Zaproszenie młodzieży diecezji Grodzieńskiej na Diecezjalne Dni Młodzieży 1–3 maja w Smorgoniach

Droga Młodzieży! Uczniowie szkół i uczelni zawodowych, Studenci uczelni wyższych!

Zapraszam Was 1–3 maja br. na XXII Diecezjalne Dni Młodzieży naszej Diecezji. W tym roku będą Was gościć i witać u siebie mieszkańcy m. Smorgonie. Samo spotkanie będzie miało miejsce przy parafii pw. św. Michała Archanioła.
    Zachęcam Was wziąć udział w tegorocznych Diecezjalnych Dniach Młodzieży, które zostaną poświęcone słowom Jezusowego błogosławieństwa: „Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą” (Mt 5, 8). Niech to będzie czas wspólnej radości w Chrystusie i odkrycia w sobie daru czystego serca.
    O szczegółowych informacjach udziału można dowiedzieć się u swoich księży proboszczów i duszpasterzy młodzieży.
    Na owocne przygotowanie i udział w spotkaniu wszystkim z całego serca błogosławię.
   

Ks. Antoni Gremza, główny organizator Diecezjalnych Dni Młodzieży Diecezji Grodzieńskiej w Smorgoniach

– Księże Antoni, bardzo proszę powiedzieć, dlaczego miejscem spotkania młodych Diecezji zostały wybrane właśnie Smorgonie i dlaczego takie hasło?
   – Odpowiedź jest bardzo prosta: ostatnie Dni Młodzieży w Smorgoniach odbyły się w 2003 r., i w ogóle młodzież ze Smorgoń jest bardzo aktywna i jest godna przyjmować DDM u siebie. Hasło –„Czystego serca widzą Boga” – jest parafrazą głównego hasła, podanego przez Papieża Franciszka młodzieży całego Kościoła na rok bieżący: „Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą”. To są słowa jednego z błogosławieństw Pana Jezusa.
   
   – Jakie są kryteria wyboru stolicy Diecezjalnych Dni Młodzieży?
    – Kryteria są niezmienne: dobry dojazd, gościnność księży i wiernych, aktywność miejscowej młodzieży w życiu diecezji i parafii.
   
    – Aby przemówić do dzisiejszej młodzieży lub ją zachęcić do czegoś, trzeba wykorzystać wszystkie możliwe środki. Jakie środki będą wykorzystane podczas tych dni, aby młodzież usłyszała Chrystusa i siebie nawzajem?
   – Tymi środkami ewangelizacji będą specjalny pociąg DDM – t.zw. pociąg „Czystego serca”, religijne koncerty i spotkania z ludźmi, którzy podzielą się świadectwem o tym, dlaczego warto zabiegać o zachowanie „Czystego serca” w życiu konsekrowanym, kapłaństwie, małżeństwie, narzeczeństwie oraz podczas przeżywania okresu młodości. †

Dzisiaj swoją historią dzieli się z czytelnikami siostra Alicja z Kongregacji Sióstr Szkolnych de Notre Dame.

Modliłam się, lecz nie rozumiałam
    Urodziła się siostra Alicja w Potsdam w Niemczech. Ojciec był prawosławny, matka – katoliczka. Wychowywali razem czworo dzieci. Wychowaniem religijnym w rodzinie zajmowała się babcia, za co siostra jest jej dzisiaj bardzo wdzięczna. „Nie mogę powiedzieć, że było to coś bardzo głębokiego. Raczej wiara tradycyjna. Nie rozumiałam, że Bóg jest Ojcem, który mnie stworzył i bezgranicznie miłuje. Wyobrażałam Boga surowego, który gdzieś na niebie karze nas za nasze winy”.
    Dzieci dojrzewały, uczyły się modlitw. Powtarzały je, ale jak się przyznaje dzisiaj siostra, nic nie rozumiały. Z przerażeniem myślały o egzaminie, który wkrótce przyjdzie się zdawać przed Pierwszą Komunią.
    „Pierwszą spowiedź pamiętam słabo, Komunię w ogóle nie pamiętam. Było dużo ludzi, w kościele było duszno. Jedyne, co pozostało w pamięci – lęk, czy zdam księdzu egzamin”.
    Uroczystość odbyła się w lidzkiej Farze. Później dziewczynka zaczęła chodzić do kościoła coraz rzadziej. Po pierwsze, ona nic szczególnie nie rozumiała w liturgii po polsku, po drugie, bała się prześladowań za wiarę.
    „Pamiętam, kiedy żyliśmy jeszcze w Gieranionach, obok bramy kościelnej stał dyrektor i łowił dzieci, idących na modlitwę. Miałam szczęście, bo byłam niskiego wzrostu i mogłam «zagubić się» wśród ludzi. Ale bardzo się bałam, gdyż później tych dzieci publicznie klęli podczas szkolnej zbiórki”. †

Papież Franciszek
    Wiara w zmartwychwstanie Jezusa i nadzieja, którą On nam przyniósł to najpiękniejszy dar, który chrześcijanin może i powinien ofiarować braciom. Wszystkim i każdemu powtarzajmy niestrudzenie: Chrystus Zmartwychwstał! Powtarzajmy to słowami, ale przede wszystkim przez świadectwo życia. Dobra Nowina o zmartwychwstaniu powinna jaśnieć na naszej twarzy, w naszych uczuciach i postawach, w sposobie, w jaki traktujemy innych.
    Głosimy zmartwychwstanie Chrystusa, gdy Jego światło rozświetla ciemne momenty naszego życia i możemy dzielić się nim z innymi; gdy umiemy uśmiechnąć się z tymi, którzy się uśmiechają i płakać z tymi, którzy płaczą; gdy idziemy obok tych, którzy są smutni i grozi im utrata nadziei; kiedy opowiadamy o naszym doświadczeniu wiary tym, którzy szukają sensu i szczęścia.
        
Regina Coeli z Ojcem Świętym  †

•  W Stanach Zjednoczonych w najbliższych miesiącach święcenia kapłańskie przyjmie 595 neoprezbiterów, czyli o 25% więcej niż w roku ubiegłym. Bp Michael Burbidge, odpowiedzialny w amerykańskim episkopacie za powołania, zauważa, że te dane potwierdzają stałą tendencję zwyżkową. Mimo tego, że nadal jeszcze brakuje duchownych, liczba powołań powoli lecz stale wzrasta.
   
    • W Holandii katolicy nie godzą się na zamykanie kościołów. 12 tys. osób podpisało się pod petycją do kard. Willema Eijka przeciwko likwidacji większości tamtejszych parafii. Kard. Eijk jako przewodniczący episkopatu, podjął ten problem w przesłaniu na Wielki Post. Przygotowuje on w nim wiernych na wizję Kościoła bez kościołów, ze względu na to, że nieraz nie da się w niektórych parafiach już utrzymywać świątynie. Okazuje się, że ta wiadomość wywołała wielkie poruszenie i przynajmniej po części uświadomiła wiernym ich odpowiedzialność za utrzymanie kościołów. †

Jeżeli chcesz zmienić swoje życie, jeżeli chcesz doświadczyć prawdziwej wolności, wtedy bez względu na to jak trudna i niezrozumiała jest sytuacja, w której się znalazłeś, musisz uwierzyć, że jest wpisana w część Bożego planu dla Twojego życia”.

Mam na imię Ania, jestem zwykłą dziewczyną, która musi każdego dnia biegnąć do pracy, wieczorem na zakupy lub na zajęcia z angielskiego... Jednym słowem, mam takie same problemy jak i wszystkie ludzie na świecie. Jednak czasami udaje mi się znaleźć chwilkę na zastanowienie się nad różnymi rzeczami. Bardzo często rozmyślam o Bogu, przyglądam się także swojemu życiu, i raz po raz dochodzę do wniosku, że to Bóg najbardziej troszczy się o mnie. To On pomaga w pokonywaniu trudności, kieruje mną, kiedy muszę zmagać się z wyzwaniami codziennego życia.
    Drogi Czytelniku, teraz pewnie zadajesz pytanie, po co to wszystko mówię. Otóż chcę podzielić się z Tobą historią pewnego człowieka, będącą świadectwem działania Bożej łaski. Być może niektórym to świadectwo pomoże z innej strony spojrzeć na problemy albo da impuls do tego, by lepiej wykorzystać dany czas i nauczyć się cieszyć z małych zwycięstw życiowych. †

Prawie milion osób
obejrzy Całun Turyński
   Około 900 tysięcy osób zapisało się w Internecie na wizytę w katedrze w stolicy Piemontu, gdzie od 19 kwietnia do 24 czerwca wystawiony będzie Całun Turyński.
   
   Ostateczna liczba osób, które wejdą do Kaplicy Świętego Całunu w katedrze świętego Jana Chrzciciela, będzie jeszcze wyższa, gdyż przyjmowanie zgłoszeń nadal trwa.
    21 i 22 czerwca wizytę w Turynie złoży Papież Franciszek, który również zobaczy lniane płótno. Zgodnie z tradycją owinięte było w nie ciało Chrystusa po ukrzyżowaniu i widać na nim ślady Jego krwi. †

29 kwietnia w parafii Świętej Rodziny w Lidzie odbędzie się sympozium dla osób konsekrowanych diecezji Grodzieńskiej na temat „Ewangelia, proroctwo, nadzieja”.

Sympozium to zostanie zorganizowane w ramach Roku Życia Konsekrowanego, celem którego jest zgłębinie wiary tych, którzy ofiarowali swoje życie na służbę Bogu i ludziom, oraz podkreślenie znaczenia osób konsekrowanych w życiu Kościoła.
   
    Program:
   10.00 – wstęp (o. Witold Petelczyc SChP);
    10.15 – Koronka do Miłosierdzia Bożego (o. Antoni Porzecki OFMConv);
    10.30 – referat I: „Obudźcie świat radością, źródłem której jest Chrystus:
    Papież Franciszek do osób konsekrowanych”;
    11.00 – dyskusja;
    11.30 – referat II: „W jedności ucieleśniać Chrystusa w świecie. Życie zakonne
    w posłudze na rzecz nowej ewangelizacji”;
    12.00 – dyskusja, pytania;
    13.00 – obiad;
    14.00 – referat III: „Меmоriа Sanctorum i Memoria Martyrum jako najgłówniejsze stacje
    Roku Życia Konsekrowanego”;
    14.30 – prezentacja „Życie konsekracji” (siostry szensztackie);
    15.30 – wystawienie Najświętszego Sakramentu, adoracja, sakrament pojednania;
    16.00 – Msza święta (celebruje ks. bp Aleksander Kaszkiewicz), zakończenie.

10 maja w kościele Najświętszego Odkupiciela w Grodnie (ul. Kurczatowa 41) odbędzie się sympozium „Miłość – nasza misja – rodzina w pełni żywa”, organizowane przez Radę ds. Rodziny Konferencji Katolickich Biskupów na Białorusi.

Program:
    09.30 – rejestracja uczestników;
    10.00 – otwarcie sympozium;
    10.20 – prezentacja katechez na temat „Miłość – nasza misja – rodzina w pełni żywa”;
    10.40 – wykład „Miłość jest skarbem schowanym w glinianym naczyniu”;
    12.00 – przerwa na kawę;
    12.30 – świadectwo małżonków Roberta i Marii;
    14.00 – obiad;
    15.00 – sekcja „Dialog sprzyjający miłości”, pytania;
    16.00 – warsztaty „Komunikacja w małżeństwie”;
    17.30 – przerwa na kawę;
    18.00 – podsumowanie oraz Msza św. na zakończenie sympozium.

Umiłowani w Chrystusie Panu Bracia i Siostry!

Jak co roku w Święta Wielkanocne razem z niewiastami z Ewangelii podążamy w duchu do grobu Chrystusa. Pełni zdumienia, widzimy kamień odsunięty od wejścia, odkrywamy, że w grobie nie ma ciała Jezusa. I słyszymy słowa anioła, które napełniają nasze smutne, zatrwożone serca radością i pokojem: „Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał” (Łk 24, 5–6). Chrystus zmartwychwstał, Chrystus żyje i będzie żyć na wieki. Ta najważniejsza prawda chrześcijańskiej wiary pozwala nam innymi oczami spojrzeć na świat, na dzieje ludzkości, na rzeczywistość naszego życia. W Tajemnicy Paschalnej poznajemy Chrystusa jako Zwycięzcę nad mocami zła, ciemności i grzechu. Jego męka i śmierć są zadatkiem naszego zbawienia, a krzyż staje się znakiem Bożej miłości i przebaczenia, bramą prowadzącą do szczęścia wiecznego. †

Kochani Bracia i Siostry!

W adhortacji apostolskiej „Evangelii gaudium” Papież Franciszek pisze, że istnieją chrześcijanie, którzy zdają się żyć Wielkim Postem bez Wielkanocy.
   
    Papież jednak przyznaje, że radości nie przeżywa się w ten sam sposób na wszystkich etapach i w każdych okolicznościach życia, nieraz bardzo trudnych.
    Dostosowuje się ona i zmienia, a zawsze pozostaje przynajmniej jako promyk światła, rodzący się z osobistej pewności, że jest się nieskończenie kochanym, ponad wszystko.
    Radość Ewangelii napełnia serce i całe życie tych, którzy spotykają się z Jezusem.
    Ci, którzy pozwalają, żeby ich zbawił, zostają wyzwoleni od grzechu, od smutku, od wewnętrznej pustki, od izolacji.
    Z Jezusem Chrystusem radość zawsze rodzi się i odradza. †

Te słowa będą mottem 2015 roku, który został ogłoszony przez Papieża Franciszka Nadzwyczajnym Świętym Rokiem Miłosierdzia. Ojciec Święty powiedział, że ważne jest, aby wierni świeccy żyli nim i zanieśli go do różnych sfer społecznych.

Nawrócenie serca i spełnianie uczynków miłosierdzia nie tylko będą istotą godnego przeżycia 2015 roku. Działalność dobroczynna i charytatywna były również nieodłącznym elementem Wielkiego Postu. W tym okresie ludzie, którym nie są obojętni problemy innych, zrealizowali szereg przedsięwzięć, których celem było niesienie pomocy tym, którzy jej najbardziej potrzebują, i to w sposób bezinteresowny, charytatywny.
    Cała działalność Kościoła buduje się na miłosierdziu, czasami jest to działalność spontaniczna, wynikająca z potrzeby serca człowieka, z jego solidarności z innym człowiekiem, który jest w jakiejkolwiek potrzebie. Widzimy na przykładzie różnych działań, że ludzie są gotowi pomagać nie dla jakiejś nagrody, ale dlatego, że ktoś jest w biedzie. Ta posługa jest nazywana posługą dobrego samarytanina. Kościół spieszy z pomocą ludziom w potrzebie, szczególnie na naszej ziemi grodzieńskiej widzimy, że buduje się ta praca na wolontariacie. I te działania charytatywne nie wykonuje się na jakiś popis albo dla reklamy, ale w większości pozostają one w tajemnicy. †

Dekanat Iwje

W 1608 r. starostwo dudzkie należało do własności wojewody Wileńskiego Karola Chodkiewicza i, jak świadczą dokumenty archiwalne, w tamtym roku złożył on na kościół w Dudach dużą ofiarę. Więc chociaż datą założenia kościoła w Dudach uznaje się rok 1608, otrzymuje się, że w ten czas świątynia już istniała.
    Kościół był odbudowany na nowo w 1712 r. ze środków miejscowego ziemianina Hieronima Zienkowicza i jego żony Barbary z Sulistrowskich. W 1772 r. świątynię rekonstruowano i w 1781 r. biskup Wileński Tomasz Zienkowicz konsekrował ją pod tytułem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny.
    Kościół zawsze znajdował się w centrum wsi. Po raz ostatni był rekonstruowany w 1908 r. Od tego czasu jest to drewniana świątynia na fundamencie kamiennym z pięcioboczną absydą, z obu stron której znajdują się zakrystie na planie kwadratu. Fasada główna jest flankowana dwiema potężnymi czworobocznymi wieżami, które do początku XX w. były dwukondygnacyjnymi i wieńczyły się czterospadowymi kopułami pod barokowymi profilowanymi główkami. Trzecia kondygnacja wież i namioty nad nimi zjawiły się podczas rekonstrukcji 1908 r., ażurowe krzyże zachowały się i zostały podniesione na wyższy poziom. Jednak zawsze wieże kościelne miały charakter dekoracyjny, dzwonnica – dwukondygnacyjna, czworoboczna, pod dachem czterospadowym – była zbudowana oddzielnie, w lewym kącie ogrodzenia kościelnego przy wejściu. Kościół jest pokryty jedynym dachem dwuspadowym (kiedyś był z gontu, dzisiaj – blaszany), nad absydą – czterospadowym, szczyt nad ołtarzem kiedyś był uwieńczony graniastą barokową główką sygnaturką. †

Papież Franciszek
    Święty Paweł przypomina nam: „Bóg będąc bogaty w miłosierdzie, przez wielką swą miłość, jaką nas umiłował, i to nas, umarłych na skutek występków, razem z Chrystusem przywrócił do życia” (Ef 2, 4–5). Krzyż Chrystusa jest najwyższym dowodem miłości Boga do nas: Jezus umiłował nas aż do samego końca (por. J 13, 1), to znaczy, że nie tylko do ostatniej chwili swego ziemskiego życia, ale do ostatecznych granic miłości. Jeśli w stworzeniu Ojciec dał nam dowód swojej miłości, dając nam życie, to w męce Syna dał nam dowód w największej próbie: przyszedł, by cierpieć i umrzeć za nas.
    Po śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa „miłość Boga – mówi św. Paweł – rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany” (Rz 5, 5). Duch Święty działa w Kościele, a przez to zapewnia żywą pamięć o Chrystusie i działa wszędzie, nawet poza Kościołem, sprawiając, że wzrasta wartość prawdziwego człowieczeństwa.
        
Anioł Pański z Ojcem Świętym   †

•  We Francji na Wielkanoc ponad 5 tysięcy osób przyjmie chrzest w Kościele katolickim. Wydarzenie to będzie miało miejsce w trakcie nocnego czuwania. Jak podaje Konferencja Episkopatu Francji, liczba ochrzczonych będzie o 30% większa niż 10 lat temu. Wśród katechumenów są dzieci jak i osoby dorosłe. Są to mieszkańcy z francuskich terytoriów zamorskich. Kilkanaście osób, tak jak w poprzednich latach, to byli Muzułmanie.
   
    • W Watykanie na placu św. Piotra w V Niedzielę Wielkiego Postu po modlitwie Anioł Pański rozdano 50 tys. egzemplarzy Ewangelii. To kieszonkowe wydanie rozdawali seminarzyści rzymskich seminariów, siostry zakonne z róznych zgromadzeń i bezdomni. Podobna akcja miała miejsce również w ubiegłym roku. Papież często zachęca wiernych do czytania Ewangelii i rozważania słów Chrustusowych. Ojciec św. powiedział do zebranych na placu św. Piotra: „Weźcie je i noście ze sobą, żeby częściej czytać, czytać codziennie. Boże Słowo jest światłem na naszej drodze”. †