Касцёл св. Яўхіма ў Клюшчанах (дэканат Астравец) перажыў 2 сусветныя вайны, а таксама перыяд рэлігійных ганенняў. Святыня, грунтоўна адноўленая некалькі гадоў таму, была дашчэнту знішчана падчас пажару 6 чэрвеня 2017 года. Мясцовыя парафіяне пазбавіліся месца малітвы, дзе “сэрца цешылася, а душа адпачывала”.

Вялікая страта
    Сёння там, дзе калісьці стаяў старажытны драўляны касцёл, што захапляў сваім знешнім выглядам, віднеецца яго разбураны фундамент. Падчас пажару была знішчана ўся маёмасць святыні, у тым ліку 2 старажытныя абразы: Маці Божай Чанстахоўскай і св. Юрыя, мучаніка. Багатую гісторыю касцёла, які цяпер можна ўбачыць толькі на памятных здымках з прыватных архіваў, жыхарам і гасцям Клюшчанаў прыгадвае абгарэлы місійны крыж. †

У жніўні бягучага года наш пробашч кс. Здзіслаў Пікула арганізаваў для парафіян двухдзённую экскурсію па знакамітых касцёлах Беларусі. Група вернікаў у складзе 45-ці чалавек наведала 8 гістарычных помнікаў архітэктуры, якія ахоўваюцца дзяржавай.

У 1-шы дзень мы наведалі Будслаў, дзе атрымалі бласлаўленне на шчаслівае падарожжа. Упалі ў касцёле ніцма, давяраючы свой шлях Маці Божай у цудоўным абразе. Затым адправіліся ў Мосар. Там нас здзівіла прыкасцёльная тэрыторыя, засаджаная рознымі дрэвамі, кустамі і кветкамі. Далей маршрут пралягаў да возера Нарач. Адпачыўшы, вырушылі ў Міхалішкі. Тут мелі прыпынак на начлег. Сардэчна ўдзячныя мясцовым вернікам за шчодрую гасціннасць. †

Папа Францішак
   Езус, пасылаючы сваіх вучняў на місію, гаворыць: “У які б дом ні ўвайшлі, спачатку кажыце: «Спакой гэтаму дому!». Калі будзе там сын спакою, то на ім спачне спакой ваш. Калі ж не, то вернецца да вас” (Лк 10, 5–6). Перадача спакою знаходзіцца ў цэнтры місіі вучняў Хрыста. Гэтая прапанова адрасавана ўсім людзям, якія спадзяюцца на мір ва ўмовах трагедый і насілля ў гісторыі чалавецтва. “Домам”, пра які гаворыць Езус, з’яўляецца кожная сям’я, кожная супольнасць, кожная краіна, кожны кантынент у сваёй выключнасці і гісторыі. †

☞ Папа Францішак прызначыў дырэктарам рэдакцыйнай дырэкцыі Дыкастэрыі па справах камунікацыі д-р. Андрэа Тарніэлі. Гэта вядомы ватыканскі аглядальнік, які на працягу апошніх гадоў працаваў у італьянскім часопісе “La Stampa”. Святы Айцец таксама зацвердзіў на пасадзе новага адказнага дырэктара часопіса “L’Osservatore Romano”. Ім стаў праф. Андрэа Монд – пісьменнік і эсэіст, спікер семінараў на тэму хрысціянства і літаратуры ў папскіх універсітэтах, выкладчык рэлігіі. Менавіта ён разам з вучнямі падрыхтаваў разважанні Крыжовага шляху, які Пантыфік узначаліў у Вялікую пятніцу 2018 года ў рымскім Калізеі. †

Новы 2019 год неверагодна насычаны круглымі і юбілейнымі датамі. Асаблівым чынам будзем узгадваць другарадных заступнікаў Гродзенскай дыяцэзіі: св. Казіміра, каралевіча, у 535-ую гадавіну яго смерці і 415-ую гадавіну кананізацыі, а таксама св. Максімільяна Марыю Кольбэ, святара і мучаніка, у 125-ую гадавіну яго нараджэння. Якія яшчэ важныя гадавіны стануць сёлета адметнымі для дыяцэзіян?

У сваёй працы “Карытас” удзяляе асаблівую ўвагу дзецям, сіротам, інвалідам, малазабяспечаным асобам, пенсіянерам, шматдзетным і няпоўным сем’ям, а таксама ўсім тым, хто апынуўся ў цяжкай жыццёвай сітуацыі, незалежна ад іх рэлігійнай, палітычнай, нацыянальнай і расавай прыналежнасці. Узначальвае таварыства кс. д-р Раман Рачко. †

Папу Францішку
споўнілася 82 гады Па традыцыі віншаванні Пантыфіку скіравала старажытная рымская кандытарская “Hedera”, супрацоўнікі якой перадалі ў Ватыкан спецыяльны торт са смакам манга, упрыгожаны выявай Папы ў атачэнні моладзі. Такое аздабленне стала выразам падзякі Святому Айцу за клопат аб маладым пакаленні і адначасова напамінам пра звязаныя з моладдзю значныя падзеі ў жыцці Касцёла: Сінод Біскупаў, які прайшоў у кастрычніку, і Сусветныя дні моладзі, якія хутка распачнуцца ў Панаме. †

Тры Імшы. Тры святыні. Тры пакліканні. Такім патройным чынам можна акрэсліць духоўнасць Божага Нараджэння. Справа ў тым, што сучасная цэлебрацыя трох калядных Эўхарыстый звязана са старажытнай рымскай традыцыяй.

Жыхары вечнага горада святкавалі Божае Нараджэнне ў трох рымскіх базіліках, працэсійна пераходзячы з адной у другую. Сярэднявечная містыка бачыць у гэтым патройны прыход Хрыста: праз Марыю, у чалавечых сэрцах, а таксама напрыканцы часоў у славе. У сучаснай жа літургіі гэтыя акцэнты адзначаюцца ў некалькіх імшальных фармулярах. †

На стале, пакрытым белым абрусом, кладзём Святое Пісанне і аплатку, ставім свечкі. Адно месца пры стале застаецца вольным як знак памяці пра блізкіх, якія не могуць разам з намі прысутнічаць на Вігіліі (напрыклад, памерлыя з сям’і).
    Вігілійная вячэра распачынаецца малітвай.

Запальванне свечкі
    Старэйшы член сям’і запальвае свечку на стале. Бацька ці маці прамаўляе: “Святло Хрыста!”. Усе адказваюць: “Дзякуй Богу”.
   
    Чытанне Евангелля
    Больш за дзве тысячы гадоў таму ў свет прыйшоў Езус Хрыстус, Сын Божы, чаканы Збаўца. Апавядае пра гэта Евангелле паводле св. Лукі.
    Тэкст чытае, напрыклад, старэйшае дзіця. †

Папа Францішак
   Мір пачынаецца з душы і вяртаецца ў душу… Будаванне міру падобнае да наследавання Бога, які пажадаў прымірыцца з намі, дараваў нам, паслаў свайго Сына, каб заключыў мір. [...] Гэта Езус прыносіць спакой, які можа змяніць жыццё і гісторыю. Менавіта таму Яго называюць “Князем спакою”.
    Кожны раз, калі мы бачым, што ёсць верагоднасць малой вайны дома, у сэрцы, школе або на працы, давайце спынімся і паспрабуем заключыць мір. Давайце ніколі не будзем раніць іншых. Ніколі! [...] Няхай Пан падрыхтуе нашыя сэрцы да Божага Нараджэння. І гэта адбудзецца, калі зробім тое, што ад нас залежыць: знойдзем прымірэнне ў нашым сэрцы і душы, прынясём мір у нашы сем’і, школы, асяроддзе, на працоўныя месцы – станем людзьмі міру.
Фрагмент гаміліі, прамоўленай падчас св. Імшы ў капліцы Дома св. Марты ў Ватыкане, 04.12.2018 .  †

☞ Прэзідэнт Ірака Бархам Салех запрасіў папу Францішка наведаць краіну. Аб гэтым паведаміў сам кіраўнік дзяржавы падчас сустрэчы з сабранымі на пасяджэнні ў Багдадзе каталіцкімі патрыярхамі Блізкага Усходу. Новы прэзідэнт, які належыць да курдскай меншасці, заявіў, што збіраецца быць абаронцам Канстытуцыі, каб ахоўваць разнастайнасць і падтрымліваць дух талерантнасці і ўзаемнага суіснавання пад знакам паяднання. Запэўніў, што ў сваіх адносінах з хрысціянамі і іншымі сацыяльнымі групамі будзе кіравацца прынцыпам грамадзянства ў краіне, жыхары якой роўныя, без дыскрымінацыі па прычыне культурнай, этнічнай ці рэлігійнай тоеснасці. †

Многія жыхары Гродзеншчыны, напэўна, не аднойчы чулі пра існаванне арганізацыі “Польская мацеж школьная”. У большасці яе назва атаясамліваецца з адукацыйнай пляцоўкай, дзе можна вывучаць польскую мову. Аднак не ўсе ведаюць, што задачай Мацежы з’яўляецца таксама пашырэнне каталіцкіх традыцый.

Створаная ў Вігілію
    Культурна-асветніцкая арганізацыя “Таварыства польскай мацежы школьнай” была заснавана на тэрыторыі Польскага Каралеўства ў 1906 годзе. Яе заданнем было стварэнне і развіццё выхаваўча-асветніцкіх устаноў (дзіцячых садкоў, пачатковых і сярэдніх школ, вышэйшых навучальных устаноў, настаўніцкіх семінарый, народных універсітэтаў), заснаванне чытальняў, бібліятэк, правядзенне публічных прадстаўленняў, дакладаў, лекцый, гутарак, выданне і распаўсюджванне кніг. Генрык Сянкевіч, вядомы польскі пісьменнік эпохі пазітывізму і разам з тым першы старшыня Мацежы, так тлумачыў прычыны ўзнікнення ўстановы: “Людзі пачалі шукаць святло і пачалі пытацца, хто здольны яго даць. А народ у адказ стварыў Польскую мацеж школьную. Яна павінна клапаціцца пра душу людзей, пра іх веру, пра іх пачуцці, пра іх маральнасць, пра іх адукацыю ды рабіць іх здаровым і моцным падмуркам будучыні”. Гродзенскае кола Мацежы школьнай адзначае сёлета 100-годдзе свайго ўзнікнення. Яно было створана напярэдадні аднаго з найважнейшых свят у Каталіцкім Касцёле – у Вігілію Божага Нараджэння. Арганізатарам Мацежы ў Гродне стаў кс. Антоній Курыловіч – заслужаны ў працы на карысць развіцця адукацыі і культурнага жыцця на Гродзеншчыне святар. У 1910–1954 гадах кс. Антоній служыў пробашчам у гродзенскай парафіі Адшукання Святога Крыжа (пабернардынскі). †

Жыццё 2-юх манахінь з Кангрэгацыі Сясцёр Беззаганнага Зачацця Найсвяцейшай Панны Марыі (сёстры Беззаганнага Зачацця) цесна пераплялося, хоць кожная з іх ішла ўласнай дарогай да Бога, да святасці: с. Марта Валоўская – актыўная і энергічная настаяцельніца манаскіх дамоў, укараняльніца традыцый і культуры на крэсах; с. Ева Наішэўская – ціхая, “закрытая ў сабе” настаўніца і ўрач. Іх аб’яднала бязмежная вера ў Божы Провід і давер да міласэрнасці Усемагутнага.

    Твор святасці з жыцця
    Сёстры прыехалі ў Слонім незадоўга да пачатку ІІ Сусветнай вайны. Абедзве вылучаліся душэўным супакоем і сілай духу. Разам прайшлі крыжовым шляхам 2-юх акупацый: савецкай і нямецкай; перажылі прыніжэнне, беднасць і голад, пазбаўленне даху над галавой і нават свабоды... †