Według tradycji w trzecią niedzielę września odbywa się piesza pielgrzymka dzieci i młodzieży, nauczycieli i wychowawców, wykładowców i katechetów z Grodna i okolic do sanktuarium Matki Bożej Jasnogórskiej Cierpliwie Słuchającej na Wzgórzu Nadziei w Kopciówce. Tegoroczna pielgrzymka przeszła pod hasłem: „Z Maryją w nowy rok szkolny”.
    W pielgrzymce i uroczystościach w Kopciówce wzięli udział liczni wierni, w sposób szczególny dzieci i młodzież. Przed rozpoczęciem drogi pielgrzymi uczestniczyli we Mszy św. w kościele Matki Bożej Anielskiej w Grodnie.

Przynieść Maryi
swoje intencje
    Dzieciom i młodzieży w drodze do Matki Bożej towarzyszyły rodzice, opiekunowie i katecheci. Ku Wzgórzu Nadziei w Kopciówce pielgrzymowali również klerycy Wyższego Seminarium Duchownego w Grodnie. Wszyscy pielgrzymi nieśli do trona Matki swoje intencje i prośby. Weronika Ignatowicz, która w tym dniu nie mogła pozosać w domu, przyznaje się, że miała dużo intencji. „Modliliśmy się za naszą młodzież, za osób ciężko chorych, za dzieci, które szły wraz z nami. Prosiliśmy Pana, by prowadził nas za sobą. Szczególnie podczas tej pielgrzymki modliliśmy się za nasze rodziny, które powinny budować swoją przyszłość na Bogu, gdyż bez Niego niczego w życiu nie zbudujemy” – zaznacza Weronika.
    Rozdzielić z wiernymi trud pielgrzymowania – 16 km – zechciał także biskup pomocniczy diecezji grodzieńskiej Józef Staniewski, który przez pewny czas w intencji rodzin niósł krzyż z przodu pielgrzymki. †

Miesiąc październik bardzo często nam się kojarzy ze złotą jesienią, kiedy wszystko dookoła jest napełnione kolorowymi pejzażami, które artyści chętnie przenoszą na płótno, tworząc wspaniałe obrazy. Jednak dla człowieka wierzącego październik to nie tylko czas, który fascynuje motywami jesiennymi, lecz przede wszystkim miesiąc przypominający o Różańcu. Mięsiąc ten ukazuje nam piękną i prostą modlitwę, która jednoczy ludzi z wszystkich kontynentów – w kościołach, kapliczkach, szpitalach, domach, rodzinach.

„Jeżeli chcecie mieć w waszych sercach i rodzinach spokój, módlcie się wspólnie na różańcu” – zachęcał papież Pius IX i miał absolutną rację, gdyż ta modlitwa wydaje obfite owoce. Kiedy rodzice wraz z dziećmi modlą się Różańcem Świętym, stają na kolana przed obrazem Najświętszej Maryi Panny, nie wstydzą się wspólnej modlitwy, ale pragną umocnić swój „Kościół domowy”, wtedy są budowane prawdziwe więzi rodzinne, rozwiązywane najtrudniejsze pytania, zakładane fundamenty wiary, nadziei i miłości. †

Papież Franciszek
    МWszyscy zaznajemy zmagań codziennego życia. Nasza codzienność często może doprowadzić nas do pewnego rodzaju ponurej apatii, która stopniowo staje się nawykiem, z fatalną konsekwencją: nasze serca są coraz bardziej odrętwiałe. Nie chcemy, aby apatia kierowała naszym życiem. Nieprawdaż? Więc powinniśmy zadać sobie pytanie: co możemy uczynić, aby ustrzec nasze serce od coraz większego odrętwienia, od stawania się nieczułym? W jaki sposób możemy dokonać wzrostu radości Ewangelii i sprawić, aby zapuściła głębsze korzenie w naszym życiu?
    Jezus daje odpowiedź. Powiedział On swoim uczniom i mówi dziś do nas: Idźcie! Głoście! Radość Ewangelii jest czymś, czego trzeba doświadczyć, czego trzeba zaznać i przeżyć, jedynie dzielenie się, poprzez dawanie siebie.
        
Fragment homilii wygłoszonej podczas Mszy św. w Waszyngtonie  †

Dzisiaj swoją historię opowiada siostra Zoja z Szensztackiego Instytutu Sióstr Maryi.

Do kościoła przyprowadził ojciec
   Siostra Zoja urodziła się w Sankt-Petersburgu w rodzinie lekarzy jako czwarte z piętnastu dzieci.
    „Moja matka wychowywała się w rodzinie, gdzie nie było wiary, więc nie mogła mi jej przekazać. Mój Tato natomiast jest katolikiem i właśnie on przyprowadził nas wszystkich do kościoła”.
    Wszystkie dzieci były ochrzczone w cerkwi prawosławnej, ponieważ wtedy w pobliżu nie było kościoła, do którego można byłoby bezpiecznie uczęszczać: wiara była prześladowana. W latach 1990 prześladowania ustały. I kiedy nastał czas przygotowania do Pierwszej Komunii św., ojciec przyprowadził dzieci do kościoła katolickiego.
    „Muszę się przyznać, że spotkanie z Chrystusem podczas mojej pierwszej Komunii św. nie przeżyłam tak głęboko, jak o tym nieraz opowiadają. Chodziłam do kościoła, bo rodzice mówili, że tak trzeba. Bóg własciwie był mi obojętny”. †

•  Zgodnie z decyzją Papieża Franciszka podczas Jubileuszowego Roku Miłosierdzia wierni będą mogli otrzymać odpuszczenie grzechów u kapłanów Bractwa Kapłańskiego św. Piusa X (lefebrystów). Papież wierzy, że w najbliższym czasie zostanie znalezione rozwiązanie kwestii odnowienia pełnych stosunków z Bractwem. W odpowiedzi na to Bractwo wydało oświadczenie z podziękowaniem Papieżowi za ten ojcowski gest. Oświadczenie pokazuje wiarę w to, że nawet wtedy, gdy kapłani z Bractwa nie otrzymują prawa na udzielenie sakramentu spowiedzi od miejscowych ordynariuszów (ze względu na ich szczególny status w Kościele), odpuszczenie grzechów tym niemniej będzie ważne.
   
    • Członkowie Rady Kardynałów (K-9) przedstawili Ojcu Świętemu definitywną propozycję utworzenia nowej dykasterii, do spraw świeckich, rodziny i życia. Gremium to poruszało także kwestie związane ze sposobami nominacji biskupów oraz przyspieszeniem procesów o wykorzystywanie nieletnich przez osoby duchowne. Rzecznik Stolicy Apostolskiej zaznaczył, że nowa dykasterija może powstać zanim zostanie opublikowana nowa konstytucja apostolska o Kurii Rzymskiej. Mówiono także o nowej dykasterii, która ma się zajmować kwestiami miłosierdzia, sprawiedliwości i pokoju. Projekt ten nie jest jednak dostatecznie dojrzały i Rada nie opracowała jeszcze ostatecznej propozycji. Kolejna sesja tego gremium będzie miała miejsce w dniach 10–12 grudnia br. †

Koronka na ulicach świata 2015
   Kolejna edycja akcji „Koronka do Bożego Miłosierdzia na ulicach miast świata” odbyła się 28 września.
   
   Pomysł akcji jest prosty: co roku w rocznicę beatyfikacji bł. Michała Sopoćki, spowiednika św. Faustyny, gromadzić się na skrzyżowaniach ulic w różnych częściach świata i prosić o Miłosierdzie Boże dla siebie i świata całego. W ten sposób świat zatrzymuje się w zadumie i kontemplacji Bożego Miłosierdzia.
    W tym roku do modlitwy włączeni zostali kapitani samolotów i statków morskich wraz z załogami oraz kierowcy transportu drogowego. „Przez kapelanów lotnisk, żeglugi morskiej i kaplic autostradowych otrzymali tryptyki z obrazem „Jezu, ufam Tobie” i tekstem koronki. Po kilku miesiącach tryptyki rozprzestrzeniły się po całym świecie i wiele osób dzięki nim zaczęło odmawiać Koronkę” – powiedział opiekun duchowy akcji o. Remigiusz Recław. †

„Jezus jest pośród nas, On jest w tobie” – to są słowa, które z mocą Ducha Bożego brzmiały z ust ks. Jana Reczka na początku konferencji. Wątpię, że były one czymś nowym dla obecnych, lecz zabrzmiały niby słowa samego Jezusa i dotknęły mego serca. Mam nadzieję, że dotknęły również serc innych.
    11 września wraz z żoną i braćmi z grupy „Mężczyźni św. Józefa” z Grodna skierowałem się do Werejek, żeby wziąć udział w mini-rekolekcjach, które wraz z siostrą Stanisławą prowadził ksiądz Jan Reczek. Spotkanie rozpoczęło się Mszą Świętą i konferencją. Większość obecnych stanowili miejscowi parafianie.
    W ciągu 7 godzin ks. Jan Reczek i s. Stanisława posługiwali indywidualną modlitwą wstawienniczą. W czasie konferencji oraz kazania ks. Jan skupiał naszą uwagę na miłosierdziu Bożym. Mówił o tym, że Bóg zawsze chce pokazać i dać nam nowe życie: „Jezus chce dotknąć naszych serc, aby pokazać inną perspektywę naszego życia. Chrystus pragnie, abyśmy byli napełnieni Duchem Świętym, abyśmy należeli do Boga i nie było w nas ciemności. Cel misji Chrystusa i Ewangelii polega na tym, żebyśmy byli świętymi, żebyśmy byli podobni do Chrystusa”.†

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
   Witam czytelników rubryki młodzieżowej „Na skrzyżowaniu”. W dzisiejszym numerze zastanowimy się nad ceną naszego zbawienia, wspołczesnym myśleniem komercyjnym i taryfą dla połączenia z Chrystusem. Dowiemy się o patronie studentów oraz o tym, o czym spytają podczas Sądu Ostatecznego.
   Naprzód z Bogiem!

    Cytat z Biblii:
    “Za wielką bowiem cenę zostaliście nabyci. Nie bądźcie więc niewolnikami ludzi” (1 Kor 7, 23).
   Za zbawienie każdego z nas Bóg zapłacił wielką cenę krwią swojego Syna. Z niewoli grzechu ciągle uwolniamy się w Jezusie Chrystusie. Kiedy dogodzamy innym ludziom i robimy coś przeciwprawne, postępujemy wbrew woli Bożej i zostajemy niewolnikami ludzi. †

Komunię świętą w ciągu jednej doby wierni mogą przyjmować nie więcej niż dwa razy. O tym mówi się w kanonie 917 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku. Używa się w nim terminu „dzień”, który odpowiada przyjętej w naszym języku „dobie”, rozpoczynającej się o północy i mającej 24 godziny (kan. 202). Dlatego przyjmować Komunię trzy razy na dobę nie wolno.
    Przy pierwszym i drugim przyjęciu powinny być wykonane wszystkie warunki związane z Komunią świętą: nie wolno mieć grzechu ciężkiego, a także na godzinę przed jej przyjęciem nie wolno niczego jeść i pić z wyjątkiem tylko wody i lekarstwa (post Eucharystyczny nie dotyczy osób ciężko chorych, osób w podeszłym wieku i ich opiekunów oraz kapłanów, którzy celebrują Mszę po raz drugi lub trzeci w danym dniu).
    Po raz pierwszy na dobę Komunię można przyjąć nawet poza Mszą, jeżeli na to są ważne przyczyny, a po raz drugi – tylko uczestnicząc we Mszy św. Osobom, życie których przez cały czas jest zagrożone, stanowczo zaleca się przyjęcie Komunii św. nawet gdy już przyjmowały ją w tym dniu.
    Samo z siebie mnożenie ilości raz przyjęcia Komunii nie ma żadnych owoców duchowych, na odwrót może to świadczyć o powierzchownym stosunku do przyjęcia Ciała (i Krwi) Chrystusa. Bez względu na to, ile razy na dobę przyjmujemy Komunię, przyjmujemy całego Chrystusa.

Drugi miesiąc jesienny, nieraz chłodny, deszczowy i pochmurny październik, jest niejako ogrzany swą treścią religijną – jest miesiącem różańcowym. Świadomość czasu modlitwy na różańcu na przykład w porze wieczornej, kiedy cała rodzina zbiera się w domu, po szkole, po pracy niejednego człowieka napawa radością, radością oczekiwania na rozmowę z Panem, z najlepszym Przyjacielem!
   
    Modlitwa to rozmowa z Bogiem, nić która łączy człowieka ze Stwórcą. Modlić się trzeba nauczyć. Człowiek całe życie doskonali swą formę modlitwy.
   
    Wy, młodzi Przyjaciele, już jako dzieci znacie cel, sens i specyfikę tego niepowtarzalnego dialogu z Bogiem. Nikogo z Was na pewno nie zdziwi takie stwierdzenie, że dzieciństwo i młodość są najlepszym czasem, by uczyć się modlić. My często odczuwamy potrzebę modlitwy.
   
    Różaniec to modlitwa, która jest bardzo prosta w swej wymowie, a zawiera jednocześnie wiele treści.
    Zachęca do niej Matka Boża podczas objawień w Lourdes, Fatimie czy La Salette. †

Dzień 11 września dla wspólnoty seminaryjnej naszej diecezji przeszedł już do historii. W tym dniu rodzina seminaryjna w Grodnie świętowała 25-lecie założenia Seminarium oraz rozpoczęcie kolejnego 26. roku formacji duchowej przyszłych kapłanów. Pod przewodnictwem księży biskupów – ks. bpa Aleksandra Kaszkiewicza, ordynariusza diecezji oraz ks. bpa Józefa Staniewskiego, biskupa pomocniczego i długoletniego rektora seminarium – odbyły się jubileuszowe uroczystości w gmachu seminaryjnym. Na zaproszenie rektora WSD ks. dra Romana Raczko przybyło wiele gości: dobroczyńców, przedstawicieli władzy świeckiej oraz tych wszystkich, kto na co dzień przyczynia się do dobrego funkcjonowania seminarium.

Uroczystości rozpoczęły się wspólną Mszą Świętą pod przewodnictwem Jego Ekscelencji ks. bpa Aleksandra Kaszkiewicza w koncelebrze z biskupem Józefem. Homilię wygłosił ksiądz rektor seminarium, nakreśliwszy portret przyszłego kapłana, który powinien przejść wszechstronną formację: ludzką, duchową, intelektualną i duszpasterską. Wedug słów Jego Magnificencji, trzeba zwrócić uwagę przede wszystkim na serce, które kocha Boga i ludzi: „Potrzebne jest serce, kochające Boga, Kościół oraz ludzi. Jezus powołał prostych ludzi, którzy mieli wielkie serce i wiarę; na to powinniśmy w sposób szczególny zwrócić uwagę podczas formacji seminaryjnej”. †

Dekanat RADUŃ

Informacji o istnieniu tu wcześniejszych świątyń katolickich nie znaleziono. Wspólnota katolicka powstała w Dociszkach w 1992 r., w domu prywatnym zrobiona była kaplica, którą opiekowali się księża z parafii ejszyszskiej (Litwa). Lecz już w 1995 r. przez Instytut Wzornictwa „Grodnograżdanprojekt” (główny architekt projektu – A. Taranienko) został przygotowany projekt nowego kościoła bezpośrednio dla Dociszek. Budowa, na którą podstawowe środki ofiarował miejscowy kołchoz „Za Ojczyznę”, dobiegła końca w 1998 r. Szczególnego wysiłku do wznoszenia świątyni dołożyła rodzina Kozłowskich, która też ofiarowała dzwon dla kościoła odlany w Polsce. Przed ich domem w latach 2000. postawiono przydrożną kapliczkę-słupek z cegły silikatowej z figurką Matki Bożej. 17 listopada 2002 r. kościół pod tytułem Miłosierdzia Bożego konsekrował biskup grodzieński Aleksander Kaszkiewicz. †

Pod takim hasłem 13 września odbyła się IX Nacionalna Pielgrzymka Rodzin. Do Matki Bożej Nieustającej Pomocy do parafii Najświętszego Odkupiciela w Grodnie przybyły rodziny z całej Białorusi. Podczas spotkania małżonkowie katoliccy modlili się o to, aby Matka Boża otoczyła ich swoim matczynym płaszczem, a każda rodzina za Jej pośrednictwem szła przez życie drogą prawdziwego szczęścia.

W ramach IX Nacionalnej Pielgrzymki Rodzin wierni, którzy przybyli na spotkanie, usłyszeli historię kultu obrazu Matki Bożej Nieustającej Pomocy. O. Andrzej Jodkowski CSsR zachęcił obecnych przynosić przed oblicze Maryi wszystkie swoje radości i troski, żeby w Jej obecności wszystko pojąć, podziękować za otrzymane łaski i poprosić o wstawiennictwo. Także pielgrzymi uczestniczyli w adoracji Najświętszego Sakramentu, mieli możliwość przystąpić do spowiedzi, modlili się na różańcu. †

W dniach 9–13 września w parafiach dekanatów wołkowyskiego i brzostowickiego odbyły się spotkania rekolekcyjne, które poprowadził znany rekolekcjonista z Polski, autor książki „Pozwól Jezusowi zmienić swoje życie” ks. Jan Reczek. W wywiadzie z korespondentem „Słowa Życia” ksiądz opowiada o warunkach spotkania z Duchem Świętym i roli Kościoła w życiu człowieka.

– Księże Janie, co rekolekcje powinny oznaczać dla człowieka? Co on ma przeżyć podczas nich, otrzymać dla siebie?
    – Кażde rekolekcje są naszym stanięciem w Bożej obecności. Jest to taki czas łaski, w którym Pan Bóg działa w sposób szczególny. Bo jeżeli my więcej z siebie dajemy, inwestujemy specjalną chwilę, poświęcamy coś ze swojego życia, to Pan Bóg na to odpowiada. Owocem prawdziwych rekolekcji, prawdziwego uczestnictwa w rekolekcjach zawsze jest doświadczenie łaski w sercach. To jest nasze umocnienie. Jesteśmy bardziej oczyszczeni ze zła, napełnieni spokojem, zdolni do dobrego życia, Bożego życia. †

Dzisiaj swoją historię opowiada ojciec Dymitr Łabkow CSsR ze Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela.

Boga odkryła babcia
    Ojciec Dymitr pochodzi z Porzecza. Został ochrzczony w Rotnice na Litwie. Pierwszą Komunię przyjął w rodzinnej parafii w wieku 10 lat.
    Wychowywał się w rodzinie katolickiej. Matka pracowała jako laborantka, ojciec był kierowcą.
    „W szkole mówiłem, że chcę zostać kierowcą, jak ojciec. Lecz nauczycielka mi się sprzeciwiła, mówiła, że tego jest za mało. Widziała, że byłem chłopcem zdolnym, i podpowiadała mi, że trzeba szukać w życiu czegoś więcej”.
    Wychowywał się wraz z młodszym bratem.
    „Boga odkryła mi babcia, która nauczyła modlitwom. Widziałem, jak ona się modli. Wzorem człowieka wierzącego była także prababcia. W każdą niedzielę chodziła do kościoła. Moim zdaniem, drogi wiary babci ze strony ojca i prababci ze strony mamy zbiegły się na mnie i porodziły moją wiarę”. †