GRODNO
Niedziela,
30 czerwca
2024 roku
 

Rozważania

Wiara – wspólna sprawa

Rozważania

Już w ciągu kilku miesięcy cały Kościół Katolicki rozważa nad skarbem naszej wiary chrześcijańskiej, nad jej wartością i niezbędnością. Analizując różne aspekty danego tematu, nie wolno ominąć jeszcze jeden, bez którego, moim zdaniem, wcale nie byłoby możliwe rozmawiać o wierze. Aspektem tym jest eklezjalność, czy inaczej wspólny charakter naszej wiary. Już sam termin „religijność” mówi o relacjach chociażby jednej niedużej wspólnoty: człowieka i Boga!
    Lecz mi się wydaje, że my, ludzie współcześni zaczęli stawić się do wiary jak do sprawy osobistej. Coraz częściej można usłyszeć uporczywe głosy o tym, że każdy ma prawo sam wybierać, w kogo i jak wierzyć. Z czasem takie, wydawałoby się, niezłomne autorytety jak Magisterium Kościoła, Papież, biskup diecezjalny dla wielu przestali być głosem, który rozjaśnia i prowadzi, nastawia i przemawia...
 

Do Budsławia przez kościoły Grodzieńszczysny

Rozważania

5 lipca ze wsi Wierejki wyruszyła pielgrzymka autokarowa do Budsławia. Droga obiecywała być ciekawą, gdyż były zaplanowane liczne przystanki przy kościołach Grodzieńszczyzny.
W drodze do Matki Bo­żej Budsławskiej wiernym towarzyszyło słońce i modlitwa. W sercu każdego kryły się intencje, prośby i podziękowania, z którymi szli oni do Maryi. Pomagały one w zmęczeniu i stymulowały w trudnościach. Tylko w jeden dzień wierni odwiedzili kościoły w Holszanach, Oszmianie, Borunach, Sołach, Gierwiatach i Gudohaju! W każdym kościele pielgrzymów spotykał proboszcz, który chętnie opowiadał historię swojego kościoła.
   

Wygląd zewnętrzny – odzwierciedlenie szacunku do samego siebie

Rozważania

W dzieciństwie rozpytywałam dorosłych o to, czym jest dusza i gdzie ona mieszka. Starając się w sposób prosty i zrozumiały zaspokoić moją ciekawość, mama porównywała nasze ciało do domu, który dusza zamieszkuje podczas narodzenia i opuszcza w końcu życia.
Dzisiaj, niemal po 15 latach, wspominam te słowa i z ciekawością przyglądam się do współczesnych „domków”, „domów” i nawet „penthausów”. Lato pozbawiło mieszczan kapuścianych liści różnorakich ubrań i nastał czas zdziwienia: skąd takie niechlujstwo? I to pytanie jest wywołane nie jakością ubrań, nie kolorem i ilością ozdób. Przykro patrzeć na dziewcząt, które w 15-20 lat zapomniały o tym, że nie powinny przypominać zwycięzców konkursu europejskiego sumo, że kobiecość – to lekkość, delikatność. One budują przytułek dla swojej duszy z blinów szybkiego przygotowania, koli, lodów i marzą o tym, żeby pozbyć się zbędnych kilogramów. Marzą, a od zwykłego trybu życia odmówić się nie mogą i znowu wieczorem idą z przyjaciółkami „na pizzę”, chociaż tylko godzinę temu babcia przywiozła ze wsi takie soczyste pachnące jabłka!
   

Głos, który przemienia całe życie

Rozważania

Krótko o powołaniu
Zawsze, gdy zaczyna się rozmowa o powołaniu, wielu od razu myślą, że te słowa dotyczą tylko kapłaństwa. Ale w rzeczywistości nie tylko kapłan ma powołanie. Każdy czł owiek w swoim życiu otrzymuje powołanie. I tylko od niego samego zależy, czy stara się on go rozpoznać, a rozpoznawszy pójść za nim.
    Powołanie każdego człowieka jest osobistą historią jego życia. Ponieważ tylko ten, kto odczuł i znalazł własne powołanie, może odpowiedzieć, dlaczego w jego życiu stało się właśnie tak i dlaczego on wybrał taką drogę. Jednak powołanie do kapłaństwa, mimo to, że o nim już dużo mówiono i pisano, nadal pozostaje tajemnicą. Ale po kolei.
   

Czym dla mnie jest Parafiada?

Rozważania

Weronika Kozłowska,
17 lat, parafia Wniebowzięcia NMP w Adamowiczach:

    O Parafiadzie dowiedziałam się od naszej siostry Wiery. Zdecydowaliśmy się pojechać, bo to jest wspaniała możliwość pożytecznie spędzić czas, zapoznać się z nowymi osobami, powspółzawodniczyć, spróbować własnych sił i pokazać własne talenty. W tym roku biorę tu udział już trzeci z kolei raz. Po Parafiadzie w zeszłym roku przekonywaliśmy siostrę, żeby pojechać jeszcze raz. Najgłówniejsze, że przyjechaliśmy tu, żeby wzmocnić naszą wiarę i pokazać innym przykład wiary w Chrystusa. Osobiście dla mnie wydarzenie to jest prezentem od Boga. Cieszymy się bardzo, że co roku liczba uczestników wzrasta. Trudno powiedzieć, co najbardziej spodobało się na Parafiadzie, gdyż wszystko było dobrze organizowane: muzyka, śpiew, ciekawe inscenizacje teatralne, życzliwi ludzie oraz dużo innego. Wielkie dzięki za to organizatorom!
   

Palmero-Romero-Pelegrino

Rozważania

Ks. Maksym Boczarnikow SCJWitam Was, Drodzy Czytelnicy „Słowa Życia”.
    Przeżywamy lato, niektórzy z nas zastanawiają się, jak spędzić ten czas. Wielu żyje według wciąż powtarzającego się scenariusza: dom, praca, praca, dom. Czy tak można? Jak długo człowiek to zniesie? Czy nie należałoby trochę zwolnić i zastanowić się nad tym, jakie miejsce zajmuje w naszym życiu zdrowie, odpoczynek, modlitwa, nawrócenie?
Cały czas jestem pod wrażeniem odbytej rok temu pielgrzymki do Lourdes, Santiago de Compostela, Fatimy. Chociaż byłem uczestnikiem pielgrzymki autokarowej, jednak po drodze, zatrzymując się na nocleg w hotelach, spotykałem wiele grup pielgrzymkowych, które setki kilometrów zdążały do miejsc kultu pieszo. Zmęczeni, utrudzeni drogą, spaleni słońcem, ale radośni, szli, bo miłość i wiara u nich była silniejsza od niewygód drogi.
   

Istota i obraz pielgrzyma

Rozważania

Latem na Białorusi organizuje się duża ilość pieszych pielgrzymek do miejsc świętych, takich jak Budsław, Trokiele, Łogiszyn, Brasław, w których bierze udział mnóstwo ludzi z różnych zakątków naszego kraju. Obserwując rozwijający się fenomen pieszego pielgrzymowania, powstaje pytanie o jego sens. W tym materiale proponujemy przeczytać krótkie rozważania nad tym, w czym jest istota pielgrzymki oraz jaki jest prawdziwy obraz chrześcijańskiego pielgrzyma
Między doświadczeniem nadziei a poznaniem wymiaru ludzkiego istnienia są głębokie i wielopoziomowe związki. Ten, kto zachowuje w swoim sercu prawdziwą nadzieję, może zobaczyć przed sobą otwartą, krzyżującą się z różnymi drogami przestrzeń, która zaprasza do ruchu. Stąd właśnie symbolem człowieka, przenikniętego nadzieją, jest obraz pielgrzyma. To on dzięki pokornej ufności, ukierunkowanie i z korzyścią dla siebie wykorzystuje istniejącą przestrzeń.
    Istota polega na tym, że pielgrzym nieustannie dąży do pewnej przyszłości, w której nadzieja ma swój cel. Kiedy to jest potrzebne, nadzieja nie boi się odrzucić od siebie balast przeszłości. Jej sens jest w uporczywym dążeniu. Życie człowieka od samego swego początku jest nieustannym ruchem, rozwojem, wędrowaniem w znaczeniu dosłownym i przenośnym.
   

Strona 37 z 62:

Numer aktualny

 

Kalendarz 2022

Kalendarz
«Słowo Życia»
na rok 2022

Kalendarz liturgiczny

green
Obchodzimy imieniny:
Dziś wspominamy zmarłych kapłanów:
Do końca roku pozostało dni:  185

Czekamy na Wasze wsparcie

skarbonkaDrodzy Czytelnicy!
Prosimy Was o pomoc w głoszeniu Dobrej Nowiny. Czekamy na Wasze listy, artykuły, zdjęcia i wsparcie finansowe gazety. Jako jedna rodzina "Słowo Życia" pragniemy nieść słowo Boże, mówić o Chrystusie i Kościele co raz większemu gronu ludzi na Białorusi oraz poza jej granicami.