Какая она - настоящая любовь? Каким будет твой избранник (твоя избранница)? Как будет выглядеть твой брак? Конечно, он должен быть заключен по любви! Что можно сделать сегодня, чтобы брак был счастливым?

Какая она - настоящая любовь?

Человек объединяет в себе два мира: духовный и материальный - душу и тело. Любовь между мужчиной и женщиной включает в себя три составляющих: чувственную, духовную и телесную. Для влюблённости характерны сильная симпатия и чувственная привязанность, восхищение и радость от пребывания вместе. Влюблённость – одно из самых прекрасных чувств, данных людям на земле. Если она чиста, то становится источником вдохновения для добра, ведь для влюблённого весь мир прекрасен. Но это чувство недолговечно. На его место должна прийти любовь. Любовь часто путают с чувством влюблённости или физическим влечением. Но любовь – это нечто большее. В любви существенен выбор воли, желание добра любимому человеку и бескорыстное посвящение себя, чтобы сделать его счастливым.†

«За вялікім ёсць чалавечае сэрца, каб яго можна было «запоўніць» грашамі, пажадлівасцю ці падманлівым, хоць адурманьваючым дымам славы. Яно жадае вышэйшага дабра без межаў, якое прадаўжаецца вечна. А такім дабром з’яўляецца толькі Бог» св. Максімільян Марыя Кольбэ

Пытанне пра аўтарытэты моладзі вяртаецца ў кожнае пакаленне і звыкла пачынаецца і заканчваецца словамі: “ Гэтая сённяшняя моладзь...” Палеміка, якая датычыць гэтай праблемы, з’яўляецца тэмай-“ракой”, бо заўжды будзе гэтая сённяшняя моладзь і заўсёды будуць узоры, якія ёсць ці павінны быць пераняты, па меркаванню дарослых. Аднак моладзь сама выбірае ўзоры для пераймання, часта гэта вядзе да роспачы выхаваўцаў. На думку маладых людзей, большасць з іх мае свае аўтарытэты і часцей за ўсё гэта – пэўныя асобы, якія дапамагаюць ім арыентавацца ў жыцці. Падбор аўтарытэта залежыць перш за ўсё ад таго, якія – маладыя людзі і якімі каштоўнасцямі кіруюцца ў жыцці.†

К великому несчастью, многие сегодня относятся к человеку как к разумному животному. На фоне такого мышления целомудрие воспринимается как пустое место, которое надо поскорее заполнить удовольствиями. «Будем же есть, пить и наслаждаться, ибо завтра умрём!» – говорили язычники. Но ведь сделать наслаждение смыслом жизни – это ужасное обнищание человека.
    Целомудрие означает целостность сексуальности человека в его личности, внутреннее его единство в телесном и духовном бытии. Целомудрие – это чистота восприятия себя, других людей и мира. Люди всегда ценят чистый воздух и воду, чистоту тела и пищи. В особой цене - чистая совесть и хорошее зрение. Грязное оконное стекло или песок в глазах мешают видеть. Также и целомудрие - это наше духовное зрение, это чистота в противовес грешным поступкам, мыслям и чувствам. Целомудрие делает «око» нашего мировосприятия чистым, способным всё видеть здраво и объективно. При утрате целомудрия душа теряет способность чувствовать Бога. «Блаженны чистые сердцем, ибо они Бога узрят», – сказал Иисус (Мф 5, 8).†

Малое мястэчка з вялікім пробашчам. Так можна назваць французскі Арс са сваім святым святаром. Калі хто-небудзь быў у гэтым мястэчку, то напэўна бачыў помнік пробашчу тамашняй парафіі св. Яну Віянэю: палец святога ўзнесены ўгару, побач стаіць хлопчык і надпіс па-французску: “Ты паказаў мне дарогу ў Арс, а я табе ўкажу шлях у неба”. Гэта менавіта святар паказвае шлях у неба. У цяперашні год Святарства ў чарговых нумарах нашай газеты мы будзем знаёміцца са святарамі нашай дыяцэзіі, якія паказваюць нам шлях у неба. Мы просім Вас, дарагія чытачы, уключыцца ў год Святарства, молячыся за нашых ксяндзоў.

На працягу ўжо 2000 гадоў гучыць голас Хрыста: “Пайдзі за Мной!” Як і тады Бог накіроўвае гэты заклік да тых, каго Ён хоча зрабіць сваімі вучнямі. Гэты заклік і далей застаецца даволі складаным для зразумення. Сёння, калі мы паглыбляемся ўсё больш у таямніцы прыроды, калі чалавека XX ст. вельмі цяжка чымсьці здзівіць, адной з недаследаваных таямніцаў застаецца Хрыстовае святарства. Гэта пра яго святыя пісалі шматтомныя трактаты, а некаторыя ж хацелі акрэсліць гэтае паняцце адным сказам. Маладыя людзі, якія падрыхтоўваюцца да святарства, пытаюць саміх сябе і іншых, якімі ў будучым павінны быць святарамі. Здаецца, менавіта з намерам знайсці адказ на гэтыя пытанні, 19 чэрвеня б.г. Святы Айцец Бэнэдыкт XVI абвясціў ва ўсім Касцёле (з нагоды 150-ай гадавіны смерці Заступніка пробашчаў св. Яна Марыі Віянэя) год Святарства.†

Ноччу з 25 на 26 верасня б.г. дыяцэзіяльны санктуарый у Тракелях напоўніўся спевам і малітвамі ўдзельнікаў гродзенскага акадэмічнага душпастырства “Open”. 35 маладых людзей разам са сваім душпастырам кс. Антоніем Грэмзам прыехалі ў Тракелі на Марыйнае чуванне. Такім спосабам моладзь хацела ўрачыста пачаць новы акадэмічны год і падзякаваць за тры гады існавання душпастырства.

Святая Анелія Мэрычы і выхаванне дзяўчатаў.
Святая Тэрэза з Авілю і кармеліцкая педагогіка

Святая Анелія (Анжэла) Мэрычы (1470-1540) заснавала ў паўночнай Італіі супольнасць імя св. Урсулы (1535) для выхавання і навучання дзяўчатаў. Гэта былі часы, калі выхаваннем дзяўчатаў займаліся: сямейны дом, багаты арыстакратычны двор або кляштар. Часцей за ўсё маці вучылі сваіх дачок дамашнім працам і нормам маралі.

    Да гэтага часу на дзяржаўным узроўні выхаванне ахоплівала перш за ўсё юнакоў. Урсулінкі ліквідавалі гістарычную крыўду і садзейнічалі арганізацыі першай жаночай школы ў 1584 г. у Авіньёне (Францыя).†

Я пишу в вашу газету, потому что хочу поделиться своей радостью и рассказать о Божьем Милосердии.
    Бог нас любит. Он посылает нам радости или горести, здоровье или болезни для того, чтобы мы поверили ему, приняли его любовь и почувствовали его милосердие. Нужно просто научиться читать его знаки. Я думаю, что в жизни каждого человека были моменты, когда Бог пытался сказать что-то важное. Но возможно, человеку не всегда удается понять это. Я не раз чувствовала Божье милосердие и много хороших поступков совершила с его помощью. А мой родственник благодаря Богу выжил. Это было в Пепельную среду. Дядя Витя получил серьезную черепно-мозговую травму на работе. Его повезли в больницу. По пути чуть он не умер. Смерть могла произойти в любой момент. Врачи говорили, что с такими травмами не живут.†

Святы Францішак з Асыжу жыў 44 гады. Першую палову свайго жыцця ён правёў цалкам бесклапотна. У 19 гадоў у яго адбылося ўнутранае навяртанне і ён прыняў рашэнне жыць паводле Евангелля Езуса Хрыста. Захоплены падчас св. Імшы ў дзень св. Мацвея словамі Евангелля пра тое, як былі пасланы апосталы абвяшчаць Божае слова, (Мц 10, 7-14) ён распазнаў сваё прызванне да апостальскага жыцця і пасля дазвола біскупа прысвяціў сябе распаўсюджанню сярод людзей ідэі пакуты і супакою. У эпоху, калі было мноства рухаў, якія насілі характар пратэста, Францішак заклаў падмуркі пад рэлігійнае аднаўленне, якое асноўвалася на прыкладзе з жыцця чалавека, а не на бунтарскіх пратэстах. Яго лад жыцця хутка натхніў многіх маладых хрысціянаў з усіх грамадскіх слаёў. З гэтага натхнення Духа нарадзіўся ордэн меншых братоў.†

4 верасня б.г. прайшло 80 гадоў з часу прыезда сёстраў-назарэтанкаў у Навагрудак. Непрыкметныя сёстры, прыезд якіх не суцешыў многіх, аказаліся сапраўдным скарбам: схаваным, але якім жа каштоўным!

Першыя сёстры-назарэтанкі прыбылі ў Навагрудак у 1929 г. Яны апекаваліся касцёлам (белай Фарай) і заняліся выхаваннем і навучаннем дзяцей і моладзі. Пачаткі былі вельмі складаныя. Сёстры сустракаліся з такой вялікай незычлівасцю, варожасцю, што быў нават момант, калі яны хацелі пакінуць гэты горад. Менавіта тады генеральная настаяцелька М. Лаурэта Любавідская дадала сёстрам бадзёрасці, высылаючы ім тэлеграму наступнага зместа: “Рашуча, катэгарычна неабходна вытрымаць тут, нам нельга адступіць, бо ідзе размова пра дом Хрыста-Валадара. Ён павінен перамагчы. Нам трэба змагацца за Яго Валадарства. Бясстрашна перажыць усе цяжкасці, бо там здзейсняцца вялікія справы”. †

10-ці летні юбілей хору “Cantate Domino”
парафіі імя Божай Міласэрнасці з Гродна

Бліжэй я пазнаёмілася з хорам “Cantate Domino” год таму назад, калі ён выступаў з канцэртам з нагоды чарговых успамінаў пра св. Цэцылію ў касцёле імя Божай Міласэрнасці ў м-не Вішнявец. Пасля ўдзелу ў літургіі св. Імшы харысты вырашылі такім спосабам ушанаваць сваю заступніцу і зрабіць музычны падарунак вернікам сваёй парафіі. Рэлігійныя песні, якія былі спецыяльна падабраны дзеля гэтай нагоды, гучалі ў касцёле амаль гадзіну. Напэўна не толькі для мяне гэта была гадзіна хвалюючых уражанняў з-за іх меладычнасці і майстэрства выканання. Я магу шчыра сказаць, што песні былі праспяваны душой. Пазней я пераканалася, што гэтую “музычную душу” можна адчуць як на канцэртах, так і падчас ўдзелу харыстыў ў св. Імшах, рэлігійных урачыстасцях. †

«Ідзіце да Мяне ўсе, што працуеце і стаміліся пад цяжарам, і Я дадам вам сілы. Вазьміце ярмо Маё на сябе ды вучыцеся ад Мяне, бо Я ціхі ды пакорлівы сэрцам, і знойдзеце спачынак душам вашым» Мц 11, 28 – 29

    З 4 да 19 кастрычніка б.г. у нашай дыяцэзіі будзе адзначацца ТыдзеньМіласэрнасці.

Тыдзень Міласэрнасці - гэта перыяд аказання бескарыслівай, выплываючай з любові дапамогі людзям, якія апынуліся ў цяжкай жыццёвай сітуацыі, і нашай павышанай чуткасці ў адносінах да іх патрэбаў. Сустрэчы, малітвы і акцыі, якія суправаджаюць гэты тыдзень, прапагандуюць ідэю хрысціянскай міласэрнасці.
    Гэтая міласэрнасць з’яўляецца нашым абавязкам, пра які мы павінны памятаць заўжды. Напэўна, яна не залежыць ад колькасці аддадзеных рэчаў ці вартасці складзеных дароў. Часам дастаткова сяброўскага людскога жэста дапамогі людзям, якія найбольш гэтага патрабуюць: самотным, пакутуючым ці тым, якія заблудзіліся на жыццёвых ростанях. Абыякавасць можа быць такой балючай! А сяброўская душэўная ўсмешка ці адпаведны жарт могуць быць штодзённым дарам для нашых бліжніх.†