Паўтары тысячы дзяцей сабраў ІІ Дыяцэзіяльны дзень дзіцяці, які арганізавалі маладыя сем’і на чале з кс. Юрыем Марціновічам у парафіі Беззаганнага Зачацця НПМ. Дзеці прыязджалі цэлымі аўтобусамі з блізкіх і далёкіх мястэчак: Ліды, Навагрудка, Дзятлава, Іўя, Астраўца, Геранёнаў, а таксама з Маладзечна, Вілейкі і Віцебска. Парафія ў Паўднёвым рыхтавалася да гэтага свята паўгода: праграма ў выніку атрымалася надзвычай насычанай і яркай. Аднак значныя змены ў ход дзіцячага свята ўнесла надвор’е: дождж скасаваў тыя моманты праграмы, якія меліся праводзіць на вуліцы. Але кс. Юрый у такой сітуацыі сказаў проста: “Дзякуй Богу і за гэтае надвор’е”. А дзеці, якія ўмеюць радавацца ўсяму цікаваму пры любым надвор’і, цалкам сканцэнтраваліся на тым, што адбывалася ў гэты дзень. Гэтак разважым і мы: чым пералічваць, што ў праграме не ўдалося паказаць з-за дажджу, лепш узгадаем тыя яркія і кранальныя моманты, якіх на ІІ Дыяцэзіяльным дні дзіцяці было дастаткова.

Уся тэрыторыя каля касцё­ла была ўпрыгожана і добра прыстасавана да дзіцячага свята. Колькі слоў варта сказаць пра сцэну: у гэтым годзе дзякуючы спонсарам спецыяльна да дзіцячага свята ўдалося набыць усю зборную канструкцыю сцэны, якая будзе служыць на ўсе наступныя Дыяцэзіяльныя дні дзіцяці. †

“Зялёнае святло на дарозе да мар”
    Моніка Бурчанюк,
   29.05.2012

Аўтарка разважае, чаму мы ў размове са знаёмымі на пытанне: “Як справы?” заўсёды знойдзем, на што панаракаць. Адкуль у нас бярэцца жыццёвы песімізм, горыч і незадаволенасць уласным жыццём? На гэтую тэму сп. Моніка размаўляе з псіхолагам з Таварыства хрысціянскіх псіхолагаў Эмільянам Валендзікам.†

Хвала Хрысту!
   Чарговая наша з Вамі сустрэча на скрыжаванні. Як жыць? Што змяніць? На што звярнуць увагу ў гэты раз?
    Падказка для зацікаўленых: чытайце ў сённяшнім выпуску моладзевай рубрыкі “НА СКРЫЖАВАННІ”. Разважаем над патрабаваннямі да сябе, свету, родных, блізкіх. Працуем над духоўнымі недахопамі, услухоўваючыся ў казанне святара. Бог кажа праз яго для кожнага з нас асабіста. Канчатковая мэта – услухацца ў казанне і зразумець яго.
    З надыходам лета, доўгачаканага адпачынку, не забываемся на Бога. Нельга ад Яго адпачыць, больш правільна адпачываць разам з Ім. Бог чакае Цябе. Чакае ў святыні, дзе летам смачна пахнуць кветкі ля алтара, чакае ў пілігрымцы да святых месцаў, чакае на малітве днём і ўвечары.
    Рушым наперад і толькі з Богам.

  ВЫКАЗВАННЕ З БІБЛІІ: “Устану, пайду да айца майго” (Лк 15, 18).
    І ён прабачыць. І ён абдыме.
    Прытча пра блуднага сына – прыклад Божай міласэрнасці. Дастаткова толькі працягнуць рукі і схіліць галаву для бласлаўлення – і Ты атрымаеш прабачэнне. Калі нешта хочаш і шчыра аб гэтым молішся, можаш быць упэўнены, што Бог Цябе пачуе.
    Сёння мы з Вамі паразважаем аб шляхах, якімі можна прыйсці да Айца. †

Утрата глубины или ослабление чувства своей особенности )

О. Антоний Рахмайда OCD приводит следующее наблюдение: «Глубина является не приложением к человеку, а его мерой, духовным измерением, свойственным его состоянию, задуманному Богом. А поскольку человек есть единство, то он не будет в полной мере собой, если не реализуется – потому что он не достигнет своей меры. Отсутствие глубины обозначает жизнь без духа, отсутствие свободы, а это неумение владеть собой, отсутствие сознательного формирования своей жизни. Это приводит к кризису человека, проявляющемуся в наше время в падении нравственности, распаде межчеловеческих отношений, общественной жизни. Вечная незрелость человека сводит жизнь до уровня чувств, эмоций, которые не позволяют выбирать, а вводят его в зависимость, делают из него вечно неудовлетворённого потребителя. В результате, человек не знает, чего хочет, ему не хочется хотеть, он не может реализовать то, чего хочет». †

Пятнічны пост – гэта адзін са спосабаў ушанавання Мукі Езуса Хрыста, а таксама форма пакаяння і малітвы. Паводле Касцёльнага права, на тэрыторыі Беларусі пятнічны пост абавязкова павінен быць выражаны як мінімум ва ўстрыманні ад спажывання мясной ежы. Гэтая норма абавязковая для кожнага католіка ва ўзросце ад 14 да 60 гадоў, які знаходзіцца ў пятніцу на тэрыторыі нашай краіны і яго фізічнае здароўе дазваляе посціць.
Пятнічны пост ад мяса неабавязковы, калі: 1) на гэты дзень прыпадае вялікая касцёльная ўрачыстасць (агульная або лакальная), 2) прыпадае час святочнай Актавы (тыдня пасля) Каляд і Вялікадня, 3) асоба (або група) атрымала спецыяльны дазвол касцёльнай улады, вызваляючы ад посту (па вельмі сур’ёзнай прычыне), 4) медычна забаронена такім чынам пасціць, 5) не абавязвае да гэтага ўзрост (да 14-ці і пасля 60-ці), 6) асоба знаходзіцца ў далёкім падарожжы, 7) асоба крайне цяжка працуе фізічна, 8) асоба ніякім чынам нідзе не можа знайсці посных прадуктаў харчавання (тут: спажыванне мяса – адзіны сродак, каб не памерці з голаду), 9) асоба знаходзіцца на тэрыторыі краіны, дзе мясны пост заменены іншай духоўнай практыкай. †

Дарагія сябры! Цярплівасці не хапае многім з нас. Часта вынікі здаюцца вельмі неістотнымі, а рух наперад ідзе настолькі павольна, што ў параўнанні з ім чарапаха здаецца балідам Формулы 1. Аднак, доўгая і карпатлівая праца ў адным кірунку – гэта ключ да поспеху.
Таму хачу расказаць Вам дзве невялікія прыпавесці, якія могуць дапамагчы зразумець мудрасць цярплівасці.

Цярплівы ганчар

Даўным-даўно жыў на свеце ганчар. І была ў яго мара – аднавіць забытую тэхналогію вытворчасці старажытнага глазураванага фарфору, які пераліваўся ўсімі колерамі вясёлкі.
   Год за годам ён цэлымі днямі сядзеў каля печы, спрабуючы розныя варыянты складу гліны. Але ўсе яго спробы заставаліся безвыніковымі. †

Канфірмацыя з’яўляецца другім з сямі святых сакра­мантаў. У сакраманце хросту чалавек першы раз атрымлівае Святога Духа. У сакраманце канфірмацыі кожны атрымлівае поўню Яго дароў, дзякуючы якім будзе ўмацаваны ў веры і больш дасканалым чынам будзе сведчыць пра Бога ў сваім асяроддзі. Хрост уводзіць маленькае дзіця ў Божую сям’ю. Дзіця сталее і праз пэўны час вучыцца само кіраваць сваім жыццём. Змяняецца і яго рэлігійнае жыццё. Надыходзіць момант, калі чалавек усё больш пачынае разумець вызнаваную веру, калі пачынае самастойна прымаць рашэнні ў выбары паміж дабром і злом, а часам яму даводзіцца абараняць свае перакананні. На гэтым складаным этапе духоўнага жыцця Бог зноў прыходзіць да чалавека з дапамогай у сакраманце канфірмацыі. Катэхізіс тлумачыць, што канфірмацыя – гэта сакрамант, праз які Святы Дух умацоўвае хрысціяніна, каб ён мужна вызнаваў і абараняў сваю веру, а таксама жыў паводле яе. Слова “confirmatio” на лацінскай мове азначае ‘ўмацаванне’. Часта гэты сакрамант нават у дарослых людзей выклікае пытанні. Паспрабуем разабрацца з некаторымі з іх. †

З а. Леонам Вітэкам, пробашчам парафіі Нараджэння НПМ у Зарачанцы (дэканат Сапоцкін) і спаведнікам алюмнаў ВДС у Гродне з нагоды юбілею 50-годдзя святарства размаўляў кс. Павел Салабуда.
 

   Айцец Леон Вітэк OMI
- Нарадзіўся 23.03.1934 г. у Здунах каля Кратошына ў Калішскім ваяводстве.
- Скончыў ВДС у Обры каля Вольштына.
- Святарскія пасвячэнні прыняў 18.03.1962 г. у Обры з рук кс. б-па А. Бараняка.

   Душпастырская праца:
- З 1962 г. як місіянер Ордэна аблятаў Марыі Беззаганнай выконвае пастырскую функцыю ў розных парафіях, якія належаць да гэтага ордэна.
- У 1995 г. быў накіраваны ў Гродна.
- З’яўляецца спаведнікам клерыкаў. †

Дэканат Гродна-Усход

Вядома, што ўжо ў 1669 г. у в. Азёры дзейнічала рыма-каталіцкая святыня – гэта быў філіяльны касцёл ад гродзенскай парафіі. Самастойная парафія тут была заснавана ў 1676 г. Касцёл пад тытулам Маці Божай Ружанцовай быў пабудаваны праз тры гады (у 1679 г.) на сродкі парафіян. Тады святыня стаяла амаль пасярод рынкавай плошчы.
    У 1745 г. касцёл узгадваецца як новы драўляны трохвежавы, у галоўным алтары якога знаходзіцца абраз Найсвяцейшай Панны Марыі. У 1779 г. святыня была адноўлена на сродкі апошняга караля Рэчы Паспалітай Станіслава Аўгуста Панятоўскага. Але напрыканцы ХIХ ст. стан святыні пазначаўся як “убогі”, а з 1897 г. па 1904 г. вернікі звярталіся да ўлад за дазволам пабудаваць мураваны касцёл, але безвынікова.
    Драўляны касцёл у класіцыстычным стылі ўяўляў сабой працяглы аб’ём з пяціграннай апсідай і адной сакрыстыяй (справа). Галоўны фасад завяршала чацверыковая двух’ярусная вежа-званіца пад чатырохсхільным дахам. Касцёл быў накрыты двухсхільным гонтавым дахам з вальмамі над апсідай. Залавы інтэр’ер, перакрыты люстраным дашчаным скляпеннем, упрыгожвалі тры двух’ярусныя алтары, вырашаныя карынфскай каланадай у выглядзе фігур святых. †

2007 год

---

  Кастрычнік  -  З’явіўся зборнік навукова-тэалагічнай праблематыкі “Studia Theologica Grodnensia” (Гродзенскі тэалагічны штогоднік) пад патранатам кс. б-па Аляксандра Кашкевіча.
       27 кастрычніка  -  У Рыме адбылася беаты­фікацыя с. Цэліны Бажэнцкай. Каля 250 вернікаў разам са святарамі з Беларусі на чале з кс. б-пам Аляксандрам прынялі ўдзел у беатыфікацыйнай св. Імшы.
   16 лістапада  -  Падчас урачыстай св. Імшы кс. бп Аляксандр Кашкевіч удзяліў дыяканскія пасвячэнні пяці клерыкам ВДС у Гродне. †

Папа Бэнэдыкт XVI

    Унебаўшэсце кажа нам, што ў Хрысце наша чалавечнасць узносіцца да вышынь Бога; так, кожны раз калі мы молімся, зямля злучаецца з небам. І як ладан, згараючы, узносіць увышыню свой духмяны дым, так, калі мы ўзносім да Бога нашу палкую і верную малітву ў Хрысце, яна прасякае нябёсы і даходзіць да трона Бога, даходзіць да Яго пачутай і выслуханай. У цудоўным творы св. Яна ад Крыжа “Узыходжанне на гару Кармель” чытаем, што “для таго, каб убачыць споўненымі жаданні нашага сэрца, няма лепшага спосабу, чым узносіць з моцай нашу малітву аб тым, што найбольш падабаецца Богу”.
   
    Фрагмент разважання падчас малітвы Regina Caeli, 20.05.2012 †

Кожнае наша дзеянне з добрым намерам можа праслаўляць Бога: ці песня гэта, ці танец, ці гульня ў бадмінтон. Мы атрымалі ў дар ад Бога розум, які дазваляе нам пазнаваць свет, мы маем сваё цела, якое можам навучыць прыгожа рухацца, мы маем душу, якая пазнае Бога. Калі мы будзем увесь час развіваць у сабе гэтыя дары, то будзем расці цалкам гарманічнымі асобамі. Арганізатары Парафіяды акурат і ставяць такія мэты – выхоўваць дзяцей і моладзь у поўнай гармоніі душы, цела і розуму. У Гродзенскай дыяцэзіі спаборніцтвы ў межах трыяды “Святыня-Тэатр-Стадыён” ладзяцца ўжо чацвёрты год. Як кажа галоўны арганізатар Парафіяды кс. Артур Малафей, яна ўжо стала духоўным феноменам у жыцці Касцёла Гродзенскай дыяцэзіі. Таму штогод усё больш дзяцей і моладзі прыязджае паспаборнічаць у розных конкурсах, паспяваць, патанцаваць і разам праславіць Бога ў супольных набажэнствах. З 12 па 15 чэрвеня парафіі Гродна-Паўднёвы і Гродна-Дзевятоўка будуць прымаць маладых вернікаў з усёй дыяцэзіі ў межах конкурсаў “Святыня-Тэатр”, а спартыўныя спаборніцтвы будуць адбывацца на галоўным гарадскім стадыёне. Як рыхтуецца Парафіяда ў гэтым годзе, мы распыталі кс. Артура Малафея. †