•   У пачатку кастрычніка папа Францішак наведаў Азербайджан. Падарожжа адбылося пад дэвізам “Усе мы – браты”. Гэта другая паездка Святога Айца на Каўказ пасля яго візіту ў канцы бягучага года ў Арменію. Раней (30 верасня – 2 кастрычніка) Пантыфік быў з візітам у Грузіі. Азербайджан – найбольшую па тэрыторыі і колькасці насельніцтва каўказскую краіну – у маі 2002 года наведваў таксама Ян Павел ІІ.†

„Вялікае пакаянне”
на Яснай Гары

Грамадзяне з розных куткоў дзяржавы прыпадуць да ног Каралевы Польшчы, каб выпрасіць прабачэнне і аздараўленне для сваёй краіны, а таксама разбурыць сцены зла, якія будаваліся ў Айчыне на працягу многіх стагоддзяў. “Сёння мы з’яўляемся сведкамі вялікага граху: людзі ва ўсім свеце і ў нашай краіне адварочваюцца і адыходзяць ад Бога. Таму мы павінны стаць на духоўную барацьбу ў малітве адкуплення і вызвалення. Хочам зрабіць гэта на Яснай Гары, у прысутнасці Той, якая заўсёды нас абараняла і нанесла апошні ўдар д’яблу”, – растлумачыў сэнс “Вялікага пакаяння” кс. Пётр Гляс. †

Айцы кармэліты босыя запрашаюць усіх шанавальнікаў Маці Божай з Гары Кармэль і тых, хто носіць святы шкаплер, у брацтва, якое ўтвараецца пры гродзенскай парафіі. Удзельнікі супольнасці будуць разам пазнаваць і развіваць кармэліцкую духоўнасць, карыстаючыся досведам святых папярэднікаў.

Сустрэчы шкаплернага брацтва будуць рэгулярна праходзіць у кожную першую суботу месяца пры касцёле Найсвяцейшага Адкупіцеля ў Гродне (вул. Курчатава, 41).
    Першае спатканне – 5 лістапада ў 10.00.
    У праграме: св. Імша, адарацыя Найсвяцейшага Сакраманту і арганізацыйны сход.

Усебеларускія духоўныя практыкаванні адбудуцца 14–16 кастрычніка. Да ўдзелу ў рэкалекцыях запрашаюцца ўсе, каго хвалюе праблема алкагалізму і наркаманіі.

Больш падрабязную інфармацыю можна атрымаць па тэлефоне: (8-033) 325-57-64 – Юрый Гапонік.

Хвала Хрысту!
    Вітаю чытачоў моладзевай рубрыкі “На скрыжаванні”. У сённяшнім нумары мы з Вамі паразважаем пра этычныя нормы, праўду, якая ў кожнага свая, і культуру спажывецтва. Задумаемся над тым, чаму задаваць пытанні не сорамна і навошта аналізаваць рэчаіснасць.
   Наперад з Богам!

    ВЫКАЗВАННЕ З БІБЛІІ:
    “Гасподзь Бог ёсць ісціна” (Ер 10, 10)
   Ісціна мае ўласцівы дух, які называецца духам праўды. Ён жа – Святы Дух, які складае з Айцом і Сынам адзіную і непадзельную Божую Істоту. Ісціна ёсць нешта вечнае і бясконцае. У той жа час няма нічога, што не было б праявай Бога, Вышэйшай Ісціны. †

Ці можна ўдзяліць сакрамант намашчэння хворых паміраючаму чалавеку супраць яго волі? Ці будзе гэта з’яўляцца актам міласэрнасці, неабходным для збаўлення яго душы?

Сакрамант намашчэння хворых удзяляецца, перш за ўсё, цяжка хворым асобам. Раней ён здзяйсняўся толькі аднойчы як т. зв. “апошняе намашчэнне”. Сёння гэты сакрамант чалавек можа прымаць некалькі разоў за жыццё, знаходзячыся пад пагрозай смерці.
    Касцёл нікога не прымушае да намашчэння, а толькі прапануе сакраментальную паслугу. Чалавек заўсёды застаецца вольнай асобай, у тым ліку і ў сітуацыі, небяспечнай для яго здароўя. Ніхто не можа парушыць гэтае права, нават клапоцячыся аб збаўленні бліжняга. †

У нумары газеты “Слова Жыцця” за 28 жніўня быў аб’яўлены конкурс, дзе маленькім чытачам прапанавалася адлюстраваць на паперы свой занятак па катэхезе.
    Прыемна здзівіла, што ўдзельнікі адказна аднесліся да сваіх прац. Дасланыя малюнкі ўяўляюць сабой карціны, у якія трэба ўглядацца ў пошуках сэнсу.
    Сёння рэдакцыя падводзіць вынікі і хоча адзначыць наступныя тры малюнкі.

    Вікторыя Юрчык (9 гадоў), Ліда
    У цэнтры ўвагі на малюнку Вікторыі – катэхетка, якая распавядае пра Езуса міласэрнага. Аб гэтым гавораць промні, якія выходзяць з Яго сэрца. Відаць, што дзеці ведаюць пра Хрыста і Яго поўнае ласкі сэрца, таму што як адзін цягнуць рукі ўгору. На ўсіх іх сплывае Божая міласэрнасць, якая сагравае разам з промнямі сонца. Па баках малюнка – хлопчык і дзяўчынка, якія з цікаўнасцю пазіраюць на астатніх. Раскрытая кніга азначае даступнасць гэтай праўды для ўсіх. †

Прафесія настаўніка – бадай што самая распаўсюджаная і патрэбная ў свеце. На яго вачах з маленькага хлопчыка ці дзяўчынкі вырастае Чалавек. І нават не веды адыгрываюць вызначальную ролю, але добрыя каштоўнасці, якія перадаюцца старэйшымі. Каб напаўняць дзяцей гэтымі багаццямі, трэба самім нястомна чэрпаць іх з крыніцы збаўлення. Па гэтай прычыне ў Гродне ўжо 15 гадоў існуе душпастырства выкладчыкаў, настаўнікаў і выхавацеляў.

Па прыкладзе чыгуначнікаў
    Душпастырства выкладчыкаў, настаўнікаў і выхавацеляў г. Гродна ўзнікла ў 2001 годзе па ініцыятыве спадарыні Людмілы Гапонік і а. д-ра Андрэя Шчупала CSsR.
    “У той час у горадзе актыўна дзейнічала душпастырства чыгуначнікаў, – успамінае Людміла Гапонік. – Мне захацелася стварыць нешта падобнае і для настаўнікаў. У жніўні 2001 года мы з сям’ёй адпачывалі ў Парэччы, дзе я пазнаёмілася з а. Андрэем Шчупалам. Прапанавала яму падтрымаць гэтую ідэю. Айцец згадзіўся”.
    У кастрычніку адбылася першая сустрэча душпастырства. Біскуп Аляксандр Кашкевіч блаславіў яго на сумесныя спатканні ў пабрыгіцкім касцёле пад кіраўніцтвам а. Андрэя Шчупала. “Спярша гэта былі мае знаёмыя і калегі, – гаворыць Людміла. – Мы прагнулі, каб выкладчыкі, настаўнікі, выхавацелі маглі збірацца разам, маліцца Богу, дзяліцца сваімі праблемамі і вопытам, дапамагаць адзін аднаму, падарожнічаць. На маю думку, з часам у нас усё атрымалася”. †

Напэўна, кожнаму хоць аднойчы даводзілася пакінуць свой дом і адправіцца ў падарожжа. Гэта магла быць турыстычная або дзелавая паездка, пілігрымка або проста спантанны візіт у іншую мясцовасць. І як жа прыемна сустрэць на шляху добрых, гасцінных людзей з адкрытым сэрцам! Дзякуючы ім, адчуваеш сябе жаданым госцем у любым месцы.
    Аб падарожных сёння можна гаварыць у шырокім маштабе. У грамадстве востра стаіць праблема міграцыі насельніцтва. Паводле даных ААН, 3,1% людзей на зямлі (звыш 200 млн.) знаходзяцца “ў дарозе” на тэрыторыі сваёй краіны або за яе межамі. Матывы для гэтага розныя: эканамічна-дэмаграфічныя (беднасць, беспрацоўе, нізкія заробкі, дрэнны ўзровень медыцыны ці адукацыі), палітычныя (вайна, тэрор, карупцыя), сацыяльна-культурныя (дыскрымінацыя, пераслед). †

90-гадовы кс. прэлат Юзаф Трубовіч рыхтуецца адзначыць 60-годдзе прэзбітэрскіх пасвячэнняў. З іх 35 гадоў святар аддана служыць Касцёлу на Гродзеншчыне. З 1977 г. на працягу 11-ці гадоў працаваў у францішканскім касцёле. У 1992–1998 гг. – у катэдры. У той жа час рэгулярна наведваў вязняў у гродзенскай турме. У канцы 1998 г. быў пробашчам у Каменцы. З 1999 г. па сённяшні дзень выконвае святарскія абавязкі ў парафіі Гродна-Паўднёвы.

А ці ведалі Вы, што кс. Юзаф Трубовіч валодае 9-цю мовамі? А тое, што ён 7 гадоў спаў на дошцы са скрынкай з фанеры пад галавой? Спецыяльна для “Слова Жыцця” святар распавядае некаторыя цікавосткі са свайго жыцця.
   
   
   1. Залічаны адразу на 2-гі курс семінарыі
    Для паступлення ў Рыжскую духоўную семінарыю неабходна было скончыць сярэднюю школу. Я спрабаваў туды паступіць штогод, пачынаючы з 9-га класа. А калі скончыў 12 класаў, семінарыю закрылі. Каб не марнаваць часу, я пачаў працаваць у Рызе на фабрыцы серыйнага будаўніцтва шматкватэрных дамоў, затым паступіў у радыётэхнічны тэхнікум. Неўзабаве аднавіла дзейнасць семінарыя. Я зноў спрабаваў залічыцца, на што рэктар параіў спачатку скончыць тэхнікум. Я адказаў: “Баюся, семінарыю зноў зачыняць”. У красавіку 1952 г. мяне прынялі на вучобу адразу на 2-гі курс. Быў вельмі шчаслівы! Семінарыйная фармацыя дала мне асновы і правілы аскетычнага жыцця, пазнанне навукі Езуса Хрыста, якую абвяшчае Касцёл, ацэнку праўды ў параўнанні з іншымі канфесіямі, сектамі і свецкімі ісцінамі, а таксама разуменне Божай праўды “Я ёсць, каторы ёсць”. †

Папа Францішак
    Каб быць прыладамі міласэрнасці, мы пакліканы вучыцца ад Хрыста, што значыць жыць ёю. Гэта азначае адчуваць у ёй патрэбу. А ўсведамляючы неабходнасць прабачэння, суцяшэння, міласэрнасці Езуса, мы вучымся быць міласэрнымі да іншых. Калі накіроўваем свой позірк на Божага Сына, разумеем, якую доўгую дарогу нам яшчэ трэба прайсці. Але адначасова гэта абуджае радасць, таму што мы ведаем, што ідзём з Ім і ніколі не застаёмся ў адзіноце. Хтосьці скажа: “Але, Ойча, я грэшнік, я грэшніца. Як я магу справіцца?”. Дазволь, каб Пан паглядзеў на цябе, адкрый сваё сэрца, адчуй Яго позірк, Яго міласэрнасць, і тваё сэрца напоўніцца радасцю прабачэння, калі наблізішся прасіць, каб цябе прабачылі. св. Пятра, 14.09.2016
        
Фрагмент гаміліі, прамоўленай падчас агульнай аўдыенцыі на плошчы  †

•   Папа Францішак удзяліў сакрамант канфірмацыі цяжка хвораму 16-гадоваму юнаку Джузэпэ Кьёла. Цырымонія прайшла пасля агульнай аўдыенцыі, якую Пантыфік праводзіў на галоўнай ватыканскай плошчы ў межах Юбілею міласэрнасці. Падзея стала магчымай пасля таго, як хлопец напісаў ліст да Святога Айца, у якім распавёў пра сваё жаданне сустрэцца з ім. Пасля ўдзялення сакраманту Папа падарыў Джузэпэ ружанец і папрасіў не забываць маліцца за яго.†