„Czy można pić poświęconą wodę każdego dnia, nie mając w tym potrzeby? Moje dzieci każdego rana uczyniwszy znak krzyża robią trzy łyki wody z Budsławia. Czy nie jest to bluźnierstwem?”

Historia wody w religiach chrześcijańskich ma bardzo dawnią tradycję, sięgającą korzeniami do Starego Testamentu. W ciągu wieków wodę wykorzystywano w różnych celach. Miała ona wielką wartość leczniczą: woda ze źródła, z innych miejsc słynących łaskami. Poświęconą wodę możemy odnaleźć obok niektórych sanktuariów.
    Każdy z nas powinien odróżniać wodę poświęconą przez kapłana od wody ze źródła (nie poświęconej). Pierwsza z nich jest wyłączona z codziennego (tzw. świeckiego) użytku i powinna być używana tylko w taki sposób, jaki podano w modlitwie Kościoła przy jej poświęceniu. Druga natomiast może być używana we wszystkich okolicznościach: do mycia, na herbatę, do prania. †

Sakrament święceń

Kapłaństwo, czyli sakrament święceń, zostało ustanowione przez Pana Jezusa.

Pragnie On pomóc nam w drodze do nieba i dlatego dał nam Papieża, biskupów i kapłanów. On ich powołał, czyli wezwał do służby. To oni mają troszczyć się o nas, tak jak pasterz troszczy się o swoje owieczki.
    Alumni, których nazywamy także klerykami, przygotowują się do kapłaństwa w Wyższych Seminariach Duchownych. To specjalne miejsca, w których modlą się oraz studiują. Takie studia trwają co najmniej sześć lat. Pod koniec piątego roku zostają wyświęceni na diakonów, a kończąc szósty rok – na kapłanów. †

W Środę Popielcową w Kościele katolickim rozpoczął się okres Wielkiego Postu. Liturgia tego dnia skłaniała do zatrzymania się w codziennym pędzie i zastanowienia nad własnym życiem. Jak co roku tysiące wiernych w całym świecie na najbliższe 40 dni podjęły postanowienia, które mają pomóc w uporządkowaniu życia.

Z czym przede wszystkim kojarzy się nam przeżywanie Wielkiego Postu? Zdecydowana większość odpowie, że z wyrzeczeniami. To prawda, i nie bez przyczyny się mówi, że nie ma wiary bez ofiary. Ale nie chodzi tu o masochistyczne umartwianie się na siłę czy o narzucone przez kogoś ograniczenia, lecz o pewny dobrowolny wysiłek, który ma wydać dobry owoc i pomóc być bliżej Jezusa Chrystusa.
    Św. Paweł mówił o poskramianiu swego ciała i „braniu go w niewolę”. Rzeczywiście postanowienia wielkopostne to pewnego rodzaju zmaganie ciała i ducha, podczas którego chodzi przede wszystkim o to, by pokazać, czy człowiek jest w stanie być panem siebie samego, czy jednak ciało, które ma nie raz nie zbyt dobre zachcianki, rządzi człowiekiem. †

„Słowo Życia” proponuje czytelnikom projekt „Na służbie Bogu”, który jest poświęcony Roku Życia Konsekrowanego. Od tej pory w gazecie będą publikowane historie powołań konkretnych osób, mieszkających i pracujących w diecezji Grodzieńskiej. Świat potrzebuje świadków, którzy pokażą innym prawdziwe wartości chrześcijańskie, a także swoim życiem i radością spotkania ze Zmartwychwstałym obudzą świat.

Dzisiaj swoją historię opowiada siostra Filotea z Kongregacji Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu.
   
    Moi rodzice nie znali Boga
    „Urodziłam się w Grodnie w rodzinie robotników. Moi rodzice żyli bez Boga, ale to nie był ich świadomy wybór. W czasach radzieckich wiara była mocno prześladowana i wyniszczana. A jak mówił św. Paweł Apostoł, wiara ze słuchania. Nie było ludzi, którzy by mogli przekazać wiarę moim rodzicom, a oni – nam, swoim dzieciom”.
    I chociaż matka nie znała Boga, była przekonana, że dzieci muszą być ochrzczone. Dziewczynka, którą nazwano Natalią, została ochrzczona w grodzieńskim soborze Opieki Matki Bożej. Był to początek jej życia w Bogu, lecz niestety dar życia duchownego dziewczyny nie otrzymywał rozwoju w ciągu długich lat. Jedyne, co mogła słyszeć o Bogu – twierdzenie, że On nie istnieje. Tak uczono w szkole. †

•  Łotewski parlament odrzucił propozycję o stworzeniu instytucji „neutralnych płciowo związków”. Propozycja posła Spolitisa miała zezwalać na zarejestrowanie związku pary tej samej płci jeśli para ta nie może lub nie chce zawrzeć tradycyjnego związku małżeńskiego. Łotewski Minister Sprawiedliwości oświadczył wówczas, że kolejnym krokiem po legalizacji homozwiązków będzie domaganie się prawnej adopcji przez nich dzieci.
   
    • Według organizacji Human Life International w ciągu ostatnich 50 lat wymordowano 2 miliardy nienarodzonych dzieci, czyli jedną trzecią ludzkości. Przypomniał o tym w Rzymie Joseph Meaney, dyrektor ds. koordynacji międzynarodowej instytucji Human Life International. †

Papież Franciszek
    Pustynia jest miejscem, w którym można usłyszeć głos Boga i głos kusiciela. Na pustyni możemy sięgnąć głębi, tam, gdzie naprawdę rozgrywa się nasze przeznaczenie, życie lub śmierć. Ale jak usłyszeć głos Boga? Słyszymy go w Jego Słowie. Dlatego tak ważne jest poznanie Pisma Świętego, ponieważ w przeciwnym razie nie będziemy mogli odpowiedzieć na ataki Złego. Pustynia Wielkiego Postu pomaga nam powiedzieć “nie” doczesności, bożkom, pomaga podejmować odważne decyzje zgodnie z Ewangelią i pomaga nam wzmacniać solidarność z braćmi.
        
Anioł Pański z Ojcem Świętym, 22.02.2015   †

Dekanat Iwje

Miasteczko Lipniszki powiatu Oszmiańskiego WKL, własność książęca, jest znane od XVI w. Kościół parafialny został tu założony w 1510 r. z fundacji króla Zygmunta I Starego. Pierwotnie świątynia była konsekrowana możliwie pod tytułem św. Anny (kult św. Kazimierza był zatwierdzony w 1521 r.).
    Ostatnia drewniana świątynia została zbudowana w 1804 r. ze środków księcia Aleksandra Bezbrodko, ówczesnego właściciela miasteczka (on w 1812 r. sprzedał Lipniszki Pusłowskim, od których przeszły one we własność Wolskich), i poświęcona pod tytułem św. Kazimierza, lecz niemal przez wiek, w 1890 r., była ona zniszczona podczas pożaru. Przy parafii istniała szkoła.
    Drewniany kościół stał na wschodnim boku placu Rynkowego, później w tym miejscu została zbudowana przydrożna kaplica dwukondygnacyjna w stylu klasycznym: ceglana i otynkowana, kwadratowa w podstawie, pod dachem czterospadowym z ciekawym krzyżem w kształcie monstrancji. Druga jej kondygnacja – to łukowe podcienia z drewnianą polichromowaną rzeźbą Chrystusa niosącego krzyż. A pod budowę nowego, tym razem murowanego kościoła, został przeznaczony plac na zachód od Rynku, przy drodze do Trokiel. †

„Jest to kapłan według Serca Mego, Miłe Mi są jego starania”.
Św. Faustyna Kowalska

Z okazji obchodów 25-lecia założenia WSD w Grodnie klerycy seminarium wraz z ks. bp. Józefem Staniewskim i ks. rektorem Romanem Raczko spotkali relikwie i obraz znanego i czczonego w naszym kraju błogosławionego ks. Michała Sopoćki.
    Dzięki rekolekcjoniście ks. Janowi Puzynie, bardzo przesiąkniętemu duchowością ks. Michała Sopoćki, seminarzyści mieli możliwość zarówno fizycznie, jak i duchowo dotknąć dziedzictwa Błogosławionego i zastanowić się nad jego życiem i myślami.
    Błogosławiony ks. Michał Sopoćko, kapłan, apostoł Miłosierdzia Bożego, spowiednik i ojciec duchowny św. Faustyny Kowalskiej, teolog, gorliwy duszpasterz, wychowawca kapłanów jest wpisany w historię Kościoła powszechnego. Możliwie właśnie wtedy Jezus potrzebował człowieka, który potwierdziłby poprzez swoje starania tą prawdę, o której mówiła św. Faustyna Kowalska. Ks. Michał z pokorą przyjął to zadanie i pozostał wierny posłaniu Chrystusa do końca swojego życia. Ale za swoją wierność powinien był płacić nieustannym cierpieniem: wysłuchiwać złośliwe uwagi, widzieć ironiczne uśmiechy i nawet spotykać niezrozumienie ze strony władz kościelnych. Lecz łaska Boża okazała się mocniejsza od ludzkich słabości. †

“Przypomnijmy sobie najpierw na tej Drodze Krzyżowej słowa Chrystusa Pana, który pierwszy ją odbył: «Jeśli kto chce iść za Mną, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje»”.
Kardynał Stefan Wyszyński

Via Dolorosa to droga, którą szedł Jezus, dźwigając swój krzyż od miejsca sądu do miejsca śmierci krzyżowej na Golgocie. Via Dolorosa zaczyna się na podwórku szkoły muzulmańskiej, gdzie dwa tysiące lat temu znajdowała się twierdza rzymska, znana jako Twierdza Antoniego, zbudowana w 36 roku przed naszą erą przez Heroda Wielkiego na cześć jego przyjaciela Marka Antoniego.
    W 2012 roku izraelska poczta wydała blok pocztowy kosztem 5 szekli, gdzie pokazała Jerozolimę czasów drugiej Świątyni, odnowionej przez Heroda. Na znaczku jest umieszczona postać Arcykapłana. Widok Izraela jest zrobiony na podstawie modelu opracowanego przez profesora Michaela Avi Yonaha w 1960 roku. Czerwone dachy – żydowska dzielnica Starego miasta na dzień dzisiejszy. Za Świątynią znajduje się twierdza Antoniego, skąd się właśnie zaczynała Droga Krzyżowa Chrystusa. Na jednym z dziedzińców twierdzy, zwanym Litostrot (Lithostrotos – „Brukowane miejsce”), odbył się sąd nad Jezusem (por. J 19, 13).
    Według tradycji biblijnej ostatni odcinek drogi na Golgotę (pagórek przypominający czaszkę) mieścił się poza granicami miasta. Wyjść tam można było przez Bramę Efraima. W niektórych księgach liturgicznych bramę tą nazywano Sądową.†

Papież zaproszony na Ukrainę
   Papieżowi wręczono list prezydenta Petra Poroszenki z zaproszeniem. Papież powiedział, że przyjedzie na Ukrainę.
   
   Do odwiedzenia Ukrainy zaprosili Franciszka również tamtejsi biskupi. Przemawiając 20 lutego na wspólnej audiencji dla episkopatów obu obrządków zwierzchnik ukraińskich grekokatolików skierował do Ojca Świętego „ze strony chrześcijan katolickich i prawosławnych oraz ludzi dobrej woli zaproszenie do odwiedzenia w stosownym czasie Ukrainy. Jesteśmy pewni, że ta wizyta przyniesie pokój w tej części wschodniej Europy, zroszonej krwią tylu męczenników za jedność Kościoła – powiedział abp Światosław Szewczuk. – Byłby to proroczy gest, aby ukazać moc modlitwy i solidarności chrześcijańskiej. Dodałby nam odwagi i nadziei do budowania lepszej przyszłości dla wszystkich”. †

Organizatorzy V Diecezjalnego Dnia Dziecka w ramach przygotowań do święta dzieci ogłaszają pierwszy konkurs.
    Obecnie Kościół powszechny przeżywa Rok Życia Konsekrowanego. Więcej uwagi kieruje się w stronę osób konsekrowanych, czyli sióstr i ojców zakonnych. W wielu parafiach są wznoszone modlitwy w intencji nowych powołań do służby w Kościele.
    Drogie Dzieci! Pragniemy włączyć Was do tej wspólnej sprawy. Proponujemy Wam przypatrzeć się uważnie swoim siostrom zakonnym na katechezie i ojcom zakonnym przy ołtarzu (nie księżom diecezjalnym, lecz tym, którzy należą do rodziny zakonnej!) i spróbować namalować ich portret. †

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
   Cieszę się z możliwości witać Was tą wiosną. Mam nadzieję, że czeka na nas dużo odkryć i ciekawych spotkań. Tym razem zapraszam Was na placówkę młodzieżową, żeby porozważać nad tym, co jest instrumentem naszych myśli i uczynków, po co chować parasolę od deszczu i dlaczego tak ważne jest mieć obiecujący plan na przyszłość.
    Z Bogiem! †

Sakrament namaszczenia chorych

Słyszeliście na pewno w ogłoszeniach parafialnych, że podczas rekolekcji czy specjalnej Mszy Świętej będzie udzielany sakrament namaszczenia chorych.

Ludziom chorym i starszym sakrament ten ma pomóc w przeżywaniu choroby oraz różnych dolegliwości związanych z podeszłym wiekiem.
   Oczywiście, jeżeli jest taka potrzeba, sakrament ten przyjmują również bardzo ciężko chore dzieci, nawet te, które nie przystąpiły jeszcze do sakramentu pokuty i pojednania czy sakramentu Eucharystii.
    Zdarza się, że ludzie boją się zaproponować swoim bliskim przyjęcie tego ważnego sakramentu. Uważają, że sakramentu tego udziela się tylko umierającym, a przecież nie życzą komuś śmierci. Jednak sakrament namaszczenia chorych nie jest udzielany tylko przed śmiercią. Jeżeli zachodzi taka potrzeba, można go przyjmować nawet wiele razy w życiu. Często zdarza się, że przyjmujący go ludzie odzyskują zdrowie. Jeżeli tak się nie stanie, to na pewno sakrament ten wzmacnia ich i pozwala mężnie i cierpliwie znosić chorobę. †

Statuetka Buddy jest między innymi ważnym atrybutem feng shui. Ale, jak wiemy, wcale nie jedynym. Oczywiście, jeżeli katolik zaczyna przypisywać tej statuetce jakieś magiczne lub boskie właściwości, możemy mówić nawet nie o dopuszczalności lub niedopuszczalności, lecz o tym, co się w ogóle dzieje w głowie tego katolika i w jego życiu dychowym.

Jeżeli zaś ktoś ma w domu taki prezent lub jeżeli jest to pamiątka z podróży do Azji, w żaden sposób nie może to być niedopuszczalne, jeżeli tylko nie jest pokusą dla bliźnich. Na przykład, gdy nasi przyjaciele interesują się praktykami duchowymi Wschodu, stawiąc je na równi z chrześcijaństwem, a my chcemy być świadkami wiary w Jezusa Chrystusa jako jedynego Zbawiciela, wtedy nieoczekiwane nabycie przez nas statuetki Buddy może być dla nich pokusą. †

Seminarium jest sercem diecezji. Serce naszej Diecezji pulsuje już od 25 lat. Żywy organizm Kościoła na Białorusi funkcjonuje z każdym rokiem coraz lepiej. 15 lutego wraz z biskupami, kapłanami Diecezji oraz wychowawcami i alumnami Wyższego Seminarium Duchownego w Grodnie wspólnie się modlił jego założyciel ks. abp Tadeusz Kondrusiewicz. Tak się stało, że rok bieżący jest rokiem jubileuszowym – srebrnym – nie tylko dla seminarium, lecz również dla samego arcybiskupa Tadeusza, który w tym roku obchodzi 25-lecie sakry biskupiej. Mimo tego, że prawie od razu po założeniu seminarium w Grodnie hierarcha musiał wyjechać na służbę do Moskwy, nigdy nie zapominał o nim. Spotkanie 15 lutego stało się czasem wspólnej modlitwy, a również powrotem myślą do tych czasów, które udało się już przeżyć – do pierwszych lat istnienia seminarium grodzieńskiego. †