Хочешь порадовать близкого тебе человека оригинальным подарком? Возьми листок цветной бумаги ярких тонов, сложи сердечко, с помощью которого ты сможешь оригинально выразить свои теплые чувства к близким тебе людям: маме, папе, дедушке, бабушке, сестричке, брату.

1. Разрежь квадрат по диагонали. У тебя получится 2 треугольника. Загни уголки одного из треугольников книзу, так, как это показано на схеме. Переверни.
    2. Загни один из слоев бумаги к верху и опять переверни.
    3. Вложи уголки в образовавшиеся карманы.
    4. Загни по намеченным линиям.
    5. Сложи так, как показано на схеме. Переверни.
    6. У тебя получилось сердечко, внутри которого ты можешь написать о своих чувствах, или пожелать что-либо хорошее.

   Перад пачаткам гульні папрасіце дапамогі ў сябра або дарослага. Той, хто вам дапамагае, разрэжа фотаздымак на столькі кавалкаў, колькі ёсць удзельнікаў гульні. Гэтыя кавалачкі павінны быць больш-менш той жа самай велічыні і быць як галаваломка-мазаіка. Калі вы не знойдзеце ні аднаго фотаздымка, то можна выразаць які-небудзь малюнак з газеты ці часопіса. Але ніхто з вас не можа бачыць гэтага фотаздымка ці малюнка! Той, хто дапамагае, дае кожнаму з вас кавалачак, які вы павінны наклеіць на ліст паперы ў любым месцы. Кожны з вас цяпер павінен намаляваць цэлы малюнак вакол выразанага кавалка. Не сядайце вельмі блізка адзін да аднаго, каб вы не змаглі падглядзець у лісток іншага. Толькі калі ўсе закончаць сваю працу, то можна параўнаць, якія розныя малюнкі вы намалявалі на аснове аднаго і таго ж самага выразанага кавалачка. Задумайцеся, як мог выглядаць арыгінал.

   Сяброўства – гэта актыўная і верная зычлівасць, накіраваная да акрэсленай асобы ці асобаў.     У любові жадаеш, каб табе верылі, а ў сяброўстве – каб цябе разумелі.
    Сяброўства – гэта адна душа ў двух целах.
    У прысутнасці сяброў людзі могуць лепш думаць і дзейнічаць.
    Найлепшы сябар – той, хто не пытаючыся пра прычыну твайго смутку можа зрабіць так, што ізноў вернецца радасць.

Эти евангельские слова - о поразительном свойстве человеческого восприятия, его удивительной избирательности. Мир вокруг нас полон звуков, слов, идей, образов, чувств, но мы слышим лишь то, что хотим услышать, и лишь тогда, когда внутренне готовы это принять. Но иногда двери нашего сердца могут внезапно распахнуться, чтобы осознать важную истину. Такой озаряющей силой обладают притчи. Посаженные в плодородную почву наших сердец, они расцветают цветами мудрости и помогают нам обрести гармонию в себе. Ценность притчи в том, что она не задает вопросов и не ждет ответов, не навязывает чуждую нам мораль. Она несет в себе подсказку, свежую точку зрения. †

Игра для супругов:

Предлагаем Вам игру, которая поможет избежать конфликта в том случае, когда Вы никак не можете договориться о том, кто будет сегодня мыть посуду, резать лук или пойдет в магазин. Она поможет вам перейти от назревающего конфликта к положительному отношению.
    Игра состоит в том, что вы должны за 7 минут (можно играть и без ограничения времени) написать как можно больше предложений, начинающихся фразой: «Я люблю тебя, потому что ты ...» или просто написать как можно больше положительного о своей второй половине. Побеждает тот, кто больше найдёт хорошего. Но и второй супруг тоже выигрывает, так как ему достается больше комплиментов и признаний в любви. При всей внешней простоте, игра очень веселая. Даже если вы не будете играть в эту игру, не забывайте говорить друг другу теплые слова!!! †

Паважаныя чытачы!

   Часам у нашым жыцці здараюцца непрыемныя моманты, калі сум, роспач або расчараванне пранікаюць глыбока ў сэрца і афарбоўвюць усё ў чорна-белыя колеры. Тады жыццё здаецца невыносным.

Апостал Павел звяртаецца да ўсіх вернікаў: “Заўсёды радуйцеся. Несупынна маліцеся, за ўсё дзякуйце; бо такая ёсць воля Божая ў Ісусе Хрысце для вас” (1 Тэс. 5, 16-18). А ў старазапаветнай кнізе Прыпавесцяў Саламона (Прып.15,15) можна прачытаць наступнае: “Усе дні няшчаснага сумныя; а ў каго сэрца вясёлае, у таго заўсёды баль”.
    Іншымі словамі, той, у каго ў сэрцы няма радасці - той няшчасны, сумны. А ў каго радасць - у сэрцы, у таго - свята, урачыстасць. Вядома, што жыццё ў шчасці і радасці - дасканалы, жаданы стан чалавека, да якога ён бясконца імкнецца. Аб гэтым гаворыць і хрысціянства. У шматлікіх рэлігіях маркота і роспач лічацца найвялікшым грахом.†

Хочаце атрымаць радасць ад сумеснай творчасці? Наша прапанова – “Апельсінавы букет”

Усе мы любім апельсіны, мандарыны, бананы! Яны - ў продажы круглы год. Але садавіну можна не толькі есці, ёю можна яшчэ любавацца: раскласці хораша ў вазе, намаляваць нацюрморт або стварыць з яе маляўнічы рысунак. Прапануем вам стварыць карціну з таго, што засталося ад садавіны - з лупінаў. Лупіну апельсіна трэба акуратна зрэзаць нажом, а затым згарнуць спіраллю або проста злёгку выгнуць. Высушыўшы ўсё гэтае багацце, можна атрымаць незвычайныя апельсінавыя кветкі. Іх прыемны водар будзе радаваць вас у любы час на працягу цэлага года. Таксама скуркі бананаў лёгка падзяляюцца на палоскі. Накруціце іх на аловак і дайце высахнуць. Яны стануць прыгожага цёмна-карычневага колера. З атрыманага матэрыяла можна выкласці выдатныя кветкавыя кампазіцыі.

Прыемнага апетыта і новых шэдэўраў!

Прыдумайце якое-небудзь даўжэйшае слова, напрыклад: лакаматыў. Кожны запісвае яго на паперы, зверху ўніз, у кожным радку можа знаходзіцца толькі адна літара. На пэўнай адлегласці напішыце гэтае ж самае слова яшчэ раз, таксама памятаючы пра тое, каб у кожным радку знаходзілася толькі адна літара, на гэты раз – знізу ўверх.
    Такім спосабам у верхнім радку ўверсе будзе знаходзіцца літара л, а справа – а. Кожны з вас павінен запоўніць прастору паміж імі, каб паўстала слова, першай літарай якога будзе л, а апошняй – а. Гэта магло б быць – ляска. Паспрабуйце запоўніць усе радкі. Пасля таго, як пройдзе вызначаны час, чытайце ўголас свае словы. Перакрэслівайце тыя, якія былі напісаны ў большасці асобаў. За кожнае слова, якое не паўтараецца, Вы атрымаеце адно ачко. Выйграе той, хто набярэ найбольшую колькасць ачкоў.

1 верасня вучні пачатковых і сярэдніх школаў, а таксама студэнты вышэйшых навучальных устаноў пачалі новы навучальны год.

Прайшлі бесклапотныя канікулы: час прызначаны для адпачынка. Дзеці і моладзь ідуць здабываць веды, якія будуць ім патрэбны ў жыцці. Аднак трэба памятаць, што акрамя ведаў, атрыманых у школе, мы маем сёння магчымаць павялічыць свой духоўны патэнцыял, выхаваць сябе як хрысціяніна, удзельнічаючы ў катэхезе, якая пачынаецца з верасня. У сёлетнім годзе Святарства менавіта у парафіях вучні, студэнты, а таксама дарослыя людзі могуць пазнаваць Хрыстовую навуку і сведчыць аб сваёй веры.
    Пазнанне праўдаў веры, напэўна, будзе прыгожым дапаўненнем нашай індывідуальнасці. Акрамя рэлігійных ведаў, атрыманых на ўроках рэлігіі, мы можам схіліцца над Бібліяй і навукай Касцела, навучыцца Божаму погляду на жыцце, маліцца. У сённяшнім бурлівым жыцці трэба на хвіліну затрымацца, каб задумацца, якія каштоўнасці - самыя значныя, наколькі важнае месца займае ў нашым жыцці Бог, ці ўсімі нашымі дзеяннямі мы праслаўляем Бога і ўдзячны Яму за Яго Ласкі?†

18 – 19 жніўня б.г. так, як і штогод, цераз Гродна прайшла пешая экуменічная пілігрымка “Беласток – Гродна – Вільня”. У гэтым годзе яна была вельмі шматлікая, бо ў ёй прыняло ўдзел ажно 340 чалавек, а з іх ліку – каля 70 асобаў - з Беларусі. Дэвіз сёлетняй пілігрымкі: “Акружым клопатам жыццё, як Марыя, Маці Міласэрнасці”. Падчас паломніцкага шляху кс. Мар’ян Райхель абвясціў шэраг канферэнцый на актуальную тэму: аборты, эўтаназія, in vitro і г.д.
    24 жніўня б.г. з удзячнасцю за пройдзены шлях мы сталі перад цудатворным адлюстраваннем Вастрабрамскай Божай Маці, якая са свайго абраза, як бы гаворыць: «Я радуюся, што вы знаходзіце ў гэтым Доме маёй Міласэрнасці і Божых ласкаў».    Падчас сёлетняй пілігрымкі ўпершыню я ўсведаміла цалкам, як мы сабой сведчым перад людзьмі аб сваёй веры. Людзі, бачачы нас, маюць слёзы на вачах. Яны падрыхтоўваюцца на наш прыход, упрыгожваюць свае хаты і абразы Божай Маці кветкамі, хочуць падзяліцца ўсім, што ў іх ёсць. Для іх кожная пілігрымка – гэта свята. Яны жывуць тым і чакаюць паломнікаў на працягу цэлага года.
    У паломніцтва ў Вільню я ішла другі раз. Яно адрозніваецца ад нашых маладзёжных пілігрымкаў з Гродна: у ёй удзельнічае многа вандроўнікаў старэйшага пакалення. Каб упершыню стаць “на цудоўны паломніцкі шлях” (са словаў песні), трэба мець шмат адвагі, але перш за ўсё даверыцца Богу і Яго Маці, а тады кожны крок набірае надзвычайны сэнс. ×