GRODNO
Środa,
26 czerwca
2024 roku
 

Życie Kościoła

W słabości ludzkiej widać wszechmoc Boga

Życie Kościoła

W dniach 20 – 21 maja w naszym seminarium odbyło się sympozjum naukowe. Jednym z prelegentów był ks. bp Antoni Koşa z Kiszyniowa. Ksiądz Biskup chętnie się zgodził opowiedzieć o życiu Kościoła w Mołdowie.

- Ksiądz Biskup jest po raz pierwszy na Białorusi. Bardzo proszę o  kilka słów o sobie, aby nasi czytelnicy mogli się zapoznać z Księdzem Biskupem.

- Urodziłem się w Rumunii w 1961 roku. Moja rodzina jest bardzo religijna i duża. Jest nas ośmioro, trzej bracia są księżmi. Ja ukończyłem seminarium w Jasach (Rumunia). Biskup jaski w  latach 90. zawiózł mnie do Mołdowy: wtedy były już możliwości, aby tam pracować. Zacząłem pracować jako wikariusz w Kiszyniowie. Po roku pracy zostałem proboszczem. Nie wiem, czy było coś podobnego w historii, lecz nuncjusz apostolski z Moskwy Colasuonno wyznaczył mnie na proboszcza przez telefon. Wtedy dzwoniłem mu, żeby powiedzieć, że parafia została bez proboszcza: proboszcz był z Rygi i postanowił  wrócić na Łotwę.  Ja powiedziałem, że dla tej wspólnoty potrzebny jest proboszcz, a on mnie zapytał, kim ja jestem. Wytłumaczyłem, a on mi powiedział, że od dzisiaj ja będę proboszczem i w niedzielę mam ogłosić wszystkim parafianom, że nuncjusz mnie mianował proboszczem. W niedzielę sam siebie ogłosiłem proboszczem. Trudna była wtedy sytuacja, bowiem nie znałem jeszcze dobrze języka polskiego. Przez pewien czas starałem się tego języka nauczyć.  Później szukałem księży i zaczęliśmy tworzyć inne parafie wokół Kiszyniowa. Dwóch księży utworzyło duże parafie w Bielcach i Nadniestrze. Od 1993 roku Jan Paweł II erygował Apostolską Administraturę w Mołdowie i wyznaczył mnie na administratora. Wtedy miałem 33 lata. Było mi bardzo trudno, bowiem nie miałem wielkiego doświadczenia, ale przecież to Pan Bóg mnie wybrał i znaczy, jest to Jego wola względem mnie, niegodnego. W słabości ludzkiej widać Wszechmoc Boga. Dla mnie to było najważniejsze: zrozumiałem, dlaczego Pan Bóg mnie powołał. Dużo wtedy pracowaliśmy. Nikt nie wie, ile popełniliśmy błędów. W ciągu 7 lat tworzyłem wraz z księżmi różne parafie. W 2001 roku administraturę w Mołdowie podnieśli do rangi diecezji i zostałem mianowany na biskupa Kiszyniowa
 

O Stworzycielu, Duchu, przyjdź!

Życie Kościoła

Fotoreportaż
O Stworzycielu, Duchu, przyjdź! Nawiedź dusz wiernych Tobie krąg. Niebieską łaskę zesłać racz Sercom, co dziełem są Twych rąk. Pocieszycielem jesteś zwan I najwyższego Boga dar. Tyś namaszczeniem naszych dusz, Zdrój żywy, miłość, ognia żar. Ty darzysz łaską siedemkroć, Bo moc z prawicy Ojca masz, Przez Boga obiecany nam, Mową wzbogacasz język nasz. Światłem rozjaśnij naszą myśl, W serca nam miłość świętą wlej I wątłą słabość naszych ciał Pokrzep stałością mocy Twej. Nieprzyjaciela odpędź w dal I Twym pokojem obdarz wraz. Niech w drodze za przewodem Twym Miniemy zło, co kusi nas. Daj nam przez Ciebie Ojca znać, Daj, by i Syn poznany był. I Ciebie, jedno tchnienie Dwóch, Niech wyznajemy z wszystkich sił.
   

Być ojcem

Życie Kościoła

6 czerwca w diecezji grodzieńskiej jest obchodzony Dzień Ojca. Jest to okazja, by zastanowić się nad kilku kwestiami związanymi z rolą mężczyzny w rodzinie. Nie ulega wątpliwości, że mimo upływu czasu i zmiany epok historycznych mężczyzna – ojciec pozostaje opoką i patronem rodziny.
Dawniej ojciec był głównym autorytetem w rodzinie, a nawet czasem jedynym wychowawcą swoich dzieci (szczególnie chłopców). Wiemy o tym z książek i wielu filmów historycznych. Współczesny ojciec dzieli tę rolę wychowawczą przede wszystkim z żoną i instytucjami wychowawczymi - przedszkolem, szkołą. Rola wychowawcza ojca jest niezastąpiona. Nie ma innej dojrzałości dla mężczyzny, jak zostać ojcem. Oczywiście, ojcostwo nie oznacza jedynie biologicznego uczestnictwa w przekazaniu życia, ale przede wszystkim oznacza udział w stwórczej mocy Boga Samego, który, obdarzając mężczyznę ojcostwem, daje mu udział w tworzeniu, kształtowaniu nowej osoby – dziecka, które jest zawierzone jego opiece. Pragnienie posiadania dziecka jest dane przez Stwórcę i jest naturalne wtedy, kiedy mężczyznę i kobietę połączyła prawdziwa miłość, kiedy pomiędzy nimi panują zgoda i zaufanie. Można powiedzieć więcej: pragnienie owocu miłości jest miarą jej dojrzałości.
   

II Parafiada w Grodnie

Życie Kościoła

W dniach 14 - 17 czerwca 2010 roku w osiedlu Grodno-Południowy, a także w Parafii Grodno-Dziewiatówka odbędzie się Druga Parafiada Dzieci i Młodzieży Diecezji Grodzieńskiej. W tym roku będzie ona przebiegała pod hasłem "RUCH RZEŹBI UMYSŁ, SERCE I CIAŁO». Parafiada jest autorskim programem edukacyjno-wychowawczym, profilaktycznym oraz patriotyczno-obywatelskim opartym na triadzie świątynia – teatr - stadion, bazującym na systemie współzawodnictwa dzieci i młodzieży wszystkich poziomów nauczania.
ŚWIĄTYNIA: program liturgiczno-wychowawczy, obejmuje przygotowanie i czynny udział w codziennej modlitwie, Eucharystii.
Jest to jedna z trzech części programu wychowawczego Parafiada, umacniająca naszą wiarę. Ważne miejsce w tej części zajmują momenty wspólnej lub osobistej modlitwy. Spotkanie z drugim człowiekiem w intelektualnym bądź sportowym współzawodnictwie jest wpisane w spotkanie z Bogiem. Ono kształtuje naszą postawę wobec tego, co na Parafiadzie nas spotyka - wygrana czy przegrana, radość czy smutek, łaska czy grzech.
    W czasie Parafiady spotykamy Chrystusa w Słowie i Chlebie. Istnieje możliwość spotkania wokół Pisma Św., słuchania Pisma Św., publicznego czytania Pisma Św., a z drugiej strony - możliwość adoracji Najśw. Sakramentu. Jedno i drugie jest zawarte i wypływa z Eucharystii, która jest źródłem i szczytem życia chrześcijańskiego, a w rzeczywistości naszej Parafiady - początkiem i zadaniem na dany dzień.
    Niezwykle ważna dla młodych ludzi jest możliwość skorzystania z Sakramentu Pojednania, który otwiera nam drogę do Eucharystii, Komunii, przyjaźni z Bogiem i drugim człowiekiem.
   

“RUCH RZEŹBI UMYSŁ, SERCE I CIAŁO”

Życie Kościoła

Maria Anufriewa, 16 lat. Wołkowysk, par. pw. św. Wacława. Kiedy w ubiegłym roku przyjechałam na Parafiadę, nawet nie przypuszczałam, że tak wspaniale spędzę ten czas. Jechałam z przekonaniem, że Parafiada – to zwykłe rekolekcje, i nie rozumiałam, po co są jakieś zawody sportowe i konkursy artystyczne.
    Moje rozumienie Parafiady zmieniło się diametralnie już w pierwszym dniu. Różnego rodzaju konkursy, przedstawienia, zwycięstwa osobiste i drużynowe dodawały niezwykłych sił i sprawiały niesamowitą radość.
    Kiedy wszystko się skończyło, jeszcze długo o tym wspominałam i już snułam plany na przyszły rok. Na pewno, właśnie podczas tych wspomnień przyszło do mnie jasne uświadomienie, czym rzeczywiście jest Parafiada.
    Otóż według mnie, Parafiada – to taki moment w życiu, kiedy świadomie wysławiamy Boga nie tylko poprzez modlitwę, ale i poprzez całkiem zwykłe codzienne czyny: uprawianie sportu, muzykę, rysunek. Parafiada – to w pewnym stopniu „stężony ładunek” zdolnej i wierzącej młodzieży, która się nie krępuje powiedzieć, że ona kocha Boga i ufa Jemu.
   

Strona 138 z 153:

Numer aktualny

 

Kalendarz 2022

Kalendarz
«Słowo Życia»
na rok 2022

Kalendarz liturgiczny

 
green
Obchodzimy imieniny:
Do końca roku pozostało dni:  189

Czekamy na Wasze wsparcie

skarbonkaDrodzy Czytelnicy!
Prosimy Was o pomoc w głoszeniu Dobrej Nowiny. Czekamy na Wasze listy, artykuły, zdjęcia i wsparcie finansowe gazety. Jako jedna rodzina "Słowo Życia" pragniemy nieść słowo Boże, mówić o Chrystusie i Kościele co raz większemu gronu ludzi na Białorusi oraz poza jej granicami.