Дом для дзяцей Мерапрыемства, прымеркаванае да ўрачыстай падзеі, распачалося канцэртам у мясцовым клубе. Пасля прысутных чакаў салодкі стол і непасрэдна сам абрад бласлаўлення. Дом дзённага прабывання для дзяцей змяшчаецца ў звычайнай сялянскай хаце. Капітальны рамонт там быў зроблены намаганнямі ксяндзоў салезіян. Дзякуючы паслузе святароў дзеці і моладзь маюць магчымасць падсілкавацца пасля школьных заняткаў, зрабіць хатняе заданне і проста добра правесці час.
    †

Св. Блажэй нарадзіўся ў ІІІ ст. на тэрыторыі сучаснай Турцыі. З юнацтва адрозніваўся набожным жыццём. Быў прызначаны біскупам Себасты. Гэта мела месца ў часы панавання рымскага імператара Ліцынія, які прагнуў знішчыць хрысціянства. Калі ўзмацніліся праследаванні вызнаўцаў Хрыста, біскуп быў вымушаны хавацца ў пячоры, каб мець магчымасць далей кіраваць сваёй дыяцэзіяй. Аднак яго знайшлі і арыштавалі, кінуўшы ў вязніцу. Там мужна абвяшчаў Евангелле вязням, якія знаходзіліся разам з ім. Адважнага біскупа не змаглі пераканаць адрачыся ад хрысціянства, і ён быў закатаваны.
    Культ св. Блажэя распаўсюджаны як у заходняй, так і ва ўсходняй Царкве. Успамін святога ў Каталіцкім Касцёле прыпадае на 3 лютага.

У Касцёле бытуе традыцыя ў дзень літургічнага ўспаміну св. Блажэя асвячаць свечкі – г. зв. “блажэйкі”. Пасля ўрачыстага абраду святар бласлаўляе сабраных вернікаў: падносіць да шыі скрыжаваныя свечкі і прамаўляе кароткую малітву. Ён просіць Госпада праз заступніцтва св. Блажэя берагчы людзей ад хвароб горла і ўсялякага зла. Чым адметны гэты святы? †

Згодна з рашэннем Канферэнцыі Каталіцкіх Біскупаў у Беларусі, новы пастырскі год у нашай краіне прысвечаны св. Яну Паўлу ІІ. Такім чынам будзем ушаноўваць юбілей 100-годдзя нараджэння Вялікага Папы, які прыйшоў у свет 18 мая 1920 года ў польскіх Вадавіцах, а таксама знаёміцца бліжэй з яго вучэннем і багатай духоўнай спадчынай, якую пасля сябе пакінуў.

Папскі год пройдзе пад дэвізам “Адчыніце дзверы Хрысту”. Гэтыя словы св. Ян Павел ІІ прамовіў 22 кастрычніка 1978 года падчас св. Імшы на распачацце сваёй амаль 27-гадовай дзейнасці на Святым Прастоле. Што тычыцца значэння пантыфікату папы Яна Паўла II для нашай краіны, то менавіта ён паспрыяў адраджэнню касцёльных структур у Беларусі. З асобай Святога Айца звязана эпахальная падзея: 25 ліпеня 1989 года папа Ян Павел ІІ прызначыў кс. Тадэвуша Кандрусевіча Апостальскім адміністратарам для католікаў у Беларусі, а восенню таго ж года ўдзяліў яму біскупскую сакру ў базіліцы св. Пятра ў Рыме (Італія). Таксама Пантыфік прызначыў першага ў гісторыі нашай краіны кардынала Казіміра Свёнтка. †

Жыць Евангеллем.
Першы Сінод Гродзенскай дыяцэзіі

Падкамісія па справах абвяшчэння Божага слова

Падкамісія па справах абвяшчэння Божага слова
    1. У Вашай парафіі рэгулярна прамаўляецца казанне падчас нядзельнай св. Імшы?
    2. Ці існуе звычай прамаўлення казання падчас штодзённай св. Імшы? Ці ёсць у Вас і сярод знаёмых вернікаў духоўная патрэба слухаць казанне падчас кожнай св. Імшы?
    3. Ці прамаўляюцца ў Вашай парафіі катэхізмовыя казанні, якія тлумачаць Катэхізіс Каталіцкага Касцёла?
    4. Якія тэмы закранаюць святары падчас казанняў?
    5. Якія тэмы хвалююць Вас больш за ўсё? Якія тэмы хацелася б, каб былі закрануты і раскрыты ў казаннях?
    6. Як ацэньваеце ўзровень падрыхтоўкі святароў да казанняў (выдатны / добры / дастатковы / недастатковы)?
    7. Ці адпаведна, на Вашу думку, мясцовым Касцёлам (святарамі, свецкімі вернікамі) сёння для абвяшчэння Евангелля выкарыстоўваюцца сродкі масавай інфармацыі і інтэрнэт?
    8. Як лічыце, якія намаганні трэба прыкласці, каб больш плённа абвяшчаць Божае слова падчас св. Імшы і нелітургічных цырымоній?

У 2012 годзе ў Смаргоні паўстала новая парфія, якой быў нададзены тытул св. Яна Паўла ІІ. Яна стала першай у Беларусі, заснаванай пад такім тытулам. У 2017 годзе ў мікрараёне Пагараны ў Гродне атрымала дзяржаўную рэгістрацыю другая па ліку ў Гродзенскай дыяцэзіі парафія св. Яна Паўла ІІ. Такім чынам было вырашана выказаць удзячнасць Богу за слыннага паляка, якога вельмі шануюць і любяць на тутэйшых землях. †

Папа Францішак
    Евангелле Хрыста – гэта не казка, не міф, не павучальная гісторыя. Евангелле Хрыста – гэта поўнае аб’яўленне Божага плана для чалавека і свету. Гэта і простая, і цудоўная вестка, якая прымушае спытаць сябе: які канкрэтны план уклаў Пан у мяне, пастаянна абнаўляючы сваё нараджэнне сярод нас? Апостал Павел дае адказ: “(Бог) выбраў нас (...), каб мы былі святымі і беззаганнымі перад Ім у любові” (Эф 1, 4). У гэтым сэнс Божага Нараджэння. Калі Пан пастаянна прыходзіць у людское асяроддзе, калі ўвесь час дае дар свайго Слова, гэта значыць, што кожны можа адказаць на заклік стаць святым у любові. Святасць з’яўляецца прыналежнасцю Богу, зносінамі з Ім, празрыстасцю Яго бясконцай дабрыні. Святасць ахоўвае дар, які нам даў Бог. Таму кожны, хто ўспрымае святасць як дар ласкі, не можа не ўвасобіць яе ў канкрэтнае дзеянне ў паўсядзённым жыцці. І гэтая любоў, міласэрнасць да бліжняга, якая з’яўляецца адлюстраваннем любові Бога, адначасова ачышчае сэрца і дазваляе прабачаць, робячы нас дзень за днём “беззаганнымі”.
Фрагмент прамовы перад малітвай “Анёл Панскі” ў Ватыкане, 05.01.2020 †

☞ Біскупы Аўстраліі просяць вернікаў аб малітве ў сувязі з пажарамі, якія працягваюцца на кантыненце з верасня мінулага года. Знішчаны тэрыторыі 4-ох штатаў. Загінулі 25 чалавек і каля паўмільярда жывёл. Катаклізмы з’яўляюцца следствам засухі, ад якой пакутавалі аўстралійскія землі на працягу многіх месяцаў. Касцёл падтрымлівае пацярпелых і людзей, якія ўдзельнічаюць у барацьбе са смяротнай стыхіяй. У малітве і дапамозе задзейнічаны таксама і прадстаўнікі іншых хрысціянскіх супольнасцей. †

З першых дзён жыцця Касцёл дае кожнаму магчымасць праз сакрамант хросту стаць членам яго супольнасці. Карыстаючыся гэтым правам, бацькі нясуць немаўлят у святыні. Разам з тым, здараюцца выпадкі, калі чалавек па незалежных ад яго абставінах прымае хрост будучы ўжо дарослай асабой. Такім чынам, у адрозненні ад нованароджанага ён цалкам усведамляе, што адбываецца падчас хрышчэння, і можа захаваць у памяці перажыванні гэтага ўзнёслага моманту – “афіцыйнага” прыйсця Хрыста ў яго сэрца. Пра шлях да рашэння пахрысціцца, уражанні падчас прыняцця хросту і тое, як сакрамант паўплываў на далейшае жыццё, распавядае новы член вялікай сям’і Касцёла Станіслаў Дзянісаў.

Бог дзейнічае знянацку
    Сакрамант хросту я прыняў, маючы амаль 30 гадоў. Як вядома, Хрыстос у гэтым узросце ўжо актыўна прапаведаваў, а я толькі даведаўся пра Яго існаванне. Гледзячы з перспектывы часу, разумею, што з’яўленне ў маім жыцці Езуса – гэта не вынік чарады здарэнняў, але цалкам Божая воля. †

Для таго, каб прыняць хрост, спачатку кандыдат павінен выказаць сваё жаданне стаць хрысціянінам. Звычайна гэта адбываецца ў індывідуальнай размове з душпастырам. Пры хросце дзіцяці такое жаданне выказваюць бацькі.
    Пры ўдзяленні хросту дзіцём лічыцца асоба да заканчэння 7-га года жыцця. Калі дзіця мае больш за 7 гадоў, то яно павінна быць ахрышчана як дарослы чалавек (кан. 852 §1, кан. 97 ККП).†

Чалавек, які развівае ў сабе дух малітвы, з цягам часу адчувае ўнутраную патрэбу штосьці змяніць, знайсці лепшую форму малітвы, больш адпаведную для яго цяперашняга стану. Але такі пошук не павінен пераўтварыцца ў задавальненне ўласных амбіцый, бо не мы вызначаем час для наступнага кроку на шляху малітвы – толькі адказваем на Божае запрашэнне. Самі вобразы дарогі, узрастання, паглыблення падказваюць, што, хутчэй за ўсё, наша малітва будзе развівацца паступова, на працягу ўсяго жыцця. †

“Не сакрэт, што ўсе хочуць быць выслуханымі, быць патрэбнымі, мець сэнс жыцця. Але каб цябе пачулі, трэба, перадусім, слухаць самому, у першую чаргу – Бога, які прамаўляе як у сэрцы, так і праз іншых людзей.

Пра паліканне
    Мабыць, упершыню я задумаўся аб сваім пакліканні, калі стаў прыслужваць міністрантам. Пачаў прыглядвацца да святароў, што неслі паслугу ў парафіі, і мяне гэта захапляла. Менавіта прыклад іх жыцця, а асабліва кс. пробашча Антонія Філіпчыка, натхніў мяне стаць такім жа. Стаць святаром! †

Езуіты ў байнэце На сайце прадстаўлена інфармацыя пра дзейнасць айцоў езуітаў, іх заснавальніка, адметныя рысы паклікання, педагогікі і духоўнасці. Акрамя новых матэрыялаў, у адным месцы цяпер сабраны пераклады і аўтарскія матэрыялы па ігнацыянскай духоўнасці са старонак іншых рэсурсаў. Вернікі Касцёла ў Беларусі і ўсе зацікаўленыя суайчыннікі могуць глыбей пазнаёміцца з гэтай багатай духоўнасцю і ўзбагаціцца яе незлічонымі скарбамі.
    †