Życie Kościoła

6 kwietnia w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Lidzie odbyło się pierwsze w historii spotkanie pracowników Służby Ochrony Zdrowia Diecezji Grodzieńskiej. Wzięło w nim udział ponad 120 osób. Organizatorem spotkania wystąpiło Duszpasterstwo Służby Ochrony Zdrowia na czele z ks. dr. Mikołajem Cichonowiczem.

Plan spotkania medyków był dość obfity: nie zabrakło miejsca na konferencje na temat chrześcijańskiego spojrzenia na medycynę, a także na wspólną modlitwę. Spotkanie miało na celu pogłębienie wiedzy o sensie życia ludzkiego jako daru miłości Bożej dla przyszłych wspólnych czynów w celu poparcia życia, pomocy w dziele odnowienia społeczeństwa drogą budowania wspólnego dobra, a także stanowienia solidarności między medykami w służbie chorym i cierpiącym w duchu chrześcijańskiej moralności. †

O młodzieżowym spojrzeniu na Kościół, zaangażowaniu młodych ludzi w życie parafii, a także o niespodziankach, które czekają na młodzież podczas Diecezjalnych Dni Młodzieży w Wołkowysku w dniach 10-12 maja z ich głównym organizatorem, ks. Antonim Gremzą, rozmawiał ks. Paweł Sołobuda.

Już od kilku lat jest Ksiądz organizatorem Diecezjalnych Dni Młodzieży. Bardzo proszę opowiedzieć, co sprawia największe trudności w organizacji takich zjazdów?
    Tak, już po raz ósmy z rzędu podjąłem się przygotowania Diecezjalnych Dni Młodzieży. Począwszy od 2006 r. w różnych miejscowościach naszej diecezji wraz z księżmi i młodzieżą parafii organizuję religijne zebrania młodzieży diecezji grodzieńskiej. Dla parafii organizowanie kilkudniowego spotkania dla ponad tysięcznej rzeszy młodzieży nie jest łatwym zadaniem. Nie chciałoby się jednak zaczynać opowiadanie od trudności organizacji. Wolałbym zacząć od odpowiedzi na pytanie, od czego zależy udana organizacja? Dobra organizacja zależy od dyspozycyjności księdza proboszcza i jego otwartości na zorganizowanie w parafii Dni Młodzieży. W imieniu własnym i młodzieży serdecznie dziękuję księżom, którzy odważyli się otworzyć drzwi swoich parafii dla młodzieży podczas ubiegłorocznych spotkań. Jeżeli jest życzliwość i zaangażowanie księży i zespołu miejscowej młodzieży, to wszystkie trudności, typu zakwaterowania, wyżywienia, ustalenia programu, można łatwo i pomyślnie rozwiązać. †

8 kwietnia - Dzień obrony życia nienarodzonego i modlitwa w intencji dzieci poczętych

Modlitwa Jana Pawła II z encykliki „Evangelium vitae”
   O Maryjo, jutrzenko nowego świata, Matko żyjących, Tobie zawierzamy sprawę życia: spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze dzieci, którym nie pozwala się przyjść na świat, ubogich, którzy zmagają się z trudnościami życia, mężczyzn i kobiety — ofiary nieludzkiej przemocy, starców i chorych zabitych przez obojętność albo fałszywą litość. Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego Syna potrafili otwarcie i z miłością głosić ludziom naszej epoki Ewangelię życia. Wyjednaj im łaskę przyjęcia jej jako zawsze nowego daru, radość wysławiania jej z wdzięcznością w całym życiu oraz odwagę czynnego i wytrwałego świadczenia o niej, aby mogli budować wraz z wszystkimi ludźmi dobrej woli cywilizację prawdy i miłości na cześć i chwałę Boga Stwórcy, który miłuje życie. Amen

Każdy człowiek, wcześniej czy później, stawia sobie pytanie: dlaczego Bóg przebacza mi grzechy i gdzie się znajduje granica Bożego miłosierdzia?

Szukając odpowiedzi na te pytania, należy się zwrócić do tekstów Pisma Świętego. Już w Starym Testamencie można zauważyć ogromne miłosierdzie Boga do swego narodu. Ile razy ludzie odwracali głowę i serce z prawej drogi. Ile razy padali w swoich grzechach, ale Bóg każdego razu przebaczał im i podnosił ich z bagna przewinień. „Pan, Bóg nasz, zaś jest miłosierny i okazuje łaskawość, mimo że zbuntowaliśmy się przeciw Niemu i nie słuchaliśmy głosu Pana, Boga naszego...” (por. Dn. 9, 9-10).
    W ciągu całej historii narodu Izraelskiego widzimy ogromną miłość Boga do człowieka. Należy zaznaczyć jednak, że miłość ta nie była miłością zwykłą. Przepełniona była troską wychowania we wszystkich aspektach życia. „Nie chciał bowiem karać nas na końcu, dopiero wtedy, gdyby grzechy nasze przebrały miarę. A więc nigdy nie cofa On od nas swojego miłosierdzia; choć wychowuje przez prześladowania, to jednak nie opuszcza swojego ludu (por. 2 Mch 2 6, 15-16).
    Już w Starym Testamencie Bóg jakby daje przykład tego, co powinniśmy robić w swoim życiu. Wydawałoby się, że człowiek powinien to rozumieć i słuchać Bożych słów, ale on nadal jest uparty. †