Гэтая малітва кожны дзень яднае мільёны людзей ва ўсім свеце. Штодзённа а 15-й гадзіне, у час смерці Езуса, вернікі паўтараюць словы Вяночка – малітвы, прысвечанай таямніцы Божай міласэрнасці. Як і кожны вянок, ён з’яўляецца зборам малітваў, якія паўтараюцца пэўную колькасць разоў і адлічваюцца на пацерках. У цэнтры гэтай малітвы знаходзіцца таямніца мукі, смерці і ўваскрасення Езуса Хрыста. Той, хто моліцца Вяночкам да Божай міласэрнасці, звяртаецца да гэтай таямніцы як да крыніцы Божай ласкі, якая ацаляе свет і асобных людзей з граху і стану аддалення ад Бога. Найбольш распаўсюджаны Вяночак да Божай міласэрнасці быў перададзены с. Фаўстынай Кавальскай.
    Гэты Вяночак у сваім асабістым аб’яўленні Езус Хрыстус прадыктаваў св. сястры Фаўстыне Кавальскай у Вільні 13-14 верасня 1935 года. Ён з’яўляецца адным з практычных малітоўных шляхоў увядзення ў жыццё Касцёла паслання аб Божай міласэрнасці, апісанага Сястрой у “Дзённіку”. Уваскрослы Езус удзяляе з хвалебнай раны свайго Сэрца ваду і кроў – сакраментальныя знакі новага жыцця і ачышчэння ад граху. †

Пане, Ты быў нявінны і, не супраціўляючыся, прыняў смяротны прысуд. Навучы нас узмацняць нашую веру перад абліччам несправядлівасці. Дай зразумець, што Твой Айцец, нягледзячы на несправядлівасць і крыўды, можа ажыццявіць свае збаўчыя планы.

У перыяд Вялікага посту, які мы цяпер перажываем, мы прымаем розныя пастановы і адмовы, каб яшчэ больш паяднацца з пакутуючым Хрыстом. Мы робім гэта для таго, каб перажыць дадзены святы час так, каб разам з Езусам у велікодную раніцу ўваскрэснуць з нашых слабасцей і грахоў да жыцця ў вольнасці і годнасці Божых дзяцей. У гэтым нам дапамагаюць нашыя велікапосныя пастановы, а таксама нашае цярпенне, якое часам нечакана сустракае нас у жыцці. †

– Ваша Эксцэленцыя, Вы ўжо пяты месяц у Беларусі. Якое ў Вас уражанне аб людзях, што жывуць на нашых землях?
    – Вялікая далікатнасць, цярплівасць і задуменнасць. Духоўная глыбіня, што з’яўляецца плёнам доўгага цярпення. Вялікая прага любові. Значэнне працы ўвасабляе адначасна прыгажосць і гармонію. Калі я хачу выказаць мае ўражанні, пачуцці майго сэрца і мой гонар ад таго, што я знаходжуся на гэтай зямлі, мне прыходзяць на розум цудоўныя радкі паэзіі Валянціны Аксак: “Пяку задушэўныя дранікі, але ніхто не прыходзіць дзівіцца на гасціннасць маю невыводную”.

    – Як бы Вы маглі ў некалькіх словах апісаць веру гэтых людзей?
    – Узнёслая трываласць тых, хто змагаўся і не дазволіў украсці скарб уласнай веры. Удзячнасць Богу за магчымасць новага пачатку. Пошук шляхоў аднаўлення.†

Дэканат Гродна-Усход

Мястэчка Прывалка вядома з 1569 г. як каралеўскае ўладанне (двор) у Гродзенскім павеце Троцкага ваяводства ВКЛ. З 1762 г. гэта ўласнасць роду Агінскіх, з 27 лютага 1792 г. мела нават свой герб – св. арханёл Міхал са шчытом і стрэламі, які перамагае д’ябла.
    Ужо на пачатку XVII ст. мясцовая каталіцкая святыня, хутчэй за ўсё капліца, адзначалася як старажытная і «невядома кім і калі фундаваная». Касцёл жа на яе месцы быў пабудаваны па фундацыі караля Жыгімонта III Вазы ў 1609 г. і асвечаны пад тытулам св. Юды Тадэвуша. Спачатку святыня атрымала статус філіі, але па просьбе віленскага біскупа Бенедыкта Войны (1600 – 1615 гг.) кароль залічыў касцёл да парафіяльных. †

2006 год

---

   13 красавіка  -  У Вялікі чацвер урачыстую св. Імшу ў гродзенскай катэдры адправіў Апостальскі нунцый у Беларусі кс. абп Марцін Відовіч. На гэты дзень прыпадае таксама 15-я гадавіна ўзнікнення нашай дыяцэзіі.
   23 красавіка  -  У парафіі Божай Міла­сэрнасці ў Гродне кс. бп Аляксандр Кашкевіч асвяціў абраз Езуса Міласэрнага, які быў змешчаны ў галоўным алтары.
   3 мая  -  У Капцёўцы адбылася ўрачыстая інтранізацыя абраза Маці Божай Яснагурскай у парафіяльны касцёл. Кс. бп Аляксандр разам з айцамі паўлінамі ўзначаліў св. Імшу. †

Папа Бэнэдыкт XVI

    У часы Езуса чакалі Месію, які вызваліць Ізраэль з-пад рымскага панавання. Але Езус не апраўдаў гэтых чаканняў так, што некаторыя вучні пакінулі Яго, а Іуда Іскарыёт нават здрадзіў Яму. На самай справе нельга ўспрымаць Езуса як чалавека, які карыстаецца насіллем: насілле супярэчыць Божаму Валадарству, яно з’яўляецца прыладай Антыхрыста. Насілле ніколі не служыць чалавечнасці, яно расчалавечвае яе.
   
    Фрагмент разважанняў падчас “Анёл Панскі”, 11.03.2012 †

“Паратунак у споведзі”
    Кс. Генрык Зеліньскі, 11.03.2012
  
    Будучыня нашай цывілізацыі вырашыцца ў канфесіянале, лічыць кс. Генрык Зеліньскі. Аўтар тлумачыць, што ён мае на ўвазе г.зв. заходнюю цывілізацыю, якая вырасла з хрысціянскіх каранёў. Калі сёння ўсё больш людзей адыходзіць ад Касцёла, то прычынай адмовы ад рэлігійнай практыкі практычна ніколі не з’яўляюцца інтэлектуальныя перадумовы. Найчасцей размова ідзе пра канфлікт сумлення, які вынікае з разладу паміж свядомасцю таго, як трэба жыць, і тым, як насамрэч жывецца. †

Традыцыйна ў III Нядзелю Вялікага посту адзначаецца Нацыянальны дзень “Карытас”. Сёлета гэта быў ужо ІХ Дзень гэтай дабрачыннай арганізацыі. Пра тое, чым жыве гродзенскае аддзяленне “Карытас”, мы паразмаўлялі з яе дырэктарам кс. Віталіем Дабраловічам.

– Вы шмат дапамагаеце людзям у патрэбе. А ці знаходзіце Вы падтрымку і дапамогу сярод мясцовых людзей?
    – Трэба сказаць, што мы шмат працуем у гэтым накірунку, а нашы людзі сапраўды адгукаюцца. Магчыма, сёння іх не так шмат, але яны маюць жаданне дапамагаць. Вельмі важным з’яўляецца наш дыялог з патэнцыяльнымі ахвярадаўцамі. Ад таго, наколькі граматна мы зможам расказаць пра нашую дзейнасць, залежыць тое, наколькі мы зможам чакаць іх жадання дапамагчы нам у нейкім праекце. Мы сапраўды знаходзім падтрымку сярод нашых людзей. †

Чарговы раз мы перажываем літургічны перыяд, назы­ваемы Вялікім постам. Калі мы паспрабуем даведацца аб значэнні самога посту, то тлумачальныя слоўнікі нам не шмат скажуць. Яны звычайна падкрэс­ліваюць толькі адзін, пры тым не самы галоўны, аспект посту – цялесны, г.зн. устрыманне альбо абмежаванне сябе ў ежы.

    Святары падчас Папяльцовай серады стараюцца больш тэалагічна абгрунтавана прыблізіць нам час посту. Тут мы пачуем словы аб навяртанні, пакоры, усведамленні сабе нашай крохкасці, зменлівасці і недасканаласці нашага жыцця і свету... Вядома, бачачы і чуючы ўсю разнастайнасць думак і поглядаў, у верніка можа ўзнікнуць справядлівае пытанне: што ж усё такі такое пост? Як канкрэтна трэба распачаць свой час “пакуты і навяртання”? На што трэба звярнуць асаблівую ўвагу? †

Сястра Францішка запом­ніцца ўсім нам як радасная і адкрытая асоба, якая праз усё жыццё аддана служыла Богу і бліжняму. Пахавальная св. Імша светлай памяці сястры Францішкі з супольнасці сясцёр назарэтанак у Пабрыгіцкім касцёле была і сумнай, бо блізкія страцілі дарагога чалавека, і поўнай шчырай падзякі за дар жыцця с. Францішкі (Марыі Занеўскай), за дар яе цярпення, малітвы і ахвяравання жыцця цалкам для Бога.
    На св. Імшы прысутнічалі кс. біскуп Аляксандр Кашкевіч, кс. бп Антоній Дзям’янка, святары з Мінска-Магілёўскай архідэяцэзіі, з Маскоўскай архідыяцэзіі, святары з Гродзенскай дыяцэзіі, сёстры з супольнасці назарэтанак, а таксама шматлікія вернікі.
    – Сёння нас сабрала, паклікала ў гэтую святыню і запрасіла на супольную малітву ўжо светлай памяці сястра Францішка, – прамовіў на пачатку літургіі кс. бп Аляксандр. – Нас так шмат сабралася каля яе труны, але наш погляд не затрымліваецца на труне, а скіроўваецца на крыж, які з’яўляецца знакам як смерці, так і перамогі. С. Францішка служыла Касцёлу асаблівым спосабам, захоўваючы евангелічныя парады, бо сам Хрыстос паклікаў яе да больш дасканалага жыцця, чым звыклае свецкае жыццё, яна шмат гадоў пражыла ў супольнасці. Напэўна, кожны з нас хоча яе памятаць такой, якой яна была ў жыцці – радаснай. Сястра Францішка служыла з вялікай радасцю кожнаму чалавеку, якога сустракала. Тым самым яна служыла Хрысту ў Яго Касцёле. Гэта вялікі дар, за які мы хочам дзякаваць добраму Богу. Дарагая Сястра, мы хочам быць разам з Табой у малітве, выпрошваючы, каб анёлы правялі Цябе ў рай, бо Ты служыла Касцёлу з вялікай адданасцю, з вялікай ахвярнасцю і сапраўднай хрысціянскай радасцю. †

Мы перажываем перыяд Вялікага посту – час падрыхтоўкі да свята Уваскрашэння Пана. Гэта адзін з найбольш насычаных перыядаў літургічнага года ў каталіцкім Касцёле. Літургія Вялікага посту вельмі разнастайная, не падобная да літургіі іншых літургічных перыядаў. Можна прыняць удзел у прыгожых набажэнствах, мэтай якіх з’яўляецца прыцягванне ўвагі парафіян да апошніх дзён жыцця Езуса Хрыста, нашага Пана і Збаўцы. Сённяшняя моладзь вельмі ахвотна прымае ўдзел у велікапосных набажэнствах. Якія з іх найбольш падабаюцца сучаснай моладзі і чаму?

У нашай краіне найбольш распаўсюджанымі веліка­поснымі наба­жэнствамі з’яўляюцца Песні жальбы і Крыжовы шлях. Моладзь вельмі актыўна падрыхтоўвае разважанні Крыжовага шляху, таму што гэта спосаб самарэалізацыі, якая так патрэбна сённяшняй моладзі. Гэта спосаб па-свайму, па-новаму паглядзець на апошнія дні жыцця Езуса, на Яго апошні Шлях. Нехта гаворыць пра самога Езуса, нехта праводзіць паралелі паміж Езусам Хрыстом і сённяшнім чалавекам, нехта распавядае гісторыі, якія вучаць бачыць, што жыццё з’яўляецца найбольшай каштоўнасцю, падоранай Богам. Кожнаму маладому сэрцу хочацца сказаць вельмі шмат, але як гэта зрабіць, як данесці сваю веру іншым? Крыжовы шлях дапамагае ў гэтым. †

У час Вялікага посту адной з праяў пакаяння, акрамя малітвы і добрай пастановы, з’яўляецца міласціна. Як мы яе разумеем? Ці дастаткова толькі даць некалькі купюр жабраку каля касцёла? Ці міласціна для хрысціяніна абазначае штосьці большае? Пра гэта мы папрасілі паразважаць брата Яўгена Голуба з супольнасці айцоў францішканаў.

– Калі мы гаворым пра міласціну, то маем на ўвазе практычны сэнс нашага хрысціянства. Бо калі я размаўляю з Богам, то гэта неяк пераносіцца на маё жыццё, на мой светапогляд, на мае адносіны з іншым чалавекам. У гэтым іншым чалавеку знаходзіцца Хрыстос, любоў да Яго дазваляе мне зрабіць нешта канкрэтнае. Нядаўна мы сустрэліся з вельмі прыгожым урыўкам з Евангелля падчас літургіі, які распавядае пра тое, як прыйдзе Сын Чалавечы і паставіць справядлівых па адным боку, а несправядлівых па другім. І крытэрыем з’яўляецца тое, што тыя справядлівыя перадусім служылі Хрысту ў бліжнім. Таму міласціна выяўляецца ў маім імкненні дапамагчы, зрабіць штосьці для іншага чалавека з пачуцця сапраўднай любові. Але не так, што я кінуў грош жабраку і выканаў свой абавязак. З аднаго боку, гэта сапраўды абавязак ў часе Вялікага посту, але не трэба падыходзіць вельмі фармальна. Міласціна – гэта выяўленне маёй практычнай хрысціянскай любові. †