Życie Kościoła

„Ubodzy w duchu kochają Boga! Miłość do Boga broni nas od złego. W Chrystusie są błogosławieństwa – szczęście i zbawienie, razem z nim znajdziemy się w niebie!”. Takie słowa brzmiały z ust 1200 młodych wiernych, którzy przybyli na XXI Diecezjalne Dni Młodzieży. W ciągu trzech dni młodzi brali udział w rozważaniach duchowych, razem się modlili, adorowali Przenajświętszy Sakrament oraz sławili Boga swoim śpiewem.

Młodzież, która przybyła w tym roku na spotkanie do grodzieńskiej parafii Miłosierdzia Bożego (na Wiśniowcu), miała unikalną szansę dowiedzieć się o najważniejszych – niematerialnych – wartościach w życiu każdej osoby i rozważać ten temat. Bogactwem spotkania było też to, że dało ono możliwość młodym wiernym z różnych zakątków diecezji zgromadzić się razem i bliżej poznać naukę Chrystusa, a przez nią również samych siebie.
    Uczestnicy Dni Młodzieży w swych wypowiedziach podkreślali, że podczas spotkania w Grodnie zobaczyli prawdziwą wspólnotę, przekonali się o tym, że nie ma przeszkód dla wiary, która jednoczy wielu ludzi pragnących iść za Chrystusem. †

Habemus Sanctum! W dniu 27 kwietnia, w Niedzielę Miłosierdzia Bożego, Papież Franciszek kanonizował błogosławionego Jana Pawła II. Na to historyczne wydarzenie czekał cały świat, gdyż Ojciec Święty był autorytetem dla każdego z nas, swoimi słowami, zachowaniem i szczerą wiarą dawał przykład do naśladowania.

W dniu, kiedy Kościół oficjalnie ogłosił Jana Pawła II świętym, w różnych zakątkach globu odbywały się uroczystości, towarzyszące kanonizacji Papieża Polaka. Na ogłoszenie Jana Pawła II świętym czekano również w Grodnie. Przed uroczystościami z okazji kanonizacji papieskiej w kościele pw. św. Franciszka Ksawerego odbyło się całonocne czuwanie modlitewne, a w południe 27 kwietnia do miasta nad Niemnem przybyły relikwie krwi Papieża, przekazane grodnianom przez Metropolitę Krakowa, byłego osobistego sekretarza Jana Pawła II, kardynała Stanisława Dziwisza.
    Jak zaznaczył ks. Jan Kuczyński, proboszcz katedry, ustawienie figury Jana Pawła II w grodzieńskiej świątyni jest przede wszystkim wyrazem wdzięczności Wielkiemu Papieżowi, który potrafił dotrzeć do serca i umysłu każdego człowieka, nawracał na własciwą drogę i jednoczył wszystkich ludzi. †

- Ekscelencja brał udział w kanonizacji Papieży w Rzymie. Bardzo proszę opowiedzieć, jaka panowała w tych dniach tam atmosfera, a szczególnie podczas Mszy św. kanonizacyjnej? Czy duch Papieży był na placu św. Piotra?
    – Myślę, że każdy, kto był w tamtych dniach w Wiecznym Mieście, odczuł niezwykłą atmosferę, przede wszystkim ze względu na liczne rzesze pielgrzymów, przybyłych z różnych zakątków świata. Rzym dosłownie pękał w szwach. W oczach ludzi, w wyrazach ich twarzy, w ich zachowaniu widać było radość i entuzjazm wiary. Zwłaszcza młodzież, jak zawsze wesoła, rozśpiewana, pełna energii, może czasem nawet zbyt hałaśliwa, zdawało się chciała oznajmić wszem i wobec, że dzieje się coś bardzo ważnego, coś oczekiwanego, coś pięknego.
    Kulminacją tych niezapomnianych dni była, oczywiście, Msza święta kanonizacyjna pod przewodnictwem Ojca Świętego Franciszka, z udziałem Papieża Benedykta. Liczna koncelebra, obecność wielu oficjalnych delegacji, rzesze wiernych, dla których plac św. Piotra okazał się za mały, klimat modlitwy, zadumy, a zarazem radości – to wszystko było potwierdzeniem, jak wielką rolę odegrali św. Jan XXIII i św. Jan Paweł II w dziejach Kościoła i świata, i pokazuje, jak wielkie było oczekiwanie Ludu Bożego na te kanonizacje. †

Spotkań z Papieżem było wiele i wszystkie ciekawe. Lecz tymi, które zostały w pamięci, być może były następujące.

Spotkań z Papieżem było wiele i wszystkie ciekawe. Lecz tymi, które zostały w pamięci, być może były następujące.
    Na początku czerwca 1986 r. z ówczesnym proboszczem parafii św. Teresy w Wilnie prał. Algirdasem Gutauskasem wracałem z posiedzenia generalnych sekretarzy Rady Episkopatu Konferencji Europy. Wracaliśmy przez Rzym i byliśmy na ogólnej audiencji u Papieża na placu św. Piotra. Wtedy po raz pierwszy zobaczyłem, jak przyciąga do siebie ludzi. Zostaliśmy przedstawieni Papieżowi, on się interesował sytuacją Kościoła katolickiego w byłym ZSRR i konkretnie na Litwie. Było to moje pierwsze spotkanie z nim. †