Задумаемся на хвілінку, з якой мэтай мы найчасцей звяртаемся да Бога ў сваіх малітвах? Калі на гэтае пытанне адказаць шчыра, дык атрымаецца, што часцей за ўсё мы аб нечым просім. Менавіта прашэнне для многіх з’яўляецца галоўнай функцыяй малітвы. На вялікі жаль, многія трактуюць Усявышняга як адказнага за ўсё, што адбываецца ў іх жыцці, і не думаюць пра наступствы сваіх рашэнняў і ўчынкаў.

У Бога на ўсе нашы просьбы сваё меркаванне
    Я прасіў Бога, каб ацаліў маё хворае дзіця. Ён адказаў: “Не. Яго душа не з’яўляецца хворай, а цела… яно часовае”.
    Я прасіў Бога, каб адарыў мяне большай цярплівасцю. Ён адказаў: “Не. Цярплівасць нараджаецца праз пакуты. Гэтую якасць нельга атрымаць, яе трэба зарабіць”.
    Я прасіў Бога, каб даў мне шчасце. Ён адказаў: “Не. Я даю табе бласлаўленне, а шчасце залежыць ад самога цябе”.
    Я прасіў Бога, каб развіў мой дух. Бог сказаў: “Не. Трэба развівацца самастойна. Але я буду кідаць табе пад ногі камяні, каб тваё развіццё было больш інтэнсіўным”. †

Святое Пісанне гаворыць пра тое, што існуе грэх, які ніколі не будзе прабачаны чалавеку ні ў зямным жыцці, ні ў вечнасці. Біблія называе яго грахом супраць Святога Духа (параўн. Мц 12, 31–32; Мк 3, 28–29; Лк 12, 10; 2 П 2, 20–22; Гбр 6, 4–6. 10, 26–29). Але ў чым канкрэтна ён заключаецца? Знайсці адказ на пытанне нам дапамагае Катэхізіс каталіцкага Касцёла (ККК, 1864).
    Ёсць падрабязнае апісанне 6-ці праяўленняў граху супраць Святога Духа:
    1. Грашыць, празмерна спадзеючыся на Божую міласэрнасць;
    2. Упадаць у роспач або сумнявацца ў Божай ласцы;
    3. Супраціўляцца спазнанай праўдзе веры;
    4. Зайздросціць бліжняму, які мае Божую ласку;
    5. Заставацца закамянелым у грахах;
    6. Адкладаць пакаянне ажно да смерці.
    Калі разважаць пра сутнасць гэтых праяўленняў граху, можна заўважыць, што ўсе яны зводзяцца да 2-юх крайнасцей. Умоўна іх можна назваць фальшывым духоўным аптымізмам і фальшывым духоўным песімізмам.
    У першым выпадку чалавек не ўстрымліваецца ад граху, бо лічыць, што Бог абавязкова яму прабачыць.
    У другім выпадку – таксама не ўстрымліваецца ад граху, але ўжо з адваротнай матывацыяй: ён лічыць, што Бог яму ніколі не прабачыць. †

Распачынаецца Адвэнт – перыяд, які папярэднічае святам Божага Нараджэння. Гэта час поўнага глыбокай пашаны і радаснага чакання прыйсця Хрыста на зямлю. Падчас яго мы павінны ўзрастаць у тузе і жаданні сустрэць Езуса. Варта старанна рыхтаваць сэрцы на Яго прыняцце, сумленна выконваць свае абавязкі. У той жа час, адорваць увагай кожнага чалавека, каб не мінуць Бога, як гэта зрабіла жанчына з апавядання Бруна Фэрэра.†

Упершыню католікі ўсяго свету збіраюцца адзначыць Дзень убогіх, устаноўлены папам Францішкам. Свята, прысвечанае асобам з найбяднейшага пласта насельніцтва, прыпадае на 19 лістапада – нядзелю перад урачыстасцю Пана Езуса Хрыста, Валадара Сусвету. Пантыфік звяртае ўвагу на актуальнасць праблемы ўбогасці, запрашае людзей разглядзець яе ў шырокім разрэзе, прыпыніцца ля патрабуючых, паглядзець ім у вочы і падаць сваю руку.

Чыясьці маці
   Мы сустрэліся на цэнтральнай плошчы горада. Жанчына вылучыла мяне сярод натоўпу і, перапрашаючы, звярнулася з працягнутай далонню “даць колькі не шкада”. На добрую справу грошай не шкада. Але ці адно і тое ж мы разумеем пад добрай справай?
    – Мне на хлеб не хапае...
    Некаторы час гляджу на яе. Жанчына пажылога ўзросту. Хударлявая, невысокага росту, з запалымі вачыма. З выгляду, звычайная сярэднестатыстычная бабулька, якая на пенсію ледзьве зводзіць канцы з канцамі. Адзначаю пра сябе пафарбаваныя ў фіялетавы колер валасы і не магу стрымаць лагоднай усмешкі.
    – Ну, хадземце, купім Вам хлеба.
    Праз нейкі час мы выпадкова спаткаліся на тым жа месцы. Я спяшалася на важную сустрэчу. Жанчына спыніла мяне і звярнулася з падобнай просьбай. Абяцала сплаціць доўг з пенсіі, якую чакае. Машынальна назвала свой хатні адрас і аддана зазірнула ў вочы. Відаць, не пазнала мяне... †

Нашы заступнікі перад Богам

Бласлаўлёная апекуецца дзяўчатамі і хлопцамі, якія, жадаючы спазнаць радасць чыстага кахання, бяруць на сябе абавязак устрымлівацца ад палавых зносін да заключэння сакраманту сужэнства. Папа Ян Павел ІІ абвясціў бл. Караліну заступніцай Руху чыстых сэрцаў і апякункай ахвяр дамаганняў.

Малітва і праца
    Караліна Кузка нарадзілася 2 жніўня 1898 года ў в. Вал-Руда (сёння Забава) пад Тарнувам (Польшча). Была 4-ым з 11-ці дзяцей Яна і Марыі. Выхоўвалася ў доме, дзе панавала поўная прастаты і духу малітвы атмасфера. З ранняга дзяцінства Караліна перажывала ў сваім сэрцы нястомную радасць, была адорана асаблівай ласкай: пастанавіла належаць толькі Богу, адчувала сябе апосталам Езуса.
    Штодзённасць дзяўчыны можна заключыць у бенедыктынскім правіле “ora et labora” (“маліся і працуй”). Пры гэтым яна не забывалася пра вучобу. Працавала часам нават звыш сваіх сіл, каб аблегчыць працу братам і сёстрам або дапамагчы суседзям, асабліва хворым. Чытала ім рэлігійныя часопісы, дапамагала па гаспадарцы. Такім чынам заслужыла павагу і зычлівасць жыхароў вёскі. Дзяўчына стала для іх прыкладам для пераймання. Яна ніколі не скардзілася на сваё поўнае працы жыццё. Рэдка можна было сустрэць дзяўчыну сумнай ці пакрыўджанай, таму што не любіла адчуваць крыўду да людзей, прабачала ўсе прыкрасці, якія яе спатыкалі. †

Папа Францішак
    Мы не павінны думаць пра бедных, як пра адрасатаў міласэрных учынкаў валанцёраў, якія робяць гэта раз на тыдзень, ці адмысловых жэстаў добрай волі з нашага боку, што маюць на мэце супакойванне сумлення. Такі досвед, хоць часта важны і карысны для павышэння дасведчанасці аб патрэбах братоў і для паказу несправядлівасці, што ляжыць у іх аснове, усё ж павінен весці нас да сапраўднай сустрэчы з убогімі, а таксама да дзялення, якое павінна стаць стылем жыцця. Малітва, учынкі на шляху вучня і навяртанне знаходзяць у супольнай любові пацвярджэнне сваёй евангелічнай аўтэнтычнасці. Менавіта там нараджаецца таксама радасць і душэўны супакой, бо ўласнай рукой асоба дакранаецца да Цела Хрыста... Таму мы закліканы падаць руку бедным, сустрэцца з імі, зазірнуць ім у вочы, прытуліць, каб адчулі цеплыню любові, якая пераламвае кола адзіноты. Іх далонь, выцягнутая ў наш бок, з’яўляецца своеасаблівым запрашэннем выйсці са сваёй зоны ўпэўненасці і камфорту і распазнаць каштоўнасць, якую ўбоства мае само ў сабе.
Фрагмент з паслання Святога Айца на І Сусветны дзень убогіх  †

•  У рамках сустрэчы ў Ватыкане Апостальскі нунцый ва Украіне арцыбіскуп Клаўдыа Гуджэроці перадаў папе Францішку падарунак ад католікаў Данбаса – шкляны падсвечнік у выглядзе ружы. Вернікі прэзентавалі яго Святому Айцу ў знак адданасці і падзякі з нагоды апошняга візіту нунцыя ў вобласці. Пантыфік папрасіў свайго дыпламатычнага прадстаўніка выказаць яго бацькоўскую любоў да ўсяго ўкраінскага народа, запэўніць у яго малітве і перадаць бласлаўленне. †

16 лістапада, ва ўрачыстасць Найсвяцейшай Панны Марыі Вастрабрамскай, у нашым лакальным Касцёле распачнецца ўзнёслая гістарычная падзея. У гэты дзень у катэдральным касцёле ў Гродне будзе ўрачыста адкрыты І Сінод Гродзенскай дыяцэзіі. У сённяшнім нумары газеты кс. канонік Антоній Грэмза, генеральны сакратар сінода, распавядае аб мэтах яго склікання і значэнні для дыяцэзіяльнай супольнасці.

– Што такое дыяцэзіяльны сінод і з якой мэтай яго склікаюць?
    – Слова “сінод” паходзіць ад грэчаскага слова “sýnodos” і перакладаецца як “сход” альбо “супольны шлях”. У разуменні кананічнага права дыяцэзіяльны сінод з’яўляецца кансультатыўным сходам, які ўтвараюць святары, кансэкраваныя і свецкія асобы Касцёла на тэрыторыі дадзенай дыяцэзіі, і які склікаецца і праводзіцца пад кіраўніцтвам біскупа для новага апісання і вызначэння аблічча партыкулярнага Касцёла.
    Сінод – вельмі старажытная практыка ў Касцёле. Ужо ў першыя стагоддзі хрысціянства біскупы праводзілі нарады са святарамі як са сваімі найбліжэйшымі супрацоўнікамі для кансультавання і з мэтай супольнага пошуку найлепшых рашэнняў актуальных праблем і выклікаў. І сёння каталіцкая супольнасць збіраецца, каб абмеркаваць важныя справы альбо прыняць сумесныя рашэнні, што ў далейшым дапамогуць развівацца і рэалізаваць тыя заданні, якія даручыў Езус Хрыстус. Гэта таксама добрая нагода да ўзрастання ў веры і любові ў супольнасці. †

Згодна з пастановай кс. біскупа Аляксандра Кашкевіча, у кожную нядзелю пасля св. Імшы вернікі парафій дыяцэзіі будуць прамаўляць спецыяльную малітву ў інтэнцыі сінода.

Божа Адзіны ў Святой Тройцы,
    з’яднаныя ў супольнасці гродзенскага Касцёла,
    мы хочам разам вырушыць у дарогу,
   каб добра падрыхтаваць і плённа перажыць першы дыяцэзіяльны сінод.
   
    Просім Цябе, Ойча, поўны міласэрнасці,
    напоўні нас сваёй праўдай, любоўю і супакоем,
    каб мы верна здзяйснялі Твой план збаўлення
    чалавецтва, былі адкрытыя на дар актыўнага
    супрацоўніцтва ўсіх вернікаў дыяцэзіі. †

Ці стануць 1 і 2 лістапада
выхаднымі ў Беларусі?
Аўтары петыцыі адзначаюць, што ў пачатку 1990-х у Беларусі Задушкі былі выхадным днём, што давала грамадзянам магчымасць выканаць хрысціянскі абавязак і ўшанаваць памяць продкаў, наведваючы могілкі.
    Калектыўны зварот будзе накіраваны ў Савет Міністраў і Адміністрацыю Прэзідэнта 7 снежня. Мітрапаліт Мінска-Магілёўскі арцыбіскуп Тадэвуш Кандрусевіч станоўча выказаўся адносна гэтай прапановы. †

Кожны тэкст можна разабраць на літары, кожную карціну – на фарбы, а кожную песню – на ноты. Але мала каму вядома, што ўсе музычныя творы ў некаторым сэнсе будуюцца на аснове старадаўняга царкоўнага гімна “Ut queant laxis”, прысвечанага св. Яну Хрысціцелю. Менавіта першыя радкі гэтага твора былі ўзяты за назвы нот. У гімне спевакі просяць слыннага святога ачысціць вусны ад граху, каб маглі чыстымі галасамі славіць яго цуды.

Сёння прапануем чытачам “Слова Жыцця” пазнаёміцца з некаторымі музыкантамі, якія праз сваю дзейнасць нясуць людзям Бога.
    Усе яны ў адзін голас сцвярджаюць, што малітва ў суправаджэнні музыкі хутчэй дасягае Неба, заахвочвае чалавека да разважанняў над сваёй існасцю, сэнсам жыцця, месцам у свеце. †

1. Пачні дзень з малітвы
    Хоць раніцай звычайна спяшаешся, знайдзі літаральна 5 хвілін і прысвяці іх малітве. Выберы сваю любімую форму: Ружанец, “Вітай, Марыя”, спантанную малітву сваімі словамі... Важна заўжды пачынаць дзень размовай з Тым, хто даў Табе жыццё. Можаш, напрыклад, папрасіць у Стварыцеля бласлаўлення на надыходзячы дзень.
   
    2. Праглядзі дадатак з біблійнымі чытаннямі
    Гэта вельмі прыдатная прылада, якая дазволіць Табе з лёгкасцю прачытаць любы фрагмент Святога Пісання. Уключае таксама чытанні, якімі ў дадзены дзень моліцца ўвесь Касцёл. Дадаткова там могуць быць змешчаны каментарыі да выбранага раздзела Бібліі.
   
    3. Падумай пра тое, што маеш і што атрымаў
    Выражэнне ўдзячнасці Богу за дадзеныя Ім дары – эфектыўны спосаб барацьбы з прагнасцю і пыхай. Гэта спрыяе таму, што будзённыя праблемы ўжо не ўздымаюцца да ўзроўню жыццёвых драм, а мабілізуюць да пошуку выхаду з сітуацыі. Падзякуй за здароўе, ежу, супакой і папрасі за тых, хто гэтага не мае.
   
    †