W dniach 4–25 października na Watykanie odbywają się obrady Synodu Biskupów na temat rodziny.

Na forum, w którym biorą udział 270 Ojców Synodu, eksperci, audytorzy, delegaci innych wyznań chrześcijańskich oraz 18 par małżeńskich, są rozpatrywane wezwania i problemy, z którymi spotyka się współczesna rodzina. Kościół na Białorusi na Synodzie reprezentuje przewodniczący białoruskiego episkopatu Metropolita Mińsko-Mohylewski abp Tadeusz Kondrusiewicz.

Początkiem Synodu Biskupów na temat „Powołanie i misja rodziny w Kościele i współczesnym świecie” była Msza św. w bazylice św. Piotra na Watykanie, której przewodniczył papież Franciszek. W homilii Ojciec Święty podkreślił, że we współczesnym trudnym kontekście społecznym i rodzinnym Kościół powinien doświadczyć swoją misję w stosunku do rodziny w wierności, prawdzie i miłości. Wierność według Papieża ma się przejawiać w obronie jedności i nierozerwalności małżeństwa oraz w obronie najcenniejszego daru Bożego, którym jest życie, we wsparciu rodzin wielodzietnych i w obronie miłości wiernej.
    Papież zaznaczył, że prawda powinna nie ulegać wpływowi mody lub chwilowym opiniom, ale bronić człowieka przed przekształceniem płodnej miłości w egoizm. Także Papież skupił uwagę na tym, że miłość powinna towarzyszyć Kościołowi w pełnieniu jego misji, a Kościół powinien pozostawać kochającą matką, która leczy rany olejkiem miłosierdzia. †

Dekanat RADUŃ

W źródłach pisemnych wieś jest znana od końca XIV w. Pod koniec XV w. znajdowała się we własności Daszkowiczów w powiecie lidzkim województwa wileńskiego WKL. Później należała do Glińskich, od roku 1508 г. – do Wojciecha Narbutowicza, który w 1536 r. zrobił tu miasteczko. Na początku XVІІ w. – własność Sapiehów, później Połubienskich, Gabajów, w 1690 – Narbutów, w ХІХ w. – hrabiów Tyszkiewiczów.
    Kościół pod tytułem Najświętszej Trójcy został tu założony w 1601 r. z fundacji ówczesnego właściciela Zabłocia sędzi ziemskiego Wojciecha Narbuta. Pierwszą świątynię zbudowano z drewna w centrum wsi. Syn fundatora Mikołaj Narbut uposażył świątynię w 1623 r. z obowiązkiem utrzymywania nauczyciela dla nauczania dzieci w szkole przy kościele. Ostatni kościół drewniany zbudował Mikołaj Piotrów Narbut z własnej fundacji od 16 września 1750 r. Wnętrza świątyni w owym czasie ozdobione były czterema ołtarzami. Ołtarz główny, konsekrowany przez wileńskiego biskupa sufragana Antoniego Żółkowskiego – Najświętszej Trójcy z obrazem tytułowym pośrodku w otoczeniu obrazów świętych Archaniołów Michała i Gabriela, kompozycję dopełniał obraz św. Anny. W prezbiterium znajdowały się ołtarze św. Wincenta i Nawiedzenia NMP, jeszcze jeden ołtarz – św. Antoniego z obrazem św. Jana Niepomucena w drugiej kondygnacji – był widocznie przyścienny. †

Miliony ludzi w całym świecie co rok obchodzą Halloween – święto w przeddzień Wszystkich Świętych. Uczestnicy karnawału przybierają się za różne potwory i wykonują rytuały magiczne. Zabawa ma szczególną popularność wśród dzieci i młodzieży. Co jest ukryte za straszliwym uśmiechem dyni i w czym tkwi niebezpieczeństwo świętowania Halloween dla chrześcijan?

Święto z korzeniami pogańskimi
    Halloween jest jednym z najbardziej egzotycznych i niezwykłych świąt, które swoimi korzeniami sięga tradycji starożytnych Celtów z Irlandii i Szkocji. Jeszcze w epoce przedchrześcijańskiej plemiona celtyckie obchodzili w nocy z 31 października na 1 listopada Nowy Rok, albo zakończenie zbioru plonów i początek zimy. Zakończenie rocznego cyklu prac polowych było utożsamiane z końcem życia ziemskiego. W tym dniu Celtowie uwielbiali pogańskiego boga Samhaina, którego czczono jako boga śmierci. Jemu przynosili ofiary, spalając na ogromnym ognisku owoce, zwierząt, a nawet ludzi. Wierzono, że jeżeli lepiej przebłagać tego boga, pozwoli on duszom zmarłych na jakiś czas wyjść z piekła i nawiedzieć domy bliskich.
    Święto częściowo miało charakter rozrywkowy. Młodzi ludzie zakładali maski martwych i chodzili od domu do domu z lampami. Robiono je z dyni: ją wydrążano, a na bokach wycinano otwory na kształt twarzy. Młodzi ludzie pukali do drzwi domów i zabawiali mieszkańców w zamian za poczęstunek lub monety.
    W VII wieku Kościół rzymskokatolicki ogłosił 1 listopada dniem Wszystkich Świętych. Tradycje ludowe stopniowo przeplatały się ze świętem „oficjalnym” i w taki sposób powstał Halloween, co miałoby znaczyć “All Hallows’ Evе” – wigilia Wszystkich Świętych.†

Dla człowieka bardzo ważny jest cel i motywacja dla osiągnięcia tego celu. Nasz cel jest bardzo wyrazisty – dostać się do Nieba. Jednym z najbardziej skutecznych środków do wiecznego zbawienia jest modlitwa. Można ją nazwać kluczem do zbawienia. Modlitwa dla życia naszej duszy jest tymże, czym jest tlen dla naszych płuc. Dlatego właśnie święty Augustyn twierdził: „Ten, kto modli się dobrze, żyje dobrze; ten, kto żyje dobrze, umiera dobrze; ten, kto umiera dobrze, cały jest dobry”. Mamy także potężną orędowniczkę przed tronem Pana, która pomaga nam dostać się do Nieba i motywuje nas do skupienia naszych wysiłków na Bogu, – Najświętszą Maryję Pannę.

Ulubiona modlitwa Maryi
    Istnieje modlitwa, która napełnia serce Bożej Rodzicielki radością. Jest to „Zdrowaś Maryjo” i szczególnie Różaniec Święty. Każdego razu, kiedy zwracamy się do Maryi ze szczerym sercem, Jej serce się raduje. Dlatego pozwólcie, że przedstawimy 10 powodów, motywujących nas do odmawiania Różańca Świętego.святым Ружанцам. †

Papież Franciszek
    Mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę i łączy się ze swoją żoną i oboje stają się jednym ciałem, to znaczy, jednym życiem, jednym istnieniem. W tej jedności małżonkowie przekazują życie nowym istotom ludzkim: stają się rodzicami. Uczestniczą w stwórczej mocy samego Boga. Ale uwaga! Bóg jest miłością i uczestniczy się w Jego dziele, kiedy się kocha, z Nim i jak On. W tym celu – jak mówi święty Paweł – „miłość została rozlana w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany” (Rz 5, 5). I to jest również miłość, która jest dana małżonkom w sakramencie małżeństwa. Jest to miłość, która ożywia ich więź, gdy przeżywają radości i smutki, chwile spokojne i trudne. Jest to miłość, która budzi w nich pragnienie poczęcia dzieci, oczekiwania na nie, przyjęcia ich, troski o ich rozwój i o wychowywanie. Jest to ta sama miłość, jaką Jezus okazuje dzieciom: „Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie przeszkadzajcie im; do takich bowiem należy królestwo Boże” (Mk 10, 14).
        
Anioł Pański z Ojcem Świętym, 04.10.2015  †

Dzisiaj swoją historię opowiada siostra Teresa ze Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu.

Pod matczyną opieką
    Siostra Teresa pochodzi z rejonu szczuczyńskiego. Była ochrzczona w kościele w Nowym Dworze. Wychowywała się w rodzinie katolików. Jest młodszą z pięciu dzieci.
    „Mama przez cały czas pilnowała, byśmy nie zapominali o kościele, o modlitwie. Zbierała nas razem na Różaniec. Uczyła, że Bóg powinien być na pierwszym miejscu”.
    Nie zawsze wszystko było doskonale. Czasem dzieci zapominali o modlitwie.
    „Pamiętam, że przyszła do mnie we śnie Matka Boża i groziła mi palcem. Rozumiałam przyczynę: zapominam o porannej lub wieczornej modlitwie. Więc nie tylko mama ziemska, ale też niebieska troszczyła się o moim życiu duchowym”. Gdy w niedzielę w parafii nie była celebrowana Msza św., rodzina jeździła do Grodna, Żołudka, Wasiliszek, Dubicz, Wilni.
    „Pewnego razu w Wilni nocowaliśmy na dworcu... Bóg jest naszą siłą – mówiła mama. Wiara to nasz skarb. Pamiętam, jak mama stała na kolanach, modliła się i płakała. Zapytałam: dlaczego płaczesz? A ona odpowiedziała: proszę u Boga, byście byli dobrymi dziećmi”. †

•  8 października ogłoszono imię laureata literackiej Nagrody Nobla za 2015 rok. Ku wielkiej radości i czci naszego narodu jest to imię Białorusinki Swietłany Aleksijewicz. Będąc w Rzymie na Synodzie Biskupów na temat „Powołanie oraz misja rodziny w Kościele i współczesnym świecie”, swoje gratulacje przysłał pisarce przewodniczący Konferencji Katolickich Biskupów na Białorusi Metropolita Mińsko-Mohylewski abp Tadeusz Kondrusiewicz. „Jestem pewny, że tak wysoka nagroda międzynarodowa będzie dla Pani nowym natchnieniem do dalszej działalności twórczej, pomoże w wychowaniu nowych pokoleń literatów-humanistów i zachęci naszych rodaków dążyć do nowych wyżyn w dziedzinach nauki, techniki, kultury, sztuki, literatury i w innych sferach działalności człowieka” – zaznaczył w liście do pierwszego białoruskiego laureata Nobla ks. abp Tadeusz Kondrusiewicz. †

Synod odbywa się w duchu wzajemnego szacunku i miłości. Pierwszy tydzień pracy pokazał, że naprawdę nie jest on parlamentem czy ringiem, gdzie progresiści i tradycjonaliści – jak czasem media nazywają Ojców Synodu, a co nie odpowiada rzeczywistości – starają się wysłać przeciwnika w nokaut. Ten etap pokazał poczucie kolegialnej odpowiedzialności biskupów za los rodziny. Dyskusje zarówno w sali synodalnej, jak i w małych grupach językowych mają charakter konstruktywny. Istnieją różnice w podejściu i zdaniach, ale cel jest ten sam – wyprowadzić rodzinę z kryzysu.
    W występach brzmiało wyzwanie, aby zwrócić szczególną uwagę na potrzebę gruntownej formacji duchowej młodzieży, w celu czego należy wykorzystywać tak stare, sprawdzone czasem metody, jak i nowe, żeby zachować rodzinę jako podstawę społeczeństwa. W czasach prześladowań Kościoła rodzina uratowała społeczeństwo, zaś dzisiaj społeczeństwo powinno pomóc uratować rodzinę. Dlatego, jak zaznaczali uczestnicy Synodu, niezbędne jest zachowanie tradycyjnej doktryny o rodzinie. Także uwaga była zwrócona na to, że rodzina powinna zostać mostem pomiędzy różnymi wyznaniami i religiami. †

Październikowy Różaniec
Misyjny Online!
   Październik jest miesiącem modlitwy różańcowej. Po raz drugi Salezjański Wolontariat Misyjny „MŁODZI ŚWIATU” pragnie w tym czasie zachęcić do codziennej, wspólnej modlitwy w intencji misji.
   
   Przygotowane rozważania misyjne dostępne są na stronie internetowej pod adresem: http://swm.pl/rozaniec. Rozważając Tajemnice Radosne uczestnicy modlą się w intencji dzieci ulicy w krajach dotkniętych konfliktami zbrojnymi. Odmawiając Tajemnice Bolesne proszą o stały dostęp do wody dla mieszkańców obszarów dotkniętych suszą. Poprzez Tajemnice Chwalebne oddają Maryi problem edukacji dla ubogich dzieci na całym świecie, natomiast w Tajemnicach Światła powierzają misjonarzy i wolontariuszy świeckich posługujących w krajach misyjnych. †

Wziąć udział w świętowaniu, które się odbędzie 24 października, oratorium im. błogosławionych męczenników z Poznania w Dziatłowie zaprasza całą rodzinę salezjańską na Białorusi oraz wszystkich zwolenników charyzmatu św. Jana Bosko.

Program obchodów:
    10.30 – przyjazd uczestników (budynek oratorium: Dziatłowo, ul. Lenina 13);
    10.45 – procesja uroczysta od oratorium do kościoła;
    11.00 – uroczysta Msza św. (przewodniczy biskup pomocniczy archidiecezji Mińsko-Mohylewskiej Aleksander Jaszewski SDB);
    13.00 – świąteczny program w oratorium. Na zakończenie biskup Aleksander Jaszewski zwróci się ze słowem do wiernych i udzieli pasterskiego błogosławieństwa;
    15.15 – słodki poczęstunek dla wszystkich.

W ramach przygotowania się do ŚDM młodzież z duszpasterstwa „OPEN” zgromadziła się na katechezie wprowadzającej. Młodzi ludzie spotkali się na Mszy św. na wspólnej modlitwie, a później wzięli udzial w prezentacji światowego zjazdu.
    „Celem naszego spotkania jest duchowe i organizacyjne przygotowanie do spotkania młodzieży w Krakowie” – zauważył na początku spotkania koordynator ŚDM na Białorusi ksiądz Antoni Gremza.
    Prezentacja składała się z dwóch części: występu duszpasterza i świadectw młodych ludzi, którzy już uczestniczyli w ŚDM. Wielu odkryli dla siebie dużo nowego i ciekawego, niektórzy usłyszeli o zjeździe młodzieży po raz pierwszy

Więc czym są Światowe Dni Młodzieży i w jakim celu są prowadzone?

ŚDM
    Międzynarodowe spotkania młodych ludzi z całego świata, którzy wraz ze swoimi katechetami, kapłanami, pasterzami, biskupami i Papieżem gromadzą się w jednym miejscu, żeby wyznać wiarę w Jezusa Chrystusa. †

Feng shui często jest reprezentowany jako tysiącletnia chińska praktyka zorientowana na poszukiwanie hormonii i równowagi na terenie i wewnątrz domu, w rozmieszczeniu budynków i pokojów, mebli i przedmiotów. Ale chodzi wcale nie o jakąś teorię miastobudowania, architektury czy designu, polegającą wyłącznie na zasadach ekologicznego budowania i dobrym guście, jak nierzadko feng shui przedstawiają w reklamach. Odczytanie feng shui jako beskrzywdnego rodzaju designu jest błędne. Feng shui nie zadowala się tworzeniem komfortu i dobrobytu dla nielicznych wybrańców. Okazuje się, że dla osiągnięcia obiecanej harmonii (a jest to słowo kluczowe ruchu New Age) niezbędne jest, żeby rozmieszczenie budynków, przestrzeni, pokojów i przedmiotów sprzyjało urównoważnieniu ich „pozytywnej i negatywnej energii”, w dodatku wszystko powinno być rozmieszczone także stosownie do energii ludzi, zgodnie z zasadami tradycyjnej chińskiej medycyny, która swoimi korzeniami sięga do taoizmu, tantryzmu, buddyzmu i okultyzmu. †

Dużymi krokami idzie pazdziernik – miesiąc różańcowy. W kościele lub w domu w gronie rodziny modlimy się na różańcu. Przebierając paciorki mówimy „Ojcze nasz” i „Zdrowaś Maryjo”. Zapewne wiecie, że modlitwa różańcowa ma niezwykłą moc: to właśnie jej wielu ludzi na całym świecie zawdzięcza swoje życie, a także szczęście w rodzinie, powodzenie w pracy. Święty Ojciec Pio mówił, że różaniec jest najlepszą bronią przeciw szatanowi. Święty ów odmawiał codziennie bardzo wiele różańców i stał się przez to niezwykłym rycerzem Maryi. Wy także możecie pomóc Maryi uratować świat od zła i piekła!
    Do końca października pozostało tylko dwa tygodnie!

Do czego służy modlitwa?
    Żyją na świecie ludzie, którzy całe swoje życie poświęcają modlitwie.
    Czynią to w zaciszu klasztoru i skrytości swojego serca. Czy jest to do czegoś potrzebne? Oczywiście. To tak, jakby spędzać czas ze swoim przyjacielem. Pragniesz mu opowiedzieć o jakiejś ważnej rzeczy, która ci się przydarzyła. Opowiadając o sobie jeszcze bardziej się poznajecie. Modlitwa jest czymś podobnym, ale o wiele piękniejszym. Kiedy jesteś radosny bądź smutny, Bóg cię słucha. Modlitwa to wsłuchiwanie się w Boga, który do ciebie przemawia.
    Nie zawsze jest to łatwe. Mamy jednak całe życie, aby się tego nauczyć! †

26 września w miejscowości Ein Karem w Ziemi Świętej, ojczyźnie św. Jana Chrzciciela, była odprawiona uroczysta Msza św. dla pielgrzymów białoruskich, podczas której odbyło się poświęcenie tablic pamiątkowych „Magnificat” i „Benedictus” z napisami w języku białoruskim.

W liturgii wzięli udział kapłani oraz około 300 wiernych białoruskich, którzy przybyli do Ziemi Świętej specjalnie z tej okazji.
    Mszy św. przewodniczył Metropolita Mińsko-Mohylewski abp Tadeusz Kondrusiewicz, uczestniczyli w niej także biskup pomocniczy diecezji pińskiej Kazimierz Wielikosielec i wizytator apostolski dla grekokatolików na Białorusi archimandryta Sergiusz Gajek.
    Metropolita zaznaczył, że celebruje tę Mszę w intencji Białorusi, żeby „nasz naród budował swoją przyszłość na niezmiennych wartościach chrześcijańskich”. †

Dekanat RADUŃ

Wieś jest znana od początku XV w., kiedy była ona majątkiem rodowym Butrymów. Później jest własnością Kuczuków, od końca XV w. – Mantowtowiczów, od 1513 r. jest w posiadaniu księcia Jerzego Radziwiłła. Na mapie T. Makowskiego 1613 r. Żyrmuny są poznaczone jak miasteczko powiatu lidzkiego. W XVII w. znajduje się we własności Zawiszów, od początku XVIII w. znowu przechodzi do Radziwiłłów. W 1724 r. król August ІІ nadał miasteczku prawo magdeburskie.
    Kościół tu był założony w 1437 r. z fundacji ówczesnego właściciela Żyrmun pana Wojciecha Kuczuka. W połowie XVІ w. przy kościele działała altaria.
    Nowy drewniany kościół został zbudowany w 1624 r. na środki Jana Zawiszy, wojewody witebskiego, i jego żony Anny Tryznianki. Kościół był konsekrowany pod tytułem Najświętszej Maryi Panny i wyposażony „z obowiązkiem utrzymywania organisty, szkółki, kantora i sług kościelnych”. Ale świątynia została zniszczona podczas wojny 1654–1667 ll. Nowy kościół w latach 1667–1673 powstał dzięki staraniom ks. Macieja Szarkiewicza na środki pana Alojzego Kuncewicza. Właśnie w tym czasie w parafii zjawiła się główna relikwia parafialna – krople krwi Pana Jezusa. 20 marca 1667 r. małżonka kasztelana witebskiego Zawiszy Halszka Tyszkiewiczówna ofiarowała je kościołowi w Żyrmunach. A dla niej, otrzymawszy od papieża Urbana VIII, relikwię tą przywiózł z Rzymu jej brat biskup wileński Tyszkiewicz. W 1674 r. świątynię konsekrował biskup sufragan Mikołaj Słupski. W jego ówczesnej wizycie wspomina się łaskami słynący obraz Najświętszej Maryi Panny umieszczony w głównym ołtarzu kościoła. †