Прачытай зашыфраванае пасланне – крыптаграму, падабраўшы адпаведную літару да кожнага знака, кіруючыся ключом-табліцай.

   Праверыць правільнасць вынікаў расшыфроўкі вы зможаце ў наступным нумары газеты.

О Пані мая, Святая Марыя!
Тваёй ласцы асаблівай ахове і Тваёй Міласэрнасці, сёння, кожны дзень і ў гадзіну маёй смерці, душу і цела мае аддаю. Усе мае надзеі і радасці, усе ўціскі і недамаганні, жыццё і канец майго існавання Табе даручаю, каб дзякуючы Тваім заслугам усе мае ўчынкі былі выкананы і накірованы паводле Тваёй і Твайго Сына волі. Амэн

Звыш 300 гадоў Вастрабрамская Божая Маці з’яўляецца асаблівай Заступніцай літоўскай, беларускай і польскай земляў. Прыгожае адлюстраване Найсвяцейшай Марыі Панны са злёгку схіленай галавой у арэоле з дванаццаці зоркаў і шматлікіх праменняў схіляе да роздуму і малітвы. Далікатная стройная постаць Багародзіцы з прыадкрытымі вачамі і скрыжаванымі на грудзях далонямі абуджае любоў і давер. Несамавітая лагоднасць, задуменнасць, асалода і адначасова глыбокая павага выпраменьваюцца з гэтай выявы.†

    На Віленшчыне ў кожным доме ёсць Яе абраз. З вялікім даверам людзі моляцца да нашай Маці Міласэрнасці.
    У дзяцінстве ў парафіяльным касцёле ў Эйшышках у мяне менавіта перад алтаром Вастрабрамскай Божай Маці было любімае месца. Заўжды я хацеў быць бліжэй да Сваёй Маці. Я быў не раз у Вострай Браме. Асабліва мяне прыцягвалі набажэнствы “Апекі”. Прыязджаючы ў Вільню, я спяшаўся адразу ж ад аўтобуснага прыпынку ў Вастрабрамскую капліцу да сваёй найлепшай Маці Міласэрнасці, да Суцяшальніцы Засмучаных.
    Будучы святаром, я абвяшчаў Божае слова падчас Навэнны да Маці Міласэрнасці. А калі Божы слуга Ян Павел II стварыў Гродзенскую дыяцэзію, а мяне назначыў яе біскупам, то я выбраў Божую Маці Міласэрнасці ў якасці Заступніцы Гродзенскага Касцёла.
    З вялікай любоўю, з поўным даверам кожны з нас звяртаецца да Адзінай і Найлепшай Маці, якую мы ўшаноўваем у незлічоных абразах. Але для мяне самы найбліжэйшы і наймілейшы з іх – абраз Вастрабрамскай Божай Маці.

    Створана 13. 04. 1991 г.
    ВАСТРАБРАМСКАЯ БОЖАЯ МАЦІ – урачыстасць - 16 лістапада

    СВ. МАКСІМІЛЬЯН МАРЫЯ КОЛЬБЭ – свята - 14 жніўня

    СВ. КАЗІМІР – свята - 4 сакавіка †

    Ад нашай апошняй сустрэчы прайшло ўжо шмат часу, таму хацелася б падчас гэтай размовы закрануць некалькі тэмаў. Пасля вяртання з Масквы Вы знаходзіцеся ў Беларусі на працягу некалькі гадоў. Як Вы мяркуеце, сёння які ёсць каталіцкі Касцёл у Беларусі?
    Безумоўна, гэта ўжо не той Касцёл, які я пакінуў у 1991 годзе. Цяпер у ім ёсць свае дыяцэзіі, дзве семінарыі, выдавецтвы, ёсць значна больш касцёлаў і ксяндзоў, кансэкраваных асобаў, моладзь, якая шукае ўвесь час праўды – усё гэта мяне вельмі радуе.

    Якія стаяць перад Касцёлам Беларусі заданні?
    Нягледзячы на гэтую радасць, у нас ёсць шмат заданняў да выканання. Таму гэты Касцёл, які з аднаго боку, можна сказаць, становіцца на ногі, або можна нават сказаць, добра стаіць на нагах, змагаецца з новымі праблемамі. Гэта перш за ўсё недастатковая колькасць касцёлаў у вялікіх гарадах, між іншым у Гродне і Мінску, хоць гэта ж датычыць і іншых гарадоў. Да таго ж - яшчэ недастатковая колькасць ксяндзоў і тут, хутчэй за ўсё, з’явіцца праблема пакліканняў, бо дзве семінарыі маглі б мець не 80-90 семінарыстаў, а 150 і больш. †

Лістапад уводзіць нас у таямніцу Назарэту, прыбліжаючы яе цераз заснавальніцу сёстраў-назарэтанкаў.
    12 лістапада 1842 г. у Рашковай Волі недалёка ад Варшавы нарадзілася Францішка Сядліская, пазнейшая маці Марыя ад Езуса, Добрага Пастыра. З ранняга дзяцінства яна была закахана ў Богу і толькі ў Ім бачыла крыніцу, мэту і змест свайго існавання. Яна захацела прысвяціць сваё жыццё выключна Боскаму Узлюбленаму, але пачаць манаскае жыццё змагла, згодна волі духоўнага кіраўніка, толькі ў 30 гадоў! Маладая асоба была цалкам аддана Хрысту і Яго службе.
    Маладая Францішка разглядваецца і адчувае патрэбы свету, Касцёла і Айчыны. Яна заўважае ўбогіх, хворых, дзяцей-сіротаў. Прызыў дапамагчы нясецца адусюль. Таму ў гэты час паўстаюць шматлікія манаскія супольнасці дзеля таго, каб ахапіць сваёй малітвай і канкрэтнай дапамогай усіх дзяцей Касцёла. †

“Cogitо ergo sum” (“я думаю – значыць існую”) сцвярджаў французскі філосаф Рэнэ Дэкарт. Калі чалавек жыве, думае, то ён задае сабе шмат пытанняў экзастэнцыяльнага характару. Я хацела б з самага пачатку працытаваць выказванне аднаго маладога чалавека, які ўключыўся ў дыскусію пра сэнс жыцця на інтэрнэтнай старонцы: “Не магу прыняць смерць, не магу знесці нядоўгатрываласць. Не жадаю жыць толькі для таго, каб паўстаў з мяне наступны чалавек. Я не хачу быць толькі шасцярнёй у вялікай машыне, а хачу зразумець, куды плыве жыццё, хачу знайсці сэнс сваіх дзеяннях”. Пошук адказу на пытанне: “Які сэнс майго жыцця?” ці “Для чаго я жыву наогул?” з’яўляецца прывілеем і пакутай маладых людзей. У якім узросце ўпершыню сфарміроўваецца гэтае пытанне ў свядомасці маладога чалавека, ніхто не ў стане сказаць. Некаторыя псіхолагі мяркуюць, што наступае гэта ва ўзросце 14-15 гадоў пасля таго, як чалавек атрымаў пэўны жыццёвы вопыт і паназіраў за жыццём. †

Это произошло 30 июля 2007 г. Я и мои друзья поехали кататься на каруселях. Сначала – это были карусели из числа простых конструкций и не совсем опасные. Но чем больше мы катались, тем всё сильнее нам хотелось острых ощущений. Я и несколько моих товарищей решили пойти испытать себя на самой необычной карусели “Новая Звезда”. На тот момент я не осознавала ещё ни сложности её конструкции, ни принципа её работы. Я была под огромным впечатлением от острых ощущений после предыдущих катаний на каруселях. Со стороны было так легко наблюдать за другими, кто катался на “Новой Звезде”. Они смеялись и кричали в полете. Тогда и мне казалось, что я всё смогу. Ведь я – смелая.†

Как верующий должен реагировать на нее?
   Во всевозможных действиях человека, которые можно назвать манипуляцией, есть много моментов, которые до конца остаются неисследованными. Прежде всего потому, что сама манипуляция многообразна. Тем не менее, можно попробовать, в общих чертах, определить её суть.
    Манипуляция - это целенаправленное и укрытое действие, вследствие которого человеку или группе людей стараются навязать ложный образ действительности.
    Как сказал Иоанн Павел II манипуляция унижает достоинство человека, превращает его в предмет внутри манипуляционного механизма (идеологические и экономические структуры). Во многих своих документах Папа приводит конкретные примеры масштабных манипуляций, которые имеют место в современном западном мире: - Под знамёнами настоящей свободы выступает ничем неограниченный либерализм, который ограничивает и нарушает права другого человека (неограниченная свобода заканчивается там, где начинается свобода и права другого); - Искажение сути любви; - Разрушение семейных ценностей в обществе; - Материализм и т.д. †

Лістапад – месяц, калі мы ўспамінаем асаблівым чынам пра памерлых. Мы прыходзім на іх магілы, ставім свечкі, памятаючы і молячыся за іх. І ў кожнага з нас мімаволі ўзнікае думка пра ўласную смерць. Кагосьці гэта думка палохае панічна, а кагосьці пакідае ў супакоі духа і ў надзеі на Таго, чыё Імя - Міласэрнасць. Часцей за ўсё мы ўцякаем ад думак пра непазбежнасць смерці. Так адбываецца, таму што ў нашай свядомасці смерць пераплятаецца з трагічнай несправядлівасцю, пустэчай, бессэнсоўнасцю, невядомасцю.
    Ці зможам мы, кіруючыся ўласнымі страхамі, убачыць сэнс у апошняй падзеі нашага зямнога жыцця – у смерці?..
    Таму нам варта паглядзець на жыццё праз прызму смерці і тады яго мы ўбачым у новым ракурсе: як шлях, напоўнены адмысловай дынамікай адказнасці. Але гэта адбываецца толькі ў тым выпадку, калі чалавек успрымае сваю смерць не як тупік, а як “дзверы”, як “прастору”, праз якую ён уваходзіць у Жыццё. Сутнасць параўнання смерці з дзвярамі заключаецца ў тым, што яны адкрываюць нам доступ да чагосьці. Сэнс смерці надае тое, што пачынаецца за яе парогам. Можа быць, мы зможам інакш успрыняць жыццё пасля смерці, калі паглядзім на смерць як на Жыццё пасля жыцця. Жыццё – вынік “смерці” для народжанага дзіцяткі (яно памірае адносна матчынага ўлоння і нараджаецца для свету). Мне ўспамінаецца прыпавесць-фантазія невядомага аўтара пра гутарку двух немаўлятаў у матчыным улонні. Хацелася б падзяліцца ёю з Вамі, можа быць, яна адкрые Вам новае бачанне смерці ў перспектыве жыцця. †

Часам штосьці добрае і цікавае можна зрабіць з зусім нечаканых рэчаў. Палова апельсіна, старая газета, некалькі фламастэраў. Некалькі рухаў і атрымліваецца… выдатны падсвечнік.

А для гэтага спатрэбіцца: апельсін, нож, газета, каўпачкі ад ручак ці фламастэраў, плывучая свечка ў алюміневай ёмістасці.
1. Апельсін разразаем папярок. Калі ён - невялікага памеру, то можна падзяліць яго на дзве няроўныя часткі, а нам спатрэбіцца - большая.
2. Акуратна выцісніце з апельсіна сок. Затым асцярожна лыжкай выдаліце мякаць.
3. Пры дапамозе каўпачкоў ад фламастэраў, зрабіце ў лупіне апельсіна дзірачкі. Для гэтага пакладзіце скурку апельсіна на роўную паверхню і з ўнутранага боку лупіны націсніце на яе каўпачком. Папрасіце бацькоў дапамагчы вам акуратна, каб не разарваць скурку апельсіна, выразаць нажом квадрацікі, трохкутнікі і зорачкі. Як размясціць зорачкі і квадрацікі - хай вам падкажа ваша фантазія.
4. Калі дзірачкі будуць гатовыя, напакуйце выраб газетай, выпрастайце форму. Каб падсвечнік хутчэй высах, яго можна памясціць на батарэю, літаральна на адзін дзень. Назаўтра газету трэба будзе выняць.
5. Ну што ж, а зараз пастаўце ўнутр выраба плывучую свечку ў алюміневай ёмістасці, запаліце яе і атрымлівайце асалоду ад сузірання прыгожага запаленага ліхтарыка.

Карацейшае ці даўжэйшае жыццё – гэта падарожжа ў напрамку раю. Там знаходзіцца наша Айчына і наш сапраўдны дом. Гэта там нам вызначана сустрэча! Хрыстус чакае нас у раі! Не забывайце ніколі пра гэтую найвышэйшую і суцяшальную праўду.

Ян Павел II

У казанні на гары Езус гаворыць пра благаславёных, а сярод іх ідзе размова таксама пра ціхіх, якія будуць мець ва ўласнасць зямлю. Напэўна ёсць і такія ціхія святыя, пра якіх не расказвае ні адна вядомая легенда, ніякая кніга, дзе ідзе аповяд пра герояў усеагульнай гісторыі ці гісторыі Касцёла. Ведае пра іх толькі Бог, які ўпісаў іх у самую трывалую кнігу жыцця, чым ёсць сэрца Яго вечнай любові.†