З жыцця Касцёла

У нашай дыяцэзіі дзейнічаюць некалькі дзесяткаў мужчынскіх і жаночых манаскіх супольнасцяў. Сярод іх ёсць габітовыя і безгабітовыя жаночыя ордэны, манахі-ксяндзы і манахі. Члены кожнай супольнасці абавязаны жыць у адпаведнасці са складзенымі шлюбамі.
    Жаночыя супольнасці дзеляцца на манаскія інстытуты, кантэмпляцыйныя кляштары, Таварыствы апостальскага жыцця і свецкія інстытуты. Сёстры з манаскіх ордэнаў абавязаны жыць у групах не менш, чым па 2 – 3 асобы. Таму ў дыяцэзіі ёсць некалькі невялікіх манаскіх супольнасцяў. Ёсць кляштары, у якіх жыве большая колькасць сёстраў. У іх праходзяць сваю фармацыю будучыя сёстры. У нашай дыяцэзіі працуе больш за 100 сёстраў з манаскіх ордэнаў.
    У дыяцэзіі дзейнічаюць мужчынскія манаскія інстытуты. Каб лепш зразумець спецыфіку дзейнасці ордэнаў, мы прапануем вам пазнаёміцца з інфармацыяй пра жыццё і працу сёстраў-назарэтанак і айцоў-францішканаў. †

Задаём пытанні

Дарагія чытачы!
З Новага года рушыць новы праект нашай газеты. Кожны з Вас можа задаць пытанні гасцям нашай рэдакцыі. Пытанні будуць прымацца па тэлефоне: 75 64 38. А адказы на іх будуць давацца ў найбліжэйшых нумарах Слова. Першым нашым госцем будзе ксёндз біскуп Аляксандр Кашкевіч. 10 студзеня з 10.00 – 13.00 можна будзе задаць пытанні ксяндзу біскупу.

Хрост Пана, Хрост Езуса Хрыста – гэтае свята ў хрысціянстве заканчвае перыяд Божага Нараджэння. У Рыма-каталіцкім Касцёле, як і Грэка-каталіцкім, яно прыпадае на нядзелю пасля ўрачыстасці Аб’яўлення Пана (Трох Каралёў).
    Святы Ян-Апостал называе месца, дзе павінен быць ахрышчаны Езус: “Гэта адбылося ў Бэтаніі за Ярданам, дзе Ян хрысціў” (Ян 1, 28). Як на даўнюю Заярданскую Бэтанію (таму што была таксама Перадярданская Бэтанія каля 3 км ад Ерузалему, дзе жылі Лазар з Марыяй і Мартай) указваецца сённяшні г.Chirbet el Medesz, дзе знаходзіцца паток, якія плыве ў Ярдан, у ім нават у спякотныя гады ёсць вада. Тут, паводле біблістаў, павінен быў хавацца Ілля. Тут жа праз 800 год пасля яго павінен быў выступаць перад народам Ян Хрысціцель. Зблізку Ярдан з’яўляецца вельмі плыткім. Менавіта сюдой праходзіў шлях з Усходу на Захад. Ян Хрысціцель выкарыстаў гэтую выгадную сітуацыю броду, каб абвяшчаць аб Месіі і падрыхтаваць людзей да Яго прыходу. †

Свята Хроста Пана нагадвае нам пра ўласны хрост, як пра пачатак нашага жыцця ў хрысціянскай супольнасці. Успамін Хроста Езуса Хрыста ў водах ракі Ярдан – гэта добрая магчымасць задумацца над уласнымі паводзінамі паводле Хрыстовага навучання. Мы можам доўга гаварыць пра прынцыпы паводзін, правілы, Божае і дзяржаўнае права, звычаі, нават назавём Божыя і касцёльныя запаведзі. Мы можам падзяліць паводле ўласных поглядаў людзей на добрых і злых або нават асудзіць самога сябе на пекла паводле ўласнага меркавання. Аднак сярод гэтага ўсяго адсутнічае вера і надзея. Недастаткова выконваць закон. Вера ў Адзінага Бога і надзея на збавенне замяняюць сумненні ў малітве, няўменне прытрымлівацца прадпісанняў і традыцыі. Як павінна выглядаць гэтая вера? Ці магчыма яна? Прыгожым прыкладам магчымасці веры ў Езуса і надзеі на вечнае жыццё з’яўляецца сяброўства, давер да маці, бацькі, сябра. Чаму давяраем сваю душу адным і не верым іншым? Заўжды мы можам знайсці чалавека, якому давяраем на 100%. Давер дорага каштуе ў нашым свеце. На працягу ўсяго жыцця мы экзаменуем сяброў і сваякоў у гэтых адносінах. Няважна, як яны паводзяць сябе з іншымі, а для нас важна ці яны не падманваюць нас і ці не аставяць нас у бядзе. Такіх сяброў мы будзем памятаць аж да смерці. Мы верым такім людзям і давяраем ім. †