Kącik dziecięcy

1. Chrześcijanin, żyd, rodem z Pontu. Jego imię z języka łacińskiego tłumaczy się jako ‘orzeł’. Zajmował się tym samym rzemiosłem, co Paweł. Był duchowym nauczycielem dla Apollosa. Jego mieszkanie w Koryncie i Rzymie było miejscem, gdzie zbierali się chrześcijanie. (Odpowiedź: Dz 18, 1-3, 24-28).
    2. Żyd z Aleksandrii. W Nowym Testamencie charakteryzuje się jako „człowiek uczony i znający świetnie Pisma”, który odważnie głosił Słowo Boże w synagogach. Uczniowie tego człowieka nazywali siebie jego imieniem, co wywołało krytykę ze strony apostoła Pawła. (Odpowiedź: Dz 18, 24-28; 1 Kor 1, 11-12; 3, 4-6).
    3. ‘Bóg stwarza’ – tak tłumaczy się imię tej osoby z języka hebrajskiego. Był doradcą króla Dawida i dowodził jego strażą. Razem z kapłanem Sadokiem i prorokiem Natanem namaścił króla Salomona, który ustanowił go naczelnikiem wojska. (Odpowiedź: 2 Sam 8, 18; 23, 20-23; 1 Krl 1 32-38; 2, 34-35).
    4. Apostołowie dali mu imię, które tłumaczy się jako „syn pocieszenia”. To zupełnie odpowiadało jego powołaniu: był jednym z pierwszych misjonarzy. Był właścicielem ziemi na Cyprze. Sprzedawszy ją, oddał cały swój dobytek Apostołom. (Odpowiedź: Dz 4, 36-37; 11, 19-24).

Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą” Mt 5, 8

Jonatan Forster urodził się z zaburzeniami fizycznymi i psychicznymi. Miał dwanaście lat, ale chodził do klasy razem z dziewięcioletnimi dziećmi. Wydawało się, że zupełnie sobie nie radził z nauką. Często swą wychowawczynię Ingrid Muller doprowadzał do rozpaczy, kręcąc się na swoim miejscu, patrząc w okno i wydając dziwne dźwięki.
    Były jednak chwile, w których Jonatan wypowiadał się jasno i zrozumiale. Wtedy zdawało się, że promień światła przenikał przez ciemność jego rozumu. Dużo częściej jednak nauczenie Jonatana czegokolwiek wymagało od Ingrid ogromnego wysiłku. Pewnego razu nauczycielka zadzwoniła do rodziców chłopca i zaprosiła ich przyjść do niej. †

Michał siedział przy stole i usilnie myślał. Kapłan na lekcji religii powiedział, że w Biblii zostały opisane historie i zdarzenia, które miały miejsce naprawdę, i wszystko, co tam napisano, ma moc i dziś.
    Więc Michał otworzył Biblię na stronie, gdzie było napisane, że Pan Bóg daje to, o co się Go prosi, jeśli to, o czym prosisz jest zgodne z Jego wolą. Bóg to obiecał. Michał postanowił od razu sprawdzić, czy Bóg naprawdę spełnia prośby. Chłopczyk przypomniał, że już od dawna pragnął mieć nowy ładny rower. Ciekawe, czy da mu Bóg taki rower, jeśli Go poprosi? Przypomniały mu się wtedy inne słowa kapłana, że Bóg to nie święty Mikołaj i nie supermarket. Chłopiec nie był pewny tego, że Bóg chce, aby od razu otrzymał rower. †

• Można włączyć się całą rodziną w czytanie Pisma Świętego, gdzie odpowiednio dobrane fragmenty zapoznają nie tylko dzieci, ale i rodziców z Historią Zbawienia oraz symbolami jej towarzyszącymi. Dzieci przy okazji nauczą się odnajdywać Księgi oraz wersety Pisma Świętego. Jest to również forma kalendarza wielkopostnego, dzięki niemu możemy poczuć, że zbliżamy się do Triduum Paschalnego.
   • ejać zdjęciami czy nagłówkami z gazet; rysunkami dzieci pokazującymi coś z ich życia codziennego. Ten projekt jest po to, żeby uświadomić dzieciom, że Pan Jezus dźwiga na krzyżu codzienne nasze życie, jest jego częścią, oraz umarł za nasze grzechy. Można dodatkowo przykleić papierowe kwiaty - jako dobre uczynki i pinezki jako złe uczynki . †

„Jako dobrzy szafarze różnorakiej łaski Bożej służcie sobie nawzajem takim darem, jaki każdy otrzymał”(1P 4, 10).

Wiosna w tym roku przyszła wczesna, ciepła i jakaś dziwnie radosna. Jednak bardziej niż przyroda cieszyły się dzieci, bo mogły w ciągu całego dnia bawić się na podwórku. Wszystko było napełnione wiosennym nastrojem i nawet chodzić do szkoły było łatwiej i weselej. Na propozycję nauczycielki narysować wiosnę wszystkie dzieci z radością wzięły się do pracy.
    Gienek bardzo lubił rysować. Wziął kredki i zaczął myśleć o wiośnie. Przypomniał sobie, jak w ubiegłą niedzielę razem z mamą i tatą pojechał za miasto. To zdarzenie miało miejsce akurat w pierwszych dniach wiosny. Szli po lesie. Śnieg dopiero zaczynał topnieć i ziemia była jeszcze wilgotna. Niebo było niebieskie i zimne. Nadejście wiosny jednak się czuło: gdzie-niegdzie już przebijała się świeża zielona trawka, wesoło ćwierkały ptaszki, pewnie ciesząc się nadchodzącym ciepłem i swobodą. Ich radość wpłynęła na Gienka – uradowany biegał po lesie i krzyczał na całą moc: „Wiosna przyszła! Wiosna przyszła!”. A potem, gdy już chcieli wracać do domu, zaczął padać pierwszy wiosenny deszczyk. †

Julka i Ania razem z mamą pełły ogród. Praca szła sprawnie i wesoło, dziewczynki szybko wyrywały chwasty, rosnące wśród jarzyn, i nie zauważały, jak szybko płynął czas, ponieważ słuchały ciekawych historii, które opowiadała im mama. Mówiła dziewczynkom o tym, jak wcześniej wyglądało życie na wsi, kim była prababcia dziewczynek, jaki pyszny chleb piekła w piecu... Kończąc pracę młodsza z dziewczynek popatrzyła na oczyszczoną z chwastów ziemię i żal się jej zrobiło trawy, która wcześniej tam rosła, upiększając ogród różnorodnymi drobnymi kwiatami.
    - Mamo – powiedziała Ania, – nie będę więcej pleć tej grządki. Smutno mi patrzeć teraz na nasz ogródek: tak pięknie tu rósł perz, kwitły mniszek i koniczyna, po naszej pracy jest tu pusto, tylko gdzie-niegdzie widać kiełki ogórków. Nie mam się czym zachwycać! †