На шляху да святасці

“Езу, які спазнаў цяжар крыжа, узмацні нас і навучы жыць так, каб мы не былі цяжарам і крыжом для нашых блізкіх”.

Гродзенская моладзь правяла набажэнства Крыжовага шляху вуліцамі Гродна 31 сакавіка. Нягледзячы на халоднае ветранае надвор’е, вялікая колькасць хлопцаў і дзяўчат, а таксама старэйшых людзей прыйшла на пабернардынскі ўзгорак, каб супольна паразважаць над мукай і смерцю Езуса Хрыста.
    Набажэнства ўзначаліў ксёндз біскуп Аляксандр Кашкевіч, які разам з моладдзю прайшоў усе стацыі Крыжовага шляху. †

“Той умее добра жыць, хто ўмее добра маліцца”, – сказаў аднойчы святы Аўгустын. Малітва заўсёды займае пэўную частку дня верніка, нават тады, калі ён і не ўсведамляе, што праз учынкі і праз думкі ён таксама моліцца. Малітва нябачна прысутнічае і ў жыцці няверуючых людзей, бо іх думкі заўсёды так ці інакш закранаюць таямніцы свету.

   Інтэрнэт-партал dobrylotr.pl называе нам пяць асноўных тыпаў малітвы: спантанная малітва, малітва Касцёла, малітва з малітоўніка, малітва Божым словам і малітва праз творчую дзейнасць. Насамрэч, малітва можа быць і іншых тыпаў, мы часам нават самі можам не ведаць, што молімся. Але Бог чуе нашыя малітвы і выконвае іх тады, калі мы шчыра іх да Яго заносім.
    Для моладзі малітва – гэта, часам, дзеянне, якое нудзіць, якое здаецца зусім няважным ці ўвогуле непатрэбным. Але аб значэнні малітвы ведае кожны з нас. Шчыра маліцца цяжка, вельмі цяжка, але плён, які дае малітва, вельмі вялікі.
    Як моладзь сёння ставіцца да малітвы? Ці патрэбна яна? Ці прыносіць плён? †

Толькі давайце не будзем мінімалістамі!

Сёння чалавек хіба як ніколі клапо­ціцца пра чысціню свайго цела. На паліцах у крамах можна знайсці шмат розных пахучых сродкаў гігіены. Па тэлебачанні вядомыя асобы са свету спорту, моды і кіно рэкламуюць тавары вядомых вытворцаў, напрыклад, парфуму. І гэта нармальна, што чалавек стараецца клапаціцца аб гігіене свайго цела. Давайце паспрабуем уявіць сабе асобу, якая не ў найлепшых адносінах з вадой і мыецца толькі раз на год, а можа і радзей. Такога чалавека, напэўна, не вельмі добра будуць успрымаць іншыя, а знаходжанне побач з ім не будзе вельмі прыемным.
    Мы, хрысціяне, верым, што чалавек мае не толькі цела, але і душу. І паколькі мы старанна дбаем пра чысціню свайго цела, то ці не павінны мы таксама дбаць і пра чысціню сваёй душы? Перыяд Вялікага посту, які мы цяпер перажываем, з’яўляецца асаблівай нагодай і чарговым шансам, каб змяніць штосьці ў сваёй душы. Часам бывае, што трэба паклапаціцца аб якойсьці больш грунтоўнай змене ў часта шэрай штодзённасці. †

Пане, Ты быў нявінны і, не супраціўляючыся, прыняў смяротны прысуд. Навучы нас узмацняць нашую веру перад абліччам несправядлівасці. Дай зразумець, што Твой Айцец, нягледзячы на несправядлівасць і крыўды, можа ажыццявіць свае збаўчыя планы.

У перыяд Вялікага посту, які мы цяпер перажываем, мы прымаем розныя пастановы і адмовы, каб яшчэ больш паяднацца з пакутуючым Хрыстом. Мы робім гэта для таго, каб перажыць дадзены святы час так, каб разам з Езусам у велікодную раніцу ўваскрэснуць з нашых слабасцей і грахоў да жыцця ў вольнасці і годнасці Божых дзяцей. У гэтым нам дапамагаюць нашыя велікапосныя пастановы, а таксама нашае цярпенне, якое часам нечакана сустракае нас у жыцці. †

Мы перажываем перыяд Вялікага посту – час падрыхтоўкі да свята Уваскрашэння Пана. Гэта адзін з найбольш насычаных перыядаў літургічнага года ў каталіцкім Касцёле. Літургія Вялікага посту вельмі разнастайная, не падобная да літургіі іншых літургічных перыядаў. Можна прыняць удзел у прыгожых набажэнствах, мэтай якіх з’яўляецца прыцягванне ўвагі парафіян да апошніх дзён жыцця Езуса Хрыста, нашага Пана і Збаўцы. Сённяшняя моладзь вельмі ахвотна прымае ўдзел у велікапосных набажэнствах. Якія з іх найбольш падабаюцца сучаснай моладзі і чаму?

У нашай краіне найбольш распаўсюджанымі веліка­поснымі наба­жэнствамі з’яўляюцца Песні жальбы і Крыжовы шлях. Моладзь вельмі актыўна падрыхтоўвае разважанні Крыжовага шляху, таму што гэта спосаб самарэалізацыі, якая так патрэбна сённяшняй моладзі. Гэта спосаб па-свайму, па-новаму паглядзець на апошнія дні жыцця Езуса, на Яго апошні Шлях. Нехта гаворыць пра самога Езуса, нехта праводзіць паралелі паміж Езусам Хрыстом і сённяшнім чалавекам, нехта распавядае гісторыі, якія вучаць бачыць, што жыццё з’яўляецца найбольшай каштоўнасцю, падоранай Богам. Кожнаму маладому сэрцу хочацца сказаць вельмі шмат, але як гэта зрабіць, як данесці сваю веру іншым? Крыжовы шлях дапамагае ў гэтым. †

У час Вялікага посту адной з праяў пакаяння, акрамя малітвы і добрай пастановы, з’яўляецца міласціна. Як мы яе разумеем? Ці дастаткова толькі даць некалькі купюр жабраку каля касцёла? Ці міласціна для хрысціяніна абазначае штосьці большае? Пра гэта мы папрасілі паразважаць брата Яўгена Голуба з супольнасці айцоў францішканаў.

– Калі мы гаворым пра міласціну, то маем на ўвазе практычны сэнс нашага хрысціянства. Бо калі я размаўляю з Богам, то гэта неяк пераносіцца на маё жыццё, на мой светапогляд, на мае адносіны з іншым чалавекам. У гэтым іншым чалавеку знаходзіцца Хрыстос, любоў да Яго дазваляе мне зрабіць нешта канкрэтнае. Нядаўна мы сустрэліся з вельмі прыгожым урыўкам з Евангелля падчас літургіі, які распавядае пра тое, як прыйдзе Сын Чалавечы і паставіць справядлівых па адным боку, а несправядлівых па другім. І крытэрыем з’яўляецца тое, што тыя справядлівыя перадусім служылі Хрысту ў бліжнім. Таму міласціна выяўляецца ў маім імкненні дапамагчы, зрабіць штосьці для іншага чалавека з пачуцця сапраўднай любові. Але не так, што я кінуў грош жабраку і выканаў свой абавязак. З аднаго боку, гэта сапраўды абавязак ў часе Вялікага посту, але не трэба падыходзіць вельмі фармальна. Міласціна – гэта выяўленне маёй практычнай хрысціянскай любові. †