Чым старэйшыя мы становімся, тым больш крыўд і здрад маем за плячамі. Чым сталейшыя мы ў веры, тым лягчэй прабачаем. “Тады Пётр падышоў да Езуса і сказаў Яму: «Пане, калі мой брат зграшыць супраць мяне, колькі разоў я павінен прабачаць яму? Ці аж сем разоў?». Езус адказаў яму: «Не кажу табе, што аж сем разоў, але ажно семдзесят сем разоў»” (Мц 18, 21–22).

З уласнага вопыту
    Ёсць людзі, якім лёгка ўдаецца прабачаць. Іншыя доўга памятаюць учыненую крыўду, не знаходзячы сіл пагадзіцца з гэтай ранай. Кожны з нас асаблівы і ўспрымае свет па-рознаму. “Калі б кожны меў тое ж самае, ніхто нікому не быў бы патрэбны”, – пісаў кс. Ян Твардоўскі ў вершы “Справядлівасць”. Прабачэнне таксама з’яўляецца індывідуальнай справай, самай асабістай з магчымых.†

З Богам праз штодзённасць

Уявіце сабе такую сітуацыю: чалавек, які хоча піць і мае каля сябе кубак вады, проста не працягвае да яго руку і надалей пакутуе ад смагі. Ці ж не дзівак? Здаецца, вазьмі ды напіся! Сітуацыя, зазначу, без падводных камянёў: чалавек не паралізаваны, рукі слухаюцца, вада ў полі зроку, ніхто піць не забараняе… Не п’е, і ўсё. Што ты з ім зробіш? З вадой у пэўным сэнсе яшчэ ўдасца нешта прыдумаць, у горшым выпадку можна прымусіць піць. А з верай? З надзеяй, любоўю Божай і да Бога?
    Пагляджу на сябе. Мая прага Пана і той “кубак”, які Ён ставіць побач. †

Будслаўскі фэст 2019 Упершыню Будслаўскі фэст будзе адзначацца як прызнаная ЮНЕСКА частка нематэрыяльнай спадчыны чалавецтва. Яго дэвіз – “Каралева сем’яў, маліся за нас” – суадносіцца з тэмай душпастырскага года, абвешчанай Канферэнцыяй Каталіцкіх Біскупаў у Беларусі: “Сям’я – крыніца радасці і надзеі моладзі”. †

8 сакавіка ў свеце адзначаецца Міжнародны жаночы дзень. Гэта свята тых, хто з натуры пакліканы дарыць. Даваць не толькі жыццё, але і клопат. Падтрымліваць не толькі дзіця, але і кожнага чалавека, што аказаўся побач.
    Сёння жанчына асацыіруецца не толькі з далікатнасцю, прыгажосцю і любоўю, але і са стойкасцю, першынством, спрытнасцю. Вучыцца ўзгадоўваць у сабе пазітыўныя ўласцівасці дапамагае Касцёл, які мае шмат адпаведных прапаноў. Адна з іх – духоўныя практыкаванні.

2 гады таму ў невялікім маляўнічым мястэчку Адамавічы недалёка ад Гродна, дзе ўжо на працягу чвэрці стагоддзя служаць сёстры кармэліткі Дзіцятка Езус, нарадзілася ідэя правядзення рэкалекцый для дзяўчат. З таго часу некалькі разоў у год на духоўныя практыкаванні з’язджаюцца каля 20-ці школьніц і студэнтак з парафій нашай дыяцэзіі і з па-за яе межаў. †

Залежная асоба знаходзіцца ў асаблівай сітуацыі, звязанай з абмежаваннем яе свабоды. Нягледзячы на прычыну ўзнікнення праблемы, такі чалавек патрабуе адпаведнай дапамогі: у першую чаргу сваіх бліжніх, а таксама людзей, якія займаюцца лячэннем залежнасцей на прафесійным узроўні.
    Трэба адзначыць, што працэс выхаду з залежнасці патрабуе часу, цярплівасці і руплівай працы над сабой. У некаторых асабліва складаных выпадках неабходна прайсці курс лячэння ў медыцынскіх установах. Дык ці забараняе Касцёл кадзіравацца ад залежнасцей? †

У Папяльцовую сераду святар пасыпае галовы вернікаў попелам і паўтарае словы: “Кайцеся і верце ў Евангелле” або “Памятай, ты – прах, і ў прах вернешся”. Гэта сімвалізуе пакаянне, з якім хрысціянін павінен пачаць пост. Попел мае быць з пальмовых галінак, асвечаных у Вербную нядзелю мінулага года. Галіны спальваюцца, а сабраны попел асвячаецца. Агонь, які спальвае галіны вербаў, сімвалізуе агонь кахання, які ператварае ўсё грэшнае ў попел. Пасля літургіі Папяльцовай серады вернікі выходзяць са святыні з крыжыкам з попелу на ілбе, як бы несучы яго ў свет. А цяпер прапаную Табе прачытаць цікавае апавяданне пра попел, якое я некалі пачула. †

4 сакавіка асаблівым чынам будзем узгадваць св. Казіміра ў 535-ую гадавіну яго смерці. Звярнуцца да постаці святога, які спалучаў рэлігійнае жыццё з палітычнай дзейнасцю, вызначаўся цнатлівасцю, чысцінёй і шляхетнасцю, быў шчырым прыхільнікам Эўхарыстыі і Найсвяцейшай Панны Марыі, нас прымушае той факт, што ён скончыў свой зямны шлях у замку ў Гродне і з’яўляецца адным з апекуноў Гродзенскай дыяцэзіі.

Нябесны заступнік
    Калі казаць пра сувязь святога каралевіча з горадам над Нёманам, трэба ў першую чаргу ўзгадаць страчаную Фару Вітаўта. Будучы ў Гродне, святы прыходзіў да храма нават ноччу. Калі касцёл быў зачынены, Казіміра, які маліўся перад дзвярыма святыні, знаходзілі вартаўнікі.
    Ушанавалі асобу св. Казіміра езуіты, якія збудавалі касцёл св. Францішка Ксаверыя. Правы бакавы алтар у гонар каралевіча, узведзены ў 1709 годзе майстрам Кшыштафам Пойкерам, адметны сваімі абразамі. †

Жыць Евангеллем.
Першы Сінод Гродзенскай дыяцэзіі

Сужэнства – гэта адна з найбольшых каштоўнасцей чалавецтва, якая павінна быць акружана асаблівай апекай. Яно з’яўляецца Божай і людской рэчаіснасцю, якую Езус Хрыстус узняў да годнасці сакраманту. Муж і жонка “ў сваім сужэнскім і сямейным жыцці могуць перажываць любоў самога Бога да людзей і любоў Пана Езуса да Касцёла – Яго Абранніцы”, сцвярджаў св. Ян Павел ІІ у адгартацыі “Familiaris consortio”.

Папа Францішак
   Я думаю пра вас і вашы намаганні ў гэтыя дні, калі абмяркоўваеце ключавыя пытанні, у тым ліку выклікі палітыкі, эканамічнага развіцця, ахову навакольнага асяроддзя, выкарыстанне тэхналогій. Хацелася б, каб фундаментам разважання было не столькі “што з’яўляецца найлепшай нагодай да эксплуатацыі?”, колькі “які свет мы хочам разам пабудаваць”? Гэтае пытанне дазваляе працаваць з думкай пра народы і людзей, а не толькі пра выгаду і эканамічныя інтарэсы. Яно не абмяжоўваецца перспектывай аднаго дня, але глядзіць у будучыню, датычыць адказнасці, якая ляжыць на нас – перадаваць свет тым, хто прыйдзе пасля, абараняць яго ад дэградацыі: як навакольнага асяроддзя, так і маральнай.
    На самой справе немагчыма гаварыць пра ўстойлівае развіццё без салідарнасці. Можна нават казаць, што дабро, калі не з’яўляецца супольным, не служыць чалавецтву адпаведна. Магчыма, цяпер, як ніколі раней, каб думаць і дзейнічаць, патрэбен сапраўдны дыялог з іншымі, таму што без яго не існуе ніякай будучыні для кожнага з нас. Таму я жадаю вам, каб час сваіх розважанняў і працы вы пачыналі з углядання ў людскія абліччы, з адчування крыку народаў і бедакоў, з роздуму над пытаннямі дзяцей.
Фрагмент паслання да ўдзельнікаў Сусветнага саміту, 10.02.2019  †

Бывае, што дзіця плача, калі бацькі, напрыклад, забіраюць планшэт, бо трэба ісці спаць. Яно не можа распазнаць жэсту клопату, не разумее выхаваўчай неабходнасці гэтага кроку. Так і мы ў сваім паўсядзённым жыцці часам трымаемся за штосьці нявартае, як за апошнюю саломінку.
    Калі Езус ступае па нашых бушуючых водах – неўпарадкаваных сяброўствах, неадэкватным адпачынку, неўтаймаванай агрэсіі, – мы крычым, як апосталы ў сваёй лодцы, убачыўшы “прывід” на моры. Выйсці са сваёй схемы, са свайго чаўна, як гэта ўчыніў Пётр – значыць паспрабаваць пашырыць свой погляд. Значыць зірнуць на сяброўства з перспектывы ўпарадкаванасці, на адпачынак – з перспектывы карыснасці, а на агрэсію – з перспектывы асертыўнасці. †

Сталасць. Што гэта такое? Ці можна быць дарослым, але не сталым і пры гэтым шчаслівым? Ці быць шчаслівым – гэта значыць быць сталым?

Электронныя слоўнікі пра сталасць гавораць так: “На перыяд сталасці прыпадаюць найбольш значныя і жыццёва важныя падзеі: стварэнне сям’і і сямейнага дабрабыту, фарміраванне сямейных адносін і бацькоўскіх абавязкаў; завяршаецца фарміраванне індывіда як асобы, асноўнымі асаблівасцямі якой з’яўляюцца пачуццё адказнасці, патрэбнасць клапаціцца аб іншых людзях, здольнасць да актыўнага ўдзелу ў грамадскім жыцці, да эфектыўнага выкарыстання сваіх ведаў, здольнасць канструктыўна вырашаць жыццёва важныя праблемы на шляху найбольш поўнай самарэалізацыі”. “Сталы – пра чалавека: сфарміраваны інтэлектуальна і эмацыянальна”. †

☞ Святы Айцец прызначыў Камерленга Святога Рымскага Касцёла. Ім стаў кард. Кэвін Фарэл, прэфект Дыкастэрыі па справах свецкіх, сям’і і жыцця. Перад ім гэтую функцыю выконваў памерлы ў ліпені мінулага года кард. Жан-Луі Таран. Кардынал камерленг мае ключавую ролю пасля смерці Папы або яго адмовы ад пасады. Гэта ён сцвярджае і абвяшчае аб смерці Святога Айца, знішчае персцень рыбака і папскія пячаткі, а таксама кіруе Касцёлам і Ватыканам да часу выбару новага Наступніка св. Пятра.†