З жыцця Касцёла

Урачыстасці ў памяць Сясцёр Назарэтанак, забітых гітлераўцамі, адбыліся ў Навагрудку. 70 гадоў таму Мучаніцы ахвяравалі сваё жыццё за бацькаў сямей і кс. А. Зенкевіча, якія павінны былі загінуць як заложнікі. Гэтым геройскім учынкам Сёстры выканалі сваю харызму служэння сям’і і засталіся верныя наказу б-па Зыгмунта Лазінскага: “Навагрудак не пакідаць, трываць на пазіцыі, такая воля Божая і мая”.

Бласлаўлёных мучаніц з Навагрудка – сястру Марыю Стэлу Марда­севіч і дзесяць яе Паплечніц каталіцкая супольнасць кожны год успамінае 4 верасня. У вячэрняй цішыні вернікі з некалькіх парафій дыяцэзіі разам са сваімі душпастарамі, сёстры назарэтанкі, ксяндзы і Апостальскі нунцый абп Клаўдыа Гуджэроці наведалі месца расстрэлу Мучаніц у невялікім бярозава-сасновым лесе каля Навагрудка. Каля крыжа на ўспамін Назарэтанак, якія пакутавалі і аддалі сваё жыццё, даючы сведчанне, што сапраўдная любоў здольна на ахвяру, пілігрымы склалі кветкі, запалілі лампадкі. Хвіліны, праведзеныя пад соснамі – сведкамі страшнай трагедыі, што адбылася тут шмат гадоў таму, – у кожным з прысутных абудзілі незвычайныя пачуцці і прымусілі да развагі, якая перарасла ў ціхую малітву ў інтэнцыі тых, хто даў прыклад хрысціянскага гераізму і самаахвярнасці.†

“80 гадоў для касцёла – гэта не так ужо і шмат”, – думала я, назіраючы, як праносіцца за вакном аўтамабіля дарога, што вядзе ў мястэчка Радунь. Што я ведаю пра Радунь? Ну, здаецца, тое ж, што і ўсе: ведаю пра іешыву (вышэйшая навучальная рэлігійная ўстанова ў яўрэеў), якая была тут заснавана ў 19 стагоддзі рабінам Хафец-Хаімам, ведаю пра тое, што ў Радуні знайшоў сабе прыстанак вольналюбівы цыганскі народ... І вось, цяпер я еду на свята 80-годдзя кансэкрацыі касцёла Маці Божай Ружанцовай. Да пачатку ўрачыстасці яшчэ быў час, але людзі ўжо паступова прыходзілі. †

З 25 па 30 жніўня ў Беларусі адбывалася перэгрынацыя рэліквій святога Яна Боско. Рэліквіі святога наведалі ўсе салезіянскія супольнасці ў нашай краіне: Мінск, Бараўляны, Раўбічы, Багданава, Смаргонь, Баруны, Варняны, Жупраны, Дзятлава, Наваельню, а таксама мінскую і гродзенскую катэдры.
    28 жніўня рэліквіі св. Яна Боско прыбылі ў салезіянскую парафію святога Міхала Арханёла ў Смаргоні.

Урачыстасць распача­лася каля брамы касцёла, дзе некалькі тысяч вернікаў з радасцю сустрэлі Апостальскага нунцыя ў Беларусі арцыбіскупа Клаўдыа Гуджэроці. Праз некалькі хвілін прадстаўнік Папы з усімі святарамі, дзець­мі, моладдзю, старэйшымі і запрошанымі гасцямі, сярод якіх былі старшыня райвыканкама Мечыслаў Гой, прадстаўнікі мясцовай улады і кіраўніцтва навучальных устаноў горада, вырушылі ў працэсіі, каб прывітаць рэліквіі, аддаць пашану святому – айцу і настаўніку моладзі, заснавальніку салезіянскай сям’і. †

У нядзелю 18 жніўня ў парафіі Дзярэчын Зэльвенскага раёна адзначалася свята сотай гадавіны асвячэння касцёла.

Парафія, канешне, існуе нашмат больш, але сцены сучаснай святыні былі ўзнесены роўна стагоддзе назад. За сваю гісторыю і касцёл, і парафія перажылі шмат падзей: як прыемных, так і ганебных. Але сёння храм стаіць “як новенькі” і радуе вочы людзей.
    На ўрачыстасць прыбыло шмат гасцей: аўтобус з Ліды-Фары, аўтобус пілігрымаў з Аўстрыі на чале з а. Юзафам, колішнім плябанам Дзярэчына, і іншыя госці з ваколіц. Зразумела, прэзбітэрый быў поўны духавенства на чале з біскупамі Аляксандрам Кашкевічам, Антоніем Дзям’янкам і Казімірам Велікасельцам. Граў квартэт з філармоніі з Мінска, спяваў мясцовы хор. Бабулі, натуральна, апранулі святочныя хусты. Было бездакорна ўрачыста. †