Życie Kościoła

Pod takim hasłem w trzecią niedzielę września z grodzieńskiego kościoła franciszkańskiego ruszyła piesza pielgrzymka do Kopciówki. Zgodnie z tradycją dzieci i młodzież, nauczyciele i wychowawcy, wykładowcy i katecheci udali się do sanktuarium Matki Bożej Jasnogórskiej Cierpliwie Słuchającej na Wzgórzu Nadziei, aby na rozpoczęcie roku szkolnego i katechetycznego otrzymać Boże błogosławieństwo.

Кażdy z pielgrzymów niósł do tronu Matki Bożej swoje intencje, gdyż tylko wtedy pielgrzymka ma sens.
   
    „Już nie po raz pierwszy biorę udział w pielgrzymce. Ona pomaga zaufać Bogu i uzyskać Jego wsparcie. Każdego roku idę z tą samą intencją: aby osiągnąć jeszcze większe sukcesy w nauce. Tym razem poczułam szczególny duchowy wzrost. Chciałam prosić o coś wartościowego nie tylko dla siebie, ale też dla tych, którzy naprawdę tego potrzebują. Dziękowałam Bogu za codzienną obecność w moim życiu. Miałam dużo myśli odnośnie tego, co chcę powiedzieć i powierzyć opiece Matki Bożej”.
    Maria Uglik, studentka II roku GUP im. Janki Kupały
   
    Na Wzgórzu Nadziei pielgrzymów witał kustosz sanktuarium ks. Michał Łastowski, który wraz z parafianami co roku serdecznie otwiera drzwi świątyni i domu pielgrzyma.†

Zawód nauczyciela chyba najbardziej powszechny i pożądany w świecie. Na jego oczach z małego chłopca lub dziewczynki wyrasta Człowiek. I nawet nie wiedza odgrywa decydującą rolę, ale dobre wartości, które są przekazywane starszymi. Aby wypełnić dzieci tymi bogactwami, należy nieustannie czerpać je ze źródła zbawienia. Z tego powodu w Grodnie już od 15 lat istnieje Duszpasterstwo Wykładowców, Nauczycieli i Wychowawców.

Za przykładem kolejarzy
    Duszpasterstwo Wykładowców, Nauczycieli i Wychowawców m. Grodno powstało w 2001 roku z inicjatywy pani Ludmiły Gaponik i o. dra Andrzeja Szczupała CSsR.
    „W tym czasie w mieście aktywnie działało duszpasterstwo kolejarzy – wspomina pani Ludmiła. – Chciałam stworzyć coś podobnego też dla nauczycieli. W sierpniu 2001 roku odpoczywaliśmy z rodziną w Porzeczu, gdzie zapoznałam się z o. Andrzejem Szczupałem. Zaproponowałam mu wesprzeć ten pomysł. Ojciec się zgodził”.
    W październiku odbyło się pierwsze spotkanie duszpasterstwa. Biskup Aleksander Kaszkiewicz pobłogosławił go na wspólne spotkania w kościele pobrygidzkim pod kierownictwem o. Andrzeja Szczupała. „Najpierw byli to moi znajomi i koledzy – mówi pani Ludmiła. – Chcieliśmy, aby wykładowcy, nauczyciele i wychowawcy mogli zbierać się razem, modlić się do Boga, dzielić się swoimi problemami i doświadczeniami, pomagać sobie nawzajem, podróżować. Moim zdaniem, z czasem nam się wszystko udało”.†

Wiara rodzi się ze słuchania (por. Rz 10, 17) – mówi święty Paweł. Więc sprawą bardzo ważną jest słuchanie tego, co budzi i karmi wiarę. Nasz wcale nie cichy świat nieustannie wypełnia życie dużą ilością dźwięków: od terkotania samochodów do mamrotania na falach radiowych. Co zawierają te dźwięki? Niepokój? Napięcie? Wypełnienie pustki, która obudza się w ciszy? Jeśli nie można uniknąć tego dysonansowego wyzwania, czyż nie warto go wymienić na melodyjną treść znaczeniową? Alternatywą gadatliwości może być muzyczna fala wiary.

Proponujemy uwadze Czytelników projekt „RYBY”. Około 20 utalentowanych młodych ludzi tworzą muzykę, która niesie miłość i dobro. Bardzo cieszy też fakt, że do tej sprawy mają do czynienia także kilku naszych ziomków: Natalia Kasperowicz z Brzozówki, Paweł Jakuć z Lidy, Paulina Żych ze Smorgoń i Ałła Janowicz z Holszan. W wywiadzie dla gazety „Słowo Życia” uczestnicy projektu opowiadają o swojej wierze, twórczości i inspiracji.†

28 sierpnia pięć sióstr ze Zgromadzenia Najświętszej Rodziny z Nazaretu obchodziło srebrny jubileusz życia zakonnego. Podczas uroczystej Mszy św. s. Marianna, s. Halina, s. Caritas, s. Nereusza i s. Jeremia wyśpiewały Najwyższemu dziękczynne „Te Deum” za łaskę powołania i 25 lat życia zakonnego, pełnego modlitw, ofiarnej pracy, radości, a czasami również trudów i cierpienia.

Świąteczne wydarzenie, które miało miejsce w katedrze grodzieńskiej, zgromadziło najbliższą rodzinę i przyjaciół jubilatek, a także kapłanów i siostry zakonne. Mszy św. przewodniczył ks. bp Aleksander Kaszkiewicz. W homilii hierarcha mówił o życiu konsekrowanym, jak o wielkim darze. „Jest to szczególna więź łącząca osobę powołaną z Chrystusem. Nieprzypadkowo ta więź jest porównywana do miłości oblubieńczej – zaznaczył bp Kaszkiewicz. – Przez złożenie ślubów czystości, ubóstwa i posłuszeństwa siostra zakonna decyduje się na uczynienie całego swego życia wyłączną własnością Jezusa. Nikt poza Nim nie może zawładnąć ani jej duszą, ani umysłem, ani sercem, ani ciałem. Tylko On «ma prawo» do bycia jedyną miłością zakonnicy. Ten wewnętrzny dialog miłości, który odbywa się nieustannie między Chrystusem a osobą konsekrowaną, jest wielką tajemnicą”. †