1 1 czerwca w Grodnie odbędzie się VI Diecezjalny Dzień Dziecka. Chłopcom i dziewczętom opowiedzą o uczynkach miłosierdzia względem ciała i duszy, zachęcą do czynienia dobra i bycia miłosiernymi jak Bóg Ojciec. Również dzieci są zaproszeni wraz z biskupami świętować jubileusz 25-lecia diecezji.
    Organizatorzy już dzisiaj zapowiadają cały zestaw ciekawych punktów programu: przede wszystkim modlitwę, Eucharystię, której będzie przewodniczyć biskup, wiele rozrywki, muzyki, gier, konkursów, teatralną inscenizację. Konkurs rysunków, malowanie na twarzach, modelowanie z gliny i plasteliny, trampoliny, zabawy dla najmłodszych – to tylko nieduża część z planowanych na spotkaniu dla dzieci rozrywek. †

Zabrani z Lesbos
dziękują Papieżowi
   Syryjskie rodziny, które Papież zabrał ze sobą z Lesbos do Rzymu, wciąż nie dowierzają szczęściu, jakie je spotkało. „Żaden z muzułmańskich zwierzchników religijnych ani żaden arabski prezydent nie zrobił dla nas tego, co Papież” – zaznaczają uchodźcy.
   
   Na razie zamieszkały one w schronisku prowadzonym przez Wspólnotę św. Idziego i tam zaczynają normalne życie. Dzieci poszły do szkoły, a rodzice na kurs języka.
    Papież Franciszek przebywał na greckiej wyspie Lesbos 16 kwietnia. W czasie pięciogodzinnej wizyty odwiedził znajdujący się tam obóz dla uchodźców, w którym przebywa 2,5 tys. osób ubiegających się o azyl. Hierarcha zjadł z nimi obiad oraz pomodlił się za tych, którzy utonęli w Morzu Egejskim, przeprawiając się do Grecji. Była to 13. podróż zagraniczna Papieża. †

27–29 maja wszystkie zakochane pary zapraszamy na spotkania do centrum parafialnego kościoła Najświętszego Odkupiciela na Dziewiatówce (Grodno).
   
    To świetna okazja, aby rozpoznać powołanie, pogłębić swoje relacje, i możliwie podjąć decyzję na przyszłość. Są one przeznaczone zarówno dla narzeczonych, jak też dla par, które spotykają się bez określoznej daty ślubu. W spotkaniach mogą uczestniczyć zakochane pary niezależnie od przynależności wyznaniowej. Szczególnie pożyteczne będą one dla osób, które nie mają możliwości, aby często spotykać się z powodu pracy, nauki lub dużej odległości.†

Parafiada odbędzie się w dniach 20–23 czerwca w parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny (Grodno-Południowy), parafii Najświętszego Odkupiciela (Grodno-Dziewiatówka) i na stadionie CKS „Niemen”. Hasło obecnego spotkania – „Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz miłosierny” (Łk 6, 36).

Parafiada – projekt oparty na starożytno-greckiej triadzie „Świątynia–Teatr–Stadion”.
    Organizatorzy zapewniają uczestnikom wyżywienie i zakwaterowanie, program edukacyjno-religijny, kulturalny i sportowy.
   
    Do udziału zapraszamy dzieci i młodzież z całej Białorusi. Wiek uczestników – 11-19 lat. . Maksymalna liczba uczestników z jednej parafii – 15 osób + 1 opiekun (może być mniejsza grupa).
    Każdy uczestnik powinien mieć przy sobie urządzoną medyczną kartę uczestnika Parafiady ze zdjęciem, nie starszym niż jeden rok.
   
   Zgłosić się należy do 1 czerwca na adres: Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć. . Koszt udziału – 50 000 rubli (istnieje możliwość zwolnienia z opłaty).
   
    Szczegółowy program oraz zasady uczestnictwa można znaleźć na stronach internetowych grodnensis.by i catholic.by, a także dzwoniąc na numery: (8-033) 624-35-22, (8-029) 319-54-65 – ks. Artur Małafiej.

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
    Witam wszystkich czytelników rubryki młodzieżowej „Na skrzyżowaniu”. W dzisiejszym numerze zastanowimy się nad przeznaczeniem kobiety, jej wyjątkową rolą w społeczeństwie i przyrodzoną ofiarnością. Pomyślimy o tym, w jaki sposób dusza kobieca różni się od duszy męskiej i jak przedstawicielki pięknej połowy ludzkości wpływają na przyszłość.
   Naprzód z Bogiem!

    Cytat z Biblii:
    „Potem Pan Bóg rzekł: «Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam, uczynię mu zatem odpowiednią dla niego pomoc»” (Rdz 2, 18)
    Mężczyzna i kobieta wspólnie mogą wszystko to, co żaden z nich osobno uczynić nie może. Doskonałych nie istnieje, każdy człowiek jest wyjątkowy. I nikt nie jest lepszy od innego, ponieważ oboje są równie niezbędni. Zgodnie z zamysłem Stwórcy mężczyzna i kobieta wzajemnie się uzupełniają jak klucz i zamek.†

Dzień Anioła, jak niekiedy nazywają imieniny, zbiega się z dniem liturgicznego wspomnienia świętego, imię którego nosimy.

Zwróćmy się do Katechizmu Kościoła Katolickiego: „Podczas chrztu imię Pańskie uświęca człowieka i chrześcijanin otrzymuje swoje imię w Kościele. Może to być imię świętego, to znaczy ucznia Chrystusa, którego życie było przykładną wiernością swemu Panu. Święty patron jest wzorem miłości i zapewnia wstawiennictwo u Boga. «Imię chrzcielne» może także wyrażać tajemnicę lub cnotę chrześcijańską. «Rodzice, chrzestni i proboszcz powinni troszczyć się, by nie nadawać imienia obcego duchowi chrześcijańskiemu»” (2156). †

„W imię Ojca, i Syna, i Ducha Świętego. Amen”.
    Tak zaczynamy i kończymy nasze modlitwy, być może, nie zdając sobie sprawy, że znak krzyża sam w sobie jest modlitwą.
    Jak ważne jest robienie znaku krzyża w życiu codziennym i jaki sens jest w nim ułożony?

Co oznacza znak krzyża
    Znak krzyża to milczące, ale jednocześnie głośne, ponieważ otwarte, wyznanie wiary w Jedną i Niepodzielną Trójcę Świętą: Boga Ojca, Boga-Człowieka Jezusa Chrystusa i Ducha Świętego. Znak krzyża świadczy o tym, że Syn Boży uratował życie ludzkości od grzechu i śmierci wiecznej. Dokonując go, człowiek wyraża swoją przynależność do Chrystusa, a także do jedności chrześcijan, odkupionych przez Krzyż.
    Robiąc znak krzyża, wznosimy do Stwórcy cichą modlitwę duszy. To wyraz miłości i zaufania. Modlitewny gest nastawia człowieka na współpracę z Bożą łaską, a także chroni go przed działaniem złych duchów. †

Żaden człowiek na świecie nie posiada wystarczającej wiedzy. Może być nieco doświadczony we wszystkim lub wiedzieć wszystko o czymś konkretnym. W ciągu życia człowiek stara się uzupełnić bagaż swoich kompetencji, dowiedzieć się czegoś nowego, bo świat, w którym żyje, jest duży i skomplikowany, a czasem nawet niebezpieczny.
    Według Katechizmu Kościoła Katolickiego, wierzący powinien dzielić się swoją wiedzą z innymi ludźmi. Drugi uczynek miłosierdzia względem duszy bliźniego – „nieumiejętnych pouczać”. Co to znaczy? Czy chodzi tu o wiedzę, doświadczenie zawodowe, praktyczne umiejętności?
    Tu chodzi przede wszystkim o umiejętność życia duchowego. Рouczać po chrześcijańsku znaczy odważnie i niestrudzenie obnażać ukryte i zamaskowane pokłady zła i grzechu oraz otwierać ludzi na miłość i miłosierdzie Boga. Wiara wymaga od nas, abyśmy stając przed innym człowiekiem, pragnęli jego dobra, chcieli widzieć go szczęśliwym, napełnionym radością i pokojem.
    Terminem „nieumiejętni” w języku greckim nazywają tych, którzy nie potrafią się wypowiedzieć, przy czym chodzi tu nie tylko o mowę, ale również o wszelkie inne sposoby wyrażania siebie i wchodzenia w łączność z innymi. W drugim rozumieniu nieumiejętny to ten, który stoi na początku drogi i oczekuje, że ktoś go poprowadzi. Stanąć przed Bogiem jako nieumiejętny – oto właściwa postawa chrześcijanina. †

Papież Franciszek
    Na krzyżu Jezus ukazuje miłosierdziu Ojca grzech świata, a wraz z nim wszystkie nasze grzechy. Nic i nikt nie jest wykluczony z tej ofiarniczej modlitwy Jezusa. Oznacza to, że nie powinniśmy się obawiać uznania siebie za grzeszników i wyznania naszej grzeszności, gdyż każdy grzech został zabrany przez Syna na krzyż. A kiedy skuszeni wyznajemy ten grzech powierzając się Jezusowi, to jesteśmy pewni, że został on nam przebaczony. Sakrament pojednania uobecnia dla każdego moc przebaczenia wypływającą z krzyża i odnawia w naszym życiu łaskę miłosierdzia, jaką nabył dla nas Jezus! Nie powinniśmy się lękać naszej nędzy: moc miłości Ukrzyżowanego nie zna przeszkód i nigdy się nie wyczerpuje.
        
Fragment wypowiedzi podczas audiencji generalnej Ojca Świętego, 06.04.2016  †

•   Papież ogłosił zbiórkę pieniędzy na rzecz ofiar konfliktu na Ukrainie. Ma ona się odbyć w niedzielę 24 kwietnia we wszystkich kościołach katolickich Europy. Ojciec Święty zapowiedział to w krótkim przemówieniu przed modlitwą „Regina caeli” pod koniec Mszy Świętej, jaką odprawił na placu św. Piotra w Niedzielę Miłosierdzia Bożego. „Zachęcam wiernych do włączenia się w tę inicjatywę poprzez hojny wkład. Ten akt miłosierdzia ma nie tylko ulżyć cierpieniom materialnym, ale pragnie także wyrazić bliskość i solidarność moją osobistą i całego Kościoła wobec Ukrainy”, – powiedział Papież.†

Jezus miał 12 najbliższych uczniów, z którymi dzielił chleb, czas, radości i doświadczenia. Wszyscy oni zginęli śmiercią męczeńską z wyjątkiem jednego – Jana Apostoła. Podobna historia powtórzyła się w niedalekiej przeszłości na ziemi białoruskiej. 11 sióstr z Nowogródka jak 11 apostołów udały się za Chrystusem, wypijając kielich cierpienia. Ocalała tylko jedna... Ludwika Banaś, córka Jakuba, w życiu zakonnym siostra Maria Małgorzata od Serca Jezusa Konającego w Ogrodzie Oliwnym.

Za Chrystusem do końca
    W końcu lipca 1943 r. Niemcy wywołały wspólnotę sióstr do komisariatu. Przełożona wiedziała, że jedna siostra powinna pozostać w klasztorze. Ale która z nich? Po ciężkich rozważaniach zwróciła się do siostry Małgorzaty, wiedząc, że zdoła godnie przyjąć na siebie wszystko, co pośle Opatrzność Boża. O świcie 1 sierpnia 11 sióstr zostały rozstrzelane...
    Kilka dni i nocy siostra Małgorzata próbowała zrozumieć wolę Bożą. Z czasem ona uświadomiła sobie, że Nazaret musi istnieć ze względu na Boga, który jest w Najświętszym Sakramencie w Białej Farze, dla ludzi, którzy tu mieszkają, dla zamordowanych sióstr, których ona nie może zostawić na zapomnienie w lesie nowogródzkim. Wpatrując się w czerwoną żarówkę koło tabernakulum, siostra twardo postanowiła: jeśli Jezus jest tutaj razem z nią, ona też mimo wszystko Go nie opuści. †

Tak się stało, że ja, wychowana na ateizmie, wyszłam za mąż za Polaka i przesiedliłam się do Grodna. Pierwszym kościołem, do którego chciałam po prostu zajrzeć, był Pobernardyński. Weszłam do środku. Akurat była celebrowana Msza Święta. Ku mojemu zdziwieniu, nikt mnie stamtąd nie wypędził, a nawet nie spojrzał z ukosa. Możliwie dlatego, że już dobrze było widocznie, że jestem w ciąży.

Wszystko w kościele mnie zachwyciło: atmosfera, wnętrza, spokojny głos starego księdza, ludzie z uważnym wyrazem twarzy... Na pewno po raz pierwszy w życiu wtedy siebie zapytałam: a czy naprawdę religia jest taka, jak nam ją pokazywano na wykładach z ateizmu?
    Wtedy nawet pomyśleć nie mogłam, że kiedyś przyjmę wiarę katolicką, że z mężem przejdziemy specjalny kurs katechetyczny, zdamy egzamin i weźmiemy ślub w kościele Farnym, że nasze dzieci przystąpią do Pierwszej Komunii Świętej w kościele Pobernardyńskim i że całą rodziną zostaniemy parafianami tego kościoła. †

Kontynuujemy nasze rozważania o sakramencie pokuty i pojednania. W trzech poprzednich artykułach zamieszczonych w „Słowie Życia” zastanawialiśmy się nad istotą sakramentu Bożego Miłosierdzia oraz omówiliśmy już dwa z pięciu warunków dobrej spowiedzi: rachunek sumienia i żal za grzechy. Obecnie zajmiemy się trzecim, kolejnym warunkiem koniecznym do ważności i skuteczności tego sakramentu, czyli mocnym postanowieniem poprawy.

Jezus Chrystus w swoim nauczaniu wielokrotnie wzywał tych, którym odpuścił grzechy, aby zaprzestali już grzeszyć na przyszłość. Do niewiasty cudzołożnej zwrócił się ze zdecydowanym wezwaniem: „idź i od tej chwili już nie grzesz” (J 8, 11). Do człowieka chromego powiedział jeszcze mocniej: „nie grzesz już więcej, aby ci się coś gorszego nie przydarzyło” (J 5, 14).
    Postanowienie poprawy łączy się ściśle z żalem za grzechy. Stanowi ono kryterium jakości żalu i prawdziwości pokuty. Świadomość grzesznych upadków, własnych słabości i skłonności do złego staje się czynnikiem mobilizującym do podjęcia odpowiedniej pracy nad sobą w tym celu, aby już więcej nie wracać do popełnionych grzechów. Trudno bowiem wyobrazić sobie taki rodzaj żalu za grzechy gdy nie ma pragnienia żadnej zmiany w dotychczasowym grzesznym postępowaniu. Wówczas spowiedź stałaby się nieważna lub mało skuteczna. †

Papież spełnił
marzenie chorej dziewczynki
   Niezwykle wzruszające wydarzenie miało miejsce na audiencji ogólnej.
   
   Papież Franciszek spotkał się z pięcioletnią pochodzącą z USA dziewczynką, która na skutek rzadkiej choroby genetycznej wkrótce całkowicie straci wzrok i słuch. Jakiś czas temu wyznała ona rodzicom, że jej największym marzeniem, dopóki widzi i słyszy, jest wizyta w Watykanie i spotkanie z Ojcem Świętym.
    Franciszek położył dłoń na oczach chorej i błogosławiąc ją przez chwilę się modlił. Następnie, sam wyraźnie wzruszony, rozmawiał z małą i jej przejętymi rodzicami. Lizza sprezentowała Papieżowi pudełeczko z kawałkiem meteorytu, który spadł w Ohio. Ojciec Święty zapewnił, że będzie pamiętał o niej i jej najbliższych w codziennej modlitwie. †

Codziennie o godzinie 22.10 na 98,1 FM – w Grodnie, Wołkowysku, Szczuczynie, Lidzie, Mostach i obok tych miast; na 99,2 FM – w Brześciu i obok niego.
    Codziennie o godzinie 20.00 na krótkich falach 6185 i 11715 kHz.
    Codziennie o godzinie 20.00 i 6.20 na satelicie „Еutelsat Hotbird 13” na kanale „Radio Vaticana Telepace”.
    W każdą niedzielę o godzinie 8.55 na falach Pierwszego Nacjonalnego Kanału Radia Białoruskiego oraz na kanale „Kultura” Radia Białoruskiego. W Internecie na stronie vatican.by.