Тыдзень малітваў аб адзінстве хрысціян

“Ёсць шмат людзей звонку, якія здаюцца быць унутры, і шмат унутры, якія здаюцца быць звонку”. Гэтае вядомае выказванне св. Аўгустына аб хрысціянах свайго часу прыйшло мне на думку напярэдадні Тыдня малітваў аб адзінстве хрысціянаў. З аднаго боку, для кожнага паслядоўніка Хрыста застаецца скандалам падзел вучняў Езуса на канкурыруючыя, а часам нават варожыя Цэрквы, секты, супольнасці. З другога боку, можна заўважыць шмат адзінства духу і мыслення сярод людзей, якіх фармальна розняць канфесіі, але яднае дух адданай веры ў Хрыста. Гэта знешне падзеленыя, але ўнутрана поўныя добрай волі яднання. Іх сведчанне гаворыць аб магчымасці рэалізаваць запавет Пана: “каб усе былі адно” (Ян 17, 21). Аднак пры гэтым нараджаецца слушнае і насцярожанае пытанне: “Але як яднацца?”
    Здаецца, вернікам Беларусі не трэба расказваць аб драматычнасці падзелу хрысціянаў. Шматвяковы досвед жыцця ў падзелах і пошуку прынамсі побытавага адзінства не перастае кранаць многія сем’і ў нашай краіне. Як жа часта да святароў прыходзяць асобы, у якіх канфесійна падзеленыя сем’і, паразмаўляць. Ім трэба лічыцца з асаблівасцямі, напрыклад, каталіцызму і праваслаўя, розных традыцый і календароў. І наколькі ж шчаслівы тыя сем’і, якіх яднае адна вера, адзінства сумесных сакрамэнтаў і традыцый. †

Папа Бэнэдыкт XVI
    Дарагія браты і сёстры, як вы ведаеце,1 мая з радасцю я абвяшчу благаславёным паважанага Яна Паўла II, майго дарагога папярэдніка. Выбраная дата з’яўляецца вельмі знамянальнай: таму што гэта будзе II Велікодная нядзеля, якую ён сам прысвяціў Божай міласэрнасці і напярэдадні якой закончыў сваё зямное жыццё. Тыя, якія яго ведалі, тыя, якія яго цанілі і любілі, не могуць не радавацца разам з Касцёлам гэтай падзеі.

    Падчас малітвы “Анёл Панскі” у Ватыкане 16 студзеня 2011 г †

«Межконфессиональный диалог» 5 января.
    30 декабря 2010 года в Институте философии, теологии и истории святого Фомы в Москве состоялась очередная встреча совместной рабочей группы по рассмотрению проблем в отношениях между Русской Православной и Римско-Католической Церквями в России. В начале встречи члены совместной группы ознакомились с работой учрежденного Обществом Иисуса Института философии, теологии и истории святого Фомы в Москве.
   На заседании были рассмотрены вопросы, связанные с передачей имущества религиозного назначения, государственно-церковными отношениями, функционированием общин византийского обряда в России. Была подчеркнута общность позиции по различным социально значимым вопросам. Стороны договорились о необходимости более тесного взаимодействия в ситуациях, когда передача имущества религиозного назначения может вызвать межконфессиональную напряженность. Участники встречи особо подчеркнули необходимость углубления сотрудничества в области социального служения и культурно-просветительской деятельности. Члены совместной группы выразили благодарность Апостольскому Нунцию в РФ архиепископу Антонио Меннини за существенный вклад в развитие православно-католических отношений в России. †

Не май 100 сяброў, а май… камп’ютар і выхад у інтэрнэт. Па такім прынцыпе жыве шматлікая моладзь. Як паказала апытанне, праведзенае сярод маладых людзей ва ўзросце 14-19 год, за камп’ютарам яны праводзяць 1- 6 гадзін у дзень. І амаль столькі ж “прападаюць” у інтэрнэце. 22% апытаных прызналіся, што яны праводзяць за камп’ютарам увесь свой вольны час. А гэта ўжо паказчык таго, што тэхніка “паглынае” і можа выклікаць залежнасць. Ці гэта так дрэнна?

Дэградацыя
    Спачатку некалькі фактаў. Інтэрнэт садзейнічае паступовай дэградацыі чалавека. Мова, якая выкарыстоўваецца ў ім, максімальна спрошчана. У штодзённым жыцці чалавек забываецца, што існуе другі ўзровень культуры. Да таго ж распаўсюджана мана і абрабаванне людзей у інтэрнэце. Гэта некаторыя віртуальныя крамы, праходжанне розных тэстаў з запросам выслаць смс на наступны нумар… і як вынік - парушэнне раўнавагі, стрэс, сваркі ў сям’і. †

Дарагі малады чалавек! У двух папярэдніх этапах падрыхтоўкі да Сусветных дзён моладзі (СДМ) у Мадрыдзе (лістапад, снежань) спачатку мы разважалі аб тым, чаму арганізаваны Дні моладзі, затым хацелі адказаць на больш асабістыя пытанні, чаму я намерваюся прыняць удзел у СДМ і чаго я чакаю ад іх? Спадзяюся, што ў вас знайшоўся час для агульнага разважання аб будучай дарозе ў Мадрыд, або яшчэ знойдзеце найбліжэйшую нагоду паразмаўляць пра гэта з душпастырамі ў вашых супольнасцях.

У межах трэцяга этапу падрыхтоўкі давайце адкажам на пытанне: “Якім Касцёл бачыць маё падарожжа ў Мадрыд і як я бачу цэласнасць шляху майго жыцця?”
    Для плённай падрыхтоўкі да падарожжа звычайна накіроўваецца спецыяльнае пажаданне на дарогу. Кожны раз мы вяртаемся да яго, каб зразумець, ці мы не сышлі з правільнага шляху на бездарожжа.
    Тым пажаданнем-“маяком” Касцёла на СДМ у Мадрыдзе былі выбраны дэвіз-праграма – “Укарэненыя і ўбудаваныя ў Хрысце, і ўзмоцненыя ў веры” (Клс 2, 7).
    Гэта ёсць свайго роду шыфр кожнага паспяховага добрага шляху нашага жыцця. Пераносячы гэты шыфр у кожную сітуацыю, можна правільна прачытаць шлях прызвання да святасці і Збавення. Дарога ў Мадрыд – гэта фрагмент шляху майго жыцця, падчас якога я хачу адкрыць прызванне да святога жыцця. †

Сёння ўсё радзей карыстаюцца тэлефоннай кабінкай, а размовы па тэлефоне становяцца ва ўсё меншай ступені вынікам неабходнасці. Выкарыстанне сотавага тэлефона нясе задавальненне. А валоданне гэтым жа тэлефонам становіцца неадольна атракцыйным. Сёння даследаванні пацвярджаюць, што сотавым тэлефонам карыстаюцца часцей, чым інтэрнэтам ці асабістым камп’ютарам. З выкарыстаннем сотавага тэлефона надыходзяць змены ў многіх сферах чалавечага жыцця. Трэба сцвердзіць, што залежнасць ад сотавага тэлефона з’яўляецца новай з’явай. Цікава тое, што часцей мужчыны пападаюць у залежнасць ад сотавага тэлефона, якая характарызуецца наступнымі рысамі:
    - наданне вялікага значэння тэлефону,
    - не адкладванне ані на хвіліну тэлефона,
    - калі няма тэлефоннага апарата, то адчуваецца дыскамфорт, часам нават паніка,
    - тэлефон становіцца пасрэднікам пры кантактах з іншымі,
    - адчуваецца націск няспыннага кантакту з кімсьці,
    - у якасці апраўдання сваіх паводзін карыстальнікі сотавага тэлефона паведамляюць пра яго зручнасць і бяспечнасць,
    - звычайна маскіруюць страхі. †

Маленькая Аліна вырашыла дапамагчы свайму старэйшаму брату Алегу маляваць. Яна села побач і стала зафарбоўваць возера. Але неўзабаве ёй надакучыла маляваць і яна стала шкодзіць. Спачатку намалявала сінюю траву і сказала, што такая трава існуе. Усміхнуўся Алег і не стаў спрачацца:
    - Хай будзе сіняй, калі табе так хочацца, - і пачаў маляваць дрэва. Потым Аліна намалявала чорнае сонца і сказала, што такое сонца бывае ноччу, а Алег ізноў прамаўчаў.
    Алег вырашыў таксама пафантазіраваць, узяў ды і намаляваў на сіняй траве пад чорным сонцам маленькага зялёнага мядзведзя і сказаў, што гэты мядзведзь качаўся ў траве і запляміў сваю поўсць. Убачыла Аліна зялёнага мядзведзя, раззлавалася і адразу стала зафарбоўваць яго, кажучы, што такіх мядзведзяў не існуе. Алег спыніў руку сястры і не даў ёй зафарбаваць свайго мядзведзя. Аліна пачала абзываць брата, а потым заплакала і пайшла да мамы скардзіцца.
    Мама, выслухаўшы ўважліва Аліну і Алега, даведалася, як усё было на самой справе, і сказала:
    - Не плач, дачушка, а лепш павучыся памяркоўнасці ў Алега.

Задаём пытанні

Дарагія чытачы!
З Новага года рушыць новы праект нашай газеты. Кожны з Вас можа задаць пытанні гасцям нашай рэдакцыі. Пытанні будуць прымацца па тэлефоне: 75 64 38. А адказы на іх будуць давацца ў найбліжэйшых нумарах Слова. Першым нашым госцем будзе ксёндз біскуп Аляксандр Кашкевіч. 10 студзеня з 10.00 – 13.00 можна будзе задаць пытанні ксяндзу біскупу.

Хрост Пана, Хрост Езуса Хрыста – гэтае свята ў хрысціянстве заканчвае перыяд Божага Нараджэння. У Рыма-каталіцкім Касцёле, як і Грэка-каталіцкім, яно прыпадае на нядзелю пасля ўрачыстасці Аб’яўлення Пана (Трох Каралёў).
    Святы Ян-Апостал называе месца, дзе павінен быць ахрышчаны Езус: “Гэта адбылося ў Бэтаніі за Ярданам, дзе Ян хрысціў” (Ян 1, 28). Як на даўнюю Заярданскую Бэтанію (таму што была таксама Перадярданская Бэтанія каля 3 км ад Ерузалему, дзе жылі Лазар з Марыяй і Мартай) указваецца сённяшні г.Chirbet el Medesz, дзе знаходзіцца паток, якія плыве ў Ярдан, у ім нават у спякотныя гады ёсць вада. Тут, паводле біблістаў, павінен быў хавацца Ілля. Тут жа праз 800 год пасля яго павінен быў выступаць перад народам Ян Хрысціцель. Зблізку Ярдан з’яўляецца вельмі плыткім. Менавіта сюдой праходзіў шлях з Усходу на Захад. Ян Хрысціцель выкарыстаў гэтую выгадную сітуацыю броду, каб абвяшчаць аб Месіі і падрыхтаваць людзей да Яго прыходу. †

Свята Хроста Пана нагадвае нам пра ўласны хрост, як пра пачатак нашага жыцця ў хрысціянскай супольнасці. Успамін Хроста Езуса Хрыста ў водах ракі Ярдан – гэта добрая магчымасць задумацца над уласнымі паводзінамі паводле Хрыстовага навучання. Мы можам доўга гаварыць пра прынцыпы паводзін, правілы, Божае і дзяржаўнае права, звычаі, нават назавём Божыя і касцёльныя запаведзі. Мы можам падзяліць паводле ўласных поглядаў людзей на добрых і злых або нават асудзіць самога сябе на пекла паводле ўласнага меркавання. Аднак сярод гэтага ўсяго адсутнічае вера і надзея. Недастаткова выконваць закон. Вера ў Адзінага Бога і надзея на збавенне замяняюць сумненні ў малітве, няўменне прытрымлівацца прадпісанняў і традыцыі. Як павінна выглядаць гэтая вера? Ці магчыма яна? Прыгожым прыкладам магчымасці веры ў Езуса і надзеі на вечнае жыццё з’яўляецца сяброўства, давер да маці, бацькі, сябра. Чаму давяраем сваю душу адным і не верым іншым? Заўжды мы можам знайсці чалавека, якому давяраем на 100%. Давер дорага каштуе ў нашым свеце. На працягу ўсяго жыцця мы экзаменуем сяброў і сваякоў у гэтых адносінах. Няважна, як яны паводзяць сябе з іншымі, а для нас важна ці яны не падманваюць нас і ці не аставяць нас у бядзе. Такіх сяброў мы будзем памятаць аж да смерці. Мы верым такім людзям і давяраем ім. †

Філіяльны касцёл у Селіванаўцах існаваў ужо ў 1775 г. Цэнтр парафіі знаходзіўся ў Гожы. У 1795 г. была вылучана Селіванаўская парафія. Праз некалькі год драўляны касцёл у Селіванаўцах згарэў. Новая мураваная святыня была ўзведзена ў 1840 г., калі пробашчам парафіі быў кс. Адальбэрт Сабалеўскі. У правым алтары знаходзіцца эпітафія Ядвігі Тукала з Сабалеўскіх (1871 – 1908), фундатаркі касцёла, а таксама бюст памерлай з белага мармуру. Будаўніцтва святыні было закончана ў 1867 г.
    Касцёл Перамянення Пана мае класічную архітэктуру, мураваны, з бутавага каменя, дэкараваны атынкованай цэглай, прамавугольны, з арачнымі аконнымі праёмамі ў бакавых сценах. Два вертыкальныя акенцы ў мансардзе, пад імі нішы без скульптур, якія аздабляюць парадны фасад, аналагічна як два львы - пры ўваходзе. Двухсхільны дах над вальмавым прэзбітэрыем. Васьмігранная вежа-званіца, драўляная, з шатровым дахам. На дзядзінцы, па левым баку параднай сцяны знаходзіцца драўляная малюткая каплічка са статуяй святога. У глыбіні па правым баку на рагу мура – грот Беззаганнай. За апсідай - дэкаратыўная жалезная агароджа - праца каваля. У 1991 г. дзядзінец быў адноўлены, а месцамі забетанаваны. †

Няхай Святы Дух, пасля вашага вяртання дамоў, напаўняе вас спачувальнай бязмежнай любоўю, няхай вас адорыць уяўленнем і адвагай адкрыцця, як ператварыць вашыя супольнасці ў месцы, поўныя дабрыні сэрца і даверу. Супакой, які я вам удзяліў, будзе ўздзейнічаць на іншых людзей і на свет.

28 снежня – 1 студзеня ў Ратэрдаме адбылася сустрэча моладзі, арганізаваная супольнасцю братоў з Taize. У сёлетнім спатканні хапала маладых людзей таксама і з Беларусі. Аўтобусы з моладдзю з Гродна, Мінска, Брэста, Баранавічаў і Віцебска вырушылі ў Ратэрдам, каб там сустрэцца з моладдзю ўсяго свету. На гэтую сустрэчу прыехалі таксама маладыя людзі праваслаўнага веравызнання з Мінска. Нягледзячы на тое, што сустрэча была арганізавана для маладых еўрапейцаў, прысутнічалі тут таксама маладыя асобы з іншых частак свету. Вельмі часта гаварылася пра лічбу каля 35 000 чалавек, сярод якіх 92 - з Гродна. Ніхто не сумняваўся, што гэтая сустрэча неабходная і вельмі важная. Яна была патрэбна для хрысціян, якія жылі ў Галандыі, але і таксама для кожнага з нас. Такія сустрэчы ствараюць і фарміруюць людскія сэрцы. Галандыя, уся тэрыторыя якой ляжыць ніжэй узроўню мора, займае першае месца па ўжыванні кавы, край, дзе людзі наракаюць толькі на надвор’е, дзе тыя, якія кураць, самі сабе скручваюць папяросы – у гэтыя дні адчула моц малітвы.†