Woda jest źródłem życia, prawdziwym skarbem, przyjmowanym i traktowanym jako „błogosławieństwo”. W wielu miejscach Biblii pojawiają się słowa o wodzie, o ludziach spragnionych. Widzimy ich w momentach, gdy miłosierny Bóg pochyla się nad nimi, ucząc, że i człowiek powinien tak postępować.
Zaspokojenie pragnienia jest równoznaczne z podtrzymaniem życia, a nawet z ratowaniem od śmierci. Dlatego więc drugi uczynek względem ciała bliźniego jest jednym z najważniejszych dzieł miłosierdzia w stosunku do fizycznych potrzeb bliźniego. Ma on wymiar indywidualny, zobowiązując do zaspokojenia pragnienia człowieka, którego spotykamy na swej drodze, lecz także wspólnotowy – zwraca nasz wzrok ku tym rejonom świata, w których tysiące ludzi cierpią na skutek braku wody.
W tej części świata, gdzie żyjemy, woda jest w obfitości. Nie musimy myśleć o tym, jak ją wydobywać i oszczędnie wykorzystywać. Wartość wody czujemy jedynie w pewnych warunkach: w upał, podczas podróży, w przypadku choroby itp. Jednak brak wody jest codziennym dramatem mieszkańców półkuli południowej. †

14 sierpnia w kalendarzu liturgicznym Kościoła katolickiego obchodzone jest wspomnienie świętego Maksymiliana Marii Kolbego, założyciela religijnego czasopisma „Rycerz Niepokalanej” i towarzystwa apostolskiego Rycerstwo Niepokalanej. W czasie II wojny światowej w Oświęcimiu kapłan dobrowolnie przyjął śmierć męczeńską zamiast nieznanego mu człowieka.

W przeddzień 75. rocznicy śmierci jednego z patronów diecezji grodzieńskiej w szczególny sposób uczcili w parafii w Korobczycach, dokąd zostały wprowadzone jego relikwie. Wydarzenie miało miejsce w parafii św. Maksymiliana Kolbego i św. Stanisława 13 sierpnia. Relikwie uroczyście wniósł do świątyni biskup grodzieński Aleksander Kaszkiewicz, który zaznaczył, że  przez wybranie na swojego patrona św. Maksymiliana, wspólnota parafialna oddała się pod codzienną opiekę wielkiego świętego. Hierarcha wezwał wiernych wypraszać za jego wstawiennictwem Boże błogosławieństwo dla siebie, bliskich, parafii i całej diecezji.
Z kazaniem do zgromadzonych wiernych zwrócił się ks. Aleksander Mackiewicz. Kapłan podkreślił, że swoim przykładem święty uczy współczesnego człowieka oddawać siebie w darze innym. „Świętemu Maksymilianowi nie odebrano życia – on sam oddał go z miłości do bliźniego” – zaznaczył kapłan.
Na zakończenie uroczystości proboszcz parafii ks. Jan Rusznicki podkreślił, że relikwie będą przyczyniać się do wzrastania duchowego wiernych i zachęcać wspólnotę parafialną, aby rozwijać kult Matki Bożej, wiernym sługą której był św. Maksymilian.†

Dzisiaj każdego kto przychodzi do kościoła Matki Bożej Anielskiej w Grodnie przy bramie wita figura św. Maksymiliana. Przypomina ona o tym, że tutaj mieszkał i pracował święty, którego celem było szerzenie chrześcijaństwa w świecie za pośrednictwem Matki Bożej. Bezpośrednio w świątyni zainstalowano tablicę pamiątkową na cześć o. Kolbego, a także są przechowywane jego relikwie. Ojcowie franciszkanie, którzy teraz służą w parafii, podkreślają, że historia życia i męczeństwa św. Maksymiliana mocno wpływa na ludzi, którzy przychodzą tutaj po raz pierwszy, aby zapoznać się z historią kościoła i zakonu.
    „Dzisiaj służba na rzecz drugiego człowieka nie jest bardzo popularna – mówi franciszkanin o. Eugeniusz Gołub. – Historia o. Kolbego, który oddał swoje życie za innego – dobra katecheza o wartościach i doskonała okazja, aby zapytać samego siebie: co jest dla mnie ważne? za co mógłbym oddać życie? czy mam taką odwagę?”. †

Modlitwa do świętego Maksymiliana
    Święty Maksymilianie! Radujemy się wielką chwałą Twoją i dziękujemy Bogu za to, że tak Cię wywyższył i wsławił w obliczu świata. Umiłowany nasz bracie! Cały naród składa Ci hołd. Serca nasze są pełne wdzięczności dla Ciebie za Twoje oddanie się Bogu, Matce Chrystusowej i człowiekowi. Rozumiesz nasze potrzeby, pragnienia, troski i udręki. Dlatego z ufnością Ci je polecamy. Święty Maksymilianie, patronie trudnych czasów i męczenniku miłości, módl się za nami! Amen.

Papież Franciszek
    Jezus pragnie, aby Duch Święty zapłonął w naszych sercach jak ogień, bo tylko wychodząc z serca pożar miłości może się rozszerzać, a także rozwijać Królestwo Boże. On nie wychodzi z głowy, lecz rozprzestrzenia się z serca. I dlatego Jezus pragnie, by ogień wszedł do naszych serc. Jeśli otworzymy się w pełni na działanie tego ognia, który jest Duchem Świętym, to On obdarzy nas śmiałością i zapałem do głoszenia wszystkim Jezusa i Jego pocieszającego orędzia miłosierdzia i zbawienia, płynąc na pełnym morzu bez obaw.
        
“Anioł Pański z Ojcem Świętym, 14.08.2016  †

•  Liczba pielgrzymów przybyłych do Rzymu od początku Roku Świętego przekroczyła 13 mln. Policzono tych wiernych, którzy przeszli przez Drzwi Święte w bazylice św. Piotra i wzięli udział w ceremoniach Roku Miłosierdzia. Poinformowała o tym watykańska Rada ds. Nowej Ewangelizacji organizująca te obchody. Liczba wiernych stale rośnie mimo napiętej sytuacji i zagrożenia terrorystycznego. W rejonie Watykanu wprowadzono nadzwyczajne środki bezpieczeństwa.†

Minęło lato, a wraz z nim gorąca pora na przygody i ciekawe wydarzenia. Roztropni chrześcijanie zaplanowali swoje wakacje tak, aby poświęcić wolne chwile Bogu. Dzięki temu nie tylko odpoczęli, lecz także otrzymali uzdrowienie duchowe.
Przypomnijmy, jakie wydarzenia odbywały się tym latem w diecezji grodzieńskiej i jakie owoce pozostawiły w duszach naszych wiernych.

Rozpoczęło się lato od VI Diecezjalnego Dnia Dziecka, który miał miejsce w Grodnie. Ponad 2000 chłopców i dziewczynek z różnych zakątków diecezji i spoza jej granic wzięło udział w bogatym programie rozrywkowym.
    Na Dzień Dziecka czekałam przez cały rok, ponieważ jest to ciekawe święto dla dzieci i dzień mojego Anioła Stróża. W tym roku spotkałam tam swoich kolegów, którzy jak i ja przyszli, aby wesoło spędzić czas. Wrażenia pozostały najlepsze. Szczególnie pamiętam konkurs, w którym uczestniczyłam i otrzymałam w prezencie zeszyt szkolny. Wręczył go mnie ks. Antoni. Jak się później dowiedziałam, ten ksiądz udzielał mi sakramentu Chrztu... Jeszcze na imprezie byli śmieszni aniołki i klauny. Pamiętam, jak podszedł nagle jeden z klaunów i namalował mi na twarzy minkę.
W tym roku pójdę już na zajęcia z religii. Spodziewam się, że tam więcej dowiem się o Panu Bogu, o którym dużo słyszałam podczas święta dzieci, w domu, w kościele. Jakże wspaniale jest wiedzieć, że Pan Bóg zawsze jest obecny obok nas! Obowiązkowo chcę wziąć udział w Dniu Dziecka jeszcze nie jeden raz. †

Do końca września bieżącego roku eksperci UNESCO zapoznają się z przedstawionymi przez Białorusinów materiałami nt. „Świętowanie ku czci obrazu Matki Bożej Budsławskiej”. Następnie przedstawią swoje podsumowanie na rozpatrzenie Międzyrządowego Komitetu, posiedzenie którego odbędzie się w Etiopii w listopadzie-grudniu.†

30 sierpnia o godz. 18.00 na starym cmentarzu katolickim
przy ul. Antonowa w Grodnie, gdzie spoczywają doczesne szczątki
śp. Księdza Infułata, odbędzie się nabożeństwo żałobne w jego intencji.   

   О godz. 19.00 w kościele pobernardyńskim Znalezienia Krzyża Świętego zostanie odprawiona Msza Święta pod przewodnictwem Jego Ekscelencji Księdza Arcybiskupa Tadeusza Kondrusiewicza,
Metropolity Mińsko-Mohylewskiego.
   
    Ks. inf. Michał Aronowicz w ciągu wielu lat pełnił posługę proboszcza parafii pw. Znalezienia Krzyża Świętego w Grodnie oraz wikariusza generalnego diecezji grodzieńskiej. Zapraszamy do wspólnej modlitwy będącej wyrazem pamięci i wdzięczności za wieloletnią ofiarną służbę księdza w Kościele Chrystusowym.

Tradycyjnie w trzecią niedzielę września z Grodna i okolic wyrusza piesza pielgrzymka dzieci i młodzieży, nauczycieli i wychowawców, wykładowców i katechetów. Uczestnicy udają się do sanktuarium Matki Bożej Jasnogórskiej Cierpliwie Słuchającej na Wzgórzu Nadziei w Kopciówce, by na progu nowego roku szkolnego i katechetycznego uzyskać Boże błogosławieństwo i powierzyć wszystkie swoje sprawy macierzyńskiej opiece Maryi Panny.
W tym roku pielgrzymka wyrusza 18 września.
   
    Program:
08.00 – wyjście pielgrzymki z kościoła Matki Bożej Anielskiej (franciszkański) w Grodnie;
12.00 – powitanie pielgrzymów na Wzgórzu Nadziei w Kopciówce;
12.00 – 13.00 – odpoczynek, herbata;
13.00 – Koronka do Bożego Miłosierdzia;
13.15 – Msza św.;
14.30 – koncert, występy grup parafialnych;
16.30 – zakończenie, powrót autobusami do Grodna.
   
    Do udziału zaproszeni są wszyscy chętni.
Aby uzyskać więcej informacji, należy zwracać się do kustosza sanktuarium w Kopciówce
ks. Michała Łastowskiego pod numerem: (8-029) 116-87-26.

Х Narodowa Pielgrzymka Rodzin pod hasłem „Przebaczenie i pojednanie w rodzinie” odbędzie się 10–11 września w sanktuarium Matki Bożej Królowej Jezior w Brasławiu.
   
    Program:
   
    10 września
13.00 – powitanie;
13.10 – obiad;
14.30 – konferencja;
15.00 – Koronka z wystawieniem
             Najświętszego Sakramentu;
16.00 – Msza św.;
17.00 – warsztaty (tożsamość mężczyzny
             i kobiety, metody rozpoznawania
             płodności, obrona życia i in.);
19.00 – kolacja;
20.00 – 23.00 – pogodny wieczór.
    
    11 września
  8.00 – śniadanie;
  9.00 – Msza św.;
10.00 – konferencja;
11.00 – wymiana myśli i wrażeń
             z udziału w warsztatach;
13.00 – obiad.

Od sierpnia bieżącego roku dyrektorem Caritasu diecezji grodzieńskiej mianowany ks. dr Roman Raczko. Nowe stanowisko będzie łączyć z obowiązkami rektora Wyższego Seminarium Duchownego w Grodnie. W wywiadzie kapłan opowiada o planach organizacji, jej cechach i ewentualnym współudziale każdego w działalności charytatywnej.

Ks. dr Roman Raczko urodził się 25 marca 1979 r. w Alekszyszkach. Pochodzi z parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Naczy (diecezja grodzieńska). W 2002 r. skończył Wyższe Seminarium Duchowne w Grodnie. 24 maja 2003 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk księdza biskupa Aleksandra Kaszkiewicza. W latach 2003–2005 studiował na Katolickim Uniwersytecie im. Jana Pawła II w Lublinie (Polska). W latach 2005–2007 zajmował stanowisko prefekta seminarium grodzieńskiego, w latach 2007–2009 – zastępcy rektora. Od 2009 r. pełnił posługę w parafii Ratingen w archidiecezji kolońskiej (Niemcy). 31 lipca 2014 r. został mianowany rektorem WSD w Grodnie. 20 sierpnia 2016 r. – dyrektorem organizacji charytatywnej Caritas diecezji grodzieńskiej. †

O   modlitwie napisano dużo książek. O tym, jak powinna wyglądać, można przeczytać w wielu miejscach w Piśmie Świętym. Ojcowie Kościoła w swych dziełach nie jeden raz dają wskazówki, jak się modlić. W Katechizmie Kościoła Katolickiego dużo stron jest poświęcono tej najważniejszej dziedzinie życia. Spróbujmy pokrótce dotknąć tego co jest tak ważne w modlitwie.
   Na początku odpowiemy na pytanie: czym jest modlitwa? Najprostsza z możliwych odpowiedzi brzmi: „Jest to rozmowa z Bogiem, dialog dwóch miłujących się nawzajem osób”. Dialog, a nie monolog jednostronny, jak to nie raz zdarza się w życiu duchowym wielu wierzących. Ważne jest, co mówimy Bogu. Jednak o wiele ważniejszym jest to, co On chce powiedzieć nam. W tym dialogu potrzebna jest nam świadomość do Kogo się zwracamy i jakiej postawy na modlitwie czeka od nas Ojciec Niebieski?
   Trzeba położyć specjalny akcent na nasze wyobrażenie Boga, które niestety mamy bardzo ograniczone. A to poważnie ogranicza naszą relację z Nim, tj. modlitwę. Słowo Boże podaje wiele imion Boga: Pan, Władca Wszechmogący, Mistrz, Król itd. Te tytuły są odpowiednie majestatowi Stwórcy. Ich na pewno można i trzeba wykorzystywać w modlitwie. †

Witaj, Mały Przyjacielu! Oczywiście niepowodzenia gnębią. Ale to nie powód do rozpaczy.
Czasami za drobnymi klęskami kryje się większe nieszczęście, od którego Pan Bóg broni.

Dzisiaj proponujemy Ci zastanowić się nad tym, że Wszechmogący zawsze jest obok, nawet w najtrudniejszych chwilach życia.

.

Pewien chłopiec szedł po drodze. Nagle potknął się i upadł. Zranił nogi, rozbił łeb. Więc obraził się na Boga i powiedział:
– Jakimże jesteś Stróżem, jeśli pozwoliłeś mi tak boleśnie się uderzyć?    
I chłopiec udał się inną drogą, nie wiedząc, że trochę dalej na owej drodze, gdzie niedawno upadł, leżał jadowity wąż.
Nagle zaczęła się burza. Pobiegł chłopiec do drzewa, aby schronić się przed deszczem, ale znowu upadł i się uderzył.
Ponownie zwrócił się do Boga:
– Nie pozwoliłeś mi nawet schronić się przed deszczem, więc jakim jesteś Stróżem?
I skręcił na trzecią drogę. Ale nie zobaczył, jak piorun uderzył w drzewo, pod którym chciał się ukryć.
Poszedł chłopiec trzecią drogą. Szedł ostrożnie, patrząc pod nogi, i mówił:
– Więcej nie liczę na Ciebie, Boże. Nie strzeżesz mnie, nie dajesz iść po drogach przeze mnie wybranych...
I nagle znowu spadł i złamał sobie rękę. Rozzłościł się na Boga i powiedział:
– Więcej nie wierzę w Twoje istnienie. Nie pomagasz mi, a tylko przeszkadzasz. Nie pójdę drogami, a pójdę przez góry.
Lecz chłopiec nie wiedział, że trzecia droga donikąd nie prowadziła, a w końcu była jedynie czarna przepaść.
I chłopak zaczął wspinać się na górę. A kiedy dotarł do szczytu, z wysokości zobaczył jadowitego węża na pierwszej drodze, zwęglone drzewo na drugiej, przepaść czarną na trzeciej i zrozumiał, że każdorazowo Stwórca ratował go od śmierci. I od tej pory zaczął całkowicie ufać Bogu. †

XXXI Światowe Dni Młodzieży z udziałem Ojca Świętego Franciszka odbyły się w Polsce w dniach 26–31 lipca.
    Główne wydarzenia miały miejsce w Krakowie – duchowej stolicy miłosierdzia Bożego, w mieście w sposób szczególny związanym z inicjatorem ŚDM – św. Janem Pawłem II. Mottem spotkania były słowa Pana Jezusa: „Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią” (Mt 5, 7).

Być znakiem nadziei
   Światowe Dni Młodzieży stały się świętem kolorów, twarzy, wydarzeń. Mimo bariery językowej uczestnicy mieli w sobie wolę braterstwa i chęć budowania mostów. Zapewne każdy przybył tu ze swoimi ranami, rozmaitymi pytaniami, ale przede wszystkim z radością spotkania.
    Tradycyjnie już symbolicznym obrazem Dni Młodzieży było wielobarwne morze flag, którymi wymachiwali uczestnicy. Jak to wspaniale, kiedy flagi krajów pozostających ze sobą w konflikcie powiewają jedna obok drugiej, gdyż właśnie tak wygląda budowanie mostów i naszej przyszłości. †