Дэканат Гродна-Захад

Драўляны касцёл Унеба­ўзяцця НПМ у Адэльску быў заснаваны ў 1490 г. Яго фундатарам быў польскі кароль Казімір IV. Святыня была збудавана ў форме крыжа, мела адну вежу. У 1674 яе кансэкраваў кс. біскуп суфраган Слупскі. З 1862 г. пры ёй была капліца Клімаўка, якая мела капелана; яе скасавалі ў 1866 г. У 1874 г. касцёл аднавілі. У 1781 г. парафія налічвала 4319 вернікаў.
    Адэльская парафія была вельмі вялізная. У яе склад уваходзілі 3 гарады: Адэльск, Крынкі і Кузніца. Кіраваў парафіяй адэльскі пробашч кс. Павел Цехановіч, які адначасова быў капеланам караля Жыгімонта, а душпастырскую апеку ў Адэльску і Крынках ажыццяўлялі за яго так званыя камендары (накшталт сённяшніх вікарыяў). †

Папа Бэнэдыкт XVI
   Вера ў Провід не вызваляе ад цяжкай барацьбы за годнае жыццё, але вызваляе ад хваляванняў за рэчы і боязі заўтрашняга дня. Зразумела, што навучанне Езуса, хоць заўсёды застаецца праўдзівым і актуальным для ўсіх, практыкуецца па-рознаму ў залежнасці ад разнастайных пакліканняў: францішканін будзе ў стане ісці за ім больш радыкальна, а бацька сямейства будзе памятаць аб неабходнасці выконваць свае абавязацельствы адносна жонкі і дзяцей. У кожным асобным выпадку хрысціянін адрозніваецца абсалютным даверам да Нябеснага Айца, як гэта рабіў Езус. Менавіта адносіны з Богам Айцом надаюць сэнс усяму жыццю Хрыста, Яго словам, Яго справам збавення ажно па Яго пакуту, смерць і ўваскрасенне. Езус паказаў нам, што значыць жыць, цвёрда ступаючы па зямлі, будучы адкрытым на канкрэтныя патрэбы бліжняга, і адначасова з сэрцам, заўсёды звернутым да Неба, пагружаным у Божую міласэрнасць.

    Падчас малітвы “Анёл Панскі”, 27.02.2011 †

Пахвалёны Езус Хрыстус!

    На пачатку сардэчна вітаю ўсіх чытачоў нашай дыяцэзіяльнай газеты, а таксама тых, хто зацікавіўся праблематыкай касцёльнага сужэнскага права і працай Касцёльнага суда ў Гродне. Безумоўна, гэтая зацікаўленасць праяўляецца перш за ўсё ў кантэксце праблемаў сужэнскага жыцця, але не толькі.
    Дазволю сабе крыху расказаць пра сябе і працу, якую я выконваю. Я паходжу з Польшчы. Прыехаў на працу ў нашу дыяцэзію 20 год таму. З 1993 г. звязаны з працай у Касцёльным судзе. На працягу многіх год быў судовым натарыусам, пазней выконваў функцыю намесніка афіцыяла, а з 2005 г. з’яўляюся афіцыялам. Акрамя таго, з’яўляюся пробашчам парафіі Унебаўзяцця НПМ і св. Юзафа, Рамесніка, у Скідзелі.

Некалькі слоў пра правасуддзе ў Касцёле і пра наш гродзенскі суд.
    Развіццё Ката­ліц­кага Касцёла з яго пачатку і да сённяшняга дня суправаджае развіццё кананічнага права. Касцёл з’яўляецца людской супольнасцю, а кожная супольнасць, калі хоча быць сапраўднай, павінна ў сваім развіцці кіравацца законам. Закон ахоўвае вернікаў Касцёла, вызначае правы і абавязкі. Выкананне закону абавязвае ўсіх вернікаў. А паколькі кананічнае права, абавязковае ў Касцёле, часта не выконвалася і не выконваецца, то паўстала неабходнасць арганізацыі правасуддзя. Я не ўваходжу ў гістарычную праблематыку, таму што яна вельмі шырокая. †

Когда может прийти Христос?
    Этот вопрос беспокоил ещё Апостолов. Христос приводит признаки близости Своего пришествия, когда Он поспешит, чтобы спасти человечество от полной победы зла.
    “И спросили Его: Учитель! когда же это будет? и какой признак, когда это должно произойти? Он сказал: берегитесь, чтобы вас не ввели в заблуждение, ибо многие придут под именем Моим, говоря, что это Я; и это время близко: не ходите вслед их. Когда же услышите о войнах и смятениях, не ужасайтесь, ибо этому надлежит быть прежде; но не тотчас конец. Тогда сказал им: восстанет народ на народ, и царство на царство; будут большие землетрясения по местам, и глады, и моры, и ужасные явления, и великие знамения с неба. Прежде же всего того возложат на вас руки и будут гнать вас, предавая в синагоги и в темницы, и поведут пред царей и правителей за имя Моё. (…) Преданы также будете и родителями, и братьями, и родственниками, и друзьями, и некоторых из вас умертвят; и будете ненавидимы всеми за имя Моё. (…) И будут знамения в солнце и луне и звездах, а на земле уныние народов и недоумение; и море восшумит и возмутится; люди будут издыхать от страха и ожидания бедствий, грядущих на вселенную, ибо силы небесные поколеблются, и тогда увидят Сына Человеческого, грядущего на облаке с силою и славою великою. Когда же начнет это сбываться, тогда восклонитесь и поднимите головы ваши, потому что приближается избавление ваше. (…) Небо и земля прейдут, но слова Мои не прейдут” (Лк 21, 7-33). †

Каждый из нас понимает, что современную молодежь больше интересуют компьютеры, дискотеки, бары и многое другое. Но почему молодежь не задумывается о Костеле, вере в Бога и молитве? Теперь, к счастью, верующих становится все больше и больше, а также существует много различных групп, где молодежь привлекают к Костелу и Богу. Но часто люди ходят в костел и не задумываются над важными вопросами. Например, зачем я сюда пришел? Что я буду делать для того, чтобы Бог услышал мои просьбы? Действительно ли я верю в Бога? Ведь иногда люди ходят в костел только для того, чтобы мама не ругала или соседка не оклеветала! Придя же туда, мы не молимся, а лишь присутствуем! Каждому человеку надо отличать искреннюю веру и просто посещение религиозных мест. Сейчас пришло время Великого поста, время, когда верующий человек должен ограничить себя в чем-то и как можно чаще ходить в костел, чтобы его душа стала ближе к Богу. †

“Верных Бог не пакідае”, Раіса Сушко, 2/2011
    У артыкуле гаворыцца аб састарэлых і хворых людзях, якія праз усё жыццё пранеслі веру ў Бога. Кс. Віталій Меснікевіч, пробашч парафіі Божай Маці Анёлаў у Лясной, згадвае пра асаблівасці духоўнай працы з такімі парафіянамі. У мясцовым доме-інтэрнаце жыве больш за 300 чалавек – у асноўным адзінокія састарэлыя людзі. Тут ёсць спецыяльны пакой, дзе людзі могуць разам маліцца. Да жыхароў дома-інтэрната рэгулярна наведваюцца бацюшка Павел і ксёндз Віталій. Усе жыхары дома-інтэрната для пажылых і інвалідаў вераць, што Бог іх ніколі не пакіне. †

Пахвалёны Езус Хрыстус!
    Вітаю ўсіх чытачоў “Слова Жыцця”. Ужо другі раз мы сустракаемся з вамі на старонках газеты. Хочацца спадзявацца, што ў папярэднім матэрыяле моладзевай рубрыкі “На скрыжаванні” кожны нешта для сябе адзначыў. Паяднаўшыся з Богам у думках і дзеяннях,вы сталі бліжэй да Яго.
    Я, напрыклад, з гонарам магу сказаць, што навучылася шчырай малітве. Адчуваю, што Бог размаўляе са мною. Аднойчы было дастаткова прыйсці ў касцёл і ў думках звярнуцца да Усявышняга. Ёе адказаў мне і блаславіў. Я адчула гэта! А яшчэ я ведаю, што бабулі і дзядулю было прыемна атрымаць ад мяне паштоўку, у якой я яшчэ раз нагадала, як я іх люблю. Здаецца, узляціш, калі сэрца адкрыта для добрых учынкаў. А давайце паспрабуем дзяліцца сваімі думкамі, разам падводзіць вынікі і ставіць перад сабою новыя мэты. Пішыце на адрас рэдакцыі!

ВЫКАЗВАННЕ З БІБЛІІ:
    “І, калі саграшыць супраць цябе брат твой, ідзі і пасварыся на яго ў чатыры вокі. І, калі ён паслухае цябе, здабудзеш брата твайго” (Мц 18,15).
    Сакавік на дварэ – вясна на душы. Пачынае раставаць снег, свеціць сонца, нават праглядвае дзе-нідзе зялёная трава. Разам з прыродай абуджаецца і наша сэрца. Хочацца скінуць з сябе цяжкі кажух і ўдыхнуць свежага паветра. Мажліва, кажух запэцкаўся. Яго трэба пачысціць. І толькі пасля гэтага з лёгкасцю ўпусціць у сваё чыстае сэрца вясну. †

Сёння я быў у шпіталі. Наведваў хворых. 11 лютага – міжнародны Дзень хворых, таму я вырашыў схадзіць у шпіталь. Наведваць шпіталь у якасці святара для мяне не навіна. Такой практыкі было шмат у Глыбокім. Бягомль жа - іншая справа.

Тут рэдка ўдаецца знайсці перакананага католіка або каталічку. Часцей - праваслаўныя або ніякія. Вельмі часта на пытанне “Дзе Вас хрысцілі?” старэйшыя адказваюць: “Не ведаю”. Але факт хросту не адмаўляюць. У такім шпіталі прыходзіцца тлумачыць усё ад пачатку. І хто такі ксёндз, і што такое касцёл. Як правіла, сыплюцца традыцыйныя пытанні, якія выклікаюць маю ўсмешку: “А чаму Вы без барады? А чаму нежанаты?” Цярпліва тлумачу візуальныя адрозненні паміж ксяндзом і бацюшкам, адбіваюся ад кампліментаў кшталту: але ж і малады, але ж і харошы, дзеўкі, пэўна, гуртом ходзяць. На закід бессямейнасці знайшоў добры аргумент. Запрашаю бабуляў з палаты №3 папрактыкавацца ў матэматыцы. Кажу ім памножыць колькасць пройдзеных дамоў па калядзе, якіх сёлета было сорак, на тры. Атрыманы лік прапаную лічыць маёй вялікай сям’ёй. †

Жылі-былі шчасці. Так, менавіта шчасці. Жылі яны ў розных краінах, хоць і недалёка адзін ад аднаго. У кожнай «шчаслівай краіне» хадзілі легенды пра тое, што дзесьці ёсць іншыя шчасці. Але самая неверагодная легенда была пра тое, што дзесьці ёсць месца, дзе ўсе шчасці сустракаюцца.
    І вось аднойчы ў адной з краін шчасце задумалася: “У мяне ёсць усё, што трэба для шчасця: добрая праца, грошы, родныя, я падабаюся тым, каму жадаю падабацца... Але ўсё гэта такое недастатковае. Хіба гэта можа прынесці сапраўднае шчасце?”
    А тым часам у іншай краіне іншае шчасце думала так: “Усё ў мяне ёсць: прыгажосць, розум, пачуццё гумару, праца, якая мне вельмі падабаецца, ямачкі на шчочках, шчырая усмешка… Мабыць, усе ёсць… Толькі не хапае чагосьці…”
    А трэцяе шчасце ў трэцяй краіне думала так: “Мне не трэба многа для шчасця: гульні, цяпло, мультфільмы, цукеркі, камп’ютар, канікулы. Для мяне гэта - шчасце. Але чагосьці не хапае. Чагосьці такога ж простага, але неабходнага”. †

16 верасня 2010 г. у сядзібе Сакратарыята ККББ адбылося 44 пленарнае пасяджэнне Канферэнцыі Каталіцкіх Біскупаў Беларусі. У сустрэчы, апрача членаў епіскапата, прымалі ўдзел апостальскі нунцый у Беларусі арцыбіскуп Марцін Відовіч і апостальскі візітатар для грэка-католікаў у Беларусі архімандрыт Сяргей Гаек MIC. Згодна з пастанаўленнем ККББ, праграма 2011-га душпастырскага года будзе рэалізоўвацца пад дэвізам “Божая міласэрнасць – адзіная надзея свету”. Такое рашэнне Канферэнцыя Каталіцкіх Біскупаў Беларусі прыняла з нагоды II Сусветнага кангрэса Божай міласэрнасці, які з 1 па 5 кастрычніка 2011 г. пройдзе ў кракаўскіх Лагеўніках.

Год Божай міла­сэрнасці будзе добрай нагодай, каб зразумець місію Езуса Хрыста і вялікую Божую Любоў да людзей.
    У пастырскім пасланні на 2011 г. ксёндз арцыбіскуп Тадэвуш Кандрусевіч нагадвае пра важнасць Божай міласэрнасці. Давайце ўчытаемся ў яго словы. †

Дэканат Сапоцкін

Пакуль не знойдзена звестак аб тым, ці да XVIII ст. у Лабне былі хрысціянскія святыні. Вяскоўцы належалі да прыходу гродзенскага праваслаўнага каложскага кляштара. У 1715 г. кароль Рэчы Паспалітай Аўгуст II заснаваў у Лабне грэка-каталіцкую парафію, «каб хвала Божая памнажалася ў падданых». У 1875 г. царква ў Лабне, як і іншыя ўніяцкія святыні Сапоцкіншчыны, была перададзена царскім урадам праваслаўнаму ведамству. Недзе ў другой пал. XIX ст. старажытная драўляная святыня знікла.
    У 1887 г. (па іншых дадзеных - у 1882 г.) у Лабне быў пабудаваны цагляны атынкаваны храм у стылі неакласіцызму як праваслаўная царква (на фотаздымку 1915 г. яна яшчэ мае званіцу, магчыма, страчаную падчас Першай сусветнай вайны). У 1917 г. царква перайшла да каталікоў. У 1929 г. святыня была пераасвечана як рыма-каталіцкі касцёл Ружанцовай Божай Маці. Напрыканцы 1935 г. генерал Войска Польскага Клебанс дабудаваў да святыні капліцу, а ў 1956 г. быў дабудаваны купал над касцёлам і з’явілася сакрыстыя. †

Как понимать повторное пришествие Христа?
    В последнее время много говорят о конце света. Его пытаются предсказывать – и не только в религиозном контексте, поскольку за это берутся и люди, не признающие Бога. Такие предсказания обычно носят негативный характер, т.е. утверждают, что это будет «конец всего». Тем не менее в христианском представлении повторное пришествие Христа во славе носит позитивный характер. Это будет не «конец всего», а окончательная победа добра над злом, победа Христа над несправедливостью, грехом и дьяволом.
    Католическая теология говорит о первом пришествии Спасителя (воплощение и рождение Христа) и втором (Его явление в конце света). Христос ясно предсказал своё второе пришествие во славе. В христианстве повторное пришествие Христа называется «Парусией Христа». В эллинском мире «парусия» означала официальный визит властителя, это была красивая церемония, во время которой повелитель одаривал город особыми благами. †