Życie Kościoła

Ojcze Święty! Dziękujemy za przykład mężnego świadectwa Wszechmocy Bożej, która zwycięża wszelkie zło i która czyni człowieka wolnym!

Ks. Włodzimierz Hulaj, Proboszcz parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Lidzie (Fara) oraz wdzięczni wierni z Lidy

Dziękujemy Ci, Janie Pawle, za to, że dałeś nam przykład, jak pokonywać swoje trudności, jak iść przez tak trudne życie, i - co najważniejsze - nadzieję na jutrzejszy dzień, który może być lepszy.

Ojcze Święty! Miej w opiece swój lud białoruski, broń nasze dusze.

Chór muzyki sakralnej „Bat’kauszczyna”

Swoim życiem dałeś świadectwo temu, że Pan Bóg jeszcze do ludzi się nie zniechęcił, skoro posyła nam takich Pasterzy.

Honorata Moroz

Serdecznie dziękuję za powrót młodzieży do kościoła i za to, że w moim mieście budują się nowe kościoły, a lud otwarcie powrócił do wiary

J. Gołubowicz, Grodno

†

Kilka miesięcy poszukiwania idei, kilkanaście tygodni przygotowań i niecałe dwie godziny czuwania... To nasza praca, praca młodzieży studiującej i pracującej z duszpasterstwa „OPEN” - młodzieży Pokolenia Jana Pawła II. Bardzo słusznie zauważył nasz duszpasterz akademicki ks. Antoni Gremza podczas Mszy Świętej poświęconej 5. rocznicy śmierci Papieża: większość z nas nigdy nie miała okazji spotkać się z Ojcem Świętym, ale to nie przeszkadza nam Jego kochać i naśladować.

W drugi dzień świąt Wielkanocnych, o 19.00, w katedrze grodzieńskiej została odprawiona Msza Święta, podczas której rozważaliśmy wkład Papieża Polaka w życie każdego z nas. Na tę uroczystość licznie przybyła młodzież z całego miasta.
    Po Mszy Świętej było czuwanie, w czasie którego z całego serca pragnęliśmy pokazać, jak bardzo kochał nas drogi Papież, jak cieszył się przybywaniem wśród nas, jak nas nauczał. I co ciekawe: Pokolenie Jana Pawła II - to nie tylko młodzież w wieku 17 – 30 lat, ale i ludzie starsi. W świątyni zgromadziło się również dużo osób w wieku naszych rodziców, ale najwięcej było tych, których szukał wszędzie: nas, Jego młodzieży. On widział w nas wiosnę i nadzieję Kościoła, a w ostatnich chwilach życia cichym głosem powiedział: „Szukałem Was, a teraz przyszliście do mnie i za to Wam dziękuję”. Właśnie te szczególne słowa stały dla nas głównym hasłem spotkania. †

„Miłość, która jest gotowa nawet oddać życie, nie zginie.”

“My wiemy, że miłość jest nieśmiertelna, ale nie zawsze to odczuwamy. Często boimy się poświecenia, boimy się stracić drugiego człowieka. Jezus Chrystus został ukrzyżowany, ale Jego miłość nie zginęła. Papież Jan Paweł II oddał całe swoje życie dla ludzkości, ale nie przestaliśmy odczuwać skutków jego miłości. Także dzisiaj nie lękajcie się iść za miłością, bo ona nigdy nie zginie. ”

“Nie bójcie się otworzyć drzwi Chrystusowi”.

“Nie bójcie się otworzyć drzwi Chrystusowi” - tak kiedyś zwrócił się Jan Paweł II do młodzieży zgromadzonej na placu w Watykanie. Ale czy tak naprawdę drzwi naszego serca są otwarte dla Jezusa? Zastanawiam się nad tym. Nawet człowiek wierzący i praktykujący często woli zostawić Chrystusa w kościele i nie wpuszczać Jego do swojego prywatnego życia. Czego boimy się? Przecież On jest tym, Kto pokochał nas tak mocno, że umarł za nas na krzyżu. Papież Jan Paweł II zaufał Panu, i drzwi jego serca były zawsze otwarte dla Chrystusa. Dlatego te słowa zostały wypowiedziane z takim przekonaniem. Bądźmy odważni w wierze!”

13 kwietnia 1991 r. Ojciec Święty Jan Paweł II erygował w Kościele Powszechnym diecezję ze stolicą biskupią w Grodnie. Pierwszym ordynariuszem diecezji grodzieńskiej został mianowany J. E. Ks. Biskup Aleksander Kaszkiewicz. Treść bulli powołująca do istnienia Diecezję Grodzieńską dowodzi, że głównym zamiarem Ojca Świętego przy powołaniu do życia tej jednostki terytorialnej Kościoła i przywróceniu innych w byłym Związku Radzieckim było pragnienie odnowienia życia religijnego wiernych Kościoła Katolickiego, które od kilkudziesięciu lat było niszczone i zaniedbywane. W tym roku 13 kwietnia przypada 19. rocznica prekonizacji J. Eks. Ks. Bpa A. Kaszkiewicza i erygowania diecezji grodzieńskiej.
    Po utworzeniu diecezji duchowieństwo i wierni stanęli przed nowym wyzwaniem: odnowienie kościołów parafialnych, dekanatów, kurii biskupiej, Wyższego Seminarium Duchownego, organizacji charytatywnej „Caritas”, sądu biskupiego, diecezjalnego wydawnictwa, a także innych organizacji koniecznych do normalizacji funkcjonowania diecezji.
    Kościół na Białorusi bardzo ucierpiał zarówno w czasach drugiej wojny światowej, jak i w latach komunizmu. Ziemia grodzieńska spłynęła krwią męczenników. Wiele osób oddało swoje życie w obronie za wiarę. „Święci nie przemijają. Święci żyją świętymi i pragną świętości” – te słowa wypowiedziane przez Ojca Świętego Jana Pawła II w czerwcu 1999 r. w Starym Sączu mogą być wypowiedziane również na ziemi grodzieńskiej, która jest błogosławiona obecnością, pracą i życiem świętych męczenników. W czasie drugiej wojny światowej nie zabrakło na tych terenach bohaterskich świadków wiary, którzy oddali swe życie za Chrystusa. Diecezja grodzieńska ma swoich błogosławionych z tego okresu: Marianna Biernacka, s. Marta (Kazimiera Wołowska – niepokalanka), s. Ewa (Bogumiła Noiszewska – niepokalanka), ks. Henryk Hlebowicz znaleźli się w gronie 108 męczenników z okresu drugiej wojny światowej. W czerwcu br. będziemy obchodzili 11. rocznicę ich wyniesienia na ołtarze.
    Kościół na Grodzieńszczyźnie ma również swoich orędowników w niebie- sióstr nazaretanek z Nowogródka, które 1 sierpnia 1943 r. poniosły męczeńską śmierć z rąk hitlerowców. Beatyfikacja sióstr, która miała miejsce 5.03.2000 r. w Rzymie, jest dla wiernego ludu na naszych ziemiach przykładem wytrwania w wierności Krzyżowi, Ewangelii i Stolicy Apostolskiej. †

11 kwietnia - Niedziela Bożego Miłosierdzia

W herbie Jego Ekscelencji Księdza Biskupa Aleksandra Kaszkiewicza są umieszczone: kapelusz zielonego koloru (znak nadziei), ułożony w sploty sznur z sześcioma frędzlami, co wskazuje na godność biskupią, podłożony pod tarczę krzyż łaciński; tarczę herbową Biskupa Grodzieńskiego ozdabia korona - symbol zwycięstwa; litera „M” - wszystkie sprawy Ksiądz Biskup oddaje w ręce Matki Bożej oraz Serce Jezusowe, z którego wychodzą dwa promienie: Ksiądz Biskup ukazuje najszlachetniejszą prawdę o mocy Promieni Bożego Miłosierdzia oraz o tym, czego one w naszych duszach mogą dokonać. U dołu tarczy jest umieszczony półksiężyc, który nawiązuje do Matki Bożej Ostrobramskiej: Ikona MB Ostrobramskiej u dołu zakończona jest półksiężycem, co od wczesnochrześcijańskich czasów jest symbolem Bogurodzicy jako Królowej Niebios. U dołu herb wieńczy wypisana na wstędze dewiza biskupiego posługiwania: «Jesu in Te confido» («Jezu ufam Tobie»), która jest jednocześnie kluczem do interpretacji samego godła herbowego oraz zawartych w nim swoistych priorytetów pasterskiej posługi Księdza Biskupa. †