W związku z Rokiem Modlitwy, który jest obecnie przeżywany w Kościele katolickim na Białorusi, oraz w związku z Miesiącem Różańcowym została przeprowadzona uroczysta Stacja Różańcowa. W jej ramach w dniu 18 października w kościele parafialnym pw. Świętej Rodziny w Lidzie odbyła się konferencja pt. „Różaniec jako narzędzie modlitwy i broń duchowa XXI wieku” oraz Msza św. z udziałem Kół Różańcowych. Wierni adorowali Najświętszy Sakrament, łączyli się na wspólnej modlitwie różańcowej, a następnie wysłuchali świadectw „Rola Kół Różańcowych w duchowej formacji parafii”. Podczas tego duchowego spotkania członkowie Kół Różańcowych podkreślili, że owoce modlitwy różańcowej są bardzo widoczne. Wierni z dużą chęcią podejmują odmawianie Różańca, gdyż ta głęboka forma modlitwy staje się dla nich wskazówką, jak mają żyć, żeby dojść do świętości. †

„Życie Twoich wiernych, o Panie, zmienia się, ale się nie kończy” (z liturgii Kościoła)

1 listopada, w uroczystość Wszystkich Świętych, w szczególnej modlitwie wierni zwracają się do wspólnoty Kościoła, która już dawno osiągnęła pełną jedność z Bogiem i teraz przed Jego Obliczem wstawia się za swoich braci i siostry.
    2 listopada, w dniu wspomnienia Wszystkich Wiernych Zmarłych (Zaduszki), wspólnota katolicka modli się za tych wiernych, którzy po ziemskim życiu przeżywają czas pokuty i oczyszczenia (czyściec), aby wreszcie pojednać się z Panem w szczęśliwej wieczności.

Obchody dnia Wspomnienia Wiernych Zmarłych mianowicie po uroczystości Wszystkich Świętych zostały przyjęte w Kościele nie przez przypadek. Wielu badaczy uważa, że ogromny wpływ na to miało dążenie chrześcijan do przełamania starych pogańskich zabobonów, związanych z kultem przodków. Tak, na przykład, starożytni Celtowie, którzy zamieszkiwali znaczną część terytorium współczesnej Europy, w nocy z 31 października na 1 listopada obchodzili Nowy rok. Te obchody wiązały się z oddawaniem czci duchom, z ofiarą zwierząt i nawet ludzi. Uważano, że tej nocy Samhain, bóg śmierci i władca ciemności, wypuszcza na wolność dusze zmarłych, a one błąkają po ziemi. Dlatego tej nocy zwykli ludzie starali się przebrać w stroje maskaradowe, aby oszukać błąkające dusze i złe duchy. A na grobach przodków zapalali świece, aby pokazać zabłąkanym duszom, gdzie jest ich miejsce przejścia do innego świata. †

Dzisiejszy świat, goniąc się za dobrami materialnymi, zapomniał o jednej bardzo ważnej prawdzie Kościoła, zawartej w wyznaniu wiary, a mianowicie o Obcowaniu Świętych. Ta nauka Kościoła przedstawia się nam nieraz jako coś dalekie lub to, co nas nie dotyczy. W prawdzie o Obcowaniu Świętych zawarta jest cała istota życia, która na pierwszy rzut oka jest niepostrzegalna, ale z której nieustannie możemy korzystać. Warto więc zadać sobie pytanie: w jaki sposób to praktykować?

Z natury jesteśmy przyzwyczajeni wzywać na pomoc ludzi nas otaczających, i jest to rzeczą dobrą, ale często przy tym zapominamy o innych pomocnikach – z nieba. Któż z nas w trudnych sytuacjach życiowych prosi o pomoc z nieba, o wstawiennictwo świętych w różnorakich potrzebach? Zastanówmy się, czy nie pokładamy w dzisiejszym świecie więcej nadziei, niż w Bogu? Któż nam pomoże dojść do życia wiecznego? Święci chcą nam pomagać w naszych troskach doczesnych i sprawach dotyczących zbawienia. Czy korzystamy z tej pomocy? †

Dekanat Wołkowysk

Kościół w Wołkowysku został założony w latach 1400. przez wielkiego księcia WKL Witolda, który uposażył parafię wsią Jasienowica. Pierwotnie kościół był konsekrowany pod tytułem św. Mikołaja. Drewniany budynek świątyni był palony przez Krzyżaków (1409 r., 1413 r.) i Tatarów (1504 r.), ale na nowo odbudowywał się dzięki królewskim, magnackim i szlacheckim funduszom. Fundusz Witolda został pomnożony przez królów Kazimierza i Aleksandra Jagiellonów. W roku 1511. król Zygmunt I stwierdził fundusz i nadał kościołowi status fary, oprócz tego w 1516 r. on wyzwolił od podatków należącą kościołowi karczmę. W 1523 r. kanonik wileński ks. Wacław Czyrka zapisał na farę wołkowyską swój majątek dziedziczny Kupaliszcze oraz karczmę w Wołkowysku. †