Зыходнай кропкай для нашага вандравання з Богам праз штодзённасць (у адпаведнасці з назвай рубрыкі) з’яўлялася тэма тугі і прагнення чалавечага сэрца, якое шукае Бога. З наталеннем гэтай смагі былі звязаны разважанні аб розных формах малітвы, паглыбленне ў адметнасці духоўнага досведу некаторых вялікіх святых. Аднак эпітэты, якія звычайна дадаюцца да постацей святых, каб выказаць сваю павагу і любоў, маюць і адваротны бок: яны аддаляюць ад нашага досведу, узносяць на п’едэстал пашаны і тым самым “прыбіраюць” з вачэй. Прыклады іх духоўнага змагання застаюцца дзівоснымі, нагадваючы высокія ідэалы. Тады як наша духоўнае жыццё выглядае зусім іншым. Выглядае ці насамрэч з’яўляецца? Мы рухаемся ці стаім на месцы? Шукаем Бога ці ўжо знайшлі сабе зручную дыстанцыю да Яго? Што калі Бог выйшаў шукаць і кліча, але мы не пазнаём Яго голас? †

“Езус аддаў жыццё за людзей, каб кожная авечка была збаўлена. Таму святар павінен пераймаць Настаўніка, які ніколі не пакіне свой статак без нагляду.

Пра паліканне
    Сваё пакліканне я адкрываў паступова. Разважаў пра гэта заўсёды, аднак сур’ёзна пачаў задумвацца ў старэйшых класах. Непакоіла, ці будзе гэта верны шлях? Аднак думкі прыходзілі і пакідалі, але жаданне крочыць за Хрыстом не знікала. Таму, скончыўшы сярэднюю школу, я вырашыў пайсці шляхам, да якога заклікае Пан. Значную ролю ў распазнанні майго паклікання адыгралі родныя і блізкія, якія былі прыкладам, заўсёды дапамагалі і падтрымлівалі. Вялікае значэнне мела таксама малітва, асаблівым чынам сямейная малітва разам з бацькамі. †

Удзел у св. Імшы праз анлайн-трансляцыю не з’яўляецца альтэрнатыўнай формай ці рытуалам літургіі Касцёла, але вымушанай мерай і дапамогай, якая ў дадзеных абставінах дазваляе вернікам падтрымліваць духоўнае жыццё і лучнасць з супольнасцю Касцёла.
    Хоць фізічна мы не прысутнічаем у святыні, аднак духоўна злучаемся з тым, што там адбываецца. †

Святы Айцец Францішак прызначыў Апостальскім Нунцыем у Беларусі харвацкага іерарха, арцыбіскупа-намінанта Антэ Ёзіча. Ён зменіць на пасадзе арцыбіскупа Габара Пінтэра з Венгерыі, які быў накіраваны на дыпламатычную службу ў Гандурас.

Абп. Антэ Ёзіч нарадзіўся 16 студзеня 1967 года ў горадзе Трыль. Святарскае пасвячэнне атрымаў 28 чэрвеня 1992 года ў Сплітска-Макарскай архідыяцэзіі. У 1995 годзе пачаў рыхтавацца да дыпламатычнай службы ў Папскай касцёльнай акадэміі. З 1999 года працаваў у Апостальскай нунцыятуры ў Індыі. Затым, у 2003–2009 гадах, быў сакратаром нунцыятуры ў Расіі. У 2009 годзе стаў дарадцам нунцыятуры на Філіпінах. †

Прывітанне, Маленькі Чытач! Ты, напэўна, ужо ведаеш альбо нешта чуў пра Святога Духа. Прыйшоў час пазнаёміцца з Ім бліжэй. Святы Дух – хтосьці незразумелы для нашага розуму. Езус параўнаў Яго ўздзеянне на сэрца чалавека з лёгкім подыхам ветру: “Вецер вее там, дзе хоча, і голас яго чуеш, але не ведаеш, адкуль прыходзіць і куды ідзе. Так ёсць з кожным, хто нарадзіўся з Духа” (Ян 3, 8).†

Нарадзіўся ў звычайнай сям’і. Рана страціў блізкіх. Шмат вучыўся. Натхняўся, чытаў, пісаў. Марыў стаць акцёрам. Спазняўся на заняткі ва ўніверсітэце, бо шмат маліўся. Асабістых сродкаў не меў. Дзяліўся апошнім: адзеннем, абуткам… Спаў без падушкі. І хоць жыццёвая вандроўка св. Яна Паўла ІІ скончылася, вернікі не перастаюць даведвацца аб ім штосьці новае. І гэта новае натхняе. Прыклад святога Папы абуджае прагу да жыцця.

З кожным годам мы становімся крыху іншымі.
    На гэта ўплыве вопыт, перажытыя падзеі, здзейснены выбар, стаўленне да многіх рэчаў і г. д.
    Прапануем кароткую вандроўку ў часе па гадавінах з дня нараджэння Яна Паўла ІІ.
    Якім ён быў, як змяняўся, сталеў… Можа, штосьці стане для вас адкрыццём. †

"Хачу сказаць Вам усім, а асабліва маладым: не пераставайце маліцца. Гэта можа быць нават малітва без слоў. "

Папа Ян Павел II – філосаф, пісьменнік, паліглот (размаўляў на 13-ці мовах!).
    За апошнія 450 гадоў – першы намеснік св. Пятра з па-за Італіі, з усходняй часткі Еўропы. Яго таксама можна назваць палітыкам, бо кіраваў дзяржавай. І хоць Ватыкан – самая маленькая краіна ў свеце, абавязкаў з гэтага вынікае не менш. Пры магчымасці любіў інкогніта выязджаць на лыжах у горы непадалёк Рыма… Адкуль Папа браў жаданне і сілы весці такое актыўнае жыццё?
    У шматлікіх тэлеперадачах і інтэрв’ю супрацоўнікі Святога Айца Яна Паўла ІІ, яго сябры і знаёмыя ўспамінаюць пра тое, што ён вялікую ўвагу надаваў малітве. Кардынал Конрад Краеўскі, які цяпер з’яўляецца Апостальскім элемазінарыем, быў пры Папе 7 апошніх гадоў. Узгадвае, што Ян Павел ІІ вельмі часта маліўся перад Найсвяцейшым Сакрамантам: “там набіраўся колераў жыцця”. †

Многія святары з Гродзенскай дыяцэзіі ў 2020 годзе адзначаюць круглую гадавіну святарскіх пасвячэнняў.
    Святкуючы малыя ці вялікія юбілеі, яны ўсё больш усведамляюць, што тое, што атрымалі ад Бога, з гадамі становіцца вялікім абавязкам працы і самаадданасці.
    У сённяшнім нумары газеты “Слова Жыцця” святары-юбіляры распавядаюць пра пачаткі святарства, падсумоўваючы гады свайго служэння, а таксама пра малітоўныя інтэнцыі, якія носяць у сваім сэрцы ў гэты асаблівы для іх час.

Закранаючы тэму паклікання, гледзячы на гэта з перспектывы пражытых гадоў, я бачу, што Бог у сваім Провідзе меў план. У свой час Ён паслаў на маю дарогу светлай памяці кс. каноніка Уладзіслава Мяшчанскага і праз яго сэрца, вусны і прыклад жыцця прамовіў і заахвоціў мяне пайсці шляхам святарства. Я не мог пярэчыць тады яго словам: “Паспрабуй”.
    У чым сутнасць святарскай паслугі? На маю думку, перш за ўсё, у знаходжанні з людзьмі. Трэба любіць прысвячаць свой час іншаму чалавеку. Таксама гэта нястомныя малітвы, таму што святар – “муж малітвы”. А самае галоўнае ў малітве – слухаць, каб з даверам дазваляць Богу, які паклікаў, дзейнічаць і рабіць тое, чаго Ён хоча: “Слухай...” – і “будзеш...”. †

Папа Францішак
   Вера з’яўляецца крыкам; нявер’е – падаўленнем гэтага крыку, своеасаблівай “амертай” – згаворам маўчання. Вера з’яўляецца пратэстам супраць жаласнага стану, прычыны якога мы не разумеем; нявер’е – знашэннем сітуацыі, да якой прыстасаваліся. Вера з’яўляецца надзеяй, што будзем збаўлены, нявер’е – прывычкай да зла, якое нас непакоіць.
    У сэрцы чалавека існуе ўмольны голас, мацнейшы за любы іншы аргумент супраць. Голас, які ўзнікае спантанна, ніхто яго не навязвае, голас, які засяроджвае над сэнсам нашага пілігрымавання тут, на зямлі, асабліва, калі знаходзімся ў цемры: “Езу, змілуйся нада мной! Езу, змілуйся над усімі намі!”.
    Але ці ж гэтыя словы не выгравіраваны ва ўсім стварэнні? Усё заклікае і моліць, каб таямніца міласэрнасці знайшла сваё канчатковае выкананне. Моляцца не толькі хрысціяне: яны раздзяляюць крык малітвы з усімі людзьмі. Але гэты гарызонт можна яшчэ пашырыць: св. Павел гаворыць, што ўсё стварэнне “стогне і нараджае ў пакутах” (Рым 8, 22). Мастакі часта выражаюць гэты маўклівы крык, які непакоіць кожнае стварэнне і праяўляецца найперш у сэрцы чалавека, бо чалавек – “жабрак Бога” (параўн. ККК 2559).

Фрагмент прамовы падчас агульнай аўдыенцыі ў Ватыкане, 06.08.2020

☞ У Вадавіцах (Польшча) распачалася дыяцэзіяльная фаза беатыфікацыйнага працэсу Слуг Божых Караля і Эміліі Вайтылаў, бацькоў св. Яна Паўла ІІ. Пастулятар працэсу кс. прэлат Славамір Одэр адзначыў, што іх постаці добра вядомыя ў Польшчы і многіх іншых краінах, таму першы крок да будучай беатыфікацыі – радасная навіна для шматлікіх вернікаў ва ўсім свеце. Урачыстую св. Імшу з гэтай нагоды ў мясцовым касцёле ўзначаліў арцыбіскуп Марэк Ендрашэўскі, Мітрапаліт Кракаўскі. †

У сувязі з пандэміяй каранавіруса Касцёл прапануе вернікам трымацца разам у рэжыме анлайн, каб лішні раз не падвяргацца рызыцы заражэння. Замест таго, каб масава збірацца ў святыні, кожны можа ўдзельнічаць у св. Імшы віртуальна. І ў абставінах, у якіх мы ўсе апынуліся, – гэта выбар у духу хрысціяніна: адказны і з клопатам пра бліжняга.

Зразумела, мы прызвычаіліся да велічы інтэр’ера святынь, магчымасці перадаць знак супакою парафіянам, прыняць Цела Хрыста… І гэта ўсё дадае нам набожнасці. Аднак Касцёл – не мураваныя ці драўляныя сцены, а найперш тое адчуванне блізкасці да Пана, што маем унутры сябе. І перыяд самаізаляцыі можа прынесці добры плён – паказаць, якая сапраўды наша вера. Пра адносіны з Богам, а таксама пра прыклады рэлігійных ініцытыяў у няпросты час распавядаюць вернікі, якія на некаторы перыяд аддалі перавагу рэлігійным практыкам у віртуальнай рэальнасці.†

Юбілей старэйшага
   ў Беларусі іерарха Яго Эксцэленцыя нарадзіўся ў Стараволі, што на Брэстчыне, у набожнай каталіцкай сям’і. Скончыў Рыжскую духоўную семінарыю, уступіў у Ордэн Братоў Прапаведнікаў (дамініканцаў). 3 чэрвеня 1984 года прыняў святарскае пасвячэнне. Служыў на Піншчыне.
    6 мая 1999 года папа Ян Павел II прызначыў яго тытулярным біскупам Бланды Юліі і дапаможным біскупам Пінскай дыяцэзіі. Дэвізам служэння іерарха з’яўляюцца словы з малітвы “Ойча наш” – “Fiat voluntas Tua” (“Будзь воля Твая”). †