Słowo redaktora

Rozpoczęło się lato – okres urlopów i wakacji. W tym czasie do najbardziej znanych miejsc kultu na Białorusi – Budsławia, Trokiel, Naumowicz, Nowogródka, Rosi – z naszej diecezji wyruszą liczne pielgrzymki. Ludzie otrzymują wspaniałą okazję na spokojne i zrównoważone przemyślenie swojego życia, sprawdzenie wytrwałości w przezwyciężaniu codziennych trudów drogi, doświadczenie niezwykłej atmosfery wspólnoty.
    Prawie od początku chrześcijaństwa wierzący i poszukujący Boga udawali się do miejsc świętych, aby odnowić wiarę, uzyskać przebłaganie za grzechy, odnaleźć pomoc w trudnych sytuacjach życiowych. Tam łatwiej jest się otworzyć na Boga, doświadczyć Jego szczególnego działania, a więc odnowić przyjaźń z Panem i bliźnimi, która jest źródłem radości życia. W czasie wędrówki pielgrzymi otrzymywali światło wskazujące drogę do Boga i prawdziwego szczęścia. †

Często słyszymy zachętę do otwarcia się na Ducha Świętego. Szczególnie dużo mówi się o tym w kontekście przygotowania do sakramentu bierzmowania. Jednak na czym polega to tak ważne i potrzebne otwarcie się na Ducha?
    Łatwiej nam to zrozumieć, gdy patrzymy na Chrystusa, który przed dwoma tysiącami lat chodził jako człowiek po ziemi palestyńskiej. Ewangelia podkreśla, że Jezus wszystko czynił w Duchu Świętym, którego przyjął podczas chrztu w Jordanie. W Duchu Świętym przebywał na pustyni, gdzie był kuszony przez diabła. W Duchu Świętym powrócił do Nazaretu i w tymże Duchu szedł przez życie, czyniąc dobrze ludziom. Wreszcie, tego Ducha oddał w ręce Ojca, gdy umierał na krzyżu, aby po swoim wniebowstąpieniu zesłać Go na Apostołów i cały Kościół. †

Tegoroczny maj jest wyjątkowy. Tej wyjątkowości dodaje mu wielki jubileusz 100-lecia objawień Matki Bożej w Fatimie. Orędzie Najświętszej Panny o pokój, nawrócenie i modlitwę różańcową skierowane do współczesnego świata pozostaje aktualne i wciąż czeka na zrealizowanie.
    Ojciec Święty Franciszek podczas ostatniej wizyty w Fatimie przypomniał, że wezwanie Maryi nie jest jednorazowe, wręcz przeciwnie – dotyczy każdego kolejnego pokolenia, nowych znaków czasu, trzeba więc nieustannie do niego powracać. Odpowiadać na wezwanie Najświętszej Pani do codziennej modlitwy, szczególnie różańcowej, odmawianej w gronie rodziny, aby w ten sposób Maryja mogła dotrzeć do serca każdego człowieka, wszystkich narodów i całego świata. †

W maju przyroda w pełni budzi się z zimowego odrętwienia. Wszystko dookoła pokrywa się zielenią. Na polach słonecznym odcieniem rozkwita rzepak, na łąkach pojawiają się mlecze. Kwitną konwalie, tulipany, bez... Obudzone Zmartwychwstaniem Pańskim życie przynosi radość wszelkiemu stworzeniu na ziemi.
    Miesiąc maj od niepamiętnych czasów jest poświęcony Matce Bożej. Widzimy wzruszające świadectwo wiary i miłości ludzi, którzy gromadzą się nie tylko w kościołach, ale też przy przydrożnych kapliczkach oraz w domach, aby śpiewem chwalić Najświętszą Maryję Pannę. Nabożeństwo to jest hymnem pochwalnym ku Jej czci – w Litanii loretańskiej wysławiamy Niepokalaną w przeróżnych tytułach, prosząc zarazem, by była dla nas najlepszą Matką. †

Bóg od samego początku dziejów Objawienia przedstawia się nam jako miłosierny i litościwy, cierpliwy, bogaty w łaskę i wierność (por. Wj 34, 6). Kocha ludzi całą swoją istotą, bezwarunkowo i zupełnie za darmo. Kocha nie dlatego, że zachowujemy przykazania, ale ponieważ jest Ojcem; nie dlatego, że staramy się być święci, ale dlatego że On jest święty; nie dlatego, że unikamy grzechu, ale ponieważ On jest bez grzechu.
    Znakiem rozpoznawczym pierwszych chrześcijan było właśnie miłosierdzie, czyli kierowanie się w życiu miłością pochodzącą od Boga. W czasach dzisiejszych przestaje ono być zwykłą codzienną sprawą. Raczej uchodzi za uczynek wielki i heroiczny. Jednak miłosierdzia nie można ograniczyć do charytatywności czy uprzejmości. Jest ono czymś zdecydowanie większym. Polega na spotkaniu się z biedą konkretnego człowieka i wyświadczeniem mu realnej pomocy. Dzielenie się z bratem będącym w potrzebie, jak napisał w jednym ze swoich listów św. Paweł, zbliża nas do sakramentu miłości. †

Niedziela Palmowa jest początkiem Wielkiego Tygodnia i zapowiedzią zbliżających się Świąt Wielkanocnych. Przed nami wyjątkowy czas, głębokie przeżycie którego pozwoli odkryć sens życia, odzyskać nadzieję i wiarę. Jednak jeśli nie będziemy szczerze i z pełnym zaangażowaniem przeżywać Wielki Tydzień, Święta Wielkanocne nie staną się dla nas czasem przejścia ze śmierci do życia. Nie zdołamy zrozumieć bezgranicznej Miłości Boga do każdego człowieka.
    Liturgia Wielkiego Tygodnia w pewien sposób tworzy drogę. Trudno jest dobrze przeżyć wydarzenie, które znajduje się na końcu szlaku, jeśli się nie uczestniczyło we wcześniejszym trudzie. Stąd też Kościół zachęca wiernych do aktywnego włączenia się w przeżywanie tego czasu w duchu wiary, adoracji i miłości do Jezusa. †

Zmieniają się pory roku, zima ustąpiła przed wiosną. Po usłyszanych w Środę Popielcową słowach „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” staramy się zmienić na lepsze i godnie przeżywać Wielki Post, który dla każdego człowieka powinien się stać „wiosną” duchowej odnowy.
W tym okresie twarda gleba naszych serc musi zostać wzruszona, aby z zasianych w niej ziaren wiary i miłości mógł w dniu zmartwychwstania zrodzić się oczekiwany owoc. Jednak aby do tego doszło, powinniśmy głębiej zanurzyć się w tajemnicę Bożej miłości. Objawia nam się ona najwyraźniej w męce naszego Zbawiciela. Jezus przyjął cierpienie za każdego człowieka, aby otworzyć mu Niebo i uwolnić go od kary piekła.
Kościół pomaga rozważać Mękę Pańską przez liturgię. Czyni to także przez bardzo pożyteczne dla duszy
nabożeństwa Drogi Krzyżowej i Gorzkich Żali. Dokładnie opisują one Mękę Zbawiciela i pobudzają nas do żalu za grzechy i chęci poprawy naszego życia.†

20-я гадавіна ўзнікнення дыяцэзіяльнай газеты “Слова Жыцця” з’яўляецца добрай нагодай, каб падзякаваць усім, хто на працягу столькіх гадоў спадарожнічаў рэдакцыі як сталы чытач. Я перакананы, што за гэты час нам удалося дайсці да многіх людзей са Словам, якое змяніла ні адно сэрца і дапамагло адкрыцца на ўздзеянне Божай ласкі.
    Менавіта для Вас, дарагія Чытачы, людзі глыбокай веры, мы займаемся гэтай бласлаўлёнай працай. Прагнем працягваць тую добрую справу, што нарадзілася па ініцыятыве пастыра нашай дыяцэзіі біскупа Аляксандра Кашкевіча, і грунтоўны фундамент якой заклалі першы галоўны рэдактар кс. прэлат Яраслаў Грынашкевіч разам з рэдакцыйным калектывам.
   Узмоцненыя бласлаўленнем Апостальскага нунцыя арцыбіскупа Габара Пінтэра, які нядаўна наведваў Гродзенскую дыяцэзію і завітаў таксама ў рэдакцыю, мы ўсвядомілі шмат важных момантаў. †