“Ад людзей старэйшага пакалення мы ведаем пра звычай, што пасля смерці блізкай асобы на працягу года трэба насіць чорнае ўбранне, якое выражае жалобу. У сваю чаргу Касцёл нічога не гаворыць наконт таго, колькі павінна працягвацца жалоба, што можна рабіць падчас яе, а чаго трэба пазбягаць. †

Напэўна, Ты, Маленькі Чытач, як і ўсе дарослыя, часам задаваўся пытаннем: як там, у Небе? Гэта ж галоўная мэта і самая прыгожая з апошніх рэчаў чалавека! Апостал Павел толькі ўзмацняе нашу цікаўнасць: “Чаго вока не бачыла, і вуха не чула, і што не ўваходзіла ў чалавечае сэрца, тое Бог падрыхтаваў тым, хто любіць Яго” (1 Кар 2, 9). Гэта вельмі займальная таямніца. †

Пад такім дэвізам 21 кастрычніка ў Касцёле распачынаецца Місійны тыдзень. Праз свае малітвы і матэрыяльныя ахвяры католікі пакліканы падтрымаць маладыя і бедныя Касцёлы на місійных тэрыторыях. Гэта таксама час выказвання ўдзячнасці за дар веры і асаблівай памяці аб місіянерах, якіх ва ўсім свеце сёння налічваецца каля 350-ці тысяч. Яны цяжка працуюць, без агалоскі, становячыся сведкамі і веснікамі Добрай Навіны ўсюды, куды іх паслаў Бог.

Перадаваць веру да канцоў зямлі
    У “місійны час” нас уводзіць Пасланне папы Францішка на Сусветны дзень місій, якое ў гэтым годзе асаблівым чынам скіравана моладзі. У ім Святы Айцец звяртае ўвагу на тое, што кастрычнік з’яўляецца чарговай нагодай, каб стаць вучнямі-місіянерамі, якія ўсё больш любяць Езуса і Яго місіі, ажно да самых далёкіх канцоў зямлі. †

Папа Францішак
   Згодна з Божай задумай, чалавечыя зносіны з’яўляюцца важным інструментам жыцця ў супольнасці. Чалавек, створаны па вобразе і падабенстве Усемагутнага, здольны выражаць і дзяліцца тым, што сапраўднае, добрае, прыгожае. Здольны расказаць аб сваім досведзе, будуючы такім чынам памяць і разуменне падзей. Аднак, калі ён імкнецца за сваім пыхлівым эгаізмам, можа скажона выкарыстоўваць здольнасці камунікацыі, як гэта паказваюць з самага пачатку біблійныя падзеі Каіна і Авеля, а таксама Вавілонскай вежы (параўн.: Быц 4, 1–16; 11, 1–9). Скажэнне праўды з’яўляецца тыповым праяўленнем гэтай дэфармацыі, як на індывідуальным узроўні, так і на калектыўным. А захоўваючы вернасць логіцы Бога, камунікацыя становіцца пляцоўкай выражэння ўласнай адказнасці ў шуканні праўды і будаванні дабра. †

Спалучыла ў сваёй біяграфіі сямейнае жыццё з манаскім, становячыся своеасаблівым феноменам у гісторыі Касцёла. Была жонкай, мамай, бабуляй і манахіняй. Заснавала Кангрэгацыю Сясцёр Змёртвыхпаўстання Пана Нашага Езуса Хрыста.

Пакорная Божай волі
    Цэліна Разалія Леанарда нарадзілася 29 кастрычніка 1833 года ў заможнай сям’і Хлюдзінскіх у Антовілі каля Оршы ў Беларусі. Дзякуючы клопату бацькоў атрымала добрую адукацыю. Ужо будучы маладой дзяўчынай хацела ўступіць у кляштар сясцёр візітак у Вільнюсе (Літва), але, паслухмяная волі бацькоў і парадзе спаведніка, у 1853 годзе выйшла замуж за Юзафа Бажэнцкага, уласніка маёнтка Абрэмшчына каля Гродна. †

22 кастрычніка – літургічны ўспамін св. Яна Паўла ІІ

У 2012 годзе біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч – “кіруючыся духоўным дабром вернікаў і развіццём Хрыстовага Касцёла ў Гродзенскай дыяцэзіі” – выдаў дэкрэт аб заснаванні новай парафіі ў Смаргоні. Ёй быў нададзены тытул Яна Паўла ІІ. Такім чынам Гродзенскі Касцёл вырашыў выказаць удзячнасць Богу за слыннага паляка, якога шануюць і любяць на гэтых землях. Годам раней Касцёл аб’явіў Папу славяніна бласлаўлёным. Парафія Яна Паўла ІІ стала першай у Беларусі, заснаванай пад такім тытулам.
    У 2013 годзе літаральна за 8 месяцаў была пабудавана капліца. У 2014 годзе – асвечаны фундамент пад будаўніцтва касцёла. Адметна, што ўрачыстая падзея адбылася ў першы літургічны ўспамін ужо афіцыйна абвешчанага Касцёлам св. Яна Паўла ІІ.

Спагадлівыя і ініцыятыўныя парафіяне
    Сёння капліца штодня перапоўнена вернікамі. Па нядзелях у святыні адпраўляецца 4 св. Імшы, у буднія дні – 2. †

Папа Францішак
   У кожным хворым дзіцяці, у кожным адчайным мігранце, у кожным крохкім жыцці, жыцці, якому пагражаюць, Хрыстос шукае нас, шукае нашага сэрца, каб раскрыць радасць любові. Той, хто здаецца праблемай, на самой справе з’яўляецца Божым дарам, які можа выцягнуць з эгацэнтрызму і дазволіць узрастаць у любові. Уразлівае жыццё ўказвае нам выйсце, шлях, каб пазбавіцца ад засяроджанага на сабе існавання.
    Мы павінны сказаць усім людзям у свеце: не пагарджайце жыццём! Не пагарджайце жыццём іншых і ўласным. Вялікай колькасці моладзі трэба сказаць: не пагарджайце сваім жыццём! Перастаньце выракацца Божай справы! Ты – справа Божая! Не недаацэньвай сябе, не пагарджай сабой праз розныя залежнасці, якія ламаюць дух і вядуць да смерці. […] Нельга пагарджаць тым, што Бог палюбіў! А Ён так палюбіў свет, што аддаў Сына свайго Адзінароднага, “каб кожны, хто верыць у Яго, не загінуў, але меў жыццё вечнае” (Ян 3, 16).
Фрагмент прамовы падчас агульнай аўдыенцыі ў Ватыкане, 10.10.2018 †

Паважаная Рэдакцыя газеты “Слова Жыцця”! Пішу ад імя сваёй сястры Валянціны Віткоўскай (у дзявоцтве Здановіч), якая пражывае ў г. Ліда. Мы паходзім з парафіі Ішчолна. Тут нарадзіліся, жылі. Цяпер там засталася толькі наша мама. Але гэты куточак малой радзімы мы і сёння лічым сваім, родным.

З-за хваробы сястра доўгі час (каля 3-ох гадоў) не наведвала святыню ў Ішчолне. Мы расказвалі ёй аб зменах, якія адбыліся за гэты час, але адна справа пачуць, а зусім іншая – убачыць на ўласныя вочы. Яна помніла касцёл са старой падлогай, якая ўжо ў многіх месцах правальвалася, што нават боязна было перамяшчацца па святыні, з даўно не фарбаванымі сценамі. †

☞ Святы Айцец Францішак перадаў 100 тыс. даляраў у дапамогу пацярпелым ад землятрусаў і цунамі ў Інданезіі. Гэтая сума стала тэрміновым выразам пачуцця духоўнай блізкасці і бацькоўскай падтрымкі з боку Папы для людзей і тэрыторый, якія пацярпелі ў выніку стыхійнага бедства на востраве Сулавесі. У дапамогу ўключыўся таксама мясцовы Касцёл праз дабрачынныя арганізацыі з усяго свету.†

Два месяцы таму кс. Ян Высоцкі SAC і кс. Сяргей Більдзіс SAC, якія належаць да Таварыства Каталіцкага Апостальства, распачалі сваё душпастырскае служэнне ў Чалябінску. Святары з воранаўскай парафіі сталі першымі ксяндзамі палатынамі, якія прыехалі на пастаянную працу ў азіяцкую частку Расіі. Місіянеры з невычэрпнай энергіяй, талентам валодання словам і шчырым жаданнем абвяшчаць Нябеснае Валадарства там, куды іх скіраваў Бог, укараняюць у жыццё мясцовых людзей хрысціянскія каштоўнасці, дапамагаюць пазнаваць Хрыста і любіць Яго ўсёй душой.

У чаканні місій
    Да паездкі ў Расію святары служылі ў Беларусі: кс. Ян – у Воранаве ў Гродзенскай дыяцэзіі, а кс. Сяргей – у Талочыне ў Віцебскай дыяцэзіі. Абодва паходзяць з воранаўскай парафіі свсв. апосталаў Сымона і Юды Тадэвуша. Сябравалі з маленства, а пасля разам вучыліся ў семінарыі. Там шмат разважалі над місійным аспектам святарскага жыцця. †

Святы Айцец
прынёс надзею Аўтарытэт Папы славяніна акрэсліўся ўжо пасля першай яго пілігрымкі ў Польшчу ў 1979 годзе. Плён падарожжа стаў відавочны, калі ў краіне выбухнулі першыя забастоўкі, а на браме верфі з’явіліся выявы Маці Божай і тагачаснага Пантыфіка. За рухам “Салідарнасць” назіраў увесь свет. Такім чынам, св. Ян Павел ІІ дакрануўся да гадзінніка гісторыі.
    Гэта было першае навуковае мерапрыемства, дзе прадставілі вынікі ранніх даследаванняў у дадзенай галіне. Удзел у ім прынялі спецыялісты з Польшчы, Балгарыі, Чэхіі, Германіі, Расіі, Румыніі, ЗША, Венгрыі і Італіі. †

1 лістапада – дзень нябачнага абмену позіркамі з усімі святымі, дзень удзячнасці і малітвы аб іх заступніцве ў самых розных справах. Як цудоўна сказаў папа Бенедыкт XVI: “Спадарожнічаюць нам прыяцелі Бога, яны атачаюць нас і вядуць [...]. Я не павінен насіць тое, што на самой справе ніколі не змог бы насіць сам. Грамада Божых святых абараняе мяне, падтрымлівае і вядзе”.

Сапраўды, іх шлях ужо пройдзены, а мы яшчэ ў дарозе. Толькі куды ідзём? Ці даўно спраўджвалі свой накірунак? У гэтых пытаннях няма суровасці, толькі запрашэнне прыгледзецца ўважліва да рэчаіснасці вакол нас.
    Пачнём з канца: з нашай мэты. Проста і ясна акрэслівае яе папа Францішак у адгартацыі “Gaudete et exsultate” (“Радуйцеся і весяліцеся”). Ён піша: “Я асабліва хацеў бы нагадаць пра пакліканне да святасці, з якім Пан звяртаецца да кожнага з нас, пра той заклік, з якім Ён звяртаецца таксама да Цябе: «Будзьце святымі, таму што Я святы» (Лев 11, 44; 1 П 1, 16)”. †