Życie Kościoła

Kardynał Pietro Parolin, Sekretarz Stanu Jego Świątobliwości Papieża Franciszka, przebywał w dniach od 12 do 15 marca z wizytą oficjalną na Białorusi. Hierarcha watykański odbył szereg spotkań na najwyższym szczeblu, poświęcił kamień węgielny pod budowę nuncjatury apostolskiej w Mińsku, a także miał możliwość lepiej poznać życie Kościoła katolickiego na Białorusi oraz stosunki między państwem a Kościołem.

Sekretarz Stanu Stolicy Apostolskiej kard. Pietro Parolin przybył na Białoruś z wizytą oficjalną na zaproszenie miejscowej władzy. Sekretarz Stanu jest głównym współpracownikiem Papieża w sprawach kierowania Kościołem powszechnym i jego głównym przedstawicielem. Jest to już druga podobna wizyta w historii współczesnej Białorusi: w 2008 roku Białoruś odwiedził kardynał Tarcisio Bertone.†

24 stycznia w kościele katedralnym pw. św. Franciszka Ksawerego w Grodnie w ramach Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan odbyło się nabożeństwo ekumeniczne. W modlitwie, której przewodniczył biskup pomocniczy diecezji Grodzieńskiej Józef Staniewski, uczestniczyli także przedstawiciele Kościołów rzymskokatolickiego, greckokatolickiego i prawosławnego.

Kościół prawosławny prezentował przedstawiciel biskupa Grodzieńskiego i Wołkowyskiego Artemiusza protojerej Aleksander Chombak, proboszcz świątyni św. Łukasza w Grodnie, Kościół greckokatolicki – proboszcz parafii Matki Bożej Fatimskiej w Grodnie o. Andrzej Krot. W nabożeństwie wzięli udział alumni Wyższego Seminarium Duchownego w Grodnie, a także na modlitwie w intencji jedności wiernych obecni byli liczni wierni z całego miasta. †

Osoby konsekrowane diecezji Grodzieńskiej spotkały się na wspólnej modlitwie 3 lutego. Tegoroczny Dzień Życia Konsekrowanego miał charakter szczególny, ponieważ przypada w ogłoszonym przez Ojca Świętego Franciszka Roku Życia Konsekrowanego. Ten dzień był również szczególną okazją do wyrażenia dziękczynienia Panu Bogu za łaskę konsekracji i prośbą o nowe powołania.

Dzień Osób Konsekrowanych rozpoczął się duchownym spotkaniem w kościele pobrygidzkim, podczas którego do zebranych z konferencją zwrócił się o. Antoni Porzecki OFMConv. On zachęcił osoby konsekrowane do tego, by były „reklamą” Boga w swoich środowiskach oraz swoją posługą świadczyły o tym, że osoba, która poszła za Chrystusem, czuje się w pełnej mierze szczęśliwa i jest zdolna do dzielenia się tą radością z innymi.
    Następnie w katedrze grodzieńskiej została odprawiona Msza św. pod przewodnictwem ks. bpa Józefa Staniewskiego. Do sióstr zakonnych i zakonników, świeckich osób konsekrowanych i zebranych wiernych z homilią zwrócił się ks. Zdzisław Weder SDB.
    Ks. Zdzisław mówił m.in. o tym, że osoby życia konsekrowanego muszą być prorokami w dzisiejszym świecie, wspomniał także o współczesnych wyzwaniach i przypomniał o konieczności powrotu do źródeł przeżywania życia i powołania według rad ewangelicznych. Zauważył on również wyzwania wynikające z życia wspólnotowego oraz zachęcił do tego, by przyszłość przyjmować z wiarą i nadzieją. †

„Jest to kapłan według Serca Mego, Miłe Mi są jego starania”.
Św. Faustyna Kowalska

Z okazji obchodów 25-lecia założenia WSD w Grodnie klerycy seminarium wraz z ks. bp. Józefem Staniewskim i ks. rektorem Romanem Raczko spotkali relikwie i obraz znanego i czczonego w naszym kraju błogosławionego ks. Michała Sopoćki.
    Dzięki rekolekcjoniście ks. Janowi Puzynie, bardzo przesiąkniętemu duchowością ks. Michała Sopoćki, seminarzyści mieli możliwość zarówno fizycznie, jak i duchowo dotknąć dziedzictwa Błogosławionego i zastanowić się nad jego życiem i myślami.
    Błogosławiony ks. Michał Sopoćko, kapłan, apostoł Miłosierdzia Bożego, spowiednik i ojciec duchowny św. Faustyny Kowalskiej, teolog, gorliwy duszpasterz, wychowawca kapłanów jest wpisany w historię Kościoła powszechnego. Możliwie właśnie wtedy Jezus potrzebował człowieka, który potwierdziłby poprzez swoje starania tą prawdę, o której mówiła św. Faustyna Kowalska. Ks. Michał z pokorą przyjął to zadanie i pozostał wierny posłaniu Chrystusa do końca swojego życia. Ale za swoją wierność powinien był płacić nieustannym cierpieniem: wysłuchiwać złośliwe uwagi, widzieć ironiczne uśmiechy i nawet spotykać niezrozumienie ze strony władz kościelnych. Lecz łaska Boża okazała się mocniejsza od ludzkich słabości. †