Słowo dla Życia

Papież Franciszek
    “Jezus w Ewangelii dzisiejszej liturgii, mówiąc o świątyni, ujawnił wstrząsającą prawdę: to znaczy – świątynia Boża jest nie tylko budynkiem uczynionym z kamieni, ale jest Jego Ciałem, uczynionym z żywych kamieni. Na mocy chrztu każdy chrześcijanin jest częścią „Bożej budowli” (1 Kor 3, 9), co więcej staje się Kościołem Boga. Duchowa budowla, Kościół – wspólnota ludzi uświęconych krwią Chrystusa i Duchem Zmartwychwstałego Pana – wymaga od każdego z nas, byśmy żyli zgodnie z darem wiary i podejmowali pielgrzymkę chrześcijańskiego świadectwa. Jak wszyscy wiemy, zgodność w życiu między wiarą a świadectwem nie jest łatwa. Ale musimy iść dalej i urzeczywistniać w naszym życiu tę codzienną konsekwencję. „To chrześcijanin!” nie tyle ze względu na to, co mówi, ale z powodu tego, co czyni, ze względu na swoją postawę. Ta konsekwencja obdarzająca nas życiem jest łaską Ducha Świętego, o którą musimy prosić.
        
Anioł Pański z Ojcem Świętym, 09.11.2014 †

Papież Franciszek
    “Pamięć o zmarłych, troska o ich groby i ofiary są świadectwem ufnej nadziei, zakorzenionej w pewności, że śmierć nie jest ostatnim słowem o człowieku, ponieważ człowiek jest przeznaczony do życia w wieczności, bez ograniczeń, które mają swoje korzenie i wypełnienie w Bogu. I z tą wiarą w ostateczne przeznaczenie człowieka zwróćmy się do Najświętszej Maryi, która przeżywała pod Krzyżem dramat śmierci Chrystusa, i która uczestniczyła w radości Jego zmartwychwstania. Niech Ona, Brama Niebios, wspiera nas, abyśmy coraz bardziej rozumieli wartość modlitwy i ofiary za zmarłych. Niech Maryja wspiera nas w codziennym pielgrzymowaniu na ziemi i niech pomaga nam, byśmy nie stracili z oczu ostatecznego celu życia, którym jest Raj.
        
Fragment homilii podczas uroczystości Wszystkich Świętych †

Papież Franciszek
    “Oddanie Bogu tego, co należy do Boga” oznacza otwarcie się na Jego wolę i poświęcenie Jemu naszego życia oraz współpracę w Jego królestwie miłosierdzia, miłości i pokoju. Na tym polega nasza prawdziwa siła, zaczyn, powodujący wzrost, i sól, nadająca smak wszelkiemu ludzkiemu trudowi, wymierzonemu w panujący pesymizm, który proponuje nam świat. Na tym polega nasza nadzieja, bowiem nadzieja w Bogu nie jest ucieczką od rzeczywistości, nie jest jakimś alibi: jest pracowitym oddaniem Bogu tego, co do Niego należy. To z tego powodu chrześcijanin patrzy w przyszłą rzeczywistość, rzeczywistość Boga, aby żyć pełnią życia, obiema nogami mocno stać na ziemi i mężnie odpowiadać na niezliczone nowe wyzwania.
        
Fragment homilii podczas beatyfikacji Pawła VI †

Papież Franciszek
    Od samego początku Pan napełnił Kościół szczególnymi darami Ducha Świętego, jakimi są charyzmaty. Charyzmat jest łaską, darem udzielonym przez Boga człowiekowi wierzącemu, aby z bezinteresownością i miłością mógł udostępnić go w służbie na rzecz całej wspólnoty, dla dobra wszystkich. Trzeba podkreślić, że człowiek nie może sam zrozumieć, czy posiada charyzmat i jaki on jest. Dary, którymi napełnia nas Ojciec, rodzą się i rozwijają w obrębie wspólnoty. To we wspólnocie uczymy się je rozpoznawać jako znaki Jego miłości dla wszystkich jego dzieci.
    Bóg napełnia swój Kościół wieloma różnymi charyzmatami. Wszystkie one służą harmonijnemu rozwojowi osoby w wierze i w Bożej miłości. Nie mogą stawać się powodem zawiści i podziałów! We wspólnocie chrześcijańskiej potrzebujemy jeden drugiego, a każdy otrzymany dar realizuje się w pełni, kiedy dzielimy się nim z braćmi, dla dobra wszystkich.
        
Fragment z Audiencji Generalnej Ojca Świętego, 01.10.2014 †

Papież Franciszek
    Ten, kto powierza się Jezusowi ukrzyżowanemu, otrzymuje Boże Miłosierdzie, leczące ze śmiertelnej trucizny grzechu. Lekarstwo, jakie Bóg daje ludowi, ma zastosowanie także szczególnie dla małżonków, którzy „nie mogą znieść pielgrzymki” i zostali ukąszeni pokusami zniechęcenia, niewierności, wycofania się, porzucenia… Miłość Jezusa, który pobłogosławił i uświęcił jedność małżonków, jest w stanie utrzymać ich miłość i ją odnowić, kiedy po ludzku rzecz biorąc się zatraca, rozdziera, wyczerpuje. Miłość Chrystusa może przywrócić małżonkom radość wspólnego podążania, bo małżeństwo jest wspólnym pielgrzymowaniem mężczyzny i kobiety, w którym zadaniem mężczyzny jest pomaganie małżonce, by była bardziej kobietą, a zadaniem kobiety jest dopomożenie mężowi, aby był bardziej mężczyzną. Jest to uzupełnianie się różnic. Nie jest to gładka podróż, bez konfliktów, bo nie byłoby to ludzkie. Jest to podróż wymagająca, czasami trudna, czasami konfliktowa, ale takie jest życie! Małżeństwo jest symbolem życia, realnego życia, nie jest „fantastyką”! Jest sakramentem miłości Chrystusa i Kościoła, miłości, która w krzyżu znajduje swój sprawdzian i poręczenie.
        
Fragment homilii w Święto Podwyższenia Krzyża Św. †

Papież Franciszek
    W istocie wobec Boga wszyscy jesteśmy grzesznikami, potrzebującymi przebaczenia. Jezus nam powiedział, byśmy nie osądzali. Upomnienie braterskie jest kwestią miłości i jedności, która musi panować we wspólnocie chrześcijańskiej, jest wzajemną posługa, którą możemy i musimy wypełniać nawzajem wobec siebie. Jest to możliwe i skuteczne tylko wtedy, jeśli każdy uzna siebie za grzesznika i osobę potrzebującą przebaczenia Pana. Ta sama świadomość, która sprawia, że rozpoznaję błąd drugiego, jeszcze wcześniej przypomina mi, że ja sam zbłądziłem i wiele razy błądzę.
        
Anioł Pański z Ojcem Świętym Franciszkiem, 07.09.2014 †

Papież Franciszek
    “Bez Jezusa, z dala od Niego czujemy się zalęknieni i przeciętni do tego stopnia, że myślimy, iż nie damy sobie rady. Brakuje wiary! Ale Jezus jest zawsze z nami, być może ukryty, ale obecny i gotowy nas wspierać.
    Oto prawdziwy obraz Kościoła: łódź, która musi stawiać czoło burzom i niekiedy wydaje się, że za chwilę zatonie. Ocalają ją nie umiejętności i odwaga ludzi, ale wiara, która pozwala iść także w ciemności, pośród trudności. Wiara daje nam pewność, że Jezus jest przy nas obecny, że Jego dłoń nas chwyta, aby wybawić od niebezpieczeństw. Wszyscy jesteśmy w tej łodzi i czujemy się tam bezpieczni pomimo swoich ograniczeń i słabości. Jesteśmy bezpieczni przede wszystkim wtedy, gdy umiemy paść na kolana i adorować Jezusa, jedynego pana naszego życia. Zawsze o tym przypomina nasza Matka, Madonna.
        
Anioł Pański z Ojcem Świętym, 10.08.2014 r. †

Papież Franciszek
    “Jesteśmy glebą, na którą Pan niestrudzenie rzuca ziarno Jego Słowa i Jego miłości. Z jaką dyspozycją serca je przyjmujemy? I możemy postawić sobie pytanie: jakie jest nasze serce? Do jakiej gleby jest podobne: do drogi, do gleby kamienistej czy pełnej cierni? To od nas zależy, czy staniemy się dobrą glebą, bez cierni lub kamieni, ale uprawioną i uprawianą z troską tak, że może przynieść dobre owoce dla nas i dla naszych braci.
    Dobrze nam to zrobi, jeśli będziemy pamiętać, że my również jesteśmy siewcami. Bóg zasiewa dobre ziarno, warto więc zapytać siebie, jaki rodzaj ziarna wychodzi z naszego serca i z naszych ust. Nasze słowa mogą uczynić wiele dobra, ale też i zła. Mogą uleczyć, ale też i zranić. Mogą dodać odwagi, ale również przygnieść. Pamiętajcie, że nie to się liczy, co wchodzi, ale co wychodzi z ust i serca.
        
Anioł Pański z Ojcem Świętym Franciszkiem, 13.07.2014 †

Papież Franciszek
    “Pan posłał swego anioła i wyrwał mnie z ręki Heroda” (Dz 12,11). Na początku posługi Piotra w chrześcijańskiej wspólnocie Jerozolimy trwał jeszcze wielki strach z powodu prześladowania Heroda wobec niektórych członków Kościoła. Zabito Jakuba a obecnie uwięziono samego Piotra, aby zadowolić lud. Kiedy był on przetrzymywany w więzieniu i przykuty, usłyszał głos anioła, który powiedział: „Wstań szybko!… Przepasz się i włóż sandały!…Narzuć płaszcz i chodź za mną!” (Dz 12,7-8). Łańcuchy opadły, a bramy więzienia otwarły się same. Piotr zdał sobie sprawę, że Pan „wyrwał go z ręki Heroda”; zdał sobie sprawę, że Bóg uwolnił go z lęku i z kajdan. Tak, Pan uwalnia nas z wszelkiego lęku i od wszelkich okowów, abyśmy mogli być naprawdę wolni.
    Świadectwo apostoła Piotra przypomina nam, że naszym prawdziwym schronieniem jest ufność w Bogu: oddala ona wszelkie obawy i czyni nas wolnymi od wszelkiego zniewolenia i wszelkich pokus światowych.
        
Fragment homilii Papieża Franciszka, wygłoszonej w Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła †

Papież Franciszek
    Duch Święty poucza nas, przypomina nam, i jeszcze jedna cecha – pozwala nam rozmawiać z Bogiem i mówić do ludzi. Nie istnieją chrześcijanie głusi, głusi na duszy; nie, dla takich nie ma miejsca. Pozwala nam rozmawiać z Bogiem na modlitwie. Modlitwa jest darem, który otrzymujemy za darmo, jest dialogiem z Nim w Duchu Świętym, który modli się w Nas i pozwala nam zwracać się do Boga nazywając Go naszym Ojcem, Tatusiem, Abba (por. Rm 8, 15; Gal 4, 4); i to nie jest tylko takie powiedzenie, ale rzeczywistość, bo my rzeczywiście jesteśmy dziećmi Bożymi. „Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi” (Rm 8, 14). Pozwala nam głosić aktem wiary. Nikt z nas nie może powiedzieć: „Jezus jest Panem” – usłyszeliśmy to dzisiaj – bez pomocy Ducha Świętego. A Duch Święty daje nam możliwość rozmawiania z ludźmi w braterskim dialogu. Pomaga nam rozmawiać z innymi uznając w nich braci i siostry. Pomaga nam rozmawiać po przyjacielsku, z czułością, z pokorą, rozumiejąc zmartwienia i nadzieje, smutki i radości innych.
        
Fragment homilii Papieża podczas uroczystości Zesłania Ducha Świętego †