Папа Францішак
   Яўрэйскі народ многае выцерпеў у гісторыі. Яго перасялялі, праследавалі. У мінулым стагоддзі мы бачылі шмат зверстваў, якія спазналі яўрэі. Былі перакананыя, што гэты перыяд ужо скончыўся. Але сёння ў многіх месцах пачынае адраджацца звычай ганення яўрэяў. Браты і Сёстры, гэта ані па-людску, ані па-хрысціянску. Яўрэі з’яўляюцца нашымі братамі і нельга іх праследаваць! Ці зразумела гэта?

☞ Папа Францішак прызначыў новага Пастаяннага назіральніка Апостальскай Сталіцы пры Арганізацыі Аб’яднаных Нацый. Ім стаў 61-гадовы арцыбіскуп Габрыэле Джардана Кача. Новапрызначаны прадстаўнік Святога Пасаду пры структурах ААН у НьюЁрку (ЗША) паходзіць з Італіі. Прэзбітэрскае пасвячэнне атрымаў у 1980 годзе. Мае доктарскую ступень па тэалогіі і ліцэнцыят па кананічным праве. З 1991 года знаходзіцца на дыпламатычнай службе. З 2017 года выконваў абавязкі Апостальскага нунцыя на Філіпінах. На пасадзе Пастаяннага назіральніка Апостальскай Сталіцы пры ААН ён змяніў арцыбіскупа Бернардзіта Аусу, які быў прызначаны Апостальскім нунцыем у Іспаніі. †

Ва ўрачыстасць Найсвяцейшай Панны Марыі Вастрабрамскай, Маці Міласэрнасці, галоўнай Апякункі Гродзенскай дыяцэзіі, біскуп Гродзенскі Аляксандр Кашкевіч удзяліў прэзбітэрскае пасвячэнне аднаму дыякану і дыяканскае пасвячэнне 5-ці семінарыстам. Урачыстасць адбылася ў катэдральнай базіліцы св. Францішка Ксаверыя ў Гродне.

Чым для новых працаўнікоў Божай нівы з’яўляецца момант пасвячэнняў?
    У чым яны бачаць сваю місію? Хто з’яўляецца для іх прыкладам святарскага жыцця? †

Нунцый пакідае нас? Папа Францішак накіраваў іерарха на дыпламатычную працу ў Гандурас (Цэнтральная Амерыка). Адмысловае паведамленне было апублікавана Апостальскай нунцыятурай у Рэспубліцы Беларусь.
    Кс. абп Габар Пінтэр з’яўляецца Апостальскім нунцыем у нашай краіне з 13 мая 2016 года. Ён працягне сваю дыпламатычную місію ў РБ прыблізна да сярэдзіны студзеня 2020 года.
    †

Хоць мы веруючыя людзі і ведаем, што жыццё не заканчваецца пахаваннем цела чалавека на могілках, што смерць – гэта дзверы ў вечнасць, аднак для многіх страта сваяка ці сябра становіцца крыніцай нястрымнага смутку ці нават роспачы. Як дапамагчы тым, хто перажывае цяжкія эмоцыі? Як сябе паводзіць з імі? Ці можна казаць дзіцяці пра смерць блізкага чалавека? Гэта нялёгкія пытанні, але яны непасрэдна звязаны з людскім жыццём, таму могуць закрануць кожнага з нас.

Смерць кагосьці блізкага – раптоўная ці чаканая, старэйшай асобы ці малога дзіцяці – цяжка прыняць. Таму, каб здолець дапамагчы людзям у жалобе, неабходна валодаць пэўнымі ведамі. Канешне, можна звярнуцца да адпаведна падрыхтаваных спецыялістаў, аднак памятайма, што аказаць падтрымку можа кожны з нас, а асаблівым чынам самыя блізкія. †

1 снежня ў Касцёле распачынаецца асаблівы час – перыяд чакання Нараджэння Хрыста, Адвэнт. Рана надыходзячы змрок і паўсюднае мільгаценне ліхтарыкаў пагружаюць у атмасферу задумення, планавання, падрыхтоўкі да прыйсця ў свет Дзіцятка Езус. Шматлікія вернікі натхняюцца, каб прысвяціць гэты час служэнню бліжнім, адрачэнням, духоўнаму ўзрастанню, добрым учынкам. Некаторыя адважваюцца ўзяць сур’ёзныя пастановы і рупліва прытрымліваюцца іх на працягу 4-ох тыдняў.

Рэдакцыя “Слова Жыцця” прапануе чараду ідэй для плённага перажывання Адвэнту. Можна следаваць парадам штодня або выбраць са спісу некалькі спраў, якія захочацца выканаць. У абодвух выпадках гэта дапаможа Табе, дарагі Чытач, усцешыць бліжняга і стаць крыху бліжэй да Госпада. †

Людское здароўе ўразлівае. Спакон вякоў чалавек рознымі спосабамі спрабуе абараніць сябе ад слабасці, старасці і нават смерці. Гэты факт паспрыяў узнікненню альтэрнатыўнай медыцыны і працягвае выклікаць з’яўленне розных метадаў тэрапіі ў яе межах. †

“Вітай, Панна, нястомнай пашанай усіх людзей”, – спяваюць вернікі да Маці Міласэрнасці ў санктуарыі ў Вострай Браме (Літва). На працягу многіх стагоддзяў і да сёння сюды прыбываюць тлумы пілігрымаў з усяго свету, каб падзякаваць Маці Божай за атрыманыя ласкі.
    Удзячнасць вернікаў сімвалізуюць тысячы таблічак, гаржэтаў, каштоўнасцей, якія знаходзяцца ў капліцы.

Копіі цудатворнага абраза Маці Божай Вастрабрамскай можна знайсці ў многіх дамах, жыхары якіх ахвотна даручаюць апецы Марыі свае справы: як узнёслыя, так і штодзённыя.
    Адной з такіх адданых шанавальніц міласэрнага позірку Нябеснай Маці з’яўляецца Крысціна Жулега, якая на працягу многіх гадоў клопаты, беды і радасці ахвяруе “Той, якая ўсё разумее”.
    Сёння на старонках “Слова Жыцця” жанчына распавядае сваю жыццёвую гісторыю. †

Жыць Евангеллем.
Першы Сінод Гродзенскай дыяцэзіі

Пан Езус даручае кожнаму асабістую місію. Свецкія католікі як члены Хрыстовага Касцёла маюць заданне распазнаць прыроду свайго паклікання, годнасці, духоўнасці і адказнасці. Праз прыняты сакрамант св. хросту яны ўключаюцца ў паўсюднае святарства, г. зн. асабіста ўдзельнічаюць у святарстве Хрыста, ахвяруючы сябе саміх і ўсе свае ўчынкі.
    Дыяцэзіяльны сінод падкрэслівае, што свецкія асобы здзяйсняюць першую і найважнейшую місію Касцёла, якой з’яўляецца асвячэнне справы стварэння. Рэалізуюць яе, калі жывуць таямніцамі Хрыста, удзельнічаюць у апостальскай місіі Касцёла праз сямейнае, прафесійнае жыццё, дзейнасць у галіне культуры і адпачынку, грамадскія, эканамічныя, палітычныя адносіны. ✝︎

“Прашу вас, браты, праз літасць Божую: аддайце целы вашыя на ахвяру жывую, святую, прыемную Богу як выраз вашага разумнага служэння. І не дастасоўвайцеся да гэтага веку, але перамяняйцеся праз абнаўленне розуму, каб вы пазналі, якая воля Божая, што добрае, прыемнае і дасканалае”. (Рым 12, 1–2)

Воляй Бога заўсёды з’яўляецца дабро чалавека, у першую чаргу, безумоўна, вечнае. Пан Езус сказаў: “Бо такая воля Айца Майго, каб кожны, хто бачыць Сына і верыць у Яго, меў жыццё вечнае. І Я ўваскрашу яго ў апошні дзень” (Ян 6, 40). У Небе ўсе анёлы і святыя шчаслівыя, таму што выконваюць Божую волю. Аднак мінучы лёс чалавека таксама не абыякавы Стварыцелю. Ён прагне, каб мы тут, на зямлі, дасканалым чынам выконвалі Яго волю, заўсёды ішлі па дарогах дабра і такім чынам былі напоўнены ласкамі і дасягалі збаўлення. †

Папа Францішак
   Урачыстасць Усіх Святых нагадвае нам, што кожны пакліканы да святасці. Святыя ўсіх часоў з’яўляюцца не проста сімвалам, далёкімі, недасяжнымі людзьмі. Наадварот, гэта асобы, якія жылі на зямлі. Яны зведвалі штодзённы цяжар існавання з яго поспехамі і падзеннямі, знаходзячы ў Пану моц, каб заўсёды падымацца зноў і працягваць шлях. З гэтага можна зразумець, што святасць – мэта, якой немагчыма дасягнуць толькі ўласнымі сіламі; гэта плён Божай ласкі і нашага свабоднага адказу на яе. Такім чынам, святасць – дар і пакліканне.
    Застаючыся Божай ласкай, Яго дарам, гэта штосьці, што не можам набыць або абмяняць, але прыняць, тым самым удзельнічаючы ў самім Боскім жыцці праз Святога Духа, які жыве ў нас з дня хросту. Зерне святасці – гэта менавіта хрост. Гаворка ідзе пра ўсё большае выспяванне ўсведамлення, што мы злучаныя ў Хрысце, як парастак з’яднаны з вінаграднай лазой, і таму можам і павінны жыць з Ім і ў Ім, як Божыя дзеці.

Сёлета была ў пілігрымцы да Маці Божай Тракельскай. Дзякавала Найсвяцейшай Панне Марыі за ласкі, якія атрымала праз Яе заступніцтва.

Я выйшла замуж у 1972 годзе. Нарачоны быў праваслаўным. Павянчаліся. Нарадзілі дачок. Высветлілася, што муж выпівае. Пасля 13-ці гадоў шлюбу разышліся. Жылі асобна, у сепарацыі. Доўгія гады пра яго нават не ўспамінала.
    Сама шмат малілася, у розных інтэнцыях. А аднойчы прыйшла думка: “Трэба ахвяраваць малітву за мужа, каб не памёр ад алкаголю ў смяротным граху, каб хоць перад смерцю пакаяўся перад Богам”. †