Кожнае “Вітай, Марыя”, прамоўленае на ружанцы, злучае нас з Маці Божай усё мацней і мацней. Хто моліцца Ружанец, таго Марыя надзейна трымае за руку. Так адбылося і з мужчынам з гісторыі Бруна Ферэра пад назвай “Салдат Пётр”.
    Жыў некалі на свеце грубы і мужны мужчына па імені Пётр, які быў салдатам. Яго жыццё ў розных частках свету нагадвала небяспечную прыгоду, але з-за сваёй адвагі мужчына праславіўся ў самых вядомых бітвах.
    І вось аднойчы падчас шалёнай атакі салдат быў смяротна паранены. У той жа дзень ён падняўся да варот Раю і энергічна пастукаў. Св. Пётр паспяшаўся адчыніць брамы.
    – Малады чалавек, чаго Ты хочаш? – спытаў св. Пётр, паглядзеўшы зверху ўніз на чырвона-сіні мундзір салдата.
    – Хачу трапіць у Рай, – адказаў той. – Я салдат Пётр. Паглядзі, як шмат медалёў мне прысуджана! Я шмат змагаўся. Мяне нават забілі за сваю краіну.
   Думаю, я заслужыў Рай. †

“Fiunt, non nascuntur christiani” (“Хрысціянамі становяцца, а не нараджаюцца”) - гаварыў вялікі хрысціянскі пісьменнік Тэртуліян. Гэтае выслоўе і сёння не траціць сваёй актуальнасці. З дня ў дзень мы павінны зноў і зноў узрастаць у веры, не забывацца, што маем не толькі цела, але і душу, таму трэба клапаціцца не толькі аб фізічным і інтэлектуальным развіцці, але і, перадусім, аб духоўным. Асабліва гэта датычыць маладога пакалення, ад якога залежаць перспектывы заўтрашняга жыцця.

Вялікую ролю ў маральным выхаванні дзяцей і моладзі адыгрываюць катэхеты. Яны з’яўляюцца як быццам працягам рук і вуснаў Хрыста ў справе пашырэння Божага Валадарства. Катэхеты не толькі тлумачаць галоўныя праўды веры, але таксама вучаць адказнасці, працавітасці, шчырасці, любові да бліжняга…
    На пачатку новага навучальнага і катэхетычнага года аб ролі і выкліках сучаснай катэхізацыі мы пагутарылі з манахінямі з Кангрэгацыі Сясцёр святой Ядзвігі (ядзвіжанкамі), якія распачалі сваё служэнне ў гродзенскай парафіі Святога Духа. †

Да 100-годдзя аб'яўленняў Маці Божай у Фаціме

Бог ёсць Любоў. Ён усіх прабачае і кожнага адорвае патрэбнымі ласкамі. Атачае любоўю бескарыслівай, ціхай, пакорнай, сціплай; любоўю, якая ніколі не скардзіцца і не вымушае; любоўю дасканалай. Баяцца яе можа толькі той, хто заграз у граху, чые ўчынкі і выбары пярэчаць волі міласэрнага Айца.

Гэта пацвярджае гісторыя з самага пачатку стварэння: Адам і Ева, знаходзячыся ў Раі, былі шчаслівымі, бо трывалі побач з Панам. Аднак пасля таго, як яны парушылі Божы наказ, адчулі страх перад Усемагутным і схаваліся ад Яго (параўн.: Быц 3, 10). Здзейснены грэх непаслухмянасці здэфармаваў у іх сэрцах і вачах сапраўдны вобраз Бога.
    Кожнае зло, учыненае чалавекам, патрабуе адкуплення. Гэта з-за нашых грахоў некалі Хрыстос аддаў жыццё на крыжы і тым самым адчыніў брамы ў Неба. А каб асцерагчы душы людзей ад пекла, Усемагутны часам мусіць выкарыстоўваць пагрозы ці нават пакаранне, што з’яўляецца адным з неад’емных элементаў выхавання чалавечай натуры. †

А ці ведаеш, чым па праву Ты як хрысціянін можаш ганарыцца? Загінаем пальцы.

Хрысціянства праз Хрыста адкрыла ісціну, што Бог ёсць Любоў
    У разуменні іншых рэлігій Усемагутны ўяўляўся і да сёння ўяўляецца як суровы і справядлівы Айцец, які карае за правіны. Хрысціянства адкрыла міласэрнага Стварыцеля, што для збаўлення чалавецтва паслаў свайго Адзінароднага Сына. Некаторыя з першых Айцоў Касцёла фармулявалі гэтую праўду так: праз увасабленне Бог сышоў да чалавека для таго, каб чалавека ўзвесці да Бога. Паслядоўнікі Хрыста пакліканы наследаваць найвышэйшую цноту. Паводле выказвання паэта Аляксея Талстога, Езус “усе законы Майсея Любові закону падпарадкаваў”. “Любі Пана Бога твайго ўсім сэрцам тваім, і ўсёй душой тваёй, і ўсёй моцаю тваёй, і ўсім розумам тваім, і бліжняга свайго, як самога сябе” (Лк 10, 27). Хрыстос спрасціў у разуменні людзей запаведзі, якія патрэбны, каб засцерагчы чалавека ад грахоўнай залежнасці і дапамагчы яму адчуць шчасце ўжо тут, на зямлі. †

Папа Францішак
    Езус нагадвае нам, што Яго шлях – гэта шлях любові, і не існуе сапраўднай любові без адрачэння ад сябе. Мы, хрысціяне, пакліканы не да таго, каб паддавацца бачанню гэтага свету, але каб яшчэ глыбей усведамляць неабходнасць пераадольвання цяжкасцей імкнення супраць плыні і ўгару.
    Пан папярэджвае: “Бо той, хто хоча жыццё сваё зберагчы, загубіць яго, а хто загубіць жыццё сваё дзеля Мяне, той знойдзе яго” (Мц 16, 25). У гэтым парадоксе заключана залатое правіла, якое Бог упісаў у чалавечую прыроду, створаную ў Хрысце: толькі любоў дае сэнс і шчасце жыццю. Растраціць свае таленты, сілы і час толькі каб зберагчы, захаваць і рэалізаваць саміх сябе – гэта сапраўдны шлях да згубы або да сумнага і бясплоднага існавання. Калі ж мы жывём для Пана і будуем сваё жыццё на любові, як рабіў Езус, зможам адчуць смак праўдзівай радасці.
Фрагмент прамовы падчас сустрэчы з вернікамі на малітве “Анёл Панскі”, 03.09.2017  †

•  Св. папа Ян ХХІІІ абвешчаны заступнікам італьянскіх узброеных сіл. Пантыфікат Святога Айца працягваўся з 28 кастрычніка 1958 да 3 чэрвеня 1963 года. Раней ён працаваў у дыпламатыі Апостальскай Сталіцы (быў, між іншым, апостальскім дэлегатам у Балгарыі і Турцыі, а затым нунцыем у Францыі). Пасля выконваў абавязкі патрыярха Венецыі. Яго беатыфікаваў 3 верасня 2000 года папа Ян Павел ІІ, а кананізаваў 27 красавіка 2014 года папа Францішак.†

Калі старэйшыя людзі думаюць, што ўсё ведаюць, то моцна памыляюцца. Новыя выклікі часу, новыя жыццёвыя абставіны – і чалавек гатовы прысесці, каб паслухаць праўду. А праўда адна – у Богу. Таму катэхеза прысутнічае ў жыцці свядомага верніка пастаянна.

Упершыню пасля прыняцця першых сакрамантаў чалавек зноў праходзіць катэхетычны курс перад вельмі адказным крокам у сваім жыцці – заключэннем сужэнскага саюзу.
    Па сваёй сутнасці катэхеза перад прыняццем сакраманту шлюбу павінна быць паглыбленнем ужо наяўных ведаў, але часта яна з’яўляецца аднаўленнем у памяці чалавека асноўных праўд з Катэхізіса. Нярэдка з маладымі людзьмі даводзіцца ўсё вучыць нанава, таму што альбо вера для іх была не вельмі важная ў жыцці, альбо яны растрацілі практычна ўсё, што пазналі перад Першай св. Камуніяй і канфірмацыяй. Тых, хто сапраўды добра ведае Катэхізіс, малітвы, асновы сваёй веры, прыкладна толькі трэць ад агульнай колькасці.
    Перадшлюбная катэхеза паказвае маладым людзям Божы погляд на сужэнства, вучэнне Касцёла адносна многіх момантаў сумеснага жыцця, разглядае шматлікія пагрозы і праблемы, якія могуць узнікнуць у шлюбе. Яе спецыфіка палягае на тым, каб падрыхтаваць маладую пару да сапраўднага, годнага і плённага прыняцця важнага сакраманту, каб нарачоныя не ставілі перашкод Стварыцелю і маглі атрымаць усю паўнату Божай ласкі. Як правіла, перадшлюбная катэхеза ўключае 8 заняткаў, пасля якіх пара здае выніковы экзамен. †

Знакамітая “Чорная
   Мадонна” стала белай
“Чорная Мадонна” – гэта выява Панны Марыі з Дзіцяткам Езус у вобразе Валадара і Валадаркі нябесных. Паводле меркавання спецыялістаў, чорнай фігура была не заўсёды, таму яе вырашылі ачысціць ад шматгадовай сажы і бруду.
    Пасля рэстаўрацыі, як лічаць некаторыя вернікі, сабор страціў свой векавы каларыт і цяпер выглядае як новапабудаваны. Майстры, у сваю чаргу, сцвярджаюць, што вярнулі святыні і яе аздабленню першапачатковы выгляд. †

Сонца відаць усё менш і менш, дні становяцца карацейшымі. Але грэюць успаміны пра нядаўняе лета, багатае на падзеі і ўражанні. Сваімі гісторыямі духоўнага адпачынку з задавальненнем дзеляцца чытачы.

Хадзіце ў пілігрымкі!
    Шчасці Божа! Хачу падзяліцца ўражаннямі пра сваё сёлетняе пілігрымковае лета.
   Першае пешае паломніцтва Гродна – Тракелі было спланавана загадзя, хоць думкі былі розныя, бо сабралася ісці з дзіцём. Цяжка? Але цвёрда запэўніла сябе, што ісці трэба. Ісці і дзякаваць Богу за дар мацярынства.
   У дарозе я захаплялася тым, якія прыгожыя касцёлы ў Беларусі. А якія людзі! Пілігрымка аб’яднала нас нібы ў вялікую сям’ю. Гаспадары дамоў, што прымалі паломнікаў на начлег, віталі нас як родных, з якімі даўно не бачыліся, а на наступны дзень са слязьмі развітваліся і запрашалі ў госці. Усе абяцалі адзін аднаму, што абавязкова яшчэ сустрэнуцца.
   У дарозе я пазнаёмілася з маладым хлопцам. Ніколі не магла падумаць, што мяне можа чамусьці навучыць 18-гадовы юнак. Мне 35. Але не кожны дарослы чалавек настолькі мудры, асвечаны дарамі Святога Духа, якім мне падаўся той хлопец. Уразілі яго супакой, самаадданая любоў да Бога і бліжняга, ахвярнасць, поўны давер Збаўцы. Я ўпэўнілася, што людзі не сустракаюцца выпадкова. Калі Бог паставіў кагосьці на жыццёвым шляху, значыцца, гэты канкрэтны чалавек патрэбны табе ў дадзены прамежак часу. †

Для многіх маладых людзей Фестываль фарбаў – гэта, найперш, вялікая забава: музыка, танцы, добрая кампанія, а таксама размалёўванне сябе ці іншых рознымі колерамі. Хоць знойдуцца, напэўна, і тыя, хто палічыць такое свята неадпаведным, можа, нават дурным, а таксама небяспечным для здароўя. Дадзеныя сумненні належыць прызнаць цалкам разумнымі хаця б з таго пункту гледжання, што ўзгаданы фестываль – чужая з’ява, дагэтуль невядомая ў нашай культуры. Наконт яго пахожання, каранёў і зместу ў Беларусі вядома адносна мала. Фестываль фарбаў – гэта індуісцкае старажытнае веснавое рэлігійнае свята, сапраўдная назва якога – холі. Згодна з традыцыяй, яно пачынаецца ўначы вакол распаленага вогнішча, дзе ўзносяцца малітвы аб перамозе над злом. Раніцай індусы абсыпаюцца каляровым парашком і абліваюцца вадой. Гэтаму спадарожнічаюць музыка, танцы, спевы і спажыванне розных страў і напояў, у тым ліку адурманьваючых. Вечарам удзельнікі свята, як стануць цвярозымі, мыюцца і прыбіраюцца. Згодна з вераваннямі, святкаванне прыносіць шчасце, здароўе і поспех.†

Скончыліся канікулы, ва ўсіх навучальных установах празвінеў першы званок. Дзеці накіраваліся ў школу, каб здабываць новыя веды, якія дапамогуць ім у будучым атрымаць прафесію. А ці абавязкова трэба далей наведваць заняткі катэхезы, калі ўжо хадзіў у мінулым годзе, рэгулярна бываеш у касцёле і ўмееш маліцца?
    Усе мы як веруючыя людзі павінны пастаянна пазнаваць Створцу. Заняткі рэлігіі адрозніваюцца ад школьных прадметаў, у асноўным, тым, што не проста навучаюць ведам, а запрашаюць да добрага жыцця, заснаванага на Божым кіраўніцтве. Тое, ці будзеш Ты выконваць сваю будучую прафесію культурна, з прысвячэннем, шмат у чым залежыць ад плёну катэхезы. †

У бягучым годзе спаўняецца 5 гадоў, як у Гродне з’явілася сям’я каталіцкіх скаўтаў. Маладыя людзі з гонарам рэалізоўваюць сваё пакліканне, нястомна імкнуцца несці ў свет радасць і сяброўства. Чым адметна скаўцкая педагогіка? Якія якасці яна выхоўвае ў чалавеку? І чаму бацькі цешацца, што іх дзеці – скаўты?

З гісторыі
    У Беларусі першым, хто зацікавіўся скаўтынгам і пачаў выкарыстоўваць яго як метад у катэхізацыі быў а. Андрэй Абламейка. І па сённяшні дзень ён актыўна ўдзельнічае ў душпастырстве скаўтаў, вучыць, што вера з’яўляецца не цаглінай, а падмуркам супольнасці, на якім усё будуецца і ўзрастае. У 1999 годзе айцец прапанаваў выкарыстоўваць каталіцкі падыход да скаўтынгу, адаптаваны французскім святаром а. Якубам Сэвінам SJ.
    У 2001 годзе каталіцкія скаўты Беларусі ўпершыню прынялі ўдзел у навучальным летніку для шэфаў на возеры Свір. Пасля гэтага паўсталі першыя каталіцкія звязы ў Мінску, Барысаве, Паставах, Віцебску, Гомелі, Івянцы. У 2012 годзе адзінка каталіцкіх скаўтаў з’явіліся ў парафіі Найсвяцейшага Адкупіцеля ў Гродне. †